Doğum sonrası psikolojim bozuldu

Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı.

Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya.
Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte.

Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum.
Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum.Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için.

Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar.
En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım.
Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu.
Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Biraz unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur.

Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. Son raddede o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Hamileyken resmen anne olmuştum. Doğumdan sonra bütün hayallerim suya düştü.
Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor. Buraya yazmayı düşünmüyordum ama çok baktım benim gibi birsey yaşayan var mı diye de bulamadım yazmak istedim.
Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim❤

sorunuza yorum yapamayacağım bir an önce toparlanmanızı dilerim yalnız eğer profildeki çocuk sizinse fotoğrafını herkese açık bir platformda paylaşmanızı önermem her niyette insan var sonuçta neler duyuyoruz.

Lohusa depresyonu yaşamışsınız sanıyorum. 1 sene boyunca atlatılamayabilir. Bir uzmandan yardım almanızı öneririm. Bir de boyunuza göre kilonunuz çok aşırı düşük. Bununla ilgili diyetisyene gittiniz mi? Her ikisi de çok önemli şeyler.

Doktorun, hemşirelerin yaptığı çok çok çok yanlış. Çok geçmiş olsun. Böyle hikayeleri o kadar çok okudum ki doğumdan değil hastanelerden korkuyorum artık. Damızlık hayvanlar gibi davranıyorlar kadınlara sanki sizin duygularınız yok. Çok korkunç, umarım atlatır ve bir daha yaşamazsınız.

MeltemRuya .!.:

