- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.803
-
- Konu Sahibi MeltemRuya
- #121
Yaw ne kadar hazirlikli
Olsanda bilmiyorsun nasil gececginj.. yani bi daha dogum yapsan kafanda ayni deli sorular. Ben zaten sana bi sonraki islemi soylememelerine cok kizdim
Yaw ne kadar hazirlikliBen de biliyordum herşeye hazirlikliydim doğum bu kolay değil herşeyle karsilasabilirsin diye ama öyle bir acıydı ki dokunsalar kafayı yiyecek dereceye gelmiştim. Neden sormadan dokunuyorsun? Çok korkuttu o sancı beni ve şoka girdim. Herşey tamam desem bile o sancı insana sen misin hazır olan diye yapıştırıyor. Her yanıma geldiklerinde Ne yapacaksınız bana diye korka korka bakıyordum. Canım yanmiyordu işlemlerinden ama çok korkuyordum
Suni sancinin erken verilmesi yüzünden bu hale geldim bence. Hamileler de feyz alsinlar. Kesinlikle başta çekilen sancı evde cekilmeli çünkü çok rahat ve kolay. Ben de kendime hamilelik boyunca tembih ettim. Sancı gelirse heyecanlanmak yok. Hemen hastaneye gitmek yok evde hareket halinde ilerleticem diye düşündüm. Normal yapmicam ama oldu da yaparsam diye buna da sözde hazırladım kendimi. Çocuğun geleceği gün yerimde durmadım heyecandan. Gittim hastaneye. Sancısı gelen kimse çok siklasmadan gitmesin bence. Sonra kurbanlık koyun gibi ordan oraya sürüklenmek daha kötü.Keşke bu süreci bu kadar olumsuz şekilde detay vererek yazmasaydınız. Bu şekilde normal doğum düşünen anne adaylarını da ürkütmüş olacaksınız.
Evet doğum anı çok zor ve sancılı bir süreç ama emin ol 1 hafta sonra o acının şiddeti, dozu unutuluyor. Ben her şeyin zor olabileceği bilinciyle adım attığım için o süreçten psikolojik olarak etkilenmedim. Belli ki siz her şeyin daha kolay olabileceğini düşünmüzsünüz, hazırlıksız yakalanmışsınız.
Zaten o sancı esnasında "beni sezaryene alın" demeyen bir anne adayı yoktur, zannetmiyorum. Ben de söylemiştim ama sizde olduğu gibi beni de ipleyen olmamıştı. 100 kiloluk hemşirenin göbegimin uzerine çıkması, doktorun cart diye alttan kesik atıp (yine sizi uyusturmuşlar) vakumu alttan sokup bebeği çıkartması...benzer süreçler
Ikinci çocukların daha kolay ve daha kısa zaman icinde doğduklarını söylüyor doktorlar. Ikincide muhtemelen bu kadar zor bir süreç yaşamayacaksınızdır.
Dikkati baska yone vermek bence agriyi azaltiyor birde hareket ediyorsun, harekette bereket vardirBak ben normal doğum yaptım ve 9 cm e kadar pilates topunda zıpladım yoksa yatarak ağrı geçirmez bence ya
Ama ben boyle yaptim sancilari evde cektim az daha yolda doguruyodumSuni sancinin erken verilmesi yüzünden bu hale geldim bence. Hamileler de feyz alsinlar. Kesinlikle başta çekilen sancı evde cekilmeli çünkü çok rahat ve kolay. Ben de kendime hamilelik boyunca tembih ettim. Sancı gelirse heyecanlanmak yok. Hemen hastaneye gitmek yok evde hareket halinde ilerleticem diye düşündüm. Normal yapmicam ama oldu da yaparsam diye buna da sözde hazırladım kendimi. Çocuğun geleceği gün yerimde durmadım heyecandan. Gittim hastaneye. Sancısı gelen kimse çok siklasmadan gitmesin bence. Sonra kurbanlık koyun gibi ordan oraya sürüklenmek daha kötü.
