günaydın :) sen de o kadar güzel anlatmıssın dediğin gibi iki tarafımdan birinde korku birinde ümit ama daha cok korkuyorum tutmamasından değil o da aklımda ama asıl bir daha tutup da yine yavrumu sevemeden kokusunu içime çekemeden yine kaybedersem diye... ben kızımı 31 hafta tasıdım ilkinde dış gebelik geçirince kalp atışını duyabilmek önemli idi onu duyunca hele haftalar ilerleyince kızım yanımda benimle dedim sonra birden doğdu parmağımı sıkıca tuttu ölmeden 1 gün önce tamam dedim kızım benimle...( hala benimle içimde o benim çok özel bir yerde) yine aynı sey olur mu korkusu büyük nasıl aşacağım bilmiyorum aslında daha ilk aşamaya daha gelmeden sonrasını düşünüyorum su anı düşünmem lazım ama olmuyor.
dün kanallarda yeni yıl programı reklamları vardı esime dedim ki ben hiç yeni yılı düşünmemiştim benim hayallerim ekim için bayram içindi sonrası yoktu benim için ama ağustosta başladı hersey ve 10 günde bitti benim için durdu hayat hala ben oradayım kurban bayramı benim için en büyük eziyetti hayal ettiğim gibi değildi ne kızım içimde ne de kucağımda idi
demin bir reklam vardı kızınızın ilk sesini duymaktan baska güzel birsey var mı diyor benim minik kızım kedi gibi 3 kere miyavlamıstı öyle diyordum dr 'un elinde kıvrılmıs minik kedi gibi idi harika bir andı insallah hepimiz o güzel anı yasarız sonu benimkine benzemeden...
bazen sizi negatif mi etkiliyorum diyorum bunları size anlatmasam mı? ama kimse beni ağlatmıyor ağlamam normal değil mi acaba? ben bir eşya mı kaybetmedim ki... canımı kaybettim
yazmaya baslarken bunları yazacağımı düsünmemiştim birden akıyor içimden durmuyor