cocuk sahibi olmadanda cok mutlu hayatini yasayan kadinlar :)))

hahahahhaa Koalinam Sultanlarin sultani, canim inan senin mesajini simdi gördüm. Hosgeldin hayatim, tüm Sultanlarin gagasindan öperimmmm.
Merhaba canımcım:) Sultancıklarım da seni öpüyor
 

Ahh Olivia bu aralar hiç iyi değilim
Belki bi sürpriz yaparım bi minik planım var ama sadece plan aşamasında ne yazık ki
Hmmm... tam olarak 1 ay4 gündür işsizim
ve yeni bir düzen kuramadım
 
Beni beni?
Beni beni bihterini geldi aklıma
Tatile çıktınız mı Koalina? Miniklerini emanet sorununu halledebildin mi?
Seni de öpüyorlar Mavi'cim:) Kedi gibiler zaten biri gelse de bizi kaşısa diye tetikteler:)
Henüz çıkmadık Ağustos ayında çıkacağız, görümcem talip oldu yine bizimkilere:)
Bu arada alerjisi olan bir bayan da kendi sultancığını bana veriyor, oldu mu bizde 8 sultan-1 muhabbet:) Giderken 1 ya da 2 tanesini ayrı kafeste arkadaşıma veririm diye düşündüm, görümceme de zorluk olmasın.
 
Kıyamam ben onlara
Ha 8 ha 10 Koalinacım
Onlar senin kısmetin
Görümcen yine bakacaksa sıkıntı yok iyi bari
Şimdiden iyi tatiller
 
Kıyamam ben onlara
Ha 8 ha 10 Koalinacım
Onlar senin kısmetin
Görümcen yine bakacaksa sıkıntı yok iyi bari
Şimdiden iyi tatiller
Bence de, özellikle dişilerin sesleri çıkmadığı için fark etmiyor kaç tane oldukları:)
Çok aklım kalacak geçen sene olduğu gibi ama ne yapalım mecburuz:)
Belki bir gün bizimkileri de alıp anavatanlarına, Avustralya'ya gideriz diyorum eşime, deliymişim gibi bakıyor
Teşekkürler, bir an önce gidip gelsek iyi olacak:)
 
Bluesgirl, bu arada Ladym ne yapiyor coktandir yazmadi konusursaniz muhakkak selamimi söyle canim. Seni cok öpüyorum.

Valla benimde haberim yok Olivia'cım.

Lady ile haftalar haftalar önce özelden sohbet ediyorduk, son mesajlarıma geri dönüş yapmadı.

Bir daha konuşmadık.

Diyet günlüğü tarzı bir konu açmıştı diye biliyorum, onunla meşguldür belki.

Konuşursak selamını iletirim tabi.

Burası içinse yine bildirim gitmiyor olabilir.Ya da gittiyse gözünden kaçmış olabilir.

Dün gece sana keyifli geçen pazar günümden bahsetmeye gelmiştim.Keyfim kaçınca kaldı gitti.

Bende seni çok öpüyorum. Hepimiz için güzel bir hafta olsun.
 
Aysar_ , Olivia'nın bahsettiği konuyla ilgili yorumumu yaptım. Sana göre sağlam ve mantıklı mı bilmiyorum ama cevabını merak ediyorum. Bizimle paylaşır mısın lütfen
 
Bu arada Olivia'cım kardeşim 15 yaşında, lise sınav sonuçlarını bekliyoruz. 1 senedir ayrıyım ve annem çok baskıcı bir kadındı; ben de bu sebepten uzak bir şehir tercih ettim. Bizim ufaklığa Türkiye dar gelmiş başka ülke düşünmeye başlamış bile:)
Bu arada kardeşim makyaj yapamaz, düğün ya da özel gün için bile olsa her istediğini giyemez, saçlarını şekillendiremez, sosyal platformlarda hesabı yoktur.
Ben bu sefer gidince istediklerini azıcık ucundan yapmasına vesile oldum, kaşlarını aldırdık mesela...Liseye gidecek yani daha mı aldırmasın? Ama sadece ortasına izin çıktı annemden.
Saç uçlarını da mora boyatmak istiyormuş sadece yaz için, sonra kestirecekmiş. Annemleri ikna ettim götürdüm ama kuaför rengin çok çabuk akacağını ve 2 haftada bir gelmesini söyleyince vazgeçti...En azından kendisi vazgeçti, kimsenin baskısıyla değil.
 