Hahahaha dimiDikkati baska yone vermek bence agriyi azaltiyor birde hareket ediyorsun, harekette bereket vardir
Ben de o kısma takılıyorum zaten neden hala anne gibi hissetmiyorum. Tedavi almam şartBende Sezeryan oldum çok zordu tabi sizinki kadar değildir günlerce rüyalarıma girdi
Ameliyat masasında yatıyorum sürekli aynı rüyalar sonrasındaki ağrılar vs
Ama bebeğime karşı hiç böyle hissetmedim bir kere daha aynı acıları yaşayabilirim bebeğim için değer
Bence bi tedavi görün lohusa depresyonunda olabilirsiniz
Benimde ilki oyle kordonu dolanmisti.. dogum muazzam birsey gercekten ama cok zor.Hahahaha dimibenim bebe boynuna kordon dolamasaydı daha kolay doğardı . Bende göbek fıtığı oldum sayesinde bu sene ameliyat olacağım
Annen baban ya da cocuguna bakacak birisi varsa biraz ona birak tabsiye ederim.. biylece ozluyor musun neler hissediyorsun daha iyi tartarsin. Yani hislerimize mudahale edemeyiz.. kimisi daha soguk bir annedir kimisi daha yangin anne.. annelik hissetsek bile ayni degilizBen de o kısma takılıyorum zaten neden hala anne gibi hissetmiyorum. Tedavi almam şart
Malesef ust duzey bir doktor ve hizmet almiyorsaniz dogumlar bu sekilde oluyor ve aonucta normal dogum yapabilecekken sizi sezeryana yonlendirmis buda cok yanlis. En guzeli ozel dogal dogum mudahalesiz. Benimde ilk dogumum sizinki gibi tramvatik oldu bir ozel hastanede ama ikincide ozel doktor dogal dogumcu cok iyi bir doktr buldum hic mudahalesiz suni sancisiz dogum yaptim allaha sukur keske her kadin o sekilde dogum yapabilse doktorlarda bizi basindan bir an once atmaya calismayip hakkini verse dogumlarinIkınmaktan korktum. Hamileyken nefes tekniği yoga hepsini yaptım zaten. Bebeğin kanala girişini kolaylaştırma hareketleri akupunktur meryemana filan hepsini biliyordum ama bir iki tane bilmediğim birseyle karşılaştım araştırmak yetmiyor bazen. Siz görmüş olabilirsiniz ama ben görmedim. Canlı doğum izledim hiç müdahale yoktu. İşin gerçeklik kısmını da kimse anlatmadi. Gebe okuluna gitmedigime pişmanım onun haricinde araştırma konusunda elimden bu kadarı geldi. Doktorumla iyi anlaşıyorduk zaten ve sezaryen planladığım için hazırlıksız yakalandım doktorum da gerçek yüzünü gösterdi zaten. Sağolsun doğum zamanında hiç görmedim sıfatını desem yeridir
Ya cok duygulandm..Allah o saglik calisanlarini bildigi gibi yapsin…laflra bak aynen eskilerdeki gibi saapmayi biliyin dogurmayi bilmiyon mi.. yeminle cok kinlendin Allh boylelerinin eline dusurmesin zehri zikkim olsun aldiklari maaslarben doğumumu yazıyorum5 gün sürdü sancılarım. hastaneye gittiğimde nst sancılarım çıkmıyordu sancılarım var dediğimde bana inanmadılar 5 cm açıklıkla hastaneye gittim geldim en sonunda suyum patladı hala sancim cikmiyor neyse altima bir bez takildi dogum haneye goturuldum bebek kanala inmemis ay gelen alttan muane giden alttan muane sonra siyirma diye birsey yaptilar kadin elini bir cıkardı elleri kan çok korktum bir anda agrilarim asiri derecede artti erkekler geliyor bir suru stajer hepsi elini