Çocuk sevmeyenlerin çoçuğu olunca....

filmdelisi · 4 Ekim 2016

Çocuk sevmeyen ve istemeyen 3 aylık anneyim.
Elbet kendi bebeģinizi çok seviyorsunuz, her şeyine katlanıyorsunuz.
Onu izlerken gözleriniz doluyor, gülsün diye türlü türlü şekillere giriyorsunuz.
Pis tabağı elleyemezken o bezleri sipsak hem de iğrenmeden değistiriyorsunuz.
Ama çok zor, hele benim gibi keyif düşkünü insanlar için kendi hayatınızın bitişi diyebilirim.
Herhalde eski keyfime ve hayatıma ulaşmak için geçmesi gereken süre en az 8 yıl ve her gün bunu düşünüyorum istemsiz.
Bir yandan da dünya yansa uykusuna devam eden ben, en ufak sızlanmaya hemen uyanıyorum, günde zaten 3 saat uyuyabiliyorum ama yaşıyorum aç susuz uykusuz kimi zaman tuvalet ihtiyacını bile gideremeden.
Bazen deli mi dürttü beni neden diyorum, bazen de başkası severken bile kıskanıyorum.
Eş konusuna gelince şimdi bizim aramız çok daha iyi, 10 dk yi bile degerlendirmeye çalışıyoruz.
Eşim çok yardımcı bebek konusunda ve çocuk olduktan sonra apayrı bir saygı duyuyor bana.
Sonuç olarak zor mu, hem de tarif edilemeyecek saatlerce sinirden uykusuzluktan ağlayacak, bana bir şey olmaz diyen insanı çileden çıkaracak kadar zor.
Bir yandan da sizi tahammül sınırınızı nirvanaya ulaştıracak ve hayatı daha önce yaşamamış, bugün doğmuş gibi bocalatıp tarifsiz mutlu edecek kadar güzel.
Anneliğe hazır olmak diye bir kavrama inanmıyorum, ancak hayat koşulları olarak olgunlaşma sağlanabilir.
Yoksa hergün bir başka hayata ve düzensizliğe kimse hazır olamaz, bunu sağlayacak hiçbir olgu yok.

eceezgi · 4 Ekim 2016

office .!.:
çocuklara çok bayılmayan bir anne olarak yazayım elbette ki her anne gibi kendi çocuklarıma ve yeğenlerime aşığım ama sadece onlara.. hala dışarıda bir bebek görsem "agucu bugucu" diye yapışmam.. sevdiğim çocuk sayısı iki elin parmağını geçmez onlarında hepsi arkadaşlarımın bebişleri yani kendi çocuğun olduğunda aşık olacaksın, titiz olacaksın hatta olayı abartıp psikopat olacaksın ama diğer çocuklara yine çok bayılmayacaksın..

bu yorum içimi rahatlattı , aynı ben:)))
kuzenim arkadaslarım cocuklarının fotosunu yolluyor , ya bi insanın ağzından hiç mi tatlı kelime cıkmaz onlara karsı
canım ya ne tatlı bile diyemıyorum çnk bana hiçbir anlam ifade etmıyor

ama bir kedi fotosu videosu görsem delirecek gbi oluyorum :))))

sizde de var mıydı peki bu endişeler çocuğunuz olmadan evvel?

eceezgi · 4 Ekim 2016

kendinehas .!.:
Benim eşim de evlenince harika bir hayatımız olacak seni üzersem şöyle olayım vs vs vs derdi....
Çok şükür mutluyum nankörlük etmek istemiyorum ama tamamen onun elinde olan sebeplerden canımı yakmıştı bi ara.
Şimdi de çocuk lafını ediyor ve aynı lafları çocuk olunca da yapacağını söylüyor.Hep ilgilenirmiş vik vik vik.
Külliyen yalan biliyorum.
Ömrümün hiçbir saniyesinde çocuğumun olmasını istemedim.
Rabbim isteyene versin.
Ben de göze alamıyorum çocuğu,evlilik bozulursa Allah korusun zaten istemediğim çocukla ne yaparım bilmiyorum.
Sürekli o isteğinden vazgeçsin diye dua ediyorum.

