Ama gerçekten gülünce her şey geçiyor Özlüyorsun yanındayken bile. Çok anlamsız ama öyle 
Üstteki mesajı size yazmıştım. Ama alıntı yapmamışımAyy bende cocuk yapamiyorum ya ama yapmamak için bu bahanem(nedenim) yok suan.
Gerci nedenim var ama cevre bunu nedenden saymiyor.
Cocuk sevesim gelmeye başladi şu ara ama bakmak cok zor geliyor devamli peşimde dolasacak yatili bakici vs gerek nerdeee o gunler. Ben 35e biraktim bu dusunceleri. Tekrar dusunecegim o ara
Bende öyle diyordum
Eksik mi olacağım ne demek allahaşkınıza? İstemiyorsanız yapmayacaksınız ki o yavrucağın da başını yakmayın madem. İstemediğiniz bir şeyi yapmadınız diye eksik olmayacaksınız. Çocuğu olmayan insanlar eksik mi şimdi? Ayrıca eşinizin pasif olduğunu söylüyorsunuz ama siz de pek aktif değilsiniz gibi. Ben doğuracağım kaynana bana sormadan alıp götürecek öyle mi? Zırt pırt evime girecek ben istemediğim halde? Azıcık sesiniz çıksın madem rahatsızsınız. Kavgaysa kavga, çıksın ne olacak? Herkese yerini, haddini bildirmelisiniz.
Tam da bu sebeplerden dolayı ilk evliliğimde çocuk sahibi olmak istemedim. Çok doğru bir karar vermişim çünkü ilk evliliğim bitti boşandım. Çocuk sebebiyle o iğrenç aileyi hayatımdan hiç çıkaramayacaktım. Şimdi 38 yaşındayım ve ikinci evliliğim. Şu an eğer allah nasip ederse çocuk sahibi olmak istiyorum ama yine de evliliğimin amacı yapmıyorum çocuk doğurmayı. O kadar zor bir sorumluluk ki çocuk hele de eşin ve ailesi sorunluysa daha da zorAma ailesi çok müdahale edecek. Kayınvalidem kendi çocugu gibi sahiplenecek. Beni bunlar korkutuyor. Eşim aşırı pasif
böyle şeyler düşünmez. akla bunlar gelmez. Daha şimdiden çocuk olmuş evliliğiniz bitmiş boşanmış ve boşandık ama çocuk yüzünden görüşüyoruz moduna girmişsiniz. Böyle durumlarda biraz kendimizi dinlememiz lazım. Hazır çalışmıyorken bence bir uzman desteği alın, çocuk gerçekten mi istemiyorsunuz yoksa bu adam ve ailesinden mi istemiyorsunuz buna bakın.
Düzgün bir is bulmadan çocuk yapmayın. Ben cocuktan once eşimin ailesiyle hiç sorun yasamazken çocuktan sonra hep sorun yaşadım maalesef bebekli bir aile olduğumuz ve onceligimizin bebegimiz olduğunu görümcemin kafasi basmadi şu an mesafeliyiz.Evleneli 1 sene olacak. Ben 30 eşim 35 yaşında. Bekarken hep planlardım. Evlenince 2 sene sonra çocuk yaparım, ben çalışırım, annesi ya da annem bakar, kreşe veririm diye. Bu arada annesi bakmaya gerçekten istekli. Tabi bunları yıllar öncesinde düşünüyordum. Evlendik. Tek maaşız, ben iş bulamadım, buldugum işlerin saatleri berbat. Eşimdede bende de hem maddiyat açısından hem maneviyat açısından bir çocuğun sorumluluğunu alacak istek yok.Evliliğin ilk başları yumurta dondurma falan düşündüm. Ama şuan onu da istemiyorum.
Çocuk istememe sebeplerim sonrasında pişman olmak, sorumluluğu korkutuyor, eşimle çocuk yüzünden sorun yaşamak istemiyorum.Çocukla boşanmaktan da korkuyorum. Bu sefer hep yüzyüze bakacagız.