sokuyor bebek asagi insin diye neyse beni bir sure rahat biraktilar 4 saat sicak suyun bak kaynar kaynar akiyor altinda bekledim sonra bir ebe geldi yat nst bakacaz yatamadim. asiri kotuyum kadin bir anda bana bagirmaya basladi cocugu oldurecen sen kendine annemi diyorsun kocanin altina yatarken bizemi sordunda doguruyorsun. bana epidural takin diye yalvardim. epidural sanciyi gonderiyormusda sanci cekmezmisim vermedi inadina yapmadilar. cocugu strese sokuyormusum hangi kafayla cocuk yapmaya kalkmisim normal dogum b3nim neyime falan. yanima kimseyi koymadilar sonra ben ayaga firladim yalvardim nolur yardim edin diye hepsi karsima gecip benimle alay etti. daha sonra bebek dogum kanalina inmedigi icin oksijensiz kalmis stresten kalbi yavaslamis sezeryana alin diye aglamaya basladim. yok illa almiyorlar benim bagrislarim baska anneleri etkiliyormus falan ciglik atiyorum ya yardim edin diye sonra pretisyen hekim demesinmi bunuda birakin burda cocuguyla ölsün. agliyorum falan en sonunda sezeryana alin diye bagirdim zorla sezeryana girdim bana anesesi vermiyorlar basimda iki stajer gulusuyor nolur yardim edin diye kizlara yalvardim sonra uyandim bebek yanimda suratina bakmak istemedim o bana laf sayan kadin hocayla geldi iste obozite bu kiz dedi hocada azarladi sen obozite gormemissin kizin ödemi var . cocuguma baktikca ben bunun icinmi bu kadar ugrastim dedim anne oldugumu hissetmedim sanki baskasinin cocuguymusta ben baskasinin cocuguna bakiyormusum gibi aradan 1 yil gecti hala anne oldugumu hissetmiyorum. banyoda soguk suyla yikaniyorum sicak olunca o gun aklima geliyor doktor fobim basladi hastaneye gidemiyorum yani sizi cok net anliyorum umarim yardimci olabilmisimdir
Bende aynen böyleyim cocuguma aşırı bağlıyım o da aynı şekilde bana. Beni görünce sadece bana gelmek istemesi bile ikimizin birbirimize bağlı olduğunu yeterince gösteriyor (kaynanam kaynim kayinbabam eşim ben ve kızım yasiyoruz) bana olduğu kadar başkalarına da alışık aslında ama ben çok farkliyim onun için o da benim için öyle ama hamileyken anne hissini dogurdum hala hissedemiyorum. Yabancılaşma geçti ama o his hala gelmedi. Bunu hiç hissetmesem derim ki meltem demek ki annelik hissi diye birşey yok. Ama hamileyken çok yaşadım o hissi doğumdan sonra da gelmeyince içimde eksik kaldı birseyler. Bunun için de destek alsam işe yarar tabi ama aynı durumu yaşayan birinden duymak bana daha iyi gelirdi eminim ki ve iyi geldi deMerak etme asla yalniz degilsin. Hepimiz bu yollardan gectik. Haaa var kimisi ne dogurdugu ne lohusaligi zor gecmemistir.
Ben ne bebegimi kabul edebildim ne travmayi atlatabildim. Bebegim 1 aylik oldu hala yabanciliyordum. Cok cok zor zamanlardan gectim.
Hala bile bocaliyorum acaba iyi annelik yapiyor muyum bilmem ne diye kafami patlatıyorum.
1 sene gecti ustunden hala doktorun yaptiklarini dogumun oldugu gunu unutamiyorum.
Ayni sahneyi 50 defa canlandiriyorum gozumde. Acaba soyle mi olsaydi acaba boyle mi olsaydı.
Yalnız degilsin ve geçecek merak etme.