anneliği tatmak istemiyor musun peki hiç?

eceezgi · 4 Ekim 2016

filmdelisi .!.:
Çocuk sevmeyen ve istemeyen 3 aylık anneyim.
Elbet kendi bebeģinizi çok seviyorsunuz, her şeyine katlanıyorsunuz.
Onu izlerken gözleriniz doluyor, gülsün diye türlü türlü şekillere giriyorsunuz.
Pis tabağı elleyemezken o bezleri sipsak hem de iğrenmeden değistiriyorsunuz.
Ama çok zor, hele benim gibi keyif düşkünü insanlar için kendi hayatınızın bitişi diyebilirim.
Herhalde eski keyfime ve hayatıma ulaşmak için geçmesi gereken süre en az 8 yıl ve her gün bunu düşünüyorum istemsiz.
Bir yandan da dünya yansa uykusuna devam eden ben, en ufak sızlanmaya hemen uyanıyorum, günde zaten 3 saat uyuyabiliyorum ama yaşıyorum aç susuz uykusuz kimi zaman tuvalet ihtiyacını bile gideremeden.
Bazen deli mi dürttü beni neden diyorum, bazen de başkası severken bile kıskanıyorum.
Eş konusuna gelince şimdi bizim aramız çok daha iyi, 10 dk yi bile degerlendirmeye çalışıyoruz.
Eşim çok yardımcı bebek konusunda ve çocuk olduktan sonra apayrı bir saygı duyuyor bana.
Sonuç olarak zor mu, hem de tarif edilemeyecek saatlerce sinirden uykusuzluktan ağlayacak, bana bir şey olmaz diyen insanı çileden çıkaracak kadar zor.
Bir yandan da sizi tahammül sınırınızı nirvanaya ulaştıracak ve hayatı daha önce yaşamamış, bugün doğmuş gibi bocalatıp tarifsiz mutlu edecek kadar güzel.
Anneliğe hazır olmak diye bir kavrama inanmıyorum, ancak hayat koşulları olarak olgunlaşma sağlanabilir.
Yoksa hergün bir başka hayata ve düzensizliğe kimse hazır olamaz, bunu sağlayacak hiçbir olgu yok.

Allah bağışlasın bebeğinizi
evet hazır olma olayına ben de inanmıyorum
hatta bazen diyorum ki, bizde sıkıntı olmasa idi keske ben de kaza ile hamıle kalsaydım bu korkularım sımdıye gecmıs olurdu:)

ben de rahatıma çok düşkünüm , cveremdekıler 36 sene rahat etmişsin biraz da etme diyorlar:)
ben mesela işten eve gidince eşim gelmedi ise, yemeğim de var ise biraz uzanırım kendimle kalırım , kendimi dinlerim , belki biraz uyurum.
yemekten snr saat 8 gbi salona gecerız esımle sarılır otururuz,hiç konusmasak bile cogu zaman o sakınlıgı hıssetmek bana cok huzur verır.

Pink_Women · 4 Ekim 2016

bazen deli cesareti mi gerek bilmiyorum
Benimde sizin gibi rahata düşkün bir yapım var
ama şöylede düşünebilirsiniz
Zaten işe başlayacaksınız ve bu yoğun çalışma temposunda evladınızla sürekli beraber olamayacaksınız
Olduğunuz zamanlarda çok kısıtlı olduğu için hiç sıkılacağınızı düşünmüyorum

meredithgrey · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
Herkese selam;
Bir konuda fikir almak istiyorum.
36 yaşındayım , 3 senelik evliyim.
Evde bir kedimiz var ,4 yıldır bizimle yasıyor ve ben ona resmen aşığım , çocuğum gbi seviyorum ilgileniyorum.
Eskiden çocukları çok sever iken , kedimiz gelince benim cocuklara olan ilgim , sevgim azaldı bakıs acım değişti.