Ben doğumumu asla unutamam. Bir gün önceden sancı çekmeye başladım evde sabaha kadar uyuyamadım kasılmalar oluyordu ama adet sancısı gibi, çok şiddetli değil. Yalancı sancidir dedim tahmin etmedim doğum yapacağımı. Nişan geldi ben de acaba nişan mı yoksa kan mı kötü birsey olabilir diye hastaneye gittim özele. Direkt yatisimi yaptılar 3 cm aciklik var dediler. Çatı muayenesi filan yapmadılar hiç. Yatışimi yaptılar. Ben nasıl mutluyum ama doğum o kadar kolay ki Güle oynaya bebeğim doğacak sonunda kavusucam diye girdim odaya. Lavman yaptılar. Sonra suni sancı için geldiler ben de istemiyorum dedim. Hemşire ikna etti böyle günlerce sancı cekersin gel bir kaç saatte doğur dediler ben de kabul ettim ama hiç niyetim yoktu. Keşke dinlemeseydim. Taktilar. Yaklaşık yarım saat içinde bana bir sancılar girmeye başladı. Zaten çok zayıfım yaşım küçük diye basaramam kafasıyla girmiştim ama çocuk benim kararimi bekler mi geldi işte. Gelen muayene ediyor giden muayene ediyor alttan insan rahatsız oluyor ama inanır misiniz o kadar büyük bir sancı vardı ki hiç birşey hissetmiyordum. Idrarı bosalttilar bebeğin gelişini engellemesin diye ben böyle birşeyin yapıldığını bilmiyordum kimse de anlatmadı bana psikolojim bozulmuştu. Idrar deliğine cubuk gibi birsey sokuyorlar. Hala ne olduğunu bilmiyorum araştırmak bile istemiyorum. Üstümde önlük altımda yetişkin bezi kurbanlık koyun gibiyim. Bi odama bi dogumhaneye muayene için. Ben zannediyorum bebek suyla birlikte gelecek. Doktorum baktı sonra o da cubuk gibi birsey soktu benim suyu patlattı mı. Ben kızdım ona neden bana sormadan yapıyorsun diye. Bebek daha hızlı gelirmiş. Ama insan bi bilgilendirir zaten sancı yüzünden şok geçiriyordum. Sanci 30 saniye sürüyor. 50 saniye nefes alabiliyordum. Dakika bile değil dinlenme sürem. Ve 7 saat sürdü. Her bir dakikası benim için ölüm gibiydi kendimden geçmiştim gözlerim kayiyordu artık. Sezaryene alın diye yalvardim ama bebek geliyor az kaldı diye diye almadılar. En son dogumhaneye indim doktor geldi. Ikın diyor gözüm öyle korktu ki o sancidan ikinmaya cesaretim yok canım aciyacak diye daha fazlasını kaldiramazdim. Meğer hissetmiyormuşsun zaten bebeğin çıktığını. Sancı gelince Ikın dedi geliyordu yapamiyordum en sonunda ebeler bastırdı tepeden karnima allah nefessiz kaldım. Nefes alınca bebek geri kaciyormus. Ben de zannediyordum bebegi ittiriyorlar nerden bileyim nefesimin kesilecegini gozlerim portledi resmen nefessiz kalmaktan beynim patlayacak gibi oldu. Gözlerim karardı cekildiler derin nefes aldim ve en son dediğim nolur beni kurtarın oldu. Hayatimin en guzel gununde kabus
yaşadım. Sonra doktor iğne yapmış vajinaya kesmek için. Igneyi hissetmedim bile zannettim beni canlı canlı kesti. Kesmesiyle bir daha bastırdılar tepeden dedim meltem tamam sonun geldi. Derken Kızım doğdu. Ben kaç ay heyecanla beklediğim Bebeğimi görünce korkudan tir tir titredim bana bu acıyı çektiren bu muydu diye. Lütfen yargılamayın kafayı yedim desem yeridir. Eminim sezaryen de çok zordur ama en azından insan kendi yavrusundan da Korkmaz yani. Öyle bir aciydi ki asla unutamam. Tamam birazcık unutmuş olabilirim şiddetini ama hatırlıyorum beni o hale soktuysa herkesi de sokmuştur. Doğum sonrası çok hızlı toparlandım ama dedigim gibi psikolojim bozuldu o olayda ve Karnımı da inik gördükçe çok ağladım Bebeğimi benden aldılar diye. Sanki yanimdaki bebek başkasının bebeği de alıp gidecekler ben de uykuma kaldığım yerden devam edecekmisim gibi geliyordu. Çok zor oldu alışmam. Evde cekseydim sancıyı daha kolay geçerdi eminim. En son o suni yi almış olsaydım bu kadar kötü olmayacaktim. Kendimi çok geç anne gibi hissetmeye başladım. Kime sorsam kendini anne gibi hissediyor musun diye tabi ki öyle saçmalık mi olur diye tepki aldım kimseye anlatamadım ben çok abartiyorum Candan can çıkıyor tabi zor olacak diyorum ama yok bir yandan da unutamiyorum. Allahtan zamanla geçti ama ben o kafada kalsaydım belki hiç atlatamayacaktim. Kendi kendime toparlanmaya çalıştım kendimi dibe suruklemeyi sevmem. Aslinda hala aklima geldikce kotu oluyorum. Benim gibi doğumdan korkan ve kendini toparlayamayan oldu mu? Kendinizi nasıl toparladiniz ne kadar sürdü toparlanma süreciniz? Paylaşırsanız çok sevinirim.❤ Kızımın kardeşi olsun çok isterdim ama sanırım tek çocuk olarak kalacak. Ikinci üçüncü çocuğu yapabilenleri cesaretinden öpesim geliyor.

Genişletmek için tıkla...

Evet suni sanci ile ölü dogum yapmis biri olarak bu travmayi asla unutmayacagim. Hamilelik isteyip istememekten bile korkuyorum bu sebepten Hic cocugum yokken . bebegim olsun cok istiyorum kaybım var yerine bi tane olsada sevsem hem acimi dindirsem ama is dogurmya gelince dusuncesi bile korkutuyor. birdaha doguramam o cesaret gelmez gozum korktu benimde ne dusucgmi bilmiyorum.

valla ne yalan söyleyeyim
türkiyede en saçma bulduğum olaylardan birisi bu gebelik /doğum meselesi
kadınların ne doğum hakkında ne doğum eylemi hakkında hiçbir fikri yok
ıkınmayı bilmiyor çoğu kadın...sağlık personelinin tutumları korkunç genel olarak. ebeleri tamamen işlevsizleştirmiş gibiyiz. konuşsam sabaha kadar konuşurum bu konuda.

ama size katılmadığım nokta, bence o ilk şokla 1.yi yapabildikten sonra 2., 3.yü hayli hayli yapar

ama zor doğumu olanların allah yardımcısı olsun, zor doğum gerçekten ölmek ama ölememek gibi bir şey.

aslında yalnız değilsiniz.
ne yazık ki annelik kutsal diye konuşulamayan şeylerden birisi de bu ve pek çok kadın yaşıyor maalesef bunları.

