Çocuk evliliği öldürüyor mu?

Yani öldümesede şöyle bir yokluyor en azından komaya sokuyor 😅
Sonra tabii çocuk büyüdükçe unutuluyor, insan evladı malum akıllanmaz ve doyumsuz, bekli ikincide daha iyi olur diye ikinciyide yapiyor, sonra bakıyorki tek çocuk hiç çocuk iki çocuk çok çocukmuş. Toparlanmak biraz sürüyor ama sonra zamanla herşey tekrar eskiye dönüyor. Bizde uzun süre anne-baba olmak istememiştik, olunca bayağı bocalamıştık.
Benim gözlemdişim özellikle ilk yılları karı-koca baş başa geçirince (istyerek veya istemeyerek) bence daha çok zor oluyor, evlenir evlenmez hamile kalıp doğuranlarda okadar olmuyor. Ama tabii bilimsel bir açıklaması yok, tamamen kendi fikrim
Aynen öyle, olay yerinden bildiriyorum:) Ben zaten evlenmeden de cocuk seven ve kendi cocuklarımı kucaklamak isteyen biriydim, evlenince cok gecmeden ilk bebegim dogdu, 2 kişiliği oturtmadan 3 kişi olduk ve adapte olduk, bizi etkilemedi. 2ci geldiğinde zaten alışkındık.
Fakat ben kendimden de çok ödün vermedim, ornegin yatağıma hiç almadım, kendi yatağında uyudu, ben de dinlenebildim, eşimle ilişkimiz bozulmadı. . Sadece gündüz uykularında beraber uyuyorduk. Yemegini onden güzelce yedirip sofrada oyalanacak bir yiyecek veriyordum, yemegimi yiyordum. Fazla abartı cok yorar, ben de insanım, bu uzun soluklu bir koşu, neden en basında nefessiz kalayım?
 
Aşkınızın percinlenme sebepleri nelerdir? Detaylandirabilir misiniz

Başka uyeye yazmissiniz ama bu soruyu ben de bir tanidigima sormustum cunku evliligimiz cocuktan sonra daha iyi oldu demişti.
Nedeni de cocuktan once ortak paylasacak konusacak seyleri bitmis cocuk olunca her aksam cocukla ilgili konu aciliyor demisti. Bazi ciftlere ortak alan olusturuyor.
 
Evliliği rahata ermemiş biri olmanın yansıması olabilir mi? Çünkü bende kötü süreçteyken içgüdüsel olarak hazır değildim istemiyordum da…
Yoksa hep mi böyleydiniz?
Çocuk istememek psikolojik bir buhranın sonucu değildir. Bizim gibi hiç çocuk istemeyen kadınlar vardır ve bu dünyanın en doğal şeyidir.
 
Başka uyeye yazmissiniz ama bu soruyu ben de bir tanidigima sormustum cunku evliligimiz cocuktan sonra daha iyi oldu demişti.
Nedeni de cocuktan once ortak paylasacak konusacak seyleri bitmis cocuk olunca her aksam cocukla ilgili konu aciliyor demisti. Bazi ciftlere ortak alan olusturuyor.
Kısmen dogru olabilir fakat bizim konusacagımız konu o kadar coktu ki. Dısarıdan biri görse aynı evdesiniz bu neyin konusması der:) Dünya ahvali, gelmiş, gecmiş, gelecek, anlık seyler konularımız oluşturur, artı eşimde konuskandır,bu gürültü içinde bebegimiz de kendine güzel bir yer açmıştı:)
 
Evlat sahibi olmak, eş seçmeye benzer. Yani iyi düşünmek lazım. Biz çok düşünüp, gerçekten hazır olunca çocuk yaptık. Önce maddi yeterli duruma geldik, sonra manevi kendimizi hazırladık. Bir sıra manyak gibi kitap okuduk, videolar izledik. Yani bir insan dünyaya gelecekti ve biz ne kadar hazırdık?

Anne ve baba olurken "Eş" olduğumuzu unutmadık. Bireysel zaman, eşli zaman muhakkak kendimize ayırdık. Elbet çocukla ilgilendik ama kendimizi %100 adamadık.