Bilemiyorum gerçekten ben hasta olduğumu düşünmüştüm. Keşke bana anlatsalarmış dedim ama geçti artık.doğum yaparken kafamdan "bana yalan söylediler, bana yalan söylediler.." şarkısı çalıyordu valla. doğum sancısı zor ki benim ilk doğumum olmasına rağmen kolay geçmişti. yarım saatte doğurdum oğlumu. insan doğum anındaki rahatlığıyla gözü bebeği falan görmüyor. doğumdan korkmuyorum dersem yalan olur ama süreci bildiğim için daha iyi yönetebileceğimi düşünüyorum. doğum sezaryen ya da vajinal farketmez zor. her türlüsü zor.
ayrıca "hamileler etkilenir, korkutmayın." vs bana safsata geliyor. neyse o, bazı insanların daha kolay tolere edebiliyor olması o anın zorluğunu değiştirmiyor. çünkü bana da normal doğum yapan herkes pıt diye doğurduğunu anlattığı için o acı dalgasını yiyince yediğim şoku anlatamam. eve geldik bebişle "allahım bu ne kadar zor bir süreçmiş" demiştim. bunu birçok kadının yapıyor olması kolay olduğu anlamına hiçbir şekilde gelmiyor. çoğu insan da bu konuda dürüst değil anlayamadığım bir şekilde. kendilerine itiraf mı edemiyorlar diye düşünüyorum.
Bende bunu yaşamak isterdim yeter ki ellerinde oyuncak etmesinlerAma ben boyle yaptim sancilari evde cektim az daha yolda doguruyodum
sizin hamileyken kendinizi doğuma hazırlamanız gerekiyordu..Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.
Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.
Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.
Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.
Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤
doğumun ertesi günü manyak gibi ben de köfte pilav yapmıştım ama psikolojim gitmişti. normale dönme sancımdı o, kendime "bak iyiyim, toparladım kendimi" mesajı vermeye çalışıyordum aklımca.. şu an asla kimseye "ben doğumdan geldim, yemeğimi yaptım." diye saçma sapan güzellemem bu durumu. hormonlardan kafam gitmiş, geçtikten sonra anladım. çoğu kişi dürüst değil ya. doğumdan geldim, doğum yapan insanlarla konuşuyorum, hepsi mi farklı konuşmaya başlar. e bende de bu olmuştu, bende de şu vardı diye. herkesin kafasında hamileyi korkutmamak olabilir ama şok oluyor insan sürecin zorluğuyla karşılaştığında. kendini suçluyorsun "ben mi zayıfım, ben mi anormalim." vs diye.Yani birsuru dogum hikayesi var burdada okuyan korkan onlardanda korkar.. herkesin dogumu kendine ozel.. vet durust degil bazisi ovunmeyi seviyoruz milletcebirde dogumdan sonra ertesi gun kek borek ikram edenler var ki mazallah
Dimi ya gerçekten karnındaki çok sevdiğin aşk dolu bebişini senden koparmislar da elin çocuğunu gelip koymuşlar gibi dimi vallahi ben de öyle hissettim. Bir sene olacak 15 gün kaldı ve ben çok sevsem de anne olduğumu hissetmiyorum karnımdan çıktığı an bebeğim gitti gibi geliyor kendimi kötü hissediyorum bu yüzden anneligin hakkını vermediğimi düşünüyorum. Oysa ki annem ne güzel hissettirmisti anneligini bana. Ben hissettiremeyecegim için korkuyorumben doğumumu yazıyorum5 gün sürdü sancılarım. hastaneye gittiğimde nst sancılarım çıkmıyordu sancılarım var dediğimde bana inanmadılar 5 cm açıklıkla hastaneye gittim geldim en sonunda suyum patladı hala sancim cikmiyor neyse altima bir bez takildi dogum haneye goturuldum bebek kanala inmemis ay gelen alttan muane