Umarım destek alır, dünyanın ne kadar boş ve ansızın bitebilecek bir düzeni var. Eşiniz bunu görsün size ve evlatlarına sarılsın. Umarım farkeder bu değerli şeyi.Yaa çok teşekkür ederim. Evet sağlıklı değil eşim ve bunu kendisi de fark etti. Ama destek almıyor henüz. Umarım ikna olur. Sabir ediyorum geçer bu zor günler elbet. Ama giden canlarımızın acısı hep bizimle
Eniştem de neredeyse tüm sülalesini kaybetti Hatay'da. Böylesi bir kayıptan sonra kaç yaşında insan bir anda durup ağlama krizine giriyormuş hala. Başka şehirdeydi evleri ama acı onu da yıktı geçti. Destek almaya başlamış. Hatta çocukları da terapi alıyor şu an. Allah yardımcınız olsun.Tam da yazdığınız gibi eşimin durumu. Ne varsa götürdü evet bu deprem bizden. Inanın çok zordayız maddi olarak. Ama umrumda bile değil desem inanirmisiniz. Keşke canlarım gitmeseydi. Onlarla ac susuz mücadele etseydik. Bir şekilde karnımız doyuyor. Bir şekilde bir yere sığındık. Her şey olur zamanla yerine gelir ama onlar olmayınca mücadele bile edemiyoruz...
Merhaba arkadaşlar. Öyle kötü üzgün kırgınım ki nasıl kelimelerle ifade ederim bilmiyorum. Konumu okursaniz çok sevinirim.
6 şubat depremini Hatay Antakya da yaşadım. Annemi kardeşimi 3 yeğenimi yengemi kuzenimi ablamı eşini teyzelerimi eşlerini çocuklarını kaybettim . En yakın dostlarımı komşularımı sayısız tanidiklarimi kaybettim.
Benim gibi bir çok insan bir çok sevdiklerini kaybetti.
Antakya bitti hiç kimse kalmadı. Bizim hayatta kalmamız bir mucize.
Depremde kimse yardımımıza gelmedi canlarımızı kurtaramadık gücümüz yetmedi. 10 gün boyunca cenazelerimizi aradık bulduk kefensiz yıkanmadan kendimiz kazdık kendimiz gömdük . Yaşadığımız acı şok travma çok kötüydü.Cok büyük bir depremdi zaten yardim 3. Gun geldi cunku 11 ilde oldu ve imkanlar zordu.
Biz şehrimizi terkedip başka bir ilçeye geldik acılı yıkık dökük işsiz parasız eşyasız. Yaşayan bilir. Hepimizin psikolojisi bozuldu çekirdek ailem ile hayat mücadelesi veriyoruz. Bu süreçte eşimin psikolojisi bozuldu çok kötü davrandı bana kalan akrabalarıma. Boşanma aşamasına geldim. Çok şaşkındım yaptıklarına inanamadım. Herkes birbirine sarıldı destek oldu bu süreçte eşim kimseyi istemedi. Kalan kardeşlerimi istemedi. Benim onlara en çok ihtiyacım olduğu dönemde beni çok ağlattı.
Inanamiyordum bu duruma rüyada gibiydim. Alkol almaya başladı onun da kardeşi ve ailesinden 16 kişi vefat etti bu depremle. Onu anlamaya çalıştım ama olmadı.
Bana kaybettiğim aileme döktüğüm gözyaşı kadar gözyaşı döktürdü bu olaylarla.
Zaten sıkıntılı bir evliliğim vardı. Cocuklarim için sürdürdüğüm. Deprem sonrası kenetlendik ilk günler. Dedim artık yeni bir hayat var önümüzde düzelir geçer artık. Ama olmadı misliyle devam etti.
İşyeri yok birikimi enkazda yokoldu elde var sıfır. Dedim haklı eşim o da zor durumda normal şeyler yaşamıyor onu da anlamam lazım diye teselli ettim kendimi .
Ben zaten alışık olmadigim bir düzende adapte olmaya çalışırken boşanmayı düşünüyorum.