Selamlar..
Çocukları severim ama nedense kendim o sorumluluğu taşıyamam zorlanirim gibi geliyor.. Hani sanki hayatın tamamen ipotekli gibi, belki de biraz rahatına düşkünlük var.. Allah evladın varlığıyla da yokluğuyla da imtihan etmesin..
Ben galiba kendini büyümüş hissetmiyorum
 
... Allah evladın varlığıyla da yokluğuyla da imtihan etmesin..

Amin. :)

Ben de çocukları çok seviyorum. Bir gün olsun da istiyorum. Ama korkutuyor beni. Ya o çocuklar benim yaptıklarımı yaparsa da -ki yapacaklar, benim kadar şanslı olmazlarsa?

Bu yüzden çocuk yapmak akıl karı değil gibi geliyor.

Benim yaptığım şeyleri onlara yapmayın diyemem. "Kızım sevgilinle sevişme." diyemem. Ancak korunmasını söyleyebilirim. Ama ya o kız bir gün hamileyim diye gelirse? O zaman suçlanacak kişi sadece ben olurum. Ya da benim anneme davrandığım gibi bana davrandıklarında ne yaparım?
Sanırım onların yaşayacaklarından ve sonrasında benim hisseceklerimden korktuğum için çocuk isteyemiyorum.

 
gecmiste yaptigin bi hatayi cocuga 'yapma' dememen kismina katilamiyorum.. sonucta onun hata oldugunu anlamissin; konu farketmez ki..
 
gecmiste yaptigin bi hatayi cocuga 'yapma' dememen kismina katilamiyorum.. sonucta onun hata oldugunu anlamissin; konu farketmez ki..

Ama ben hatalarımla kişiliğimi oluşturdum. Hiç pişman da olmadım. Olamadım.
O çocuk da hata yapa yapa büyüyecek. Bir hatanın hatanın kişiliğe kattığı o kadar çok şey var ki...
He, söylediklerim uç örneklerle çürütülebilir tabii ki.

Bilmiyorum, belki de uyarmak gerekir. Ama ben henüz nasıl yapılır bilmiyorum. Sadece korkumu paylaştım. Bu korku henüz çok genç olduğum için olabilir belki de. Hoş, annemin benim yaşımda iki çocuğu varmış.
Çocuk yetiştirmek öyle bir şey ki, bazen müdahil olmak gerekir bazen geri çekilmek. O çizgiyi tutturmak çok zor.
 
evet agir bi sorumluluk.. ama su da var, seni o hatalar olgunlastirmis olabilir ama baska birine ayni etkiyi yapmayabilir.. o nedenle hatalarda da cok onunu acmamak lazim cocugun bence.. cunku hata olmadan da olgun olunabilir; aile terbiyesi, fitrat, cevre, hepsi etken..
 

Elbette, haklısınız.
Zaten dedim ya, ya benim kadar şanslı olmazlarsa.
Ben her hatadan bir ders çıkardığım için pişman olmadım. Ama bazıları o hatalara gömülür.

Çocuk yetiştirmek kumar gibi bir şey. Doğru sandığın şekilde yetiştirirsin ama 5 sene sonra ters teper.

Henüz bu konularda doğru nedir bilmiyorum. Sadece kendimi yapma etme diyen müdahale eden bir anne olarak hayal edemiyorum bazen.

Yukarıda sevişme örneği verdim diye ondan devam ediyorum. Mesela, 16 yaşında yaptığını öğrenirsem yapma demeden duramam tabii ki de.