giden alttan muane sonra siyirma diye birsey yaptilar kadin elini bir cıkardı elleri kan çok korktum bir anda agrilarim asiri derecede artti erkekler geliyor bir suru stajer hepsi elini sokuyor bebek asagi insin diye neyse beni bir sure rahat biraktilar 4 saat sicak suyun bak kaynar kaynar akiyor altinda bekledim sonra bir ebe geldi yat nst bakacaz yatamadim. asiri kotuyum kadin bir anda bana bagirmaya basladi cocugu oldurecen sen kendine annemi diyorsun kocanin altina yatarken bizemi sordunda doguruyorsun. bana epidural takin diye yalvardim. epidural sanciyi gonderiyormusda sanci cekmezmisim vermedi inadina yapmadilar. cocugu strese sokuyormusum hangi kafayla cocuk yapmaya kalkmisim normal dogum b3nim neyime falan. yanima kimseyi koymadilar sonra ben ayaga firladim yalvardim nolur yardim edin diye hepsi karsima gecip benimle alay etti. daha sonra bebek dogum kanalina inmedigi icin oksijensiz kalmis stresten kalbi yavaslamis sezeryana alin diye aglamaya basladim. yok illa almiyorlar benim bagrislarim baska anneleri etkiliyormus falan ciglik atiyorum ya yardim edin diye sonra pretisyen hekim demesinmi bunuda birakin burda cocuguyla ölsün. agliyorum falan en sonunda sezeryana alin diye bagirdim zorla sezeryana girdim bana anesesi vermiyorlar basimda iki stajer gulusuyor nolur yardim edin diye kizlara yalvardim sonra uyandim bebek yanimda suratina bakmak istemedim o bana laf sayan kadin hocayla geldi iste obozite bu kiz dedi hocada azarladi sen obozite gormemissin kizin ödemi var . cocuguma baktikca ben bunun icinmi bu kadar ugrastim dedim anne oldugumu hissetmedim sanki baskasinin cocuguymusta ben baskasinin cocuguna bakiyormusum gibi aradan 1 yil gecti hala anne oldugumu hissetmiyorum. banyoda soguk suyla yikaniyorum sicak olunca o gun aklima geliyor doktor fobim basladi hastaneye gidemiyorum yani sizi cok net anliyorum umarim yardimci olabilmisimdir
Ben hala anne gibi hissetmiyorum.Bende aynen böyleyim cocuguma aşırı bağlıyım o da aynı şekilde bana. Beni görünce sadece bana gelmek istemesi bile ikimizin birbirimize bağlı olduğunu yeterince gösteriyor (kaynanam kaynim kayinbabam eşim ben ve kızım yasiyoruz) bana olduğu kadar başkalarına da alışık aslında ama ben çok farkliyim onun için o da benim için öyle ama hamileyken anne hissini dogurdum hala hissedemiyorum. Yabancılaşma geçti ama o his hala gelmedi. Bunu hiç hissetmesem derim ki meltem demek ki annelik hissi diye birşey yok. Ama hamileyken çok yaşadım o hissi doğumdan sonra da gelmeyince içimde eksik kaldı birseyler. Bunun için de destek alsam işe yarar tabi ama aynı durumu yaşayan birinden duymak bana daha iyi gelirdi eminim ki ve iyi geldi de
hasta değil, herkeste o durumun zorluğu farklı bir etki bırakıyor. ben epizyoma 2-3 hafta bakamadım bile mesela. bir daha asla normale dönemem zannediyordum o zaman. ama bu hislerim için kendimi suçlamadım, sıkmadım. zorlandığım zamanlar için yine kendimi suçlamadım. etrafımda benimle aynı anda anne olan 3-4 arkadaşım vardı ve hepimiz de benzer süreç yaşadığımızdan çok destek olduk birbirimize psikolojik açıdan. hissettiğin her şeyin normal olduğunu bilmelisin.Bilemiyorum gerçekten ben hasta olduğumu düşünmüştüm. Keşke bana anlatsalarmış dedim ama geçti artık.