1 sene de ailesi yüzünden çok kavga ettik. Ailesi de degil eşim yüzünden. Çünkü ailesine karşı aşırı pasif.Ne hayır diyebiliyor ne birşey.Aile olarak aşırı baglılar. Baglılık degil bagımlılık.Annesinin tek hayatı evlatları.Sürekli ogullarıyla ilgilenir ve ilgi bekler. Kayınbabam hayatta ama o daha rahat, sıkmaz insanı. Çocuk yaparsam eminim haftada bir kez gitmek 3 e çıkacak. Çalışırsam annesi bakmak ister, eşimde annem baksın der. Bu sefer farklı sorunlar olacak. Ve çocuk yaparsam evliliğim bitecek gibi hissediyorum.
Ama aklımda şunlarda var. Erkek kardeşim evli. 2.ci çocugu olacak. 2 senedir evliler. Kız kardeşim evlenecek. O da hemen yapacak. Sanki ben böyle eksik mi olacagım onlardan. Sürekli kardeşimin eşi bana senin eşin çocuk istemiyor diyor. Eşimin arkadaşları eşime çocuk yapın, düşünüyor musunuz diyor, benim arkadaşım en azından 1 tane yap ileride diyor. Ama yapınca evlilikte daha çok sorun yaşayacagız. Annesi eminim herşeye karışacak. Ve eşim pasif agzını açmaz. Ben açarsam kavga çıkar. Hiç yapmayı düşünmüyorum. Ama çevremiz uzaylı gibş bakıyor istemiyoruz deyince
Aradığım yorum! Çocuğu bizler dünyaya getiririz. Yapmayız.
Benim kayınvalidem biraz arsız mı diyeyim. Anlamaz verir ve güler sonra.
Erkek kardesım evli. İlk çocugu 3 aylık, galıba 2.ci de yoldaSizin aileler de amma üreme meraklısıymış bu arada
Kardeşim evlenip hemen yapacak nedir yaf bir soluklan yeğenim diyorum
Çocuk sevmek ayrı, ben 3er 5er ürüyorum sen de yap yap yap kafası ayrı gerçekten
Dediğim gibi çocuk sizin çocuğunuz. İlk seneler kayınvalideyle biz de çocuk kıskançlığı yaşadık. Sonra memeler kimdeyse o kazanıyor
ne zaman elimden alıp uyutmak istese yaygarayı basınca verdi geri. Şimdi inanılmaz rahatım benden başkası istese de benim oğlumu uzun süre tutamaz, kendi oğlu gibi göremez. Çocuk ve anne arasındaki bağ muazzam ve kimse oraya giremez, sahiplenemez. Ben kavga mı ederim, herşeyi de söylerim. Eşime mesela tamam yanlış ya da dogru ama annenlere yakın ev tutarsan sizin taraf hergün gelir ve cidden kapıyı açmam diyorum. Gerçekten açmam. Ama eşimle aram bozulur tavrımı belli edince. Torunumuzu bizden kıskanıyor falan. Biliyorum diyeceklerini ben.
Benim kayınvalidem sevdirmek kendine baglamak için ödü kopar. Bit muabbeti olmuştu, geri kısımda anlattım. Eşime diyor ki sen anneye kızdın mı, anneye kızılır mı. DegişikDediğim gibi çocuk sizin çocuğunuz. İlk seneler kayınvalideyle biz de çocuk kıskançlığı yaşadık. Sonra memeler kimdeyse o kazanıyor
Ben lohusalıkta bunu anlayamadım çok korktum daha çok severlerse diye ama geldiğim noktada görüyorum ki çocuk ve anne bağı arasına kimse giremez. Oğlum öz annem bana homurdansa gidip anneannesine bayıldığı halde tavır koyuyor. Yani boşa yoruyorsunuz kafanızı.
Öyle ama. Kayınpeder aynı huyundan dolayı hep kızar ve o da güler.Kayınpederım daha sinir olur ve kızar.
Eşime çocuk olursa böyle olacak dedim. Ses etmiyor biliyor çünkü. Dedimki annen bizden çıkmaz, ben deli olurum. Bişey diyemıyor. Senınle aram bozulacaksa yapmayalım zaten istemiyorum dıyor. Aslında bende de istek yok. Sadece çevre ile kendi evlılıgımı kıyaslıyorum. Mesela eşimin bı akrabası var. Kadın 38 yasında falan adam 44falan.Bunlarda çocuk ıstıyor. Onlarla falan karsılastırıyorum. Yani her aıle olması gerek gıbı gelıyor. Evet bencillik bu yüzden yapmak, onu da bılıyorum. İçimde anne olma hissi hiç yok. Ama benım yasımda olan herkese bu his gelıyor
