çocuklara tahammül edemiyorum

Ben çalışan bir anneyim ve dört yaşında kızım var.
Bir bakışımla kızıma anlatmak istediğimi anlatırım;
lakin asla sesimi yükselterek yapmam bunu
sakin sakin anlatırım keza anlar da beni:)
kan bagım olan ya da olmayan bir yere oturmaya gittiğimdede,çocugumu yaşıtıyla özgür bırakırım.
Yaşıtı yoksa,arada kontrol ederim...
Asla kırmasına dökmesine müsade etmem ki zaten de yapmaz...
Demem o ki!!!
çocuklara belli bir yere kadar otorite kurabilirsiniz.
çocuk yine çocuktur...çok da üstüne gidip ''onu bırak,bunu yapma,otur,kalk,elini sil agzını sil,gibi komutlar vermek yanlış
köpek mi egitiyorsunuz allasen???
ögretirsin anlatırsın yapmazsa yine tatlı bir dille uyarırsın...ev sahibi çok rahatsız ise tekrar ediyorum çocuklu ailelerle görüşmez olur biter....
Haa şu konudada hemfikiriz çocuk etrafını sürekli rahatsız ediyor,zarar veriyor,sesini yükseltiyor,ebeveyn gayet relaks tınlamıyorsa,,,buda anne babanın vurdumduymazlığıdır...yine görüşmessin olur biter...
 

yoo zaten sölediğiniz şeyleri üstüme alınmadım...
Ki,anneliğimi kimse eleştirme hakkına sahip değil
sadece tutumunuzu yanlış buldum
çocuk sevmiyorsanız ypmazsınız
ailelerini eleştiriyorsanız görüşmezsiniz
yaramazlık ayrı,arsızlık ayrıdır ki yaramaz çocuk da yoktur maalesef
çocuk ne kadar yaramzsa o kdar zekidir...
Burada iş anne babaya düşüyor,eleştiriniz onlara olmalı çocuklara değil...
 
ne yazıkki şımarık çocuklara bende sinir oluyorum sonrada vicdan azabı duyuyorum sonuçta o çocuk sorun onda değil onu yetiştirende ama napıyım cidden bende sinir oluyorum etrafa zarar ziyandan başka bişe getirmeyen çocuklara mesela benim sokakta beslediğim hayvanlara zarar veriyorlar serseri mayın gibi sürekli sorun çıkarıyorlar kedilerimin bir tanesini boğmuşlukları bile var şimdi gelde nefret etme bunlardan
 

Çok doğru söylemişsin.Hem zaten çocuklu evle çocuksuz ev bir değil.
Çocuklu evde ona göre düzen vardır,oyuncak vardır.Çocuksuz eve giderken oyuncak götürülür.
Gitmeden önce uslu durması tembih edilir,uslu durursa dönüşte birşeyler vaadedilir.
Her çocuğun bir tahammül sınırı var.Gidip bilmem kaç saat oturunca her çocuk sıkılır,uykusu gelir,acıkır,mızmızlanır.
Çocukla bir yere gidince,süresini çocuğa göre ayarlamak gerekiyor.

Çocuğun kırması kirletmesi kazaysa helal olsun.Ama gözgöre göre yapıyorsa,anne de uyarmıyorsa anne hatalıdır.
Çocuğun normal hali öyle olsa,annesinin evinde eşya kalmaması lazım zaten.
 
Size hak verdim konu sahibi, ne demek istediğinizi anlıyorum
Çocukların Allah'ın birer mucizesi olduğunu düşünüyorum, mutlaka ki çok özeller
Ama son yıllarda çevremde gözlemlediğim abartılmış bir çocuk psikolojisi olayı var
Çocuk ne yaparsa yapsın, ebeveynler göz yumuyor ve çevreden de aynı davranışı bekliyorlar
Azıcık sesi yükselse öğretmenlerle kavga, komşularla kavga, devamlı herşeyine anlayış gösterilecek durumu
Kimse çocuklardan mum gibi oturmalarını beklemiyor ancak son dönemde çocuk terbiyesinin ve özgüvenli çocuk yetiştirmenin amacından saptığı aşikar
Çocuk gece 12 de sokakta oyun oynuyor, ortalık yıkılıyor, ikaz ediyorsun dönüp sana küfür ediyor bir de üzerine beş dk sonra ailesi kapıya geliyor sen benim çocuğuma bağıramazsın diye ama el insaf diyorum başka ne denir. Ebeveynlerin anlamadığı şey dünyada sadece sizin çocuklarınız yok, herkesin akşam saati dinlenmeye, gittiği yerde huzurla oturmaya hakkı var bunu anlamak lazım. Misafirliğe gidilen bir yerde etrafına zarar ve huzursuzluk vermemeyi öğretmek ebeveynin görevi kimse bunu inkar edemez. Bazı insanların kafası ses kaldırmaz o halde çocuğa biraz sessiz olmasını, parkta değil evde misafirlikte olduğunu anlatmak ya da çok küçükse kontrol etmek imkansız değil. Çok dikkatimi çeken bir şey var, gittikleri yerde çocuklarına her özgürlüğü veren anneler kendi evlerinde kuş uçurtmuyor, yerine göre ceza bile veriyor, neden kendi malı kıymetli, demek ki yapılabiliyormuş değil mi ? Her şey karşılıklı anlayıştan ibaret aslında. Hata tabi ki çocuğun değil ama sürekli huysuz, arsız, yaramaz, laftan sözden anlamayan bir çocukta karşı tarafa çok sevimli gelmiyor. Bir de şu yaramaz çocuk zekidir lafı beni benden alıyor, yapmayın Allah aşkına, doktorların biraz hareketli, hafif yaramaz tanımını bu kadar abartmak doğru değil
 