Çok minnettarım bazı yakınlarıma bize destek oldular eşya verdiler eskide olsa . Ev tutmamıza yardım ettiler. Ayda bir miktar temel gıda yardımı yaptılar. Sayelerinde bir düzen kurduk. Çalışmak istiyorum bende başvurdum birçok yere ama cevap yok. Eşim evde çalışmıyor işyerinin yapılmasını bekliyor. Cocuklarim öğrenci henüz. Ben okulları ile ilgilenemedim bile . Kendimi çok kötü hissediyorum. Deprem herşeyimizi aldı. Yine ben acı üstüne acı yaşıyorum.
Anne kardeş acısı o kadar ağır ki nasıl hafifler bilmiyorum.
Anlatacak dertlesecek çok şey var ama ben kafamı toplayıp yazAmiyorum.
Biz Ailemizi çocukluğumuzu anılarımızı evlerimizi işlerimizi şehrimizi kaybettik.
Başınız sağolsun. Çok acı enişteniz için sabır diliyorum . Ağlama krizleri bende de var. Destek almayı bende planlıyorum.Eniştem de neredeyse tüm sülalesini kaybetti Hatay'da. Böylesi bir kayıptan sonra kaç yaşında insan bir anda durup ağlama krizine giriyormuş hala. Başka şehirdeydi evleri ama acı onu da yıktı geçti. Destek almaya başlamış. Hatta çocukları da terapi alıyor şu an. Allah yardımcınız olsun.
Amin çok sağolun duanız için. Evet dünya boş biz bunu gördük misliyle acı çekiyoruz.Umarım destek alır, dünyanın ne kadar boş ve ansızın bitebilecek bir düzeni var. Eşiniz bunu görsün size ve evlatlarına sarılsın. Umarım farkeder bu değerli şeyi.
Giden acılarınız için ruhunuza ferahlık ve şifa diliyorum. Cennet mekan olsun,kabirleri nur olsun inşallah.
Amın çok teşekkür ederim. Inşallah düzelir zamanla. Ev kalmadı bizde. Yıkık. Tüm sülalenin oturacak bir evi kalmadı Antakyada.Geçmiş olsun başınız sağolsun. Bende o 11 ilden birindeyim antep . Çok şükür bizde can kaybı olmadı. Evim az hasarlı sizi çok iyi anlıyorum . Yaşadığınız acıların tarifi yok. Umarım yeniden düzelir durumunuz düzeniniz üzüldüm allah kolaylık versin.
Size yurekten sariliyorum tum kalbimle. Bu aci gecmez biliyorum ne desek bos basiniz sagolsun.perisan olduk cok cok uzuldum Ama hersey insanlar icin. Rabbim daha beterinden sakinsin.esya gelir ev gelir isyeri olur onemli olam can sagligi. Keske kimse ölmeseydi ama takdiri ilahi. Evlatlariniz yaninizda sukredin kimse suan zaten sizlerden cocukalrdan iyi nie performans saglikkli dusunceler bekleyemez beklememeli. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ne ihtiyaciniz varsa bilmek isterim.aciniz cok buyuk ama bizlerde variz ve sizin aileniziz. Esin olayina bisey diyemeiyorum bazi insamlar yas surecini kolay atlatamayabiliuor ama kalan kardeşlerinizi istememesi cok aci. Cok kucuklerse belirtin bana lutfen. Offfff gce gece cok uzuldum yaMerhaba arkadaşlar. Öyle kötü üzgün kırgınım ki nasıl kelimelerle ifade ederim bilmiyorum. Konumu okursaniz çok sevinirim.
6 şubat depremini Hatay Antakya da yaşadım. Annemi kardeşimi 3 yeğenimi yengemi kuzenimi ablamı eşini teyzelerimi eşlerini çocuklarını kaybettim . En yakın dostlarımı komşularımı sayısız tanidiklarimi kaybettim.
Benim gibi bir çok insan bir çok sevdiklerini kaybetti.
Antakya bitti hiç kimse kalmadı. Bizim hayatta kalmamız bir mucize.
Depremde kimse yardımımıza gelmedi canlarımızı kurtaramadık gücümüz yetmedi. 10 gün boyunca cenazelerimizi aradık bulduk kefensiz yıkanmadan kendimiz kazdık kendimiz gömdük . Yaşadığımız acı şok travma çok kötüydü.Cok büyük bir depremdi zaten yardim 3. Gun geldi cunku 11 ilde oldu ve imkanlar zordu.
Biz şehrimizi terkedip başka bir ilçeye geldik acılı yıkık dökük işsiz parasız eşyasız. Yaşayan bilir. Hepimizin psikolojisi bozuldu çekirdek ailem ile hayat mücadelesi veriyoruz. Bu süreçte eşimin psikolojisi bozuldu çok kötü davrandı bana kalan akrabalarıma. Boşanma aşamasına geldim. Çok şaşkındım yaptıklarına inanamadım. Herkes birbirine sarıldı destek oldu bu süreçte eşim kimseyi istemedi. Kalan kardeşlerimi istemedi. Benim onlara en çok ihtiyacım olduğu dönemde beni çok ağlattı.
Inanamiyordum bu duruma rüyada gibiydim. Alkol almaya başladı onun da kardeşi ve ailesinden 16 kişi vefat etti bu depremle. Onu anlamaya çalıştım ama olmadı.
Bana kaybettiğim aileme döktüğüm gözyaşı kadar gözyaşı döktürdü bu olaylarla.
Zaten sıkıntılı bir evliliğim vardı. Cocuklarim için sürdürdüğüm. Deprem sonrası kenetlendik ilk günler. Dedim artık yeni bir hayat var önümüzde düzelir geçer artık. Ama olmadı misliyle devam etti.
İşyeri yok birikimi enkazda yokoldu elde var sıfır. Dedim haklı eşim o da zor durumda normal şeyler yaşamıyor onu da anlamam lazım diye teselli ettim kendimi .
Ben zaten alışık olmadigim bir düzende adapte olmaya çalışırken boşanmayı düşünüyorum.
Çok minnettarım bazı yakınlarıma bize destek oldular eşya verdiler eskide olsa . Ev tutmamıza yardım ettiler. Ayda bir miktar temel gıda yardımı yaptılar. Sayelerinde bir düzen kurduk. Çalışmak istiyorum bende başvurdum birçok yere ama cevap yok. Eşim evde çalışmıyor işyerinin yapılmasını bekliyor. Cocuklarim öğrenci henüz. Ben okulları ile ilgilenemedim bile . Kendimi çok kötü hissediyorum. Deprem herşeyimizi aldı. Yine ben acı üstüne acı yaşıyorum.
Anne kardeş acısı o kadar ağır ki nasıl hafifler bilmiyorum.
Anlatacak dertlesecek çok şey var ama ben kafamı toplayıp yazAmiyorum.
Biz Ailemizi çocukluğumuzu anılarımızı evlerimizi işlerimizi şehrimizi kaybettik.
O gün hiç gelmeseydi o gece hiç yasanmasaydi hiç bir şey yarım kalmasaydi bir sesleniş kadar yakın olsaydı her şey. Sevdiklerimi kaybettim can dostumu kaybettim annesini arayıp başın sağolsun demeye gücüm yok beni bu dünyada tek anlayan kişi oydu .Dili geçmiş zaman kullanmayı bile o kadar zoruma giderek kullanıyorum ki o olsaydı böyle derdi diyorum sonra bir iç çekiyorum her gün ağlama krizlerim tutuyor gitmeseydi diyorum ama değişmiyor hiç bir şey .annesini aramaya güç bulamıyorum ne diyeceğim ona nasıl yuzlesecegim bu gerçekle aylar oldu taptaze herşey Allah'ım cennetine alsın .Başınız sağolsun. Çok acı enişteniz için sabır diliyorum . Ağlama krizleri bende de var. Destek almayı bende planlıyorum.
Çok zor insan kabullenemiyor iki ay aynaya bakamadım ruh gibi yaşadım bitkisel hayatta gibi gözyaşlarım akmaz oldu hiçbir şey değişmedi , ruh halim değişti aylarca dertli müzikler dinledim ağlayarak gezdim kötümser oldum hala da kurtulamiyorum bu ruh halinden bu durumu yaşayanlar anlarO gün hiç gelmeseydi o gece hiç yasanmasaydi hiç bir şey yarım kalmasaydi bir sesleniş kadar yakın olsaydı her şey. Sevdiklerimi kaybettim can dostumu kaybettim annesini arayıp başın sağolsun demeye gücüm yok beni bu dünyada tek anlayan kişi oydu .Dili geçmiş zaman kullanmayı bile o kadar zoruma giderek kullanıyorum ki o olsaydı böyle derdi diyorum sonra bir iç çekiyorum her gün ağlama krizlerim tutuyor gitmeseydi diyorum ama değişmiyor hiç bir şey .annesini aramaya güç bulamıyorum ne diyeceğim ona nasıl yuzlesecegim bu gerçekle aylar oldu taptaze herşey Allah'ım cennetine alsın .
