• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğum kural tanımıyor

Aslında sevdiği şeylere çok uzun süre konsantre olabiliyor. 1 saat boyunca sessizce resim yaptığı oluyor mesela. Ama bilemiyorum tabi. Yardım alacağız mutlaka.
E zaten dikkat daginikligi böyle bisey. Sevdigi seylere haddinden fazla bile konsantre olur ama sevmiyorum diyerek sorumlu oldugu hicbir seyi yerine getiremez odaklanip da.
 
Kimse beni sevmiyor diyor. Evde sürekli onu sevdiğimizi söylüyoruz. Okulda da sıcak davranıyorlar aslında. Ama bazen bir arkadaşına kafayı takıyor. Beni artık sevmiyor diyor mesela. Neden bazı çocukların onunla oynamadığını anlayamıyor bir türlü. Ben bazı şeyleri ilgi çekmek ya da ön planda olmak için yaptığını düşünüyorum
Kızınız Yengeç burcu mu?
 
Nedense bana siz şu örneklerle biraz sert bir anne gibi geldiniz. Çok keskin yanlarınız var. Maalesef ki çocuğun inatlaşması sizn kabul edilemez katı tavrınızda. Oğlunuza tahammülünüz yok.

Eşiniz size çok destek olmalı.

Bir Çocuk gelişimi uzmanından destek alın mümkünse. Bu uzmanlar bazı hastanelerde görev alıyorlar araştırarak bulabilirsiniz. Bu sayede sizde kendinizi törpüleyebilirsoniz.

Çocuğunuzun daha 5 yaşında bir çocuk olduğunu unutmamalısınız.
Bende kendimi sert buluyorum o aralar bununla yüzleştim ve kendimi törpülüyorum açıkçası çabalıyorum. Oğlum da karakter olarak inatçı sert böyle olunca sınırlarımı deniyor gibime geliyor
 
Idare etmiyorlar ilk okulda.
Kizimin sinifinda vardi birkac erkek cocugu boyle. Ama onlara dehp teshisi konmustu. Maalesef ailelere cok yukleniliyordu.
Biz careyi kizimin okulunu degistirmekde bulduk. Sebebi ise ogretmenler ve okul ailelere yikiyordu herseyi. Halbuki destek vermeleri gerekiyordu.
Normal okulda idare edilmez ki. Devlet okulunda belli standartlarda ve butcede egitim verilir zaten. Ingilterede de boyle mesela cocukta adhd varsa ve bunun derecesi diger cocuklari etkiliyorsa özel bir okula yonlendiriyorlar.
 
Merhabalar. Artık gerçekten çok çaresiz hissediyorum ve buraya yazma gereği duydum.

Kızım mayısta 6 yaşına girecek. 1.5 yıldır da anasınıfına gidiyor. Eşimin işi gereği geçici bir süreliğine yurtdışına taşındık ve kızım anaokuluna yurtdışında başladı. Türkiye’de hiç okula gitmemişti. Ben çalıştığım için 4.5 yaşına kadar annem baktı. Bulunduğumuz yerde arkadaş edinmesi vs uzun sürdü ancak şimdi bir, iki tane de olsa iyi anlaştığı arkadaşı var.

Öncelikle kızım bebekliğinden beri hareketli bir çocuktu. Kesinlikle hiperaktif değil ancak çok enerjik. Sürekli kendi istediğinin olmasını istiyor. Bir şey istediğinde iki seçenek sunuyorum ancak o üçüncü ve mantıkdışı bir seçenekle karşıma geliyor. Okul dışında birlikte çok vakit geçiriyoruz. Oynuyoruz, eğleniyoruz. Ancak dediklerimizi asla ilk seferinde yapmıyor. En basit şeyi bile on kere söylemek durumunda kalıyorum. Yapmaması sonucunda onu sevdiği şeyden mahrum bırakmayı da denedim ancak umurunda olmuyor. En fazla ağlıyor, durumu kabulleniyor ve bize öfke geliştiriyor. Yanlış bir şey yaptığında düşünüp özür diliyor ama sonra yine yapıyor.

