Evet işte en önemli sıfat
o yüzden çok iyi düşünüp tartıp karar vermek lazım maalesef yalnızız bu konuda.Boşanmak istesen kocan zırt biri çıksa vereceği iki kuruş nafakayla o çocuğa ne kadar iyi bir hayat sunabilirsin ki
İşte keşke herkes bu şekilde bilinçli hamile kalsa ama öyle olmuyor.Maddi konularda yalnız kalmamak için tekrar hemen evlenmek isteyen çok insan oluyor.Her kadın sizin gibi güçlü değil, düşünceli hiç değil.Tanımadıkları adamları bir anda çocuklarıyla aynı eve sokanlar var.
Ayrı ev her zaman iyidir ama siz dışarıya çıkınca gene anneniz bakacak çocuğa, gene bir nevi izin almak zorunda kalacaksınız.
Annen senin kölen mi anacım hem haftanın 6 günü iş saatleri boyunca baksın hem de 3 gün iş çıkışı sen gezerken senin çocuğuna baksın ????? Bazı kadınlara çok üzülüyorum tam böyle ikinci baharı yaşayacağım çocuklar büyüdü üstümden yükleri kalktı derken pat diye evlatları sağ olsun birden tekrar çocuk büyütmeye girişiyorlar.Annelerinde sosyallesmeye hakki var evet ama cocuk daha cok kucuk butun gun anneden ayri annede aksam arkadaslariyla bulusamadigi icin dertli suan anneye daha cok ihtiyac duydugu yasta en azindan belli bir yasa gelene kadar disari cikma sikligini azaltsa cocuguyla ilgilense belki anneside okadar karismaz
İnan bana sayımız hiç az değil, ben de okuluna gitmedim kucağıma alınca öğrendim, benim evime yıllardır ara ara yardıma gelen kadın da anne olunca buldu o gücü kendinde, bu forumda tanıdığım doğurmuş veya henüz dogurmamis pek çok kadın aynı benim gibi düşünüyor ve yaşıyor....Yani normal ve sağlıklı olan bu aslında, bunu basaramayanlar eğitimden ekonomik güçten sosyal destekten bağımsız olarak insan yetistirmenin önemini kavrayamayanlar ve maalesef hepimizi etkiliyorlar.
Benim annem de 5 kız sahibi bir kadın.3 sene babam bizden uzaktayken yetişti her şeye.Faturasıydı, pazarıydı ,yemeğiydi.Bir kere bile veli toplantılarımızı es geçmezdi.Hepimiz küçüktük o zamanlar.Ben belkide annemin böyle zorluk çektiğini gördüğüm için korkuyorum en çok annelikten.Belki evi 7/24 dağınık olmasın diye uğraşmadı ama biz temiz olalım.Düzgün çocuklar olalım diye çabaladı.
Annen o kadar haklı ki... Hayatımın ilk 30 yılı dünyanın en citkirildim , en üşengeç, en sulu göz kadiniydim, kucağıma verdikleri andan itibaren desteksiz çalışarak buyuttugum tek çocukla bile 16 yıl sonunda Zeynayla tır şoförü kırması biseye dönüstüm
kafama sıksalar filan bile kolay kolay ölmem ben artık bence o derece 
İnan bana abartısız , uykusuz yemeksiz it gibi kosturarak kaç yıl musmutlu yaşayabilecegini gorunce bir noktada kendi gücünden korkuyor insan
tanıdığım bütün çalışan anneler de böyle hemen hemen... Çok mu güzel tır şoförüne dönüşmek, çok mu lazım , çok mu övünülecek bişey? Hayır değil. Ama ülke ve hayat bunu gerektiriyorsa dogurdugun her canlı için dönüşmek zorundasın, başka yolu yok.
Benim 30 olmama daha 10 yıl var o süre zarfında bol bol nazlanayım bari.Sonra buna vaktim olmayacak hahahah Annelik kutsal değil yüceltmeyin diyorlar ya inanmıyorum .Bence çok kutsal ve özel bir durum.Babamı da çok seviyorum o da bizim için hep uğraşır ama anne başka...Zamanında emek verdiğin uğruna uyksusuz kaldığın çocuk gün geliyor seni savunuyor başkasına karşı.Annen o kadar haklı ki... Hayatımın ilk 30 yılı dünyanın en citkirildim , en üşengeç, en sulu göz kadiniydim, kucağıma verdikleri andan itibaren desteksiz çalışarak buyuttugum tek çocukla bile 16 yıl sonunda Zeynayla tır şoförü kırması biseye dönüstüm
Ben doğduğumda hastanede karışmışım.Annemin kucağına esmer çok kilolu bir bebek getirmişler.Demişler al senin çocuğun, annem demiş bu hiç bana benzemiyor.Tam o sırada kapıdan bana aldığı balıklı battaniyeyle hemşire kucağında geçirmişler beni.Annem normal doğurmuş , o dikişlerle kalkıp hastaneyi katmış birbirine zor sakinleştirmişler.Sonra testler yapılmış gerçekten o kapıdan geçen bebek benmişim.Beyaz tenli babama benzeyen minicik burun.Özetle...siz ve diğer bütün bebeğini gözünden sakınan anneler o kadar güçlüsünüz ki .Sayı önemli değil.1 de de 5 te de aynı duyguBak işte ben de buna katılmıyorum....Anne olana kadar annelik bana da kutsal bişey gibi geliyordu...Anne olduktan sonra anladım ki hayır, ben onu dünyaya getirdigim için zaten yapmam gerekeni yaptım, yaptığım yapamadığım yapmam gereken herşeyi zaten ben ona borçluydum, hala daja borçluyum...Onun ise bana hiçbir borcu yok, dünyaya getirilen her çocuk en az bu kadarını , hatta çok daha iyisini hakediyor zaten. Bir de kalkıp vay ben seni doğurdum , ben kutsalım, baktım büyüttüm diyip çocuğu kendine borçlu hissettirmek en büyük bencillik bence...