3 yıldır hiç korunmadık ve çcouk da çok istemedık eşimle.
Zaten çocugumuz olmadı, ya aşılama ya da tüp bebek yöntemi ile olabilecek gibii görünüyor.
Bir yandan cocugu olanlara özenirken , bir yandan da çocugum olmadığı için nasıl bir rahatlığın içindeyim buna sevınıyorum.
Eşimle aramız çok iyi, eşim de ben de duygusal merhametli, aile bagları güçlü olan evcimen insanlarız.
Eşim de benimle yaşıt , o da bana ve evine çok bağlı.
Çocuk konusunu kendı aramızda bile çok gündeme getirmedik , onun da bende oldugu gbi korkular vardı sanırım.
Bu hafta sonu benimle konustu ve artık bizim de cocugumuz olmasını istediğini, evde pıtır pıtır bir yavrunun dolanmasını görmek istediğini belirtti.
Günde 10 saat çalışıyorum , günde 2-3 saat yakın bir zamanım yolda geçiyor işe gidip gelirken,
Eve gidince yemekten snr keyfime bakıyorum , evimiz sessiz sakin , huzur verici.
Bebek bir yandan istiyorum , anneliği tatmak istiyorum , ikimizin bir parçası olan evladımız olsun istiyorum ama bir yandan da düzenımızın bozulacagı korkusu var içimde, rahatımız kaçaçak , artık hiç boş vakt,m olmayacak , sürekli bebekle ilgilenmek zorunda kalacağım , eşimle başbasa olan zamanlarımız kısıtlanacak ,gibi gibi gibi....
Bu düşünceler beynimi yiyiyor resmen.
Arkadaslarım kendı cocugun olursa seversın , alışırsın kediye bile bakıyorsun dıyorlar.
Bundan ben de eminim ama benim sormak istediğim şu; bu korkuları benım gbı yasayan kişiler anne olunca ne gibi duygular oluştu sizde.
Bu korkularınız geçti mi?
Bir de burada okuyorum çocuktan snr bazı eşler olumsuz anlamda çok fazla değişiyorlar, evden uzaklaşıyorlar , eşlerinden uzaklaşıyorlar,evde cocukların sesine , hastalığına , zor zamanlarına falan tahammül edemeyen erkekler var.
Bunlar da beni çok korkutuyor.
Fikirlerinizi alabilir miyim bu duygulara sahip olan anne olmuş kişilerden.

36 yaşımdayım dört kedim var iki senelik evliyim. Ben de çok dikkat etmiyorum korunmama ama kaza yaşamadık şu ana dek. Ve inanın içimde gram annelik duygusu yok. Olacağa da benzemiyor. Yani şimdi arkadaşlar kutsal analık duygusundan falan kesin söz etmiştir ama yok öyle bir şey, çok mutsuz olursunuz. @cankuslarinannesi var mesela onun konulara bir bakın derim. %1500 hazırım derseniz o başka ama bizlerin fikirleri alacak kadar kararsızsanız mutsuzluk garanti.

zeymuran0 · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
daha fazla erteleyecek zamanım kalmadı zaten
37 yasıma gireceğim :)
tek korkum bu

bu konuda fikrini netleştirmeni tavsiye ederim nacizane.
37 az bir yaş değil.
düşüneceksen artık daha fazla geciktirme.
elbette hayatın değişecek.
zor günleriniz de olacak vs.
öncelikle bunu kabullenmen lazım.
hiçbir şey değişmez aynı düzende gider diyemez hiçkimse.
ama evlat sevgisi ağır basıyorsa taşıyabiliyor insan.
bazen kendine bile şaşıyorsun.
önce psikolojik olarak kendini tam hazır hissetmen önemli tabi.
bu tür kaygıları olan insanlar için özellikle.
bende 3 çocuk var.ikizler var.uyku yok mesela:))

kendinehas · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
anneliği tatmak istemiyor musun peki hiç?

Hayır hem de hiç.
Ayrıca 35 ime girdim bikaç gün önce.
Ben de kedi görünce içim ısınıyor,ama bir çocuk görünce görmesem de olur.
Benimki kendi çocukluğumdan kalma psikolojik nedenli.
Ama o kafam atınca çekip gitme özgürlüğüm- en basitinden bir örnek bu-elimden alınacak.
Ya da arkadaşlarımla yemeğe çıkmak,ya da evimde yemek vermek vs hepsi çöpe atılacak.
Daha da milyon tane örnek sayabilirim.
Her ''çocuk iyidir'' temalı konuşma benim boğulma ve oradan kaçma isteğimle sonuçlanıyor.
Hakkımızda hayırlısı.

office · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
bu yorum içimi rahatlattı , aynı ben:)))
kuzenim arkadaslarım cocuklarının fotosunu yolluyor , ya bi insanın ağzından hiç mi tatlı kelime cıkmaz onlara karsı
canım ya ne tatlı bile diyemıyorum çnk bana hiçbir anlam ifade etmıyor

ama bir kedi fotosu videosu görsem delirecek gbi oluyorum :))))

sizde de var mıydı peki bu endişeler çocuğunuz olmadan evvel?

aslında çok yoktu ece, çünkü ben benim olan her şeyi severim diyordum kendime hep şimdi kucağımda 1 yaşındaki limon yeğenimle yazıyorum, ağladığı için sümükleri elime akıyor ama zerre iğrenmiyorum.. oysa ben bebeklerin kafalarındaki olan kepekleri bile annesinin pisliğine bağlardım eskiden benimkilerde olmasın diye her gün zeytinyağı sürdüm, mis gibi gelirdi bana.. ama kuzenimin bebeği oldu "cınııım ni tıtlı" dedim öyle diyim yanaklarını sıkarak öptüğüm 4 bebek oldu hayatımda, ikisi oğluşlarım ikisi de kızlarım yani yeğenlerim.. adım gibi eminim sende kendininkilere aşık olacaksın ama diğerleri senin için yine çok bir şey ifade etmeyecek :)

allegraymis · 4 Ekim 2016

Benzer duygulara ben de sahibim,hicbir zaman cocukları sevmedim cocugum olsa da baskalarının cocuklarını sevecegımı sanmıyorum,en basıtınden papaganım tum evı mahvetti ama mısafır cocugu evdekı tum yastıkları bozdu dıye evımde ıstemeyebilirim..daha görmem gereken ulkeler var ve bunu cocukla yapmak ıstemıyorum,en onemlısı de nefret ettıgım bır ulkede yasıyorum ve tum turk cocukları kafayı yemıs sosyallesemedıgı ıcın...dıl sorunum yok ama yabancılarla arkadaslıktan hoslanmıyorum.hayatımın 180' degısecegınden korkuyorum enınde sonunda cocuk ıstermısım gibi geliyor malımız mulkumuz kan emıcılere(es akrabası)kalmasın da dıye ama ılk benım yurekten ısteyecegım anı beklıyorum,umarım gelir...sizin sorunuzum cevaplarını ben de merakla bekliyorum kısaca,hayırlısı olsun herkes ıcın

eceezgi · 4 Ekim 2016

Pink_Women .!.:
bazen deli cesareti mi gerek bilmiyorum
Benimde sizin gibi rahata düşkün bir yapım var
ama şöylede düşünebilirsiniz
Zaten işe başlayacaksınız ve bu yoğun çalışma temposunda evladınızla sürekli beraber olamayacaksınız
Olduğunuz zamanlarda çok kısıtlı olduğu için hiç sıkılacağınızı düşünmüyorum

ben kendi firmamızda calısıyorum
belkı 2 ay kadar doğum izni bile alamayacağım
olursa eger kvalidem baska sehırde bana gelıp bakmasına tahammul edemem:)

annemin de bazı hastalıkları var ona da kıyamıyorum

odama getirip burada kendım bakmayı düşünuyorum :))
burayı bebek için uygun bi ortama getirip :)

eceezgi · 4 Ekim 2016

zeymuran0 .!.:
bu konuda fikrini netleştirmeni tavsiye ederim nacizane.
37 az bir yaş değil.
düşüneceksen artık daha fazla geciktirme.
elbette hayatın değişecek.
zor günleriniz de olacak vs.
öncelikle bunu kabullenmen lazım.
hiçbir şey değişmez aynı düzende gider diyemez hiçkimse.
ama evlat sevgisi ağır basıyorsa taşıyabiliyor insan.
bazen kendine bile şaşıyorsun.
önce psikolojik olarak kendini tam hazır hissetmen önemli tabi.
bu tür kaygıları olan insanlar için özellikle.
bende 3 çocuk var.ikizler var.uyku yok mesela:))