Ona odaklı, hayatın merkezine koysak evet evlilik etkilenirdi. Sırayla hepimizi hayatın merkezine koyduk adil şekilde.

Ben nefes almazsam, baba nefes almazsa çocuğa nasıl yeteriz?

Acımasız gelebilir belki ama biz önce kendimizi mutlu ettik. Biz mutlu değilsek, bizde olmayanı nasıl çocuğa verebilirdik?

Çok rayına oturdu her şey artık. Ben anneyim, eşim baba ve bizim kurallarımızın geçerli olduğu, çocuğumuzunda bir birey olduğunu bilerek hareket ediyoruz.

Çocuklarımızla sohbet saatimiz var mesela. O vakitte asla hiç bir iş, tv, Telefon olmaz. Onları dinleriz, sohbet ederiz. Ciddi bir sebep yoksa onlara saygımızdan dolayı asla ertelenmez.

Sonra anne ve baba saatleri var. O saatlerde, çocuğum nihayetinde çocuk olduğundan bazen buna mani olmak için ağlar. Ona, şu an bizim vaktimiz, ağlamakta özgürsün odanda. Hatta bizim zamanımız bitene kadar ağlayabilirsin. Diyorum ve dediğimi yapıyorum, ağlasın.

10 dk sonra ses seda yok. Yani bu bir savaş değil, uzlaşma. Bana saygı duymayı bilecek, ben ona saygı duyuyor ve önemsiyorum çünkü.
 
Evliliği rahata ermemiş biri olmanın yansıması olabilir mi? Çünkü bende kötü süreçteyken içgüdüsel olarak hazır değildim istemiyordum da…
Yoksa hep mi böyleydiniz?

tam tersine evliliğinde eşi görülmemiş bir rahat eren kadın da çocuk istemiyor olabilir. bu rahatından, konfor alanından çocuk da dahil olmak üzere hiç kimse ya da hiçbir şey için vazgeçmek istemiyor olabilir.
ya da hiç sebepsiz yere istemiyor olabilir. canı sadece anne olmak istemiyordur. hayattaki yerini sadece kadın olarak korumak istiyor ve etiketleri arasına annelik eklensin istemiyordur.
yorumunuzu maalesef derinlikten uzak buldum.
 
Merhaba arkadaşlar..
Kendimden kısaca bahsedeyim öncelikle..
Ben 12 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var 10 yıl sonra 4. Tüp bebek de kızım oldu çok şükür.

Gelelim konumuza. Biz anne baba olduktan sonra sadece anne ve baba olmaya başladık EŞ olmaktan daha çok anne baba olduk yani.
10 yıl boyunca iyi giden beni her gün öpen sarılan bir adam vardı.. kızım doğduktan sonra sevgimiz ilgimiz ona yoğunlaştı..
Şimdi kızım 2 yaşında yavaş yavaş birseyler oturmaya başladı ama tek tartışmalarimiz kızım yüzünden oluyor.
Kızım bize aşırı bağlı o kadar ki gece bile ortamiza yatmaya çalışıyor..
Kendi yatağına yatiriyorum yine geliyor bir kaç saat sonra..
Ve temas bağımlısı sürekli sarılma elimi tutma çabasında öyle uyumak istiyor evet güzel de eşimle aramıza girmiş oluyor..
Orta yolu nedir nasıl bulunur biz beceremedik çünkü çok odakladik kendimizi galiba anne baba olmaya.
Görmemişin çocuğu olmuş misali..
Ben çocuğun evliliği zedeledigini düşünüyorum.. sizin bu konuda tecrübelerinizi düşüncelerinizi okumak istedim. Paylaşırsanız sevinirim..
Bence çocuk her evliliği etkiliyor. Etkilemiyor diyene inanmam. Üç yaşından sonra sakinleşiyor ortalık biraz. Tekrar evliliğe yatırıp yapılabiliyor . Yine evlilik kötü olmuyor tabi ama o sevgililil halı kalmıyor.
 