Bekleyenler .!.:

Evet suni sanci ile ölü dogum yapmis biri olarak bu travmayi asla unutmayacagim. Hamilelik isteyip istememekten bile korkuyorum bu sebepten Hic cocugum yokken . bebegim olsun cok istiyorum kaybım var yerine bi tane olsada sevsem hem acimi dindirsem ama is dogurmya gelince dusuncesi bile korkutuyor. birdaha doguramam o cesaret gelmez gozum korktu benimde ne dusucgmi bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sizin durumunuz daha zor ne diyeceğimi bilemiyorum bir kez daha o acıyı çekmeye değer ama daha iyi yerlerde ve şartlarda tabi ki. Epidural öneriyorlar. Kendim için düşünmüyorum da sizin için hala umut var bence

Sizin yaşadığınız travma ve korkunun sebebi doğum yapan kadının psikolojisini hiçe sayan, mahremiyete ve kişisel haklara karşı saygısız sağlık çalışanları maalesef. Ekseriyetle de böyle artık çoğu, işleri hızlı hızlı olup bitsin diye kurbanlık koyun gibi hissiz duygusuz yaklaşıyorlar doğum gibi mucizevi bir olaya. Başlangıçta suni sancı vermeselerdi herşey yolundaysa evinizde sancılarınız sıklaşana kadar rahat bir psikolojide bekleseydiniz çok daha rahat olabilirdi belki herşey.
Lohusalık tüm duyguları x1000 hissetmek demek, endişelenmeyin bu süreçte geçecek. Zamanı gelince daha bilinçli olacak ve bu bilinçle belki de tekrar bir bebek düşünebileceksiniz. Şuan bu hissiyatta olmanız çok normal elbet bu da geçecek size bir tecrübe olarak kalacaktır

Malwsef

gweny chopstick .!.:

sorunuza yorum yapamayacağım bir an önce toparlanmanızı dilerim yalnız eğer profildeki çocuk sizinse fotoğrafını herkese açık bir platformda paylaşmanızı önermem her niyette insan var sonuçta neler duyuyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Doğru söylüyorsunuz bunu düşüneceğim Sağolun

Valla bende çok korkuyorum.
Aşırı korkunç geliyor normal doğum olayı. Travma gibi.
Hiç gebelik tecrübem olmamasına rağmen böyle hissediyorum, hep böyle bir bakış açısına sahip oldum. Neden bilmiyorum.

Doğumun her türlüsü zordur, bebek ve anne için sorun teşkil etmeyecekse normal doğum her zaman daha iyidir diye kamu spotu düşeyim de linç gelmesin

Bizim ülkemizdeki en büyük sorun bilmemezlik aslında, hele de genç annesin keşke doğum hakkında biraz araştırma yapsaydın veya kontrole gittiğinde bilgilendirilseydin...kendin de bilinçli olduğun için sana öyle davranılmasına izin vermezdin.

Pamuk Otu .!.:

Lohusa depresyonu yaşamışsınız sanıyorum. 1 sene boyunca atlatılamayabilir. Bir uzmandan yardım almanızı öneririm. Bir de boyunuza göre kilonunuz çok aşırı düşük. Bununla ilgili diyetisyene gittiniz mi? Her ikisi de çok önemli şeyler.

Genişletmek için tıkla...

Evet gittim ama sonuç alamayınca genetik olduğunu söylediler metabolizmam hızlıymış. Küçüklüğümden beri çekerim bunu. Ne mamalar ne takviyeler hiç biri sonuç vermedi. En sonunda sağlığın yerinde yapacak birsey yok dediler. Özel diyetisyene hiç gitmedim gitmem gerekir mi?

