güzeller güzeli arkadaşım benim ne güzel yazmışsın
ama bak olayı psikolojik açısını izah edeyim.bunca yıldır hep bir kilo sorunu yaşamışken,akapuntur,diyetisyen,zayıflatma hapları,altın çilek anasının gözü bir sürü diyet denemiş ama asla başarılı olamamış biri olarak 92.7 kiloyla dana gibi başladığım bu yolculukta,kendi aklımın hayalimin bile alamayacağı inanılmaz keyifli bir şekilde resmen eriyorum yahuuu
şu an mesela üstümde toz pembe azcık çingene pembemsi bir mini eteğim,üstünde beyaz askılı bluzum falan varrr,baya cillop gibi görünüyorum valla ne yalan söyleyeyim çok mütevazi olamayacağım
işte böyle insan o duba gibi hallerden sonra böyle yavaştan fıstığa dönüşmeye başlayınca iyice gaza geliyor.
ben en son ne zaman böyle görünmüşümdür hatırlamıyorum bile
işte böyle olunca da ben de ya kilo alırsam korkuları başladı.bir daha asla kendimi o hale getirmeyeceğim.onun için de vermeye devam edebiliyorsam ne kadar versem kar diye düşünüyorum
ayrıca şu an sağlık olarak da kendimi bomba gibi hissediyorum çok şükür
geçen gün eski arkadaşlarımla buluştum,bana anaaaa senin geri kalanın nerde falan diyorlar.insan gerçekten tarifi mümkün olmayan bir haz yaşıyor.resmen şımarık çocuklar gibiyimm
valla kızmayın bana kusura bakmayın yani yanlış bişey mi yapıyorum bilemiyorum ama beni bıraksalar ben ömür boyu seyirde kalabilirim
zaten kestane şekerimin ekmeğini bulursam izmirli abiden onunla kendime tost da yaparım,başka da bir ödül beklentim yok.
noluyor yahu banaaa,sanki diğer yiyeceklerin hiç biri daha önce hayatımda yokmuş gibiyim.ısrarla kaçamak yapmıyorum,yapabilirim bu saatten sonra ama yapmıyorum.normal miyim ben bacılarım yaaa