owwww 3 cocuk mu
ya boyle kişilere hayranım :)))
ben bir taneye cesaret edemıyorum

bazen dısarıda goruyorum ıkı tane 3 tane cocukla dısarıdalar
bır de kendıme bakıyorum
hala kendımı üniversıtedekı kız sanıyorum :)))

meredithgrey · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
istediğim zaman diye bir kaçış sürecim kalmadı ki,
37 yasına gireceğim
ve iyice rahata alısacagım gün geçtikçe
çevremde cocugu olmayan tek ben kaldım :)
bi yandan özeniyorum işte bir yandan da bu korkular sarıyor beni.
çıkamıyorum işin içinden.

Korku varsa olmaz Ece. Şüphe varsa da olmaz. Herkes anne olacak diye bir kural mı var ? O çevremizdeki anneler çocuklarını çok mu şahane eğitim ve görgüyle büyütüyorlar ?

elifff_____ · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
bende hep mutlu evliliğimin mutsuzluga donusecegı korkuusu var
sankı bakamayacakmısım cocuktan sıkılacakmısım, evımızde yabancı bı ınsan olacakmıs hıslerıne kapılıyorum
aslında bu hıslerım yersiz insan kendı cocugundan sıkılır mı bilemıyorum
eşimle basbasa evımız oyle guzel ki
ama anneliği de yasamak ıstıyorum bazen

Aynı ben.
Sanki evde bi fazlalık olcakmış gibi geliyo yani üzgünüm böyle hissettiğim için ama gerçek bu
Bende özgürlüğüm kısıtlanacakmış gibi beni bağlayacakmış gibi geliyor yani hiç merak etmiyorum annelik nasıl bir duygu diye hiç içimden de gelmiyo

SheZofren · 4 Ekim 2016

Ben evlendiğimde hemen hamile kaldım eşimle en az 2 yıl bebek istemiyorduk ve pek bu konuyu konuşmaya zamanımız da olmamıştı.
Ben hamile olduğumu öğrenince bir ay kadar psikolojik olarak çok kötü olmuştum. Kendimi çok küçük hissediyordum 25 yaşındaydım hamile kaldığımda. Asla yapamam diyordum. Eşim bu konuda bana destek verdi rahatlatmaya çalıştı. Sonra bebeğim olduğu anda ben anne oldum. Öncesinde nelerle karşılaşacağımı pek bilmiyordum. Zamanla öğrendim ve aslında bebek sana ne yapacağını gösteriyor. Onun sevgisi öyle birşey ki aşk sevgi dediğim şeyi ben çocuğumla çok daha yoğun yaşadım. Onun sevgisi için herşeye katlanılıyor ne uyku ne eski rahat bir yaşına gelene kadar kalmıyor. Onun sevgisi olmasa belki katlanması çok zor ama öyle bir aşk ki bu insan herşeyi yapabiliyor.

Çok şükür ki çok da yaramaz sayılmayan bir çocuğum var. 2 yaşından sonra daha rahat oldu benim için. Ama ben çalışmaya ara verdim çocuğum için işi bıraktım. Şimdi ikinciye hamileyim ve bunu da biraz büyütünce işime öyle devam etmek istiyorum.
Sana tek diyeceğim anne olmadan önce gözüne o çok yorucu gelen şeyler varya anne olunca bambaşka oluyor. Evlat sevgisini yaşamayan asla bilemez.
Ben normalde çok çocuk seven biri sayılmazdım ama anne olduktan sonra tüm çocuklara karşı içimde çok büyük bir merhamet duygusu oluştu.
Senin ve her kadının da bu güzel duyguyu yaşamasını isterim açıkcası.
Tabi ki senin ve eşinin kararı önemli olan. Eşinin de sana yardımı çok önemli. Benim eşim genelde beni çocuk konusunda hep rahatlatır, hasta olduğunda düşüp kafasını çarptığında ben çok panik olurum ama eşim sakin ol bu çocuk geçecek elbette diye sürekli beni rahatlatmaya çalışır.
Yani eşinin davranışları da önemli. Hamilelik psikolojisi lohusalık bu durumlarda eşinin desteği gerçekten insana iyi geliyor. Ben senin çok iyi bir anne olacağına inanıyorum. Ben de hayvanları çok severim. Benim de bir kedim vardı öldü
Bebek gibi bakardım kedime, içinde merhamet duygusu zaten var senin çok iyi anne de olursun.