Son düzenleme:
bende çocuk için uğraşıyorum olsun diye tüp falan yaptırıyoruz ama allah affetsin aynı sen gibiyim çok korkuyoum napcam diye :26: sus pus çocuk olmaz evet ama aşırı şımarık arsız çocuklar bu dönemde felaket arttı.2 yiğenim var.biri 6 yaşında biri 2.küçük olan gelir sever okşar izinsiz almaz hiçbişey sana elinde ne varsa verir büyüğüyse yırtıcı hayvan gibi tam.geçen baktım küçük bi çadır kurmuşlar eve.küçük yiğenim geldi beni yatırdı içine yastık verdi uyu dedi.ninni söyledi.büyüğü bi geldi üstüme nasıl atladı anlatamam yırttı heryerimi çık ordan diye.suratını bi görseniz insanın katil olması lazım o surat ifadesi olması için ya.neyse çıktım bende.ablamlarda gülüyorlar pis pis.dediğin gibi ne uyarı ne bişey ben onun teyzesiyim ya.paylaşmayı öğretsene kızına s.lak kadın.neyse ablam dediki çadırdan kendinede al dedi dalga geçti.büyük yiğen yine atladı ortaya alamaz o fakir parası yetmez dedi.küçük olan geldi elinde 5 kuruş vardı al bunla çadır al dedi.nerdeyse ağlıycaktım.bende uzattım baya ama inşallah çocuğum böyle olmaz ya..
 

çooookk güzel yazmışsın, birebir aynı şeyleri düşünüyoruz.
özgüvenle arsızlık arasında ince bi çizgi vardır
çoğu özgüvenli yetiştircem derken arsız yaptı çocuklarını.
bi de aynen dediğin gibi yeryüzündeki tek çocuk onların sanki.
öyle bile olsa ben kimsenin çocuğuna katlanmak zorunda değilim ki yani.
sokaklar parklar kimseye ait değil.
Ayrıca da yaramaz olup da sonradan iyi biyerlere gelmiş hiçbi çocuk görmedim hayatımda.
ne alakaysa zaten çok saçma.
 

o da ayrı bi hikaye zaten küçük müçük ama insanın sinirini bozacak kıracak şeyleri söylemeyi de gayet iyi biliyolar maşallah.aynı benim ablam gibiymiş seninki de.yazık kıyamam o küçüğe ben
 
sabahtan akşama kadar 350 çocuk içinde duruyorum.problemli çocukları gözlemlerim çocuktan çok ailelerde problem olduğunu anlamak zor değil.bi yere kadar kızabiliyorum çocuklara.
ama acı birşey var ki artık çocuklar anne babalarını özellikle annelerini parmaklarında oynatıyorlar.çocuğumla arkadaş gibiyim-arkadaş olucam hatası dolanıyor ortada.hayır çocukla arkadaş olacak çocuklar var zaten ortada.çocuk sınırını bilmeli.hee öğretmenleri komşuları vs akşam kapısını kapatınca olay bitiyor.ben içtim ağrı kesicimi bekliyorum geçsin ağrım.ömür boyu anne baba çekecek o şımarıklığı farkedilmeli.
 
o da ayrı bi hikaye zaten küçük müçük ama insanın sinirini bozacak kıracak şeyleri söylemeyi de gayet iyi biliyolar maşallah.aynı benim ablam gibiymiş seninki de.yazık kıyamam o küçüğe ben

ben kapalıyım kız eniştemin yanında başörtümü çekiştiriyor ablam gülüyor.abla diye bağırıyorum çocuğuna bişey de başımı açıyor diyorum.banamısın demiyor.gerçekten herkesin çocuğu bir değil ama ilk çocuklar çok şımartılıyor.
 

Çok haklısın 1 buçuk senedir hiç gitmedik. Zaten babam bir daha asla gitmem dedi,
ben de gitmedim çocuğum var benimde oraya gitse ne kadar yapmaması gereken davranış varsa öğrenir Allah korusun..