Bu nedenle okulla da sorun yaşıyoruz. Yaşadığımız yer Avrupa ve bu tarz hareketli çocuklara zerre kadar tahammülleri yok. Sürekli okulla toplantı halindeyiz. Burda çok fazla hareketli çocuk olmadığı için kızım burda çok fazla dikkat çekiyor. Tüm okulda tanınıyor. Sürekli yaramaz olduğunu söylüyorlar. Okul psikoloğu bile ne yapacağını bilemez durumda. Kızımın şiddet içeren davranışları yok ama masalara sandalyelere çıkıyormuş, yemek zamanı çatalı yere fırlatıyormuş ya da sınıfta sürekli resim yapmak istiyormuş. Kendisiyle defalarca konuştuk . Okulda böyle yaparsan bizden gelip seni almamızı isterler dedik. Ki birkaç sefer çok yaramazlık yapıyor diye arayıp okuldan aldırdılar . Ben okuldan gelmek istemiyorum, okulu çok seviyorum beni almayın diyor. Başka okula gitmek ister misin diye de sorduk. Kesinlikle kabul etmiyor.

Enerjisini atsın, sosyalleşsin diye müzik ve dans kursuna da yazdırdık. İlk başlarda dans kursuna çok severek gidiyordu ama sonra öğretmenin gösterdiği dansları yapmamaya başlamış. Bir köşede oturup sadece izliyormuş haftalardır. Derken son derste dans öğretmeni de bıraktıktan beş dakika sonra gelip almamızı istedi. O nedenle dans kursuna artık göndermemeye karar verdik. Zaten çocuğum da artık gitmek istemediğini söyledi. Müzik kursunda da kafasına göre davrandığı zamanlar oldu. Oraya devam etmek istiyor musun diye sorduğumuzda istiyorum diyor ama biliyorum ki orda da sorun çıkarıyor.

Artık gerçekten ne yapacağım bilmiyorum. Ama böyle devam ederse ilkokulda sorun yaşayacağımıza eminim. Kızımın bu arada öğrenmesi çok iyi. Yabancı dili 1.5 yıldır burda yaşayan birine göre baya gelişti. Çok sosyal de bir çocuk. En büyük sıkıntısı kural tanımaması ve okulda sürekli oyun oynamak istemesi. Psikoloğa mı götürsem psikiyatriste mi götürsem diye kararsız kaldım. Psikiyatriste götürürsem ilaç vereceğine eminim. Bunu da istemiyorum ama konuşarak da söz dinleyeceğini sanmıyorum.

Başından benzer hikayeler geçmiş olanlar varsa ve tavsiye verirlerse çok sevinirim. Şimdiden çok teşekkürler.

Birkaç kez sadece hareketli bir çocuk demişsiniz ama çocuğunuzun öyküsü DEHB ile uyumlu yani dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu. Yerinizde olsam iyi bir çocuk psikiyatristi ile görüşürdüm. Çocuklukta tedavi edilmeyen DEHB yetişkinlikte büyük sorunlar yaratıyor ki ergenliği falan hesaba katmıyorum bakın. Türkiye’deki hekimler de artık online değerlendirme yapıyor. Bu seçeneği de düşünebilirsiniz. Özelden hekim önerisinde de bulunabilirim isterseniz. Ama kesinlikle bir psikiyatrist ile görüşmelisiniz. İlaç verirse kullanmalısınız. Devamında da bir psikolog ile görüşüp çocuğunuzla sınır koyma davranışı çalışabilirsiniz. Geçmiş olsun.
 
Cocugunuzda komut almama ve dikkat daginikligi var gibi size oyun terapisi alin demisler dogru zaten olmasi gereken bu neden yapmiyorsunuz? Cocugun tepki vermesiyle okul degisikliginden vazgecmissiniz sizde sınır koyma yada kural koyma sorunu var sizin dediginiz olmali onun aglayip sizlayarak yaptirdigi degil. Yani is sizde bitiyor evde kurallara uymazsa okuldada uymaz ve dislanir destek almayi cok uzun zaman once yapmakiydiniz bence
 
Aynen öyle burda çocuklara bireysel olarak ilgi göstermek istemiyorlar. Tek tip çocuk yetiştirme durumu var kesinlikle. Normalin dışında olan çocuklar hemen göze çarpıyor maalesef. Kızım Fransızcayı öğrendi aslında ama bulunduğum yerde Türk psikologlar da var. Onlardan yardım almayı planlıyorum. Fransızca algılaması iyi olsa da Türkçe olarak kendisini daha iyi ifade edebileceğini düşünüyorum ben de
Canim avrupa ya özgü bisey degil bu bütün dünya duzeni icin gerekli bisey. Bukowski gibi elestirilecek bir durum degil yani. Disiplini ogrenmemis bir birey büyüdüğünde nasil 9-5 mesai yapacak degil mi? Komple sistemi eleştirmek lazim yoksa.

