- 30 Ekim 2020
- 800
- 323
- 53
- 29
- Konu Sahibi MeltemRuya
-
- #361
Merhaba dikişlerim açıldı demişsiniz benimde çok zor doğum oldu dikişlerim açıldı 40 gün oldu hala açık kaynamadi .. sizin ne kadar sürede kaynamisti
Merhaba dikişlerim açıldı demişsiniz benimde çok zor doğum oldu dikişlerim açıldı 40 gün oldu hala açık kaynamadi .. sizin ne kadar sürede kaynamistiSizinle benzer bir dogum yaşamışız bende öğleden akşama kadar evde sancı çekip sonra hastaneye gittim gece 12 den saat sabah 9 buçuğa kadar sancı cektim o an ölmek istiyorum diye bağırıyordum çok kötüydü gelen giden alttan elini sokup muayene ediyordu canım o kadar yanıyordu ki sancim popoma vuruyordu uzanamiyordum oturamiyordum popomun üstüne en son zor bi doğum yaptım dikiş attıklarını hep hissettim dogumdan sonra ayağa kalkamadım günlerce asla yerimden kimildayamiyordum bebeğimi kendim emziremiyodum sonra dikislerim enfeksiyon kaptı hastaneye yatirdilar beni dikislerim hep açıldı bi daha dikmediler covid oldum kizim da sarılık oldu başka hastaneye yatisini verdiler oda kovid oldu çok zor şeyler yaşadık aylarca zorluk cektim oturup kalkamadım bacaklarimi açamadım psikoloji alt üst hergun ağlıyordum dogumda o kadar ikinmisim ki makatim da çatlak oluştu onun ağrısı tarif edilemez daha yazacak çok şey var kısa kesiyorum bi daha asla normal dogum yapmam diye düşünüyorum şimdi kizim 1 bucuk yaşında o günler zamanla unutuyormus kizim için hersey değer sizde unutacaksınız buna emin olun fazla takilmayin
Sanırım doğumunuzun üzerinden çok süre geçmedi. Ben de postpartum depresyon yaşadım, hala daha yaşıyorum 20 ay olacak. Ama herkes bir değil ben üstüne doğum sonrası inanılmaz desteksiz kalmıştım. Ancak yaşadıklarımdan öğrendiğim kadarıyla size bir kaç şey söyleyebilirim sanırım. Bunlar biraz da keşke bana söyleselerdi dediklerim.Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.
Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.
Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.
Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.
Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤
Bunu okudukça kendimde urperdim yeni doğum yaptım anlattıklarınizda yaşadıklarınzda bazılarında haklisiniz ama sondayla boşaltmaları o kadar önemli ki asıl sondayla boşaltmasalrdı sonra görün sıkıntıları aslında çok güzel bir dogumum olabilirdi ta ki ebelerin ve doktorun idrarimi boşaltmayi unutunca zorla doğurtuldum idrarımı boşaltmayi unuttukları için idrarimi yapamadım 3 ay oldu hala büyük sıkıntılar çekiyorum idrarla ilgili yani keşke benimkinide habersiz boşaltsalardi da ben bunları yaşamasaydim
Doğrudur şoka girmiştim yapılan her işlem beni çok korkutuyordu neyse ki geçti gitti yine aklıma gelince içim daralıyor bebeklik hallerini hatırlamıyorum bile. Şimdi 3 yaşında çok mutluyum onunla çok güzel konuşuyor benimle doğum travması kaldı ama aklıma bile gelmiyor artık. Ikinci çocuk istemiyorum konusunda kararlıyım hala o kadar da unutmadım.Bunu okudukça kendimde urperdim yeni doğum yaptım anlattıklarınizda yaşadıklarınzda bazılarında haklisiniz ama sondayla boşaltmaları o kadar önemli ki asıl sondayla boşaltmasalrdı sonra görün sıkıntıları aslında çok güzel bir dogumum olabilirdi ta ki ebelerin ve doktorun idrarimi boşaltmayi unutunca zorla doğurtuldum idrarımı boşaltmayi unuttukları için idrarimi yapamadım 3 ay oldu hala büyük sıkıntılar çekiyorum idrarla ilgili
Ben de... normal dogumdan korkuyordum ve yapmadım çok mutluyumİkinciyi özelde epidural sezaryani araştırarak düşünebilirsiniz.Valla şampanya içmiş gibi rahattı benimki.4 kişilik ekiple özel ameliyathanede doğurdum.Yani isteyen istediği gibi doğurabilir kadının doğum şekline doktor ve kadın karar verir koca bile değil .Ayrıca sezaryenle yada normal doğumu yaristirmayi ev hanımı çalışan kadın sütü gelen ve gelmeyen kadın karşılaştırması kadar komik buluyorum Kime ne yani
Kesinlikle aynen böyle. İlk kez doğuracak anne adaylarına tek tavsiyem önce ıkınmak ne onu öğrensinler. Ebe ıkın diyor yüzüne bakıyorum doktor artıkvalla ne yalan söyleyeyim
türkiyede en saçma bulduğum olaylardan birisi bu gebelik /doğum meselesi
kadınların ne doğum hakkında ne doğum eylemi hakkında hiçbir fikri yok
ıkınmayı bilmiyor çoğu kadın...sağlık personelinin tutumları korkunç genel olarak. ebeleri tamamen işlevsizleştirmiş gibiyiz. konuşsam sabaha kadar konuşurum bu konuda.
ama size katılmadığım nokta, bence o ilk şokla 1.yi yapabildikten sonra 2., 3.yü hayli hayli yapar
ama zor doğumu olanların allah yardımcısı olsun, zor doğum gerçekten ölmek ama ölememek gibi bir şey.
aslında yalnız değilsiniz.
ne yazık ki annelik kutsal diye konuşulamayan şeylerden birisi de bu ve pek çok kadın yaşıyor maalesef bunları.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?