Ben bir çok şeyi aileme söylemeden yaptım. En azından benim çocuğum her şeyi bana söylesin istiyorum. Çok müdahil olursam söylemez diye düşünüyorum. Belki de kafamdaki bir hayal dünyasında yaşıyorum. :)
 
G_k aynen dedigin gibi, ya birde senin gibi sansli olmayabilirlerse....iste o zaman kötü. Aslinda ne dedigini anladim canim ama inan iste o cizgiyi kücük yasta herkes senin kücükken gördügün gibi görmeyebilir. Hemen önlemi almayabilir. Yerinde durmayi bilmeyebilir.
Lavantam aynen senin gibi düsünüyorum.
Ben problemi bastan cözmeyi daha dogru buluyorum. Yoksa o problem büyür büyür sonu hüsran olabilir.
Cocuklara belirli ( diktatörlük degil ) sinirlar koyulmali, nedenleride anlatilmali.
Mesela bir yegenim var 1,5 yasinda cocugu var, Cocuk gece uyumuyor, anne gece 2-3 lere kadar cocugun uyumasini bekliyor ve gün boyu zombi gibi etrafta dolasiyor. Sizce bu normalmi ?
Tamam verdigim örnek ergen bir cocuk degil ama bir annenin ve babanin cocugunun iyiligini en iyi bilendir.
Burada ebeveynlerin görevi, bir rutin olusturmak cocuga, yani gece saat 20`de uyuyacak, tabiki bir kere falan kalkilir belki mama belki su verilir ama yine uyutulur, cocuk bunu bir hafta sürece ayni zamanda ayni düzeyde bu uygulamayi yasarsa, zaten vücudunun biyolojik ritmi bunu benimser ve cocugun saat 20`lerde uykusu otomatikmen gelir. Tüm aile rahat eder...
Bebekler, cocuklar ve ergenler sinirlarini isterler aslinda, yani sinirlar olmayan bir ailede, büyük kücük olmayan bir ailede, hersey alt üst olabilir.
Saygi, sevgi, hürmet ve güven olan bir ailede, herkes huzurlu yasar. Ama burada aslinda en büyük görev anne ve babaya düsüyor, Eger bir cocuk, annesini ve babasini dinlemeyip, topluma veya arkadaslarina uyum sagliyorsa demekki anne ve baba bu iliskide bir hatasi var.
 
Bir cocuga güven, sevgi, ilgi vermeli ebevynler.
Bilmis bilmis konussalar bile, kendilerini cok büyümüs görseler bile bu ergenlere, hala daha anne ve baba himayetinde olduklarini hissetirmek lazim.
Hepiniz biliyorsunuz gecenlerde 16 yasinda bir genc kiz zayiflama hapi kullaniyor ve komaya giriyor. Bu cocuk demekki bilgiden ve mantikdan öte büyümüs. Yani iyi bir egitim verilen bir ergen bunun sakincali oldugunu mantigi kabul eder ve yapmaz.
 
Olivia,
Senin dediklerine ve lavantakokulusandik'ın dediklerine sonuna kadar katılıyorum.

Benim dediğim sadece bir korku. Mantıklı sebeplere dayandıramayabilirim. Dediğim gibi, belki de ben de daha genç olduğum için, yapma denilecek şeyleri yapıyor olduğum için, bu tip şeylerde nasıl yapma deneceğini bilmiyorum. Ama demek gerekiyor olabilir.

Uyarmak farklı bir şey zaten. Çocuğunu 40 yaşına gelse de uyarırsın. Çocuğa yaptığı şeyin sonuçlarını anlatırsın, uyarırsın. Ama bir yaşı geçtikten sonra kısıtlayamazsın.

Ben de daha hamilelikten itibaren çocuğun düzeninin sınırlarının öğretilmesi taraftarıyım. Elbette iyi yetiştirilen biri daha az hata yapar, hata yapsa bile hatasının sorumluluğunu alabilecek kapasitede olur.

Puf, çok karmaşık bir iş. Korkutucu.
Düşünsenize, bir birey. Hayatında yapmış olduğu her yanlış, yaşadığı her mutsuzluk, karakterindeki bir noksan ya da fazla... Hepsinin içinde anne babasının yetiştirirken yaptığı hatalar var.
 
iste oyle zor ki, oyle onemli bi sorumluluk ki.. anliyorum az cok seni.. cocugun fitrati da onemli biraz.. hani ne bileyim, laftan anlar anlamaz inatcidir veya tam tersidir vs.. Rabbim guzel ahlakli, hayirli evlat versin..
korkmak cok normal, iyi yetistirmek adina endiselenmek de.. cunku cocuklar birer emanet Allah'tan.. en iyi sekilde bakmak lazim maddi-manevi..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…