Normalde bile kucuk bir cocugun ortami degistiginde bir pedagoga danisilmali. Ornek veriyorum Ankarada Istanbula tasindiniz ve cevresi degisti bunda bile bi iki seans pedagog gormeli adaptasyonunu. Siz cocugu görmeden buyutmussunuz otorite kurmamissiniz sonra bavul gibi hop baska ülkeye getirmissiniz dilini bilmedigi bi yere atmissiniz sonra niye boyle diyorsunuz biraz ozelestiri yaparsan yetiskinlerin bile adaptasyon sorunu yasadigini kendinden görürsün. Bi gocmen olarak ben de surekli kafamda geciriyorum bu tarz problemleri. Zaman lazim. Ama o zamani düzgün yonetmeniz lazim.
 
Normal okulda idare edilmez ki. Devlet okulunda belli standartlarda ve butcede egitim verilir zaten. Ingilterede de boyle mesela cocukta adhd varsa ve bunun derecesi diger cocuklari etkiliyorsa özel bir okula yonlendiriyorlar.
Benim yasadigim ulkede farkli. Ozel cocuklar icin ozel siniflar var. Sadece surec cok uzun
 
Canim avrupa ya özgü bisey degil bu bütün dünya duzeni icin gerekli bisey. Bukowski gibi elestirilecek bir durum degil yani. Disiplini ogrenmemis bir birey büyüdüğünde nasil 9-5 mesai yapacak degil mi? Komple sistemi eleştirmek lazim yoksa.

Normalde bile kucuk bir cocugun ortami degistiginde bir pedagoga danisilmali. Ornek veriyorum Ankarada Istanbula tasindiniz ve cevresi degisti bunda bile bi iki seans pedagog gormeli adaptasyonunu. Siz cocugu görmeden buyutmussunuz otorite kurmamissiniz sonra bavul gibi hop baska ülkeye getirmissiniz dilini bilmedigi bi yere atmissiniz sonra niye boyle diyorsunuz biraz ozelestiri yaparsan yetiskinlerin bile adaptasyon sorunu yasadigini kendinden görürsün. Bi gocmen olarak ben de surekli kafamda geciriyorum bu tarz problemleri. Zaman lazim. Ama o zamani düzgün yonetmeniz lazim.
Aslında adaptasyon sorunu yaşamaması için ilk aylar hiç okula göndermedim. Sürekli benimleydi. Birlikte çevreyi gezdik, dolaştık. Fransızca bilmediği zamanlarda bile yabancı insanlarla kendi dilinde anlaşmayı biliyordu bu süreçte. Çok canayakın, hemen yakınlık kurabiliyor. Sadece okul sürecinde sorun yaşadık. Dil bilmediği için başlarda arkadaş edinemedi. Okula başladıktan 2 ay sonra kısa cümleler kurmaya başladı sonrasında gerisi geldi.

Ben de adaptasyon sorunu yaşıyorum. Buraya ait olmadığımı biliyorum. Anne olarak yapayalnız hissediyorum. Onun da öyle hissetmemesi için elimden geleni yapıyorum. Okul sonrası yatana kadar zaman geçiriyorum. Okulda sevdiği arkadaşıyla okul dışı da vakit geçirmesini sağlıyorum. Ama psikolojik destek almamız da şart kesinlikle
 
Cocugunuzda komut almama ve dikkat daginikligi var gibi size oyun terapisi alin demisler dogru zaten olmasi gereken bu neden yapmiyorsunuz? Cocugun tepki vermesiyle okul degisikliginden vazgecmissiniz sizde sınır koyma yada kural koyma sorunu var sizin dediginiz olmali onun aglayip sizlayarak yaptirdigi degil. Yani is sizde bitiyor evde kurallara uymazsa okuldada uymaz ve dislanir destek almayi cok uzun zaman once yapmakiydiniz bence
Biz Türkiyedeyken psikologa gidiyorduk zaten. Buraya geldiğimizden beri gitmedik sadece. Geçen yaz yine götürdük. Artık hep bildiğimiz şeyler söyleniyor oyun terapileri sonucunda. Ben zaten orda söylenilenleri kızımda uygulamaya çalışıyorum. Ama o yine bildiğini okumaya devam ediyor maalesef. Kesinlikle anlatmakla anlatılacak bir durum değil bu. Sadece yaşayanın bilebileceği bir şey
 