MeltemRuya .!.:

Evet gittim ama sonuç alamayınca genetik olduğunu söylediler metabolizmam hızlıymış. Küçüklüğümden beri çekerim bunu. Ne mamalar ne takviyeler hiç biri sonuç vermedi. En sonunda sağlığın yerinde yapacak birsey yok dediler. Özel diyetisyene hiç gitmedim gitmem gerekir mi?

Genişletmek için tıkla...

Bir deneyin isterseniz. Kilo vermek kadar kolay olmadığını biliyorum ama denemekten bir sey kaybetmezsiniz.

XbirKadin .!.:

Valla bende çok korkuyorum.
Aşırı korkunç geliyor normal doğum olayı. Travma gibi.
Hiç gebelik tecrübem olmamasına rağmen böyle hissediyorum, hep böyle bir bakış açısına sahip oldum. Neden bilmiyorum.

Doğumun her türlüsü zordur, bebek ve anne için sorun teşkil etmeyecekse normal doğum her zaman daha iyidir diye kamu spotu düşeyim de linç gelmesin

Genişletmek için tıkla...

Okumak, araştırmak bilgi herşeydir inan ! Tabi ki doğum kolay değil ama asıl zorlastiran bilmemezlik, hastanelerde gebe okulları var çok güzel bilgiler anlatıyorlar, bir gün gebe kalırsanız mutlaka araştırın öğrenin,tabi ben çok arastirdim gebe okuluna da gittim aşırı cesaretim vardı ama normal doguramadim orası ayrı 3 gün suni sancı ile doğumu başlatmaya çalıştık ama sancım olmadı, doğum da olmadı herkesin doğum hikayesi farklı,

bu devirde nasıl hala böyle şeyler yaşanabiliyor şaka gibi. öyle bir zamandayız ki doğru düzgün bir “normal” doğum için çok çaba harcamamız gerekiyor, yaşadıklarınızı yaşamamak için. anormal olan normalleşmiş durumda malesef..

Goklerce .!.:

Okumak, araştırmak bilgi herşeydir inan ! Tabi ki doğum kolay değil ama asıl zorlastiran bilmemezlik, hastanelerde gebe okulları var çok güzel bilgiler anlatıyorlar, bir gün gebe kalırsanız mutlaka araştırın öğrenin,tabi ben çok arastirdim gebe okuluna da gittim aşırı cesaretim vardı ama normal doguramadim orası ayrı 3 gün suni sancı ile doğumu başlatmaya çalıştık ama sancım olmadı, doğum da olmadı herkesin doğum hikayesi farklı,

Genişletmek için tıkla...

Döllenmeden, erken çocukluğa kadar anne-çocuk sağlığını biliyorum aslında.
FAKAT benim için çok çok korkutucu
psikolojik olarak benim kadar korkunç bakan insanlarda normal doğum daha çok travma etkisi yaratabilir.

migrenimsi .!.:

valla ne yalan söyleyeyim
türkiyede en saçma bulduğum olaylardan birisi bu gebelik /doğum meselesi
kadınların ne doğum hakkında ne doğum eylemi hakkında hiçbir fikri yok
ıkınmayı bilmiyor çoğu kadın...sağlık personelinin tutumları korkunç genel olarak. ebeleri tamamen işlevsizleştirmiş gibiyiz. konuşsam sabaha kadar konuşurum bu konuda.

ama size katılmadığım nokta, bence o ilk şokla 1.yi yapabildikten sonra 2., 3.yü hayli hayli yapar

ama zor doğumu olanların allah yardımcısı olsun, zor doğum gerçekten ölmek ama ölememek gibi bir şey.

aslında yalnız değilsiniz.
ne yazık ki annelik kutsal diye konuşulamayan şeylerden birisi de bu ve pek çok kadın yaşıyor maalesef bunları.

Genişletmek için tıkla...

Soya .!.:

Doktorun, hemşirelerin yaptığı çok çok çok yanlış. Çok geçmiş olsun. Böyle hikayeleri o kadar çok okudum ki doğumdan değil hastanelerden korkuyorum artık. Damızlık hayvanlar gibi davranıyorlar kadınlara sanki sizin duygularınız yok. Çok korkunç, umarım atlatır ve bir daha yaşamazsınız.

