o kadar yazdım net kopmuş
(
neyse yazdıklarımı hatırladığı kadarıyla yazmaya çalışayım ...
canım ne olursun eşine kırılma , gücenme.. bak sen kendin bile tüm yaşadıklarına rağmen o güzel yüreğinle " acaba gitsem mi?" diye vicdan muhasebesi yapıyorsun ki eşin ne yapsın? ne kadar kötü olurlarsa olsun sonuçta onlar anne ve babası.. hele ki böyle ciddi bir hastalık durumu varsa... gitmediği ve kötü bir şey olduğu taktirde yaşayacağı vicdan azabını bir düşünsene ... o azap belki de evliliğiniz boyunca aranızda bir gölge gibi dolaşacak...
yaşadıklarına göre baktığımda gitmek istememek de yerden göğe kadar haklısın ... peki gitmediğin taktirde sen ne yapacaksın? yanlış anladıysam kusuruma bakma ama bu sefer iki durum ortaya çıkıyor; ya sen annenlere gideceksin ki anladığım kadarıyla da orda da çok huzurlu olamayacaksın ya da eşinle beraber gitmediğin için , eşini yalnız bıraktığın için içini yiyecek yine huzurlu olamayacaksın...
maddi sorunlara gelince; evliliğimizn ilk yıllarında eşimin düşüncesizce yapmış olduğu harcamalar yüzünden çok sıkıntılı günler geçirdik. üstüne bir de çocuğumuz oldu... hiç unutmuyorum herkes bana sütüm artsın diye 17 liraya satılan bir çayı almamı söylüyordu ama benim cebimde sadece 2 lira vardı. çok şükür o günler geçti gitti , hoş şu anda da ço rahat bir yaşantımız yok ama en azından borçlar bir şekilde bitti arabamızı bile aldık .. kız kardeşim maddi sıkıntılar sebebiyle hamileliğin son ayında kayınvalidesinin yanına taşındı ve daha kırkı çıkmamıştı eve icra kağıtları gelmişti
( şimdi dededen miras kalan ev satılınca enişteye 30 bin lira para düştü ve hemen kredi çekip hayalllerinin de üzerinde bir evi aldılar.eniştenin maaşı daha yeni 1150 tl oldu, kayınvalideden de 200-300 geliyor , bir taraftan evin kredisini ödüyorlar bir taraftan da geçinmye çalışıyorlar.. biraz uzun oldu ama canım hiç bir şey sonsuza kadar sürmüyor sıkıntı da neşe de... bu da gelir bu da geçer derler ya aynen öyle canım...