Çocuğum kural tanımıyor

Mavigokyuzu6 .!.:

Merhabalar. Artık gerçekten çok çaresiz hissediyorum ve buraya yazma gereği duydum.

Kızım mayısta 6 yaşına girecek. 1.5 yıldır da anasınıfına gidiyor. Eşimin işi gereği geçici bir süreliğine yurtdışına taşındık ve kızım anaokuluna yurtdışında başladı. Türkiye’de hiç okula gitmemişti. Ben çalıştığım için 4.5 yaşına kadar annem baktı. Bulunduğumuz yerde arkadaş edinmesi vs uzun sürdü ancak şimdi bir, iki tane de olsa iyi anlaştığı arkadaşı var.

Öncelikle kızım bebekliğinden beri hareketli bir çocuktu. Kesinlikle hiperaktif değil ancak çok enerjik. Sürekli kendi istediğinin olmasını istiyor. Bir şey istediğinde iki seçenek sunuyorum ancak o üçüncü ve mantıkdışı bir seçenekle karşıma geliyor. Okul dışında birlikte çok vakit geçiriyoruz. Oynuyoruz, eğleniyoruz. Ancak dediklerimizi asla ilk seferinde yapmıyor. En basit şeyi bile on kere söylemek durumunda kalıyorum. Yapmaması sonucunda onu sevdiği şeyden mahrum bırakmayı da denedim ancak umurunda olmuyor. En fazla ağlıyor, durumu kabulleniyor ve bize öfke geliştiriyor. Yanlış bir şey yaptığında düşünüp özür diliyor ama sonra yine yapıyor.

Bu nedenle okulla da sorun yaşıyoruz. Yaşadığımız yer Avrupa ve bu tarz hareketli çocuklara zerre kadar tahammülleri yok. Sürekli okulla toplantı halindeyiz. Burda çok fazla hareketli çocuk olmadığı için kızım burda çok fazla dikkat çekiyor. Tüm okulda tanınıyor. Sürekli yaramaz olduğunu söylüyorlar. Okul psikoloğu bile ne yapacağını bilemez durumda. Kızımın şiddet içeren davranışları yok ama masalara sandalyelere çıkıyormuş, yemek zamanı çatalı yere fırlatıyormuş ya da sınıfta sürekli resim yapmak istiyormuş. Kendisiyle defalarca konuştuk . Okulda böyle yaparsan bizden gelip seni almamızı isterler dedik. Ki birkaç sefer çok yaramazlık yapıyor diye arayıp okuldan aldırdılar . Ben okuldan gelmek istemiyorum, okulu çok seviyorum beni almayın diyor. Başka okula gitmek ister misin diye de sorduk. Kesinlikle kabul etmiyor.

Enerjisini atsın, sosyalleşsin diye müzik ve dans kursuna da yazdırdık. İlk başlarda dans kursuna çok severek gidiyordu ama sonra öğretmenin gösterdiği dansları yapmamaya başlamış. Bir köşede oturup sadece izliyormuş haftalardır. Derken son derste dans öğretmeni de bıraktıktan beş dakika sonra gelip almamızı istedi. O nedenle dans kursuna artık göndermemeye karar verdik. Zaten çocuğum da artık gitmek istemediğini söyledi. Müzik kursunda da kafasına göre davrandığı zamanlar oldu. Oraya devam etmek istiyor musun diye sorduğumuzda istiyorum diyor ama biliyorum ki orda da sorun çıkarıyor.

Artık gerçekten ne yapacağım bilmiyorum. Ama böyle devam ederse ilkokulda sorun yaşayacağımıza eminim. Kızımın bu arada öğrenmesi çok iyi. Yabancı dili 1.5 yıldır burda yaşayan birine göre baya gelişti. Çok sosyal de bir çocuk. En büyük sıkıntısı kural tanımaması ve okulda sürekli oyun oynamak istemesi. Psikoloğa mı götürsem psikiyatriste mi götürsem diye kararsız kaldım. Psikiyatriste götürürsem ilaç vereceğine eminim. Bunu da istemiyorum ama konuşarak da söz dinleyeceğini sanmıyorum.

Başından benzer hikayeler geçmiş olanlar varsa ve tavsiye verirlerse çok sevinirim. Şimdiden çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

MrsNorris .!.:

mutlaka Fransa´da vardir bir arastirin isterseniz. At ile özel egitim/terapi. Benim kizim malesef ufak bir travma yasadi. Simdi bu terapiye baslayacagiz.

Genişletmek için tıkla...

Kuchisabishii .!.:

Aklima direk üstün zekali olabilecegi geldi.
Nasil bir yol izlenilmeli bilmiyorum.
Hentbol tarzi spora yönlendirseniz acaba disiplinli olurmu? Umarim yanlis kelime secmedim.
Boyle bir spora gidip sinifda daha sakin olabilir belki.

Genişletmek için tıkla...

tuce_tuce .!.:

Mesela kendi kıyafetlerini sürekli kendi giyiniyor mu ? Oğlum inat ediyor asla kendi giymek istemiyor. Boyama yaptınız diyelim ki kalemleri vs kendi topluyor mu ? Oğlum inat ediyor asla toplamak istemiyor gibi gibi

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesi .!.:

Bu konuda Aletha Solter'in oyun önerileri var. Daha doğrusu Oyun Oynama Sanatı idi sanırım kitabın adı, kitabında böyle bir bölüm var.

Uzman değil demiş, ben sizin görüşünüz sandım.
Ama başka bir mesajınızda istediği şeylere odaklanabiliyor demişsiniz.
Dikkat bozukluğu bu zaten, sevdiği şeye 5 saat de odaklanır.
Sevmediği şeylere gerektiğinde ne kadar odaklanabildiği önemli.

Şimdi sınırlar üzerinde durun, bunun daha vakti var, ilkokulda net gözlemlersiniz.

Genişletmek için tıkla...

Mavigokyuzu6 .!.:

Hareketli Avrupalı çocuklar görüyorum ben de dışarıda ama sanırım onlar sınıfta söz dinliyorlar. Genelde göçmen çocuklardan hep şikayet oluyor gördüğüm kadarıyla.

Genişletmek için tıkla...

kerkenes .!.:

Zaten dehb açıklamasını okursanız, ilgisini çeken konulara saatlerce odaklanabildiklerini görürsünüz. Ama şu an çevremde o kadar fazla kişi dehbli olduğunu söylüyor ki artık ayağa düştüğünü düşünüyorum bu muhabbetin de. Almanyada da Fransa'da da maalesef çok zorluk yaşarsınız. Orda her çocuğun bağımsız birey olup tek tek ilgilenilmesi gerektiği üstüne değil makinenin çarkı gibi uyum içinde olması gerektiği düşünülür. İş hayatında da aynı beklenti vardır. Bence online bile olsa, diliniz henüz iyi değilse belki turkiyede bir uzmandan uzun süreli destek alın.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Yer Fransaysa, dil Fransızcaysa 1.5 yılda öğrendi demişsiniz, o zaman muhtemelen çocuğunuz über akıllı ... bilmiyorum o yaştakilere oluyor mu IQ testi yaptırdınız mı?

Einstein de über zeki, biliyorsunuz kendisi de bir Avrupalı, ultra sıkıcı ilk işinde patent ofisinde çalışırken ilk çalışmasını yayınlıyor Avrupa sistemi de dediğim gibi tek tip insan yetiştiriyor, son derece bayık ve sıkıcı bit sistem çocuğunuz muhtemelen ya körelir ya kaybolur. Farkındasınızdır zaten çalışıyormuşsunuz Avrupada öyle çok iddialı işler yapan, dünyayı değiştiren şirket yok olanların hepsi ya ABDde ya da Çin tarafında.

Bence geleceğe yatırım yapın, çocuğunuz madem akıllı ziyan olmasın. Ben 36 yaşındayım, annem babam da eğitimlidir ama ben çocukken öyle akıllı çocuğa eğitim verme, yeteneklerini değerlendirme konualrında bir toplum bilinci yoktu , normal bir okula gittim mesela ama bana ultra sıkıcı ve boş gelirdi. Alman PhDsi de bana baık gelmişti mesela, sonra baktım ki Avrupadaki işler de eğitim de şu da bu da bana göre yavan kalıyor son 5 yıldır bir ABD şirketinde uzaktan çalışıyorum gayet tatmin oluyorum Dediğim gibi geleceğe yatırım yapın, nakit para biriktirin, İsviçrede özel okullar var, ortaokuldan başlayarak onlardan birine gönderebilirsiniz mesela, İsviçrenin Fransızca konuşulan taraflarında eğer ki bilime ilgi duyarsa fen-matematik eğitimine yönelen çok iyi okullar var. Valla ben bana uyacak eğitimi kariyeri şunu bunu bulmak için 30 yıl cebelleştim ama çocuğunuz çok şanslı, dünya değişti ebeveynler her türlü bilgiye ulaşabiliyor siz de eğitimli bilinçli bir annesiniz. Bol şans dilerim umarım junior geleceğinde uçar gider.

Genişletmek için tıkla...

gulbeyaz13 .!.:

Uzman değilim, kendi annelik tecrübeme ve çevremdeki çocuklara göre yorum yapacağım. Bence çocuğunuzun bu zamana kadarki süreci biraz yanlış planlanmış.Bu devirde 4.5 yaş okula başlamak için çok çok geç bir yaş, özellikle de büyük annelerin yetiştirmesi söz konusu ise. Örneğin bir arkadaşımın da çocuğuna annesi baktı. Annesi çok titiz ve düzenli bir kadın olduğu için çocuğu çok çok kısıtladı, sizde ise tam tersi olmuş.

İkinci hata ise okul nedir kural nedir bilmeyen bir çocuğu bir anda bilmediği bir dilde/kültürde okula göndermek olmuş bana göre. Avrupada gerçekten biraz hareketli çocuk hemen göze çarpıyor.
Benim oğlum da hareketli bir çocuk, iki yaşından beri kreşe devam ediyor ve 4 yaşına geldiğinde pek de gelişmiş olmayan bir Avrupa ülkesinde uluslararası bir okula gitti. Türkiyedeki kreşinde bir kez olsun sorun yaşamamıştık fakat gittiğimiz yerdeki öğretmen biraz fazla hareketli ve biraz daha söz dinlemesi gereken bir çocuk olarak niteledi oğlumu. Üstelik daha 3-4 ay devam etmişti okula. Dilinizi anlamadığı için sözünüzü tam dinlemiyor olabilir mi Neyse bizim sürecimiz ufak tefek sorunlarla atlatıldı. İyi ki kreşe erken vermişim demiştim bu durumu görünce.

Çocuğunuzu bir an önce bir uzmanla görüştürün ve onun da eşliğinde okul değiştirme sürecini yönetin. Ne kadar erken aksiyon alırsanız o kadar iyi olur. Dediğiniz gibi ilkokulda durum daha karmaşıklaşabilir. Biraz sabır gerektiren bir süreç olacaktır ama doğru uzman desteği ve çabalarınızla halledilmeyecek bir durum olduğunu düşünmüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Zolax68 .!.:

Anane faktörü gibi duruyor birde ev içinde babayla iletişiminiz nasıl kizinizin iletişimi nasıl ?

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

fransayi bilmiyorum ama avrupada ortalama krese baslama yasi 1
cocuklar daha en basindan bir topluluk icinde ne yapmasi gerektiğini ogrenerek - kurallara uyarak büyüyorlar. onlarda cocugumu simartayim, o benim paşam, agladi kiyamam ben yapayim diye bir sey yok:)
erkek arkadasim da 1 yasinda krese baslayanlardan ve kendisi de kres ogretmeni
bu sene turkiyeye tasindi, turk okulunda calismaya basladi ve şok oldu. çocukların her seye aglamasina, her seyden korkmasina, 2,5 3 yasindaki cocugun catal bicak kullanamamasina, siraya girme- bekleme aliskanliklarinin olmamasina.
o anlatinca da bana tuhaf geldi onlarin orada 2,5 yasindaki cocugun tepsisini alip siraya girip yemegini kendi doldurup yiyip de kirli tabagini kaldirmasi, catal bicak kullanmasi
oysa benim eski isimde cocuklar vardi annesi bogazina kacar korkusuna herseyi mikserleyip yedirdigi icin yutma refleksi gelişmeyen, ilkokul çağında hala pure yiyen.
bizde aglamaya kiyilamaz mesela. ben kucukken annem hayir derdi, yeterince aglayip tepinirsem "allah kahretsin ne bk yersen ye" der izin verirdi ama onlarda hayir hayir demek. bu sınır ihlal edilmediği icin cocuk israr etme geregi duymuyor cunku bazen evet bazen hayir degil. hayir hayir yani:)
zaten okul belli bir disiplinle dönüyor, cocuk da bir yaşından iki yasindan itibaren bu duzene kolayca uyum sagliyor.
sizin kizinizsa ananesinin prensesi olarak bugunlere gelmis, şimarik büyümüş.
bence tek sorunu bu:)
simdiyse simartilmamis cocuklarla dolu bir anaokulunda yasamaya çalışıyor.
mizikcilik yapan, kasigini yere atan, sandalyelere cikan pek cok anaokulu cocugu var turkiyede. hatta ilkokul cocugu bile var . burada olsa şimarik der gecerlerdi :) ama orada azinlikta kalmis.
üzülmeyin bence. dansa ilgisi azaldiysa baska bir sey bulun, yaratici drama gibi - jimnastik gibi ya da kendisi ne seviyorsa.
bir de hayirin hayir oldugunu öğrenmesini saglayin..bugun hayir olan yarim saatlik bir tepinme aglama seansindan sonra evet olmasin. evde otoriteyi saglamaya calisin, zamanla düzene girer bence
onun da isi zor bebek yasta bakimini saglayan ananeden ayrilmak, odasini bjrakmak, onun gibi konusmayan cocuklarla ayni ortamda onlari anlamak icin caba gostermek kolay degil

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

bizim çocuklarla Avrupa (en azından kıta Avrupası) arasındaki fark bu, muhtemelen doğu avrupa ile daha fazladır bu fark

bir de Japonya deneyimi olan gelse de yazsa çok merak ediyorum 4-5 yaşında ilk Japonyada KİTA'ya gitse ne olur bizim anane babane elinde büyüyen sıpalar...

Genişletmek için tıkla...

Mavigokyuzu6 .!.:

masalara sandalyelere çıkıyormuş, yemek zamanı çatalı yere fırlatıyormuş

Genişletmek için tıkla...

Delirmekuzereyim .!.:

Benim kızımda çok hareketli umarım büyüdüğünde bunları yaşamayız gözüm korktu

Genişletmek için tıkla...

Mavigokyuzu6 .!.:

Merhabalar. Artık gerçekten çok çaresiz hissediyorum ve buraya yazma gereği duydum.

Kızım mayısta 6 yaşına girecek. 1.5 yıldır da anasınıfına gidiyor. Eşimin işi gereği geçici bir süreliğine yurtdışına taşındık ve kızım anaokuluna yurtdışında başladı. Türkiye’de hiç okula gitmemişti. Ben çalıştığım için 4.5 yaşına kadar annem baktı. Bulunduğumuz yerde arkadaş edinmesi vs uzun sürdü ancak şimdi bir, iki tane de olsa iyi anlaştığı arkadaşı var.

Öncelikle kızım bebekliğinden beri hareketli bir çocuktu. Kesinlikle hiperaktif değil ancak çok enerjik. Sürekli kendi istediğinin olmasını istiyor. Bir şey istediğinde iki seçenek sunuyorum ancak o üçüncü ve mantıkdışı bir seçenekle karşıma geliyor. Okul dışında birlikte çok vakit geçiriyoruz. Oynuyoruz, eğleniyoruz. Ancak dediklerimizi asla ilk seferinde yapmıyor. En basit şeyi bile on kere söylemek durumunda kalıyorum. Yapmaması sonucunda onu sevdiği şeyden mahrum bırakmayı da denedim ancak umurunda olmuyor. En fazla ağlıyor, durumu kabulleniyor ve bize öfke geliştiriyor. Yanlış bir şey yaptığında düşünüp özür diliyor ama sonra yine yapıyor.

Bu nedenle okulla da sorun yaşıyoruz. Yaşadığımız yer Avrupa ve bu tarz hareketli çocuklara zerre kadar tahammülleri yok. Sürekli okulla toplantı halindeyiz. Burda çok fazla hareketli çocuk olmadığı için kızım burda çok fazla dikkat çekiyor. Tüm okulda tanınıyor. Sürekli yaramaz olduğunu söylüyorlar. Okul psikoloğu bile ne yapacağını bilemez durumda. Kızımın şiddet içeren davranışları yok ama masalara sandalyelere çıkıyormuş, yemek zamanı çatalı yere fırlatıyormuş ya da sınıfta sürekli resim yapmak istiyormuş. Kendisiyle defalarca konuştuk . Okulda böyle yaparsan bizden gelip seni almamızı isterler dedik. Ki birkaç sefer çok yaramazlık yapıyor diye arayıp okuldan aldırdılar . Ben okuldan gelmek istemiyorum, okulu çok seviyorum beni almayın diyor. Başka okula gitmek ister misin diye de sorduk. Kesinlikle kabul etmiyor.

Enerjisini atsın, sosyalleşsin diye müzik ve dans kursuna da yazdırdık. İlk başlarda dans kursuna çok severek gidiyordu ama sonra öğretmenin gösterdiği dansları yapmamaya başlamış. Bir köşede oturup sadece izliyormuş haftalardır. Derken son derste dans öğretmeni de bıraktıktan beş dakika sonra gelip almamızı istedi. O nedenle dans kursuna artık göndermemeye karar verdik. Zaten çocuğum da artık gitmek istemediğini söyledi. Müzik kursunda da kafasına göre davrandığı zamanlar oldu. Oraya devam etmek istiyor musun diye sorduğumuzda istiyorum diyor ama biliyorum ki orda da sorun çıkarıyor.

Artık gerçekten ne yapacağım bilmiyorum. Ama böyle devam ederse ilkokulda sorun yaşayacağımıza eminim. Kızımın bu arada öğrenmesi çok iyi. Yabancı dili 1.5 yıldır burda yaşayan birine göre baya gelişti. Çok sosyal de bir çocuk. En büyük sıkıntısı kural tanımaması ve okulda sürekli oyun oynamak istemesi. Psikoloğa mı götürsem psikiyatriste mi götürsem diye kararsız kaldım. Psikiyatriste götürürsem ilaç vereceğine eminim. Bunu da istemiyorum ama konuşarak da söz dinleyeceğini sanmıyorum.

Başından benzer hikayeler geçmiş olanlar varsa ve tavsiye verirlerse çok sevinirim. Şimdiden çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...