zeymuran0 · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
owwww 3 cocuk mu
ya boyle kişilere hayranım :)))
ben bir taneye cesaret edemıyorum

bazen dısarıda goruyorum ıkı tane 3 tane cocukla dısarıdalar
bır de kendıme bakıyorum
hala kendımı üniversıtedekı kız sanıyorum :)))

zor bir hayat benimkisi:))
üstesinden gelmek için insanüstü gayret gösteriyorum.
ben kimsenin annelik hislerini vs. sorgulamam.
tek tavsiyemi yineleyeyim;
içinde bir istek var ise daha fazla geciktirme.
geç yaşta annelik biraz zor geçiyor:))
ama tereddütlerin ciddi boyutta ise de eşinle ortak karar alıp rafa kaldırın

elifff_____ · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
ben bundan 10 yıl evvel komşuların bebeklerını eve alır bakardım
o kadar cok severdım cocukları
yolda bır cocuk goreyım ılla konusacagım seveceğim yani o derece
şimdi cocuklara karsı cok tepkisizm hatta bazı cocuklara cok sınır oluyorum:)))

kediden snr çpk değişti benım fikirlerim
sadece çok uslu bebeklerı sevebılıyorum suanda onlar dıkkatımı cekıyor arada

Bunları ben yazdım sandım:))
Bende eskiden komşuların çocuklarını eve getirirdim sevmek için:))
Şimdi hiç sevesim yok bilmiyorum neden

Fil Bo Riva · 4 Ekim 2016

eceezgi .!.:
Herkese selam;
Bir konuda fikir almak istiyorum.
36 yaşındayım , 3 senelik evliyim.
Evde bir kedimiz var ,4 yıldır bizimle yasıyor ve ben ona resmen aşığım , çocuğum gbi seviyorum ilgileniyorum.
Eskiden çocukları çok sever iken , kedimiz gelince benim cocuklara olan ilgim , sevgim azaldı bakıs acım değişti.

3 yıldır hiç korunmadık ve çcouk da çok istemedık eşimle.
Zaten çocugumuz olmadı, ya aşılama ya da tüp bebek yöntemi ile olabilecek gibii görünüyor.
Bir yandan cocugu olanlara özenirken , bir yandan da çocugum olmadığı için nasıl bir rahatlığın içindeyim buna sevınıyorum.
Eşimle aramız çok iyi, eşim de ben de duygusal merhametli, aile bagları güçlü olan evcimen insanlarız.
Eşim de benimle yaşıt , o da bana ve evine çok bağlı.
Çocuk konusunu kendı aramızda bile çok gündeme getirmedik , onun da bende oldugu gbi korkular vardı sanırım.
Bu hafta sonu benimle konustu ve artık bizim de cocugumuz olmasını istediğini, evde pıtır pıtır bir yavrunun dolanmasını görmek istediğini belirtti.
Günde 10 saat çalışıyorum , günde 2-3 saat yakın bir zamanım yolda geçiyor işe gidip gelirken,
Eve gidince yemekten snr keyfime bakıyorum , evimiz sessiz sakin , huzur verici.
Bebek bir yandan istiyorum , anneliği tatmak istiyorum , ikimizin bir parçası olan evladımız olsun istiyorum ama bir yandan da düzenımızın bozulacagı korkusu var içimde, rahatımız kaçaçak , artık hiç boş vakt,m olmayacak , sürekli bebekle ilgilenmek zorunda kalacağım , eşimle başbasa olan zamanlarımız kısıtlanacak ,gibi gibi gibi....
Bu düşünceler beynimi yiyiyor resmen.
Arkadaslarım kendı cocugun olursa seversın , alışırsın kediye bile bakıyorsun dıyorlar.
Bundan ben de eminim ama benim sormak istediğim şu; bu korkuları benım gbı yasayan kişiler anne olunca ne gibi duygular oluştu sizde.
Bu korkularınız geçti mi?
Bir de burada okuyorum çocuktan snr bazı eşler olumsuz anlamda çok fazla değişiyorlar, evden uzaklaşıyorlar , eşlerinden uzaklaşıyorlar,evde cocukların sesine , hastalığına , zor zamanlarına falan tahammül edemeyen erkekler var.
Bunlar da beni çok korkutuyor.
Fikirlerinizi alabilir miyim bu duygulara sahip olan anne olmuş kişilerden.