Genişletmek için tıkla...

Aslında doktorum çok tatlı bir adamdı beni çok güzel bilgilendirdi (her soruma guzel cevap verdi yani ekstra bana kattigi birsey olmadi) hep sakin kaldım onun sayesinde. Doğum olduğu gün gelmedi bile benimle full Ebeler ilgilendi. Doğum esnasında kesmek için geldi bide suyumu patlattı, o kadar suratsiz yaklaştı ki anlayamadım sanki ben bir suç işlemişim gibi ters ters bakarak cevap vermeler beni daha kötü hissettirdi. Ertesi gun ben hastane koridorunda yuruyus yaparken bana sezaryen mi olmustun sen dedi. Hayır normal dedim. Düzgün yurusene dedi geçti gitti yanımdan

Hufezaa .!.:

Sizin yaşadığınız travma ve korkunun sebebi doğum yapan kadının psikolojisini hiçe sayan, mahremiyete ve kişisel haklara karşı saygısız sağlık çalışanları maalesef. Ekseriyetle de böyle artık çoğu, işleri hızlı hızlı olup bitsin diye kurbanlık koyun gibi hissiz duygusuz yaklaşıyorlar doğum gibi mucizevi bir olaya. Başlangıçta suni sancı vermeselerdi herşey yolundaysa evinizde sancılarınız sıklaşana kadar rahat bir psikolojide bekleseydiniz çok daha rahat olabilirdi belki herşey.
Lohusalık tüm duyguları x1000 hissetmek demek, endişelenmeyin bu süreçte geçecek. Zamanı gelince daha bilinçli olacak ve bu bilinçle belki de tekrar bir bebek düşünebileceksiniz. Şuan bu hissiyatta olmanız çok normal elbet bu da geçecek size bir tecrübe olarak kalacaktır

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten öyle oldu hızlı hızlı beni elden çıkarma pesindelerdi resmen. Ben de öyle istedim evde gecirmek istiyorum dedim sanki kendileri doğuruyor bana fikrim sorulmadı bile direk suni sancı takiyorlardi ben anladım da hayır dedim tabi ısrar sonucu yine hallettiler ama asla bilgi vermek yok.

MeltemRuya .!.:

Sizin durumunuz daha zor ne diyeceğimi bilemiyorum bir kez daha o acıyı çekmeye değer ama daha iyi yerlerde ve şartlarda tabi ki. Epidural öneriyorlar. Kendim için düşünmüyorum da sizin için hala umut var bence

Genişletmek için tıkla...

