"Bundan iyi baba olur." deyip de evlenen kadını anlayabilirim. Çocuk onun için gerçek aşktır. Doğurmazsa mutlu olamayacaktır, yarım kalacaktır.
Ama eşiyle çok büyük aşkla evlendiğini iddia edip 9. ayda çocuğu olanları asla anlayamam.
Ne ara doydunuz birbirinize, beraberken yarımmış gibi mi hissettiniz?
Ben şahsen eşimi tanıdığımdan beri hep "Tamamlandım." diye hissediyorum. Gün içinde bile o yanımda değilken bir yanım açıkta kalmış da rüzgar yiyormuşum gibi geliyor duygusal olarak. Böyle bir evlilikte bana göre çocuk eksiklik değil, fazlalıktır.
Muhabbetinize aradan giriyorum kusura bakmayın ama benim düşüncelerimi bu kadar net ortaya döken olmamıştı.
Kesinlikle çok doğru bir tespit.
Evlenir evlenmez hamile kalmaya odaklanıp, aşkımdan ölüyorum cümlelerini ben de hiç bağdaştıramadım.
Çocuk olduktan sonra, eş olmaktan ziyade karı-koca olmaktan ziyade çok uzun bir süre (en az 15 yıl) sadece anne baba olunduğunu düşünüyorum.
Böyle bir sorumluluk altına girmeden eşlerin birbirine alışması, bu lüksü yaşaması ve gerçek anlamda sevgili olması gerektiğine inanıyorum.