U Umurumdaydi venussa venussa siz beğenmedim atıyorsunuz ama bahsettiğim üye şiddet gördüğü için boşanıyor şu an.
Yani diğer konularda çok fazla müdahil olmak istemesem de bu konuda artık gerçekten uyarmak zorunda hissediyorum. Benim şahane evliliğim var ben bile çocuk yapmaya çekinirim, senin ayrılman neredeyse kesinken çocuk konusu kafanda soru işareti bile olmamalı. Şu sitede net bosanacaklar listesi yapsam ilk 3e girecek bir evliliğin var, kıyaslama yapman sağlıklı olmaz.
 
Son düzenleme:
Cocuk sahibi olmayi gec, iliskisi bile olmayan biri olarak soylediginize yorum yapiyorum: bu konuda daha saglikli bir veriye bence o cocuklar yetiskin olduktan sonra ulasilabilir. Yani kisi arkasina baktiginda evet ya o donem cektim ama sonra yasadiklarim o doneme degdi diyor da olabilir. Ya da bunu demiyor da olabilir. Dolayisiyla yeni annelerin verilerine bakmamak lazim.
Ben de bunu yazdığımda evliydim şu an bekarım, hayat çok garip cidden :) Yani bilemiyorum, büyük sorumluluk. Anne-baba olmak için çocuk sahibi olan çok. Kimse ben gerçekten anne ya da baba olmak için uygun bir insan mıyım demiyor gibi.
 
U Umurumdaydi venussa venussa siz beğenmedim atıyorsunuz ama bahsettiğim üye şiddet gördüğü için boşanıyor şu an.
Şiddet görmeyen bir kadın çocuk doğurmak zorunda mı peki? İster doğurur ister doğurmaz.Saygi duymak gerekiyor.Siz çocuk yapmak isteyebilirsiniz, bunu şiddet görüyor diye istemiyora bağlamak çok gereksiz ben de kendimi bildim bileli çok üstüne düşmem böyle şeylerin.Siddet gördüğü hâlde yapmaması en doğru olan ama bunun dışında kendi isteği ile de yapmayabilir.
 
Şiddet görmeyen bir kadın çocuk doğurmak zorunda mı peki? İster doğurur ister doğurmaz.Saygi duymak gerekiyor.Siz çocuk yapmak isteyebilirsiniz, bunu şiddet görüyor diye istemiyora bağlamak çok gereksiz ben de kendimi bildim bileli çok üstüne düşmem böyle şeylerin.Siddet gördüğü hâlde yapmaması en doğru olan ama bunun dışında kendi isteği ile de yapmayabilir.
Ben de bunu anlatmaya çalıştım hep. O dönem şiddet yoktu üstelik. Mükemmel bir evliliğimde olsa istemezdim yahu bunu bir inandıramadım insanlara :) Herkes çocuk sahibi olmak istemek zorunda sanki.
 
Ben de bunu anlatmaya çalıştım hep. O dönem şiddet yoktu üstelik. Mükemmel bir evliliğimde olsa istemezdim yahu bunu bir inandıramadım insanlara :) Herkes çocuk sahibi olmak istemek zorunda sanki.
Yok illa çocuk doğuracaksın diye eski bir gelenek var, çocuk dogurmayana önyargılı yaklaşıyorlar.Siddet olmasa da istemeyen istemez yahu millete ne..Benim çok iyi kişiliği olup çocuk yapmak istemeyen çok tanıdığım var , çocuk da severler.Ben mesela çocuk yapma delisi değilim ama güzel çocuk bakarım.Esim olacak kişi iyi olsa da buna birlikte karar veririz. Hemen bir muhalefet hemen bir yerden vurma taktiği ama yemez.
 
Son düzenleme:
Şiddet görmeyen bir kadın çocuk doğurmak zorunda mı peki? İster doğurur ister doğurmaz.Saygi duymak gerekiyor.Siz çocuk yapmak isteyebilirsiniz, bunu şiddet görüyor diye istemiyora bağlamak çok gereksiz ben de kendimi bildim bileli çok üstüne düşmem böyle şeylerin.Siddet gördüğü hâlde yapmaması en doğru olan ama bunun dışında kendi isteği ile de yapmayabilir.
Sizin baya kafanız karışmış zaten. Ben ne yazmışım siz ne diyorsunuz. Ben zaten çocuk sevmem, 7 senedir evliyim çocuk da yapmadım. Okuduğunuzu anlamamışsınız bile.
 
