- 19 Mart 2023
- 852
- 1.485
- 34
-
- Konu Sahibi neliel2odel
- #61
Benim eski eş malıda benzer şeyler söylemiş. Bu erkekler gerçekten mal
Benim eski eş malıda benzer şeyler söylemiş. Bu erkekler gerçekten malBekaret elde edene kadar. O beyinler için büyük zafer. Benim eski eş malı, beni aldattığı kadınlara benim çok saf temiz olduğumu anlatmış. Mesajlarda okudum. Hatta birine o gönlümü güzelleştiriyor ama sen de ateşimi alıyorsun, ikiniz farklısınız demiş falan sjsjsjsh. Kadın da gerizekalı. Bana biri bunu dese engellerim de neyse. Abaza beyinler farklı çalışıyor
Anneniz ne kadar güzel ve doğru konuşmuş...Ben 25 yaşında bir kadınım. Son sevgilimle cinsel birliktelik yaşadım ve ayrıldım. Yaşadığım bazı tecrübeleri sizin için dile getirmek istiyorum.
Karşımdaki adam oldukça yakısıklı ve başarılı bir adamdı. Çoğu kadının beğeneceği türden birisiydi diyebilirim. Zaten bayağı çok kadınla beraber olmuş, tahmini sayı bile vermek istemiyorum. Yani buluşma uygulamaları da kullanmıs birisiydi. E güzel yüz, iyi vücut, güzel kariyer olunca da bulmus birilerini. İlişkimiz bana şiddet uyguladığı için bitti. Ayrıldım. Ama konumuz bu değil şu an.
Her zaman kafamda cinsellik yaşarsam bir sonraki erkek için istenilmeyen kadın olacağım düşüncesi vardı. Hep "sadece eşimle" beraber olmayı beklemiştim. Ancak bu adama çok aşık oldum ve beraber oldum.
25 yaşına kadar kimseyle bir şeyler yaşamamış olmanın bana çok şey kaybettirdiğini anladım. İlk birlikteliğimizde vajinismus olduğumu öğrendim. Kegel egzersizleri falanla bir şekilde korkumu yendim. Ancak sonrasında da cinsellikten beklediğim kadar zevk alamadığımı fark ettim. Oysa karşımdaki kişi her şeyi yapıyordu. Kötü cinsellik ilişkimize bir süre zarar verdi, onu istemediğimi düsündü. Neyse ki zamanla düzeldi. Düzeldiğinde çok garip hissettim, kendimi daha çok beğeniyordum. Daha güzel buluyordum, özgüvenim artmıştı. İyi hissediyordum. Oysa hep de çok güzel olmayan bir kadındım.
İlişkim bitti, bitmesi gereken bir ilişkiydi. Bağırma, çağırma, küfürler, aşırı kıskançlık, en son da şiddetle biten bir ilişki oldu, sanırım sadece seks iyiydi. Bir arkadaşımla konusurken "daha önce hayatımda hiç sevişmeyi arzulamamıştım" dedim.
O beni yargılamaya başladı, "kendini değersizleştiriyorsun, erkekler az kişiyle beraber olmus kadını seçer, hatta bakire ister, onunla bunu yaptığına inanamıyorum, hayatına giren hiçbir erkek sana saf ve temiz birisi gibi bakmayacak" dedi.
Bunlar bana kendimi çok kötü hissettirdi, oysa sokaktan birisiyle yapmaktan bahsetmiyordum.
Gerçekten ruh olarak çok saf ve temiz birisiyim. Kimsenin kötülüğünü istemem, kimseye kötü söz etmem, asla kin tutmam ancak arkadaşlarımın bana "kirlenmişim" gibi bakması beni çok üzdü. Annemle konuştum, bunları anlattım.
O ise bana "Sadece babanla beraber olmuş bir kadın olarak, sana önerim bedenini yaşaman" dedi. "Bir gün vücudun sarkacak izler çıkacak yaşlanacaksın, arzulanılmak güzel bir şey. Kadın olmana izin ver, kız cocugu olmana gerek yok, saf ve temizlik yürektedir" dedi. Ama arkadaşlarım öyle düsünmüyor.
Geçen birisi "benim kocam beni daha cok sevecek cünkü onu beklediğimi görecek, baskasıyla yapan kadına eşi de güvenmez gibi" sözler etti. Bunları düşündükçe üzülüyorum. Doğru kişi gelecek mi bilmiyorum bile. Belki hep yalnız kalacağım. Neyi bekleyeceğimi bilmiyorum. Bunu neden kendime yasaklamam gerektiğini bilmiyorum..
Yapsaydın da emin ol terk edilecektin.Ya ben yapmadıgım için terkedildim, ve artık erkekler ilişki yaşayan kız istiyor. Hatta bu yüzden sevgili bulmam çok zor. Çünkü bu istenecek. Malum ülkemizde evlenmekte zor, parada yok kimsede. Kimse kimseyi beklemiyor yalan bunlar.
kendi hayatınızla ve bedeninizle ne yapacağınıza neden "erkek" gözüyle bakıp karar veriyorsunuz ki? hele ki bu toplumda erkeklerin fikirlerinin bizi nasıl bir toplumsal kaosa ve sefalete sürüklediğini görmüyor musunuz? pek de akıllı değiller belli ki.
siz kendinizi ve başka kadınları cinsel hayatı üzerinden yargılamayı bıraktığınız noktada zaten karşınıza düzgün insanlar çıkacak çünkü mağara adamlarını zaten otomatik eleyeceksiniz. bu zihinsel bir süreç, cinsellik fikrini kafanızda "normal" bir yere taşıyabildiğinizde hiç böyle dertleriniz kalmayacak. bana biri patlak dese, eeee? derim. orospu dese, paran yetmez bana derim. çünkü cinsel hayat üzerinden edilen bir hakaretin bende bir karşılığı yok.
hayır birde anama bakire gız gelin edecem kafasındaki tiplerin çift dikişliler ile evlenip boynuzlarının edirneden karsa gözükmesi de hayatın ayrı bir ironisiAnneniz ne kadar güzel ve doğru konuşmuş...
Herhalde kızım büyüdüğünde bana bu konuyla gelse ben de benzer şeyler söylerdim.
Bedenimiz "bize" ait. Sadece bize. Bedenimiz veya genital organımız evlenince kocamıza "sunacağımız" bir mal değil. Kendimizin TEK hak sahibi biziz. Ölene kadar da böyle olacak. Kimle olacağımızı, ne zaman olacağımızı toplum veya arkadaşlar değil sadece BİZ seçeriz.
Size "kirlenmiş" gözüyle bakan örümcek kafaları hayatınızdan çıkarın.
"Erkekler temiz kız isterler"miş, Kime göre, neye göre temiz? Benim eşime sorsanız kafasını başkalarının seks hayatından çıkarmayan kafalar temiz olamaz mesela. Bilerek hayatımdaki erkeklerden örnek veriyorum; dayım 20 yıl oldu boşanalı sorsanız "Banane kimle seviştiğinden, dilinde yalan-haset var mı ondan haber ver" der. Tüm arkadaş çevrem ve ailem de böyle.
Yalnız falan kalmayacaksınız.
Siz, sizi vücudunuzun içinde görünmeyen bir yerdeki (tek görevi vajinayı temiz tutmak olan) ufacık bir zar parçasından daha değerli bulan bir adamla olacaksınız ve sizi inanın bu pis kafalardan daha çok sevecek.
o arkadaşların yarın bir gün burada konu açar yok kocam isteksiz yok vajınusmus çıktımBen 25 yaşında bir kadınım. Son sevgilimle cinsel birliktelik yaşadım ve ayrıldım. Yaşadığım bazı tecrübeleri sizin için dile getirmek istiyorum.
Karşımdaki adam oldukça yakısıklı ve başarılı bir adamdı. Çoğu kadının beğeneceği türden birisiydi diyebilirim. Zaten bayağı çok kadınla beraber olmuş, tahmini sayı bile vermek istemiyorum. Yani buluşma uygulamaları da kullanmıs birisiydi. E güzel yüz, iyi vücut, güzel kariyer olunca da bulmus birilerini. İlişkimiz bana şiddet uyguladığı için bitti. Ayrıldım. Ama konumuz bu değil şu an.
Her zaman kafamda cinsellik yaşarsam bir sonraki erkek için istenilmeyen kadın olacağım düşüncesi vardı. Hep "sadece eşimle" beraber olmayı beklemiştim. Ancak bu adama çok aşık oldum ve beraber oldum.
25 yaşına kadar kimseyle bir şeyler yaşamamış olmanın bana çok şey kaybettirdiğini anladım. İlk birlikteliğimizde vajinismus olduğumu öğrendim. Kegel egzersizleri falanla bir şekilde korkumu yendim. Ancak sonrasında da cinsellikten beklediğim kadar zevk alamadığımı fark ettim. Oysa karşımdaki kişi her şeyi yapıyordu. Kötü cinsellik ilişkimize bir süre zarar verdi, onu istemediğimi düsündü. Neyse ki zamanla düzeldi. Düzeldiğinde çok garip hissettim, kendimi daha çok beğeniyordum. Daha güzel buluyordum, özgüvenim artmıştı. İyi hissediyordum. Oysa hep de çok güzel olmayan bir kadındım.
İlişkim bitti, bitmesi gereken bir ilişkiydi. Bağırma, çağırma, küfürler, aşırı kıskançlık, en son da şiddetle biten bir ilişki oldu, sanırım sadece seks iyiydi. Bir arkadaşımla konusurken "daha önce hayatımda hiç sevişmeyi arzulamamıştım" dedim.
O beni yargılamaya başladı, "kendini değersizleştiriyorsun, erkekler az kişiyle beraber olmus kadını seçer, hatta bakire ister, onunla bunu yaptığına inanamıyorum, hayatına giren hiçbir erkek sana saf ve temiz birisi gibi bakmayacak" dedi.
Bunlar bana kendimi çok kötü hissettirdi, oysa sokaktan birisiyle yapmaktan bahsetmiyordum.
Gerçekten ruh olarak çok saf ve temiz birisiyim. Kimsenin kötülüğünü istemem, kimseye kötü söz etmem, asla kin tutmam ancak arkadaşlarımın bana "kirlenmişim" gibi bakması beni çok üzdü. Annemle konuştum, bunları anlattım.
O ise bana "Sadece babanla beraber olmuş bir kadın olarak, sana önerim bedenini yaşaman" dedi. "Bir gün vücudun sarkacak izler çıkacak yaşlanacaksın, arzulanılmak güzel bir şey. Kadın olmana izin ver, kız cocugu olmana gerek yok, saf ve temizlik yürektedir" dedi. Ama arkadaşlarım öyle düsünmüyor.
Geçen birisi "benim kocam beni daha cok sevecek cünkü onu beklediğimi görecek, baskasıyla yapan kadına eşi de güvenmez gibi" sözler etti. Bunları düşündükçe üzülüyorum. Doğru kişi gelecek mi bilmiyorum bile. Belki hep yalnız kalacağım. Neyi bekleyeceğimi bilmiyorum. Bunu neden kendime yasaklamam gerektiğini bilmiyorum..
Ülkenin neresinde yaşıyordunuz bilmiyorum ama belli ki arkadaşlarınız size göre değil. 40 yaşındayım 20 yıl önceki genç aklımı ve arkadaşlarımı düşünüyorum, biriyle gerçekten seviştiğimi söylesem kimse bana sizin gördüğünüz muameleyi göstermezdi. En fazla 'ya yarın başın ağrırsa, evleneceğin adama ne diyeceksin' gibi endişelerimiz olurdu beraberce. Keşke hiç söylemeseymişsiniz, bunu diyen insanlar arkanızdan dedikodunuzu da yapacak demektir. Bu insanları hayatınızdan çıkarın.Ben 25 yaşında bir kadınım. Son sevgilimle cinsel birliktelik yaşadım ve ayrıldım. Yaşadığım bazı tecrübeleri sizin için dile getirmek istiyorum.
Karşımdaki adam oldukça yakısıklı ve başarılı bir adamdı. Çoğu kadının beğeneceği türden birisiydi diyebilirim. Zaten bayağı çok kadınla beraber olmuş, tahmini sayı bile vermek istemiyorum. Yani buluşma uygulamaları da kullanmıs birisiydi. E güzel yüz, iyi vücut, güzel kariyer olunca da bulmus birilerini. İlişkimiz bana şiddet uyguladığı için bitti. Ayrıldım. Ama konumuz bu değil şu an.
Her zaman kafamda cinsellik yaşarsam bir sonraki erkek için istenilmeyen kadın olacağım düşüncesi vardı. Hep "sadece eşimle" beraber olmayı beklemiştim. Ancak bu adama çok aşık oldum ve beraber oldum.
25 yaşına kadar kimseyle bir şeyler yaşamamış olmanın bana çok şey kaybettirdiğini anladım. İlk birlikteliğimizde vajinismus olduğumu öğrendim. Kegel egzersizleri falanla bir şekilde korkumu yendim. Ancak sonrasında da cinsellikten beklediğim kadar zevk alamadığımı fark ettim. Oysa karşımdaki kişi her şeyi yapıyordu. Kötü cinsellik ilişkimize bir süre zarar verdi, onu istemediğimi düsündü. Neyse ki zamanla düzeldi. Düzeldiğinde çok garip hissettim, kendimi daha çok beğeniyordum. Daha güzel buluyordum, özgüvenim artmıştı. İyi hissediyordum. Oysa hep de çok güzel olmayan bir kadındım.
İlişkim bitti, bitmesi gereken bir ilişkiydi. Bağırma, çağırma, küfürler, aşırı kıskançlık, en son da şiddetle biten bir ilişki oldu, sanırım sadece seks iyiydi. Bir arkadaşımla konusurken "daha önce hayatımda hiç sevişmeyi arzulamamıştım" dedim.
O beni yargılamaya başladı, "kendini değersizleştiriyorsun, erkekler az kişiyle beraber olmus kadını seçer, hatta bakire ister, onunla bunu yaptığına inanamıyorum, hayatına giren hiçbir erkek sana saf ve temiz birisi gibi bakmayacak" dedi.
Bunlar bana kendimi çok kötü hissettirdi, oysa sokaktan birisiyle yapmaktan bahsetmiyordum.
Gerçekten ruh olarak çok saf ve temiz birisiyim. Kimsenin kötülüğünü istemem, kimseye kötü söz etmem, asla kin tutmam ancak arkadaşlarımın bana "kirlenmişim" gibi bakması beni çok üzdü. Annemle konuştum, bunları anlattım.
O ise bana "Sadece babanla beraber olmuş bir kadın olarak, sana önerim bedenini yaşaman" dedi. "Bir gün vücudun sarkacak izler çıkacak yaşlanacaksın, arzulanılmak güzel bir şey. Kadın olmana izin ver, kız cocugu olmana gerek yok, saf ve temizlik yürektedir" dedi. Ama arkadaşlarım öyle düsünmüyor.
Geçen birisi "benim kocam beni daha cok sevecek cünkü onu beklediğimi görecek, baskasıyla yapan kadına eşi de güvenmez gibi" sözler etti. Bunları düşündükçe üzülüyorum. Doğru kişi gelecek mi bilmiyorum bile. Belki hep yalnız kalacağım. Neyi bekleyeceğimi bilmiyorum. Bunu neden kendime yasaklamam gerektiğini bilmiyorum..
Zaten bunu kendine yasaklaman gerekmiyor. Bu gayet doğal ve normal bir şey. Yaşamak istediğin zaman, istediğin kişiyle bunu yaşaman kadar normal bir şey yok. Seni sadece cinsellik sebebiyle saf ve temiz bulacak adam mümkünse mağarasında yaşasın zaten. Neden bunu bize tabu olarak empoze etmişler konusu apaaayri bir konu. Üstüne makaleler, tezler yazılır.
Aşılamaz malesef sadece iyimser bir ölçüye indirilir . Şuan bile 10 sene öncesine göre boşanma ve bekaret bakış açısı daha ılımlı (bu ılımlı hali evet::) ) Malesef coğrafyamızın dna sı bu şekilde. Daha iyimser durumda olmasının sebebide boşanmalar arttı, kadınlar 30 35 yaşına dek sekssiz yaşamak istemiyor. Zoraki bir kabul oluştu toplumda bence.İnsan değeri de bekaretle vs anlaşılmaz.
O kişinin tercihidir.
Yani bakire evlenenler ultra mutlu diğerleri mutsuz diye birşey yok.
Bu ulkedeki erkek profili bu.
Bana yurtidisindan bahsetsen orada durumlar farkli.
Bakın şuan tatildeyim burada iyi gözlemleme fırsatı buldum.
Almanlar çok bulunduğum otelde.
Ve Almanla evli çok Türk de gördüm.
O Türkler Almanlara öyle kul köle olmuş ki adım atıyorlar habersiz.
Alman kadınlar bizim kıro adamları öyle kibarlastirmis ki sanki Türk değil dersiniz.
Kendine saygı duyacaksın öncelikle.
Ve bizim toplumda bekaret boşanma korkusu biz kadinlarda olduğu surece adamlar da bizi takmaz.
Onların kendine güçleri paraları ülkeleri vs bizim erkekleri köle yapmış.
Bizde hala ne olursa olsun ne kadar eğitim de alsak boşanma korkusu hat safhada.
Hala beynimizde bekaret algısı dul kadın olma korkusu var.
Bunlar ne zaman tam aşilir bilemiyorum.
Aslında çok yanlış ama Türkiye şartları. Erkek milletinin kirmadigi fındık yoktur ama konu evlenmeye geldim bakire ararlar. Bence bu zamanla değişiyor artık. Artık kimse kimsenin yaptığına ettiğine bakmiyor. Sizde gönlünüzce yaşayın.Ben 25 yaşında bir kadınım. Son sevgilimle cinsel birliktelik yaşadım ve ayrıldım. Yaşadığım bazı tecrübeleri sizin için dile getirmek istiyorum.
Karşımdaki adam oldukça yakısıklı ve başarılı bir adamdı. Çoğu kadının beğeneceği türden birisiydi diyebilirim. Zaten bayağı çok kadınla beraber olmuş, tahmini sayı bile vermek istemiyorum. Yani buluşma uygulamaları da kullanmıs birisiydi. E güzel yüz, iyi vücut, güzel kariyer olunca da bulmus birilerini. İlişkimiz bana şiddet uyguladığı için bitti. Ayrıldım. Ama konumuz bu değil şu an.
Her zaman kafamda cinsellik yaşarsam bir sonraki erkek için istenilmeyen kadın olacağım düşüncesi vardı. Hep "sadece eşimle" beraber olmayı beklemiştim. Ancak bu adama çok aşık oldum ve beraber oldum.
25 yaşına kadar kimseyle bir şeyler yaşamamış olmanın bana çok şey kaybettirdiğini anladım. İlk birlikteliğimizde vajinismus olduğumu öğrendim. Kegel egzersizleri falanla bir şekilde korkumu yendim. Ancak sonrasında da cinsellikten beklediğim kadar zevk alamadığımı fark ettim. Oysa karşımdaki kişi her şeyi yapıyordu. Kötü cinsellik ilişkimize bir süre zarar verdi, onu istemediğimi düsündü. Neyse ki zamanla düzeldi. Düzeldiğinde çok garip hissettim, kendimi daha çok beğeniyordum. Daha güzel buluyordum, özgüvenim artmıştı. İyi hissediyordum. Oysa hep de çok güzel olmayan bir kadındım.
İlişkim bitti, bitmesi gereken bir ilişkiydi. Bağırma, çağırma, küfürler, aşırı kıskançlık, en son da şiddetle biten bir ilişki oldu, sanırım sadece seks iyiydi. Bir arkadaşımla konusurken "daha önce hayatımda hiç sevişmeyi arzulamamıştım" dedim.
O beni yargılamaya başladı, "kendini değersizleştiriyorsun, erkekler az kişiyle beraber olmus kadını seçer, hatta bakire ister, onunla bunu yaptığına inanamıyorum, hayatına giren hiçbir erkek sana saf ve temiz birisi gibi bakmayacak" dedi.
Bunlar bana kendimi çok kötü hissettirdi, oysa sokaktan birisiyle yapmaktan bahsetmiyordum.
Gerçekten ruh olarak çok saf ve temiz birisiyim. Kimsenin kötülüğünü istemem, kimseye kötü söz etmem, asla kin tutmam ancak arkadaşlarımın bana "kirlenmişim" gibi bakması beni çok üzdü. Annemle konuştum, bunları anlattım.
O ise bana "Sadece babanla beraber olmuş bir kadın olarak, sana önerim bedenini yaşaman" dedi. "Bir gün vücudun sarkacak izler çıkacak yaşlanacaksın