Bir kere başka akrabada karşılaştık. Aynı şekilde zaten akrabalardan bir giden bir daha gitmek istemiyor. Sorun çocuk değil, çocuğu bu duruma getiren, evine gelen misafiri bile önemsemeyerek saygısızlığı öğreten anne-babada. Çocuğa gerçekten üzülüyorum aslında. Ama ne desen boş. Bazı insanları anlamak mümkün değil. Yarın öbür gün bu çocuklarda anne-baba olunca gelecekte nasıl ebeveynler olacak çok merak ediyorum.
 

Sonuna kadar katılıyorum.
Geçen yine benzer bir konuda düşüncelerimi yazdım.
Kızcağız tiyatroda ortalığı yıkan bir çocuğu ve bir uyarı bile yapmayan ailesini eleştirmişti.
Kınama, kınadığını yaşamadan ölmezsin falan deyip durdular.

Özgüven sahibi, hakkını arayan, gerektiğinde hayır diyebilen çocuklara bayılırım.
Ama ağlayarak her istediğini elde etmeye çalışan, şımarık, terbiyesiz, dil dışarda, arsız çocukları
çok itici buluyorum. Kimse kusura bakmasın.
Annesine her hali sevimli geliyor belki küfür edişi bile!
Ama hiç tanımadığı birinin arkasından dil çıkarıp, laf atan, buna oyun diyen çocuk için kimse ayyyyy
ne şeker demez.

Utangaçlık, çekingenlik de yerine göre ne güzeldir..
Ben çok severim misafirliğe gittiğinde, sofraya oturmak için bile annesinden onay
bekleyen o çekingen bakışları, hanım hanımcık oturmaları...
 
Ben rahatsız olmanızı anladım ama çocuklardan velet diye bahsetmeniz hiç hoş olmamış.
Maalesef günümüzde çocuklar yerinde duramıyor, çok enerjikler, bi şeyler öğrenmek için sürekli algıları açık bi halde koşuşturuyorlar ortalıkta.
Ben gerçekten laf dinlemeyen çok çocuk gördüm. Tabi bunun nedeni baştan beri yetiştirlme tarzı. Bizim zamanımızda gerçekten böyle değildik. Annem bizi misafirliğe giderken iyice tembihlerdi, orda arsızlık etmiyelim diye karnımızı doyururdu ahh ahh... Çocuğa baştan nasıl öğretilirse öyle devam eder, siz annesi uyarmıyor diyosunuz ya, uyarsa da laf dinlemeyeceğini biliyor anne, çünkü baştan öyle yetiştirmiş.
O sokakta top oynayan çocuklara gelince, napsınlar enerjilerini atacak başka yer yokki, onlara da günah. Sıkışmışlar binaların arasına, dağ yok taş yok. Onlar ne kadar mutlu oluyor dışarda enerjilerini atarken...
Biraz daha hoşgörülü olun bence bu konuda
 

Aynen katılıyorum
 

evet, o konuda konu sahibini eleştirenlerden biri de benim. herkes fikrini beyan etmekte özgürdür. anlıyorum zor bir durum çoğu insan katlanamaz ama ağzına ortasına çarpıcam, velet gibi ithamlarda da bulunamaz kimse. kimsenin hakaret etmeye hakkı yok
 
Görümcemin çocuklarını tarif ediyorsun !

Evi yıksalar ağzını açıp da çocuklarım yapmayın demez.. Gelir oturur daha da yerinden kalkmaz.. Bu çocuklar evde koşuşturuyo ne yapıyorlar demez.. Yatak odasına bile girip karıştırıyorlar.. Artık eve sokmuyorum başka çarem yok :26:

Çocuklarının peşinde ben koşuyorum.. Bir de her lafa bi cevap vermezler mi.. Allahım çıldırıyorum..

Eski nesil öyle değildi yaa.. Büyüklere saygı vardı.. Şimdikiler edepsiz bee
 

Velet çocuk demek zaten ben de çok söylerim velet diye...
 

Utanmak ne bilen, terbiyeli çocuk yetiştirmek için ağzına çakmak, dövmek şart değil ki:)
Bayan haklıydı gerçek bu.. İnsan çakasım geliyor diyebilir o an sinirle.
Bu çakacağı anlamına gelmez.

Anne, baba olmak kolay anneliğin, babalığın hakkını vermek zordur.
Dünya senin çocuğunun etrafında dönmüyor bunu unutmamak gerek değil mi?
Yok vallahi ne yapsam baş edemiyorum diyenler de evet başkalarına rahatsız etmemek adına
gerekirse bulundukları ortamı terketmeliler.
Çünkü onların çocuğu, başkalarından fedakarlık beklemek anlamsız olur..
 
sevmediğin için gözüne daha çok batıyordur canım
ama buna engel olamazsın
her yerde karşılaşacaksın alışmaya ve sabretmeye bak
sürekli buna odaklanıp kendini yıpratma çünkü yapacak bir şey yok, insanlar çok rahat davranıyorlar, acaba rahatsız olan var mı diye düşünmeyenler çok
bir de çok hassas yapın var galiba
esnek olmaya bak, sert olanlar daha çok zarar görür
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…