Benim de 4.5 yasinda bir oglum var. Turkiye’de iki farkli, su an oldugumuz yerde (New York) iki farkli kres deneyimimiz oldu. Yani baya bi tecrubeli sayilirim bu konularda. Kres kiziniz aktivitelere katilmiyor diye mi kiziyor? Yoksa kizinizin baska cocuklara zarar verme potansiyelinden dolayi mi almanizi istiyorlar? Mesela cocugunuz catal firlatiyorsa bu bir cocuga zarar verebilir -plastik catal olsa bile-. Sandalyeleri vs firlatiyorsa, amaci siddet olmasa dahi baska cocuga bisey olabilir. Bunu aileler ve okul tolere etmek istemez.
Hem grup çalışmalarına katılmıyor hem de denilenleri yapmıyor, kurallara uymuyor diye kızıyorlar. Benim anlamadığım okul psikologu da var ancak hiç varlık gösteremiyor. Okula ya da bizlere hiç öneride bulunmuyor. Mesela kızımda dikkat eksikliği varsa psikolog bunu neden göremiyor ya da beni bu konuda aydınlatmıyor? Tek söylediği şey dışarıda oyun terapisi alsın demek oldu. Kendisi ne güne duruyor bilemiyorum
 
Biz Türkiyedeyken psikologa gidiyorduk zaten. Buraya geldiğimizden beri gitmedik sadece. Geçen yaz yine götürdük. Artık hep bildiğimiz şeyler söyleniyor oyun terapileri sonucunda. Ben zaten orda söylenilenleri kızımda uygulamaya çalışıyorum. Ama o yine bildiğini okumaya devam ediyor maalesef. Kesinlikle anlatmakla anlatılacak bir durum değil bu. Sadece yaşayanın bilebileceği bir şey
Çünkü kendi getirdiği bir karakteri var çocuklarımız terapiye vs gitse ne olacak ki karakteri mi değişecek ?
 
Merhabalar. Artık gerçekten çok çaresiz hissediyorum ve buraya yazma gereği duydum.

Kızım mayısta 6 yaşına girecek. 1.5 yıldır da anasınıfına gidiyor. Eşimin işi gereği geçici bir süreliğine yurtdışına taşındık ve kızım anaokuluna yurtdışında başladı. Türkiye’de hiç okula gitmemişti. Ben çalıştığım için 4.5 yaşına kadar annem baktı. Bulunduğumuz yerde arkadaş edinmesi vs uzun sürdü ancak şimdi bir, iki tane de olsa iyi anlaştığı arkadaşı var.

Öncelikle kızım bebekliğinden beri hareketli bir çocuktu. Kesinlikle hiperaktif değil ancak çok enerjik. Sürekli kendi istediğinin olmasını istiyor. Bir şey istediğinde iki seçenek sunuyorum ancak o üçüncü ve mantıkdışı bir seçenekle karşıma geliyor. Okul dışında birlikte çok vakit geçiriyoruz. Oynuyoruz, eğleniyoruz. Ancak dediklerimizi asla ilk seferinde yapmıyor. En basit şeyi bile on kere söylemek durumunda kalıyorum. Yapmaması sonucunda onu sevdiği şeyden mahrum bırakmayı da denedim ancak umurunda olmuyor. En fazla ağlıyor, durumu kabulleniyor ve bize öfke geliştiriyor. Yanlış bir şey yaptığında düşünüp özür diliyor ama sonra yine yapıyor.

Bu nedenle okulla da sorun yaşıyoruz. Yaşadığımız yer Avrupa ve bu tarz hareketli çocuklara zerre kadar tahammülleri yok. Sürekli okulla toplantı halindeyiz. Burda çok fazla hareketli çocuk olmadığı için kızım burda çok fazla dikkat çekiyor. Tüm okulda tanınıyor. Sürekli yaramaz olduğunu söylüyorlar. Okul psikoloğu bile ne yapacağını bilemez durumda. Kızımın şiddet içeren davranışları yok ama masalara sandalyelere çıkıyormuş, yemek zamanı çatalı yere fırlatıyormuş ya da sınıfta sürekli resim yapmak istiyormuş. Kendisiyle defalarca konuştuk . Okulda böyle yaparsan bizden gelip seni almamızı isterler dedik. Ki birkaç sefer çok yaramazlık yapıyor diye arayıp okuldan aldırdılar . Ben okuldan gelmek istemiyorum, okulu çok seviyorum beni almayın diyor. Başka okula gitmek ister misin diye de sorduk. Kesinlikle kabul etmiyor.