Evlilik sorunluysa o son dediğin şeyler olur. Yani uzaklaşma tahammül edememe vs.
İyi evliliklere bebek böyle şeyler getirmez. 20 aylık çocuğum var. Bir gün eşimle ayrı uyumadık hala banyosu alt değişimi giyinmesi gece uyandığında ilgilenmesi herşeyini birlikte yaparız.
Zor tabiki zor değil diyen yoktur büyük emek ve sakinlik gerektiriyor özellikle bir yaş sonrası.

darkmore · 4 Ekim 2016

Ecem konu acmis hic de soylemiyorsun
Ben de anne olayim anne olunca hayatim degisecek anlam kazanacak o bebek benim omrum zart zurt diyenlerden degildim. Cok da fazla istemiyordum ama oglum dogdu iste bir sekilde. Hala fikirlerim degismis degil.
Ben oglum dogdu diye bir birey olmadim,ondan once de vardim sonra da var olacagim.
Duzen elbette degisir, ama bir sure sonra cocugu kendine uydurursun. Ise goturebilirsin diye biliyorum,belli bir sure sonra da bakici tutarsin annenin yaninda dururlar o da goz kulak olur.
Esinle vakit gecirmeye de firsat bulursun ama canin isterse,esinin de isterse. Hani demem o ki benim esimi biliyorsun oglan dogunca kafayi yediydi,terapiye gitmeyi reddetti falan. Istedikten sonra her seyin cozumu bulunuyor.
Ama sen de gercekte istemeden cocuk yapma.esin kadar sen de istemelisin ki bakacak dermanin olsun
Bu arada kediye bakan insan bebege de bakar bir farklari yok cunku

nebf · 4 Ekim 2016

Meraketmeyin kedi bakmaktan cok daha fazla mutlu edecektir bebeginiz.ama bilemem her kadin anne olabilirmi anneligi hissedermi cocuguna ayakbagi gozuyle bakmsk coookkk uzucu.unutmayin sizde bir bebekdiniz ve anne babaniz sizi buyuturkende ayni sıkıntıları yasadi ama sizi sevgiyle buyuttu bu yasa getirdi.
Sukadarini soyliyim anne olmadan anlayamzsiniz hamileyken bile tam anlamiyorsun ama dogunca o mis kokusunu icine cekince ne uyku ne yemek geliyor aklina hele gulmesi yokmu o yavrunun birde anne baba deyisi....
Anne olmaniz lazim anlatilmaza yasanir..
6 yil ugrastan sonra kavustum kizima simd8 ikinciyi dusunuyoruz Allah nasip etsin insallah cok yorulsamda uykusuz kalsamda ozgur olamasamda yavruma deger yterki o iyi olsun...
Tabi asilama tup bebek kolay degil cok yipratan bir surec ayni yastayiz zaten zamanimiz yok hemen harekete gecin bence uc yildirda olmamis esinuz istiyorsa onun baba olma hakkini elinden almayin.tup bebek ve asilama hmen tutmuyor cok karmasik bir surec insallah bebeginiz hemen olur cunku anne olmsk her kula nasip olmuyor cooookkkk zooorrrr bu yolda savas vermek.hersey gonlunuzce olsun ama hemen tedaviye baslayin...zaman cok kiymetlii

Çocuk sevmeyenlerin çoçuğu olunca....

Nirvana

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Hoppalaaa

2013-2022’de vivelamour ve 2022’deki felidaee’yim.

Popüler Üye

Kadrolu Cadı

Ben sizden değilim...

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

2013-2022’de vivelamour ve 2022’deki felidaee’yim.

Aktif Üye

.....

Popüler Üye

Aktif Üye

Egoma sponsor ol.

Her dedigi cikan Nostradamus-more

inci tanem biricik kizim

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency