Herkese merhaba..O kadar dertlendim ki buraya yazayım dedim bayağıdır yazmıyordum. Sorunlu bir evliliğim vardı. Eşimle iyi kötü aştık bir şeyleri, bir kızım daha oldu. Çok şükür eskisi gibi tartışmıyorduk. 9 senelik evliyim, bunun 7 senesi gurbette geçti. En son memleketimize tayinimiz çıkınca artık ev alalım dedik. Güzel bir sitede kendimize ev aldık, oğlumu da özel okula yazdırdık. Her şey gayet güzel gidiyordu. Taa ki eltim ve kaynım bizi kıskanana kadar. Onlar da ilçede kaynanamla alt üst oturuyorlardı yıllardır. Eşi ilçede çalışıyor. Eltim de merkeze gelmek istedi, o da bana çok yakın bir sitede ev aldı, çocuklarını özel okula yolladı ( O 15 senelik evli ) Eşi ilçede kaldı, merkezde çalışamıyor. Benim kayınpederim vefat edeli 10 yıl oldu. 10 yılda kaynanam bana her sene gelirdi, en az 20 gün kalırdı. Eltimle iki ayrı yabancı komşu gibilerdi ama apartmanda onlar olunca evinde tek kalırdı genellikle. Şimdi bu eltim taşınınca kaynanam kendini ortada kalmış hissetti, halbuki oğlu evinde kalıyor. Tüm aile il merkezinde zaten, yalnız hissetmesi normal. Çareyi de bizde kalmakta buldu. Tamam kışı geçirsin dedim, ses etmedim ama gitmiyor. Eltimgile gitmek istiyor, ne zaman eltime gitse eltim iki gün sonra bize getiriyor ya da eşim üç gün sonra alıp annesini yine bize getiriyor. Orada ne yaşanıyorsa artık…Özetle çok ama çok bunaldım. Kaynanam geldiğinde iş yapar, bana yardımcı olur, kötü biri değil ama insan evinde yalnız olmak istiyor üstelik zaten 4 ay bende kaldı. Kaynım annesi ve karısı arasındaki çekişmeden bıkmış, hiçbir şeye karışmıyor ve dünya umrunda değil. Eşim annesine çok düşkün, bana yemeğini yapıyor, bulaşık yıkıyor daha ne istiyorsun diyor. O da ilgilenmese annesinin yüzüne bakan yok. Bir görümcem var düşman başına, kendi kaynanasıyla konuşmadığı için görümcemin eşi kaynanamı eve sokmuyor. Şimdi bana söyleyin kim haklı, eltim 15 sene alt üstlü oturdu, şimdi siz bakın diyor bize, tamam gelsin de ben bu kadınla ömür boyu nasıl yaşayayım…Alt üstlü oturunca birbirinin yüzünü görmüyorsun en azından, böyle sürekli birlikte olmak beni bunalttı. Yani kadının da eli ayağı tutuyor, neden evine gitmiyor onu da anlamıyorum. Eşim de hem haklı hem haksız, ondan başka annesini kimse düşünmüyor. Söyleyin şimdi ben ne yapayım…Bu arada eşim annesine ev almayı teklif etti geçen sene, kaynanam şiddetli bir şekilde karşı çıktı “ beni içinize almıyorsunuz bir de ev mi alacaksınız diye.” Sonra bize ben evimde otururum dedi, ama oturmuyor. Sabrımın sonuna geldim, inşallah kavga çıkmaz
Evet kızlar güncelleme yapıyorum. Dün annemi aldım otogardan, eş kişisi ( artık ona eşim demek istemiyorum, benim eşim yok ) aramış, teli duymamışım. Annemin telden arıyor beni bas bas bağırıyor çocuk ağlıyor nerdesin diye. Ben de “ yanımda annem var, ayıp oluyor bağırma dedim. Eve varınca bebeği alıp yatak odasına gittim, arkamdan gelip bana bağırdı çağırdı bana cevap verme diye. Ben de cinnet geçirdim annem ayda yılda bir gelmiş hareketlerine bak diye. Ertesi gün eş kişisi işe gidince ben kaynanayla çok ama çok kötü tartıştım. O kadar dolmuşum ki kadını lafla dövdüm, kadın ağladı hatta. Eşimin abisini aradım, ben eşimle boşanacağım annenize çözüm bulun diye. Kaynım geldi kv’yi götürdü, ne oldu bilin bakalım ? İki saat sonra geri getirdiler, kadın da benimle bir şey yokmuş gibi davrandı. Yani o kadar lafı duysam intihar ederim yemin ederim, bunlar nasıl insanlar anlamıyorum. Eş kişisi ile konuşmuyorum, bakalım bu iş nereye varacak.
Çok yanlış insandan akıl aliyorsunuz Anneniz kim? Sırf evliliği yürüsün diye herşeye susan bir kadin. Çok iyi bir hanımdır, temiz kalplidir eminim. Ama pasif.Senin sorunun arada kalıp ikircikli davranman. Annen böyleydi şöyleydiye girme. Konu karışır. Sen bizim ortak yuvamiza benim onayim olmadan anneni nasıl kalıcı yacda geçici olarak davet edersin? Ben neyim bu evlilikte. Bana bictigin rolü kabul etmiyorum. Bir daha bırak kalıcı gelmeyi benim onayim olmadan akşam yemeğine gelmesi bile uygun değil. 1 aydır söylemen gerek su: Senin karşında essek başı yok!