Enerjisini atsın, sosyalleşsin diye müzik ve dans kursuna da yazdırdık. İlk başlarda dans kursuna çok severek gidiyordu ama sonra öğretmenin gösterdiği dansları yapmamaya başlamış. Bir köşede oturup sadece izliyormuş haftalardır. Derken son derste dans öğretmeni de bıraktıktan beş dakika sonra gelip almamızı istedi. O nedenle dans kursuna artık göndermemeye karar verdik. Zaten çocuğum da artık gitmek istemediğini söyledi. Müzik kursunda da kafasına göre davrandığı zamanlar oldu. Oraya devam etmek istiyor musun diye sorduğumuzda istiyorum diyor ama biliyorum ki orda da sorun çıkarıyor.

Artık gerçekten ne yapacağım bilmiyorum. Ama böyle devam ederse ilkokulda sorun yaşayacağımıza eminim. Kızımın bu arada öğrenmesi çok iyi. Yabancı dili 1.5 yıldır burda yaşayan birine göre baya gelişti. Çok sosyal de bir çocuk. En büyük sıkıntısı kural tanımaması ve okulda sürekli oyun oynamak istemesi. Psikoloğa mı götürsem psikiyatriste mi götürsem diye kararsız kaldım. Psikiyatriste götürürsem ilaç vereceğine eminim. Bunu da istemiyorum ama konuşarak da söz dinleyeceğini sanmıyorum.

Başından benzer hikayeler geçmiş olanlar varsa ve tavsiye verirlerse çok sevinirim. Şimdiden çok teşekkürler.
Ben de kızımı parka goturdugumde dikkatimi çekti.Anneanne babaannenin büyüttügu tüm çocuklar böyle.Bazi annelerde böyle büyütüyor.Yetistirme tarzı ile ilgili
 
Hem grup çalışmalarına katılmıyor hem de denilenleri yapmıyor, kurallara uymuyor diye kızıyorlar. Benim anlamadığım okul psikologu da var ancak hiç varlık gösteremiyor. Okula ya da bizlere hiç öneride bulunmuyor. Mesela kızımda dikkat eksikliği varsa psikolog bunu neden göremiyor ya da beni bu konuda aydınlatmıyor? Tek söylediği şey dışarıda oyun terapisi alsın demek oldu. Kendisi ne güne duruyor bilemiyorum
Peki kresin psikologu kizinizla gorusuyor mu? Tr’de kresin psikologu gerekli gordugunde cocuklarla ilgileniyordu gayet. Ben tuvalete alistirmaya calistigim sirecte kendisinden destek almistim mesela. Cocugumun canini sikan ufak tefek seyleri de ciddiye alip basit cozumlerle halletmisti. Burda cok sukur gerekmedi.

Peki siz evde hic duzenli aktivite yapiyor muydunuz? Ne biliyim boyama olur, killerle beraber nesneler yapma, yaptiginiz nesneleri boyama, marble run tasarlama vs. evde bunlari yaparken uyum sagliyor mu?
 
Hem grup çalışmalarına katılmıyor hem de denilenleri yapmıyor, kurallara uymuyor diye kızıyorlar. Benim anlamadığım okul psikologu da var ancak hiç varlık gösteremiyor. Okula ya da bizlere hiç öneride bulunmuyor. Mesela kızımda dikkat eksikliği varsa psikolog bunu neden göremiyor ya da beni bu konuda aydınlatmıyor? Tek söylediği şey dışarıda oyun terapisi alsın demek oldu. Kendisi ne güne duruyor bilemiyorum
Pardon, simdi ilk yazdiginiz mesaji okudum. Birlikte cok vakit geciriyormussunuz zaten.
Baya bir sosyallestirmeye de calisiyorsunuz anlasilan. Valla cocuk buyutmek okadar zor ismis ki. Ben cocugum olana kadar bilmezdim bu kadar zor olacagini. Benimki dis dunyada nispeten uyumlu. Okulda ogretmenleriyle arkadaslariyla iyi geciniyor. Genel olarak insanlarla bir arada olmayi cok seven bir cocuk. Ama evde bana bazen hayati dar ediyor. Cocuk iste gececek bu gunler diye dayaniyoruz.
 
Back