- Konu Sahibi BlairWaldorf_23
-
- #1
İyi akşamlar hanımlar.
Aslında dertten ziyade içimi dökmek istedim.
Dün benim doğum günümdü. Evlendiğimden beri geçen ikinci doğum günüm.
6 aylık hamileyim. Normalde hormonlar yüzünden aşırı duygusal olan hamileler gibi olmadım şimdiye kadar.
Geçen yıl haziran ayında dükkan aldı eşim ve babası ortak olarak. Haliyle her işe kendileri koşturuyor. Eşim dışında 2 eleman çalışıyor, hepsinin çalışma saatleri belli.
Geçen sene doğum günümü gece bi pastayla kutlayabildik sadece ailevi bir durum yüzünden. Alınmadım aslında, şartlar biraz onu gerektiriyordu.
Fakat bu yıl çok kırıldım. Eşim 16-24 saatleri arasında çalışıyor. 1 eylül e kadar yeni bir anlaşma gerekiyordu dükkan için, bi kaç gündür onun peşinde. Perşembe gecesi eve geldi doğum günün kutlu olsun dedi. Öptü sarıldık vs. Sonra normal işine gitti. İzin alır, yerine birini bulur diye bekledim, yapmadı.
Akşam kayınvalidem ve görümcem ellerinde pasta ve çiçekle sürpriz yaptılar sağ olsunlar.
Eşim gece büyük bi buket çiçekle geldi. Sözde bugün dünü telafi edecektik, yerine biri bakacaktı ve biz gezecektik. Sana hediye almadım, birlikte bakalım sen seç istediğini alayım dedi.
Sonuç: sözleşme ayağına adamı yine dükkana çağırdılar ama mülk sahibi beyefendi gelmedi bile. Boşuna gitmiş oldu bugün.
3 günüm boş beklenti ile geçti. Yemin ederim 3 gündür ağlıyorum çünkü mesele doğum günü değil, kendimi çok yalnız hissediyorum.
Ailemden 500 km uzağa gelin geldim. Kimsem yok burada. Belki fazla beklenti içerisindeyim, haksızlık yapıyorum ama elimde değil, çok üzülüyorum.
Yıldönümü vs kutlayan insanlar değiliz, her özel günde ilgi alaka bekleyen biri değilim ama çok kırıldım.
Üzgünüm, çok uzun oldu biliyorum.
İçimi dökmek istedim. Belki haksız bulacaksınız beni.
Ama yanlızlığı iliklerime kadar hissediyorum bu aralar. Çok üzülüyorum.
Aslında dertten ziyade içimi dökmek istedim.
Dün benim doğum günümdü. Evlendiğimden beri geçen ikinci doğum günüm.
6 aylık hamileyim. Normalde hormonlar yüzünden aşırı duygusal olan hamileler gibi olmadım şimdiye kadar.
Geçen yıl haziran ayında dükkan aldı eşim ve babası ortak olarak. Haliyle her işe kendileri koşturuyor. Eşim dışında 2 eleman çalışıyor, hepsinin çalışma saatleri belli.
Geçen sene doğum günümü gece bi pastayla kutlayabildik sadece ailevi bir durum yüzünden. Alınmadım aslında, şartlar biraz onu gerektiriyordu.
Fakat bu yıl çok kırıldım. Eşim 16-24 saatleri arasında çalışıyor. 1 eylül e kadar yeni bir anlaşma gerekiyordu dükkan için, bi kaç gündür onun peşinde. Perşembe gecesi eve geldi doğum günün kutlu olsun dedi. Öptü sarıldık vs. Sonra normal işine gitti. İzin alır, yerine birini bulur diye bekledim, yapmadı.
Akşam kayınvalidem ve görümcem ellerinde pasta ve çiçekle sürpriz yaptılar sağ olsunlar.
Eşim gece büyük bi buket çiçekle geldi. Sözde bugün dünü telafi edecektik, yerine biri bakacaktı ve biz gezecektik. Sana hediye almadım, birlikte bakalım sen seç istediğini alayım dedi.
Sonuç: sözleşme ayağına adamı yine dükkana çağırdılar ama mülk sahibi beyefendi gelmedi bile. Boşuna gitmiş oldu bugün.
3 günüm boş beklenti ile geçti. Yemin ederim 3 gündür ağlıyorum çünkü mesele doğum günü değil, kendimi çok yalnız hissediyorum.
Ailemden 500 km uzağa gelin geldim. Kimsem yok burada. Belki fazla beklenti içerisindeyim, haksızlık yapıyorum ama elimde değil, çok üzülüyorum.
Yıldönümü vs kutlayan insanlar değiliz, her özel günde ilgi alaka bekleyen biri değilim ama çok kırıldım.
Üzgünüm, çok uzun oldu biliyorum.
İçimi dökmek istedim. Belki haksız bulacaksınız beni.
Ama yanlızlığı iliklerime kadar hissediyorum bu aralar. Çok üzülüyorum.