Ben epidural yaptım. Çok kolay doğumdu. Neden düşünmüyorsun

Travmatik doğumlar doğumdan hemen sonra anne bebek bağının kurulmasını zedeleyebiliyor. Emin olun pek çok kadın benzer deneyimler ve tecrübesizlikler yaşamıştır ama açıkçası ben uzman desteğine ihtiyacınız olduğunu düşündüm. Çünkü doğumdan bu yana ne kadar süre geçti bilmiyorum ama doğum yaptığınız anları bu kadar yoğun yaşamanız atlatamamanız konusunda kendinizi daha fazla yıpratmadan destek almanızı tavsiye ederim.
İki normal doğum yaptım. İkisinin de bazı avantajları ve dezavantajları vardı. Ama kolay olmadı tabi ki. İlk doğumda tecrübesizlik, yaşayarak deneyimlemek ve sancının çaresiz bırakması, anlayışsız ötesi bir ebe, gece birde suyum geldiği için gittiğimiz hastanenin enfeksiyon riski sebebiyle eve geri göndermemesi ve doğum öncesi son gecemin kayınvalidem marifetiyle berbat ve uykusuz geçmesi… (düzenli sancım bile kesildi onun stresinden suni verdiler) ilk tecrübem olmasına rağmen doğumun başladığını hissetmem ve o gerizekalı ebeye dil dökmem… dakikalarca tartışma sonucu bi zahmet kontrol edince gözlerinin ayrılması ve beni hemen doğumhaneye almaları. 2 ıkınma ile 5 dakikada kızımı doğurdum. Dikiş atılırken hissettiğim için sezaryenden hep korkmuştum ama yine dikiş yine uyuşmama
5.5 yıl sonra ikinci doğumumda dünya tatlısı bir doktor ve şefkatli bir ebeye denk geldim ancak başka aksilikler yaşadım. İnsan ne dilediğine de dikkat edecek. İlk doğumda suyumun gelmesi ama doğumun başlamaması yüzünden epey sıkıntı yaşayınca suyum gelmesin dedim hep ve nişanla gittim hastaneye. Ama sizde olduğu gibi suyu patlatmak durumunda kaldılar keşke gelmesin demeseydim de kendiliğinden gelseymiş. İlk doğumda olduğu gibi suni sancı verdiler ama ben ilk doğuma göre çok rahattım sancı çekerken. Doktorum bana “sancı çekerken kitap okuyan ilk ve tek hastam olabilirsin” dedi. Eşim NST cihazındaki sayıları takip edip “neden ilk doğumdaki gibi değilsin? İlkinde 120lerde ne haldeydin şimdi çok rahatsın” dedi. Sancı aynı sancıydı ama süreci bildiğim ve sonucu tecrübe ettiğim için o kadar zorlamadı beni. Gerçekten ilk tecrübede insan neye uğradığını şaşırıyor. Herşey güzel giderken doktor güle oynaya doğumhaneye aldı. Başladık ama yok bir tuhaflık var yapamıyorum. Doktor ve ebe o kadar tatlı o kadar yüreklendirici ki beceremiyorum diye onlardan utandım resmen ama kendimi sorguluyorum. Doğum 40 dakika sürdü ben ve doktorum şok. Çünkü kadın asla ihtimal vermiyor böyle uzayacağına. 2. doğum açılma tam. Ben beceremiyorum itemiyorum çocuğu. Bir ara bebeğin nabzı düştü bana oksijen verdiler. Yine olmuyor aklıma kötü şeyler gelmeye başladı. Bir ara ebe ve doktor bakıştılar doktor tam bişey derken “durun sancı geliyor” dedim. Ebe saçımı okşayıp “bak canım bu iş sende şimdi gücünü topla ve ıkın” dedi. O son ıkınmayı ben de unutamıyorum. Öyle zorladım ki şakağımdaki damarın şiştiğini hissediyorum. Gözümün önünden üçüncü sayfa haberleri geçiyor “doğum esnasında beynine pıhtı aran anne…” gibi. Bir çığlık attım dışardakilerin kanı donmuş annem çok korkmuş.
Velhasıl o son hamlede çocuk doğdu ve zorluğun sebebi anlaşıldı. Bebeğin kordonu bacağına dört kez dolanmış. Ondan yoyo gibi kaçıp duruyomuş. Bi de beyefendi süpermen gibi kolu ilerde gelince omzu çıkmasın diye doktorum çok dikkatle hareket etmiş. Tabi o şekilde gelince kesik atılmamasına rağmen yine dikiş yine etki etmeyen anestezi ve canlı canlı dikilen ben
Doğum sonrası kontrolde doktorum aslında çok zor bir doğum olduğunu ama beni daha fazla korkutmamak için o esnada çaba sarfettiğini söyledi. Son hamleden önce sezaryen için talimat verecekmiş sancı gelince susmuş. Benim de oğlumun da hiçbir komplikasyonu olmadı.

Ablam sizinkine çok benzer ama sizinkinden daha beter bir doğum yaşadı ve bebeğine benzer bir yabancılaşma yaşadı ama geçti gitti şimdi bir problem yok. Fakat doğumdan itibaren 1 hafta on günde tamamen düzelmişti eğer sizde bu süreç uzadıysa lütfen kronikleştirmeden uzman yardımına başvurun.

Evet talihsizlikler yaşamışsınız keşke daha anlayışlı ve ilgili insanlarla bu süreci yaşasaydınız. Demoralize olmuş iyice paniklemişsiniz keşke sizi sakinleştiren güven veren birileri olsaydı. Ama bebeğiniz ve siz sağlıklısınız geçti gitti kafanızda döndürüp durmayın kendinizi yıpratmayın.