Merhabalar hanımlar. Senelerdir bir döngünün içinde yaşıyorum. Eşim geceleri uyumuyor, panik ataklar geçirdi ama yine de düzgün bir psikiyatriste gitmeyi kabul etmedi. Bir ay normal geçerken diğer ay dusman gibi bana en ufak bir konuda mesela evde bir seyin yeri değişmiş olsun sinirlenip büyük tepkiler veriyor , hakaret ediyor. Aylarca uzaklaşıyorum sonra özür diliyor söz veriyor doktora gitmek için, gitti de ama doktor biraz dinleyip ufak bir ilaç verip bırakmış devletteydi. Aylardır aynı ilacı içiyor stoklamis , kendi kafasına göre ilacın dozunu azaltıp arttırıyor. Ailesinden yardım istemeye çalışıyorum ailesi ile çok görüşmediği için kimse destek olmuyor uzaktalar.
Her ay şiddetli bir kavga ardından ayrılık ve ben kendime gelemiyorum, kendi benliğimi korumak için uzak duruyorum sonra rahatsız oluyorum o benim eşim , bilerek yapmıyor ikna etmeliyim doktor için, yalnız kalırsa kendine birşey yaparsa diye korkup özlüyorum seviyorum çünkü ama son tartışmamızda bana bağırıp evden gitmemi istedi. Hep pişman oluyorum diyor kendimde olmuyorum seni uzuyorum diyor, geceleri kalkıp beni sevdiğini söylüyor gözlerine baktığımda inanıyorum ama bana yaptığı şeyleri görünce inanamiyorum.
Bu tamamen hastalıktan mı yoksa beni kullanıyor mu, ben affettikce daha beter mı oluyor ben anlamıyorum. Kimse yardımcı olmuyor , tek başıma ikna edemiyorum ama biraktim artık çünkü o kadar yıprandım ki. bana kendine saygın yok mu, hoşuna mı gidiyor böyle yapmasi diyeceksiniz belki ama ben sadece ona bağımlı değil bağlı olduğum için kopamiyorum. Onu derinden sevmiştim ve benim de kimsem yok. Annem öldü, babamla yıllardır aram açık. Aile hissini eşimde yasadigim için evlenmiştim ama olmadi. Yuvama sarilmaya çalışıyorum, destek verip ben de ondan destek görmek istiyorum ama sonunda olan bana oluyor. üç aydir konuşmuyorum eşimle, tekrar aynı şeyleri yasamak istemiyorum...