Yani diğer konularda çok fazla müdahil olmak istemesem de bu konuda artık gerçekten uyarmak zorunda hissediyorum. Benim şahane evliliğim var ben bile çocuk yapmaya çekinirim, senin ayrılman neredeyse kesinken çocuk konusu kafanda soru işareti bile olmamalı. Şu sitede net bosanacaklar listesi yapsam ilk 3e girecek bir evliliğin var, kıyaslama yapman sağlıklı olmaz.

Sizin baya kafanız karışmış zaten. Ben ne yazmışım siz ne diyorsunuz. Ben zaten çocuk sevmem, 7 senedir evliyim çocuk da yapmadım. Okuduğunuzu anlamamışsınız bile.
Konuyu siz başka yerlere tasımışsınız, benim kafam karışık değil de sizin başkalarının düşüncesine laf sokarak evliliğinden vurarak burada konuyu değiştirmeniz kafanızın karışık olduğunun göstergesi.Konuyu sadece okuyarak takip ediyordum ama beğenmedim işareti koydum diye siz beni alıntıladınız, herkes fikrini belirtebilir hakaret olmadığı sürece ama belirtme şekli ve karşımdakinin tavrı çok önemli benim için.Bana yazarken bile kafanız karışmış vs laf sokuyorsunuz gerek yok.Benim ne demek istediğimi siz amlamamişsınız hâlâ laf sokma derdinde olduğunuz içindir.Konuyu da değiştirme taraftarı değilim.
 
Yok illa çocuk doğuracaksın diye eski bir gelenek var, çocuk dogurmayana önyargılı yaklaşıyorlar.Siddet olmasa da istemeyen istemez yahu millete ne..Benim çok iyi kişiliği olup çocuk yapmak istemeyen çok tanıdığım var , çocuk da severler.Ben mesela çocuk yapma delisi değilim ama güzel çocuk bakarım.Esim olacak kişi iyi olsa da buna birlikte karar veririz. Hemen bir muhalefet hemen bir yerden vurma taktiği ama yemez.
İkinci çocuk dayatma da var mesela başka düşünmüyorum diyorum herkes bıktırıyor yani saygılı olmayı öğrenemiyor bizim toplulumuz doğurmak istemeyen doğurmaz kimi ne ilgilendirir.
 
Konuyu siz başka yerlere tasımışsınız, benim kafam karışık değil de sizin başkalarının düşüncesine laf sokarak evliliğinden vurarak burada konuyu değiştirmeniz kafanızın karışık olduğunun göstergesi.Konuyu sadece okuyarak takip ediyordum ama beğenmedim işareti koydum diye siz beni alıntıladınız, herkes fikrini belirtebilir hakaret olmadığı sürece ama belirtme şekli ve karşımdakinin tavrı çok önemli benim için.Bana yazarken bile kafanız karışmış vs laf sokuyorsunuz gerek yok.Benim ne demek istediğimi siz amlamamişsınız hâlâ laf sokma derdinde olduğunuz içindir.Konuyu da değiştirme taraftarı değilim.
Konuyu başka yere taşımadım. Yorum yazan üyenin düpedüz sorunlu bir eşi ve
cocuk yapmak üstüne konuları var. Ben de bu konuda eşinin çocuk istemesinden tekrar bahsedince ve şimdilik istemiyorum diyince ileride kendini istenmeyen bir durumda bulmaması için tekrar uyarmak istedim. Manipülasyon yapan eşi bir şekilde ikna etmesin diye uyarı yaptım. Birine yapılan uyarıyı laf sokma olarak görüyor olmanız sizin düşünceniz, bense gayet net bir şekilde uyarı yaptığımı düşünüyorum.
 
X