Amin inşallah. Kimse yaşamasın Bu depremi.Burda merkezde çok sorunlar yok
Sadece bazı ilçelerde durumlar sorunlu.
Allah bi daha yaşatma sın.
Çok teşekkür ederim. Evet bende fevri davranmak istemedim. Bekliyorum düzelir inşallah. Zaten psikolojisi normal değil hepimiz fark ettik ailede. Biraz kendine gelmesi lazım.Hataya iş için düzenli haftada bir giden birisiydim depremde haberlerden o yolları hastaneleri evleri gördükçe bizim bile psikolojimiz çok bozuldu haftalarca tv karşısında uyumadan tv izledik ağladık sizlerin psikolojisinin bozuk olması çok normal yakınlarınızı kaybettiniz o dehşeti yaşadınız Rabbim sabır versin ama ben şöyle düşünüyorum eşinizle ilgili ; tamam kabullenmek çok zor ölüm çok zor ve evsiz barksız herşeye sıfırdan başlamak çok zor ama insan bunları yaşadıysa eşine çocuklarına daha sıkı sarılmalı daha değer bilmeli değer vermeli eziyet etmemeli. Sen evin babasısın sen bu aileyi dik durmak zorundasın .ben eve geçip oturayım acımı yaşayım olmaz işyerinin yapımını beklemeden başka bir yerden ufak ufak başlasa hem hayat ınızınyeniden maddi olarak devam ettirmesi gerek hemde mesgulıyetı olursa insanın düşünecek vaktı olmazsam daha çabuk unutabılıyor. Sız sakın sabırlı olun bakalım bu boşanma ısını az bır bekleyın yuvanız kurtulur inşallah.Herkesin dibe battığı sıfırlandığı zamanlar oluyor belki bu depremle olmuyor ama iflasla ölümle hastalıkla boşanma yla... Gibi sebeplerle hepimiz ayağa kalkmak durumunda kalıyoruz yapacak birşey yok allahım yeniden başlayanların yardımcısıdır deyip yolumuza devam etmek zorundayız
Evet kabus gibiydi. Her gece yastığa başımı koyunca o geceyi hatırlıyorum. Her gün nereye kaçarım nerede saklanırım nasıl olur veya oturduğum evi yıkılmış ben altında ezilmiş can çekiyor gibi düşüncelerle uyumaya çalışıyorum. Ailem nasıl öldü inşallah hemen bayılmış ve öldüklerini anlayamamış acı çekmemiştir diye hep dua ediyorum. Kafayı yememek için dusunmemeye çalışsamda olmuyor her an aklimdaBenim eşim de annesini ve kardeşini kaybetti depremde. Hala ruh gibi dolaşıyor ortalıkta. Enkaz başında sürekli çocuk cesetleri veriliyormuş eşime kenara koysun diye.
O çocuklar, annesinin kardeşinin ölümü kadar etkiledi onu.
Bu depremi yaşayanlar, görenler normal insanlar değil artık. Psikolojileri çökmüş durumda.
Umarım sizin için zamanla herşey düzelir.
Maalesef yaşananlar hiç uyanılmayacak korkunç bir kabus gibi.
Başınız sağolsun. Çok acı. Bende can dostumu kaybettim. Annesi yaşıyormuş. Bende arayıp gidemedim bile. O gücü kendimde bulamıyorum.O gün hiç gelmeseydi o gece hiç yasanmasaydi hiç bir şey yarım kalmasaydi bir sesleniş kadar yakın olsaydı her şey. Sevdiklerimi kaybettim can dostumu kaybettim annesini arayıp başın sağolsun demeye gücüm yok beni bu dünyada tek anlayan kişi oydu .Dili geçmiş zaman kullanmayı bile o kadar zoruma giderek kullanıyorum ki o olsaydı böyle derdi diyorum sonra bir iç çekiyorum her gün ağlama krizlerim tutuyor gitmeseydi diyorum ama değişmiyor hiç bir şey .annesini aramaya güç bulamıyorum ne diyeceğim ona nasıl yuzlesecegim bu gerçekle aylar oldu taptaze herşey Allah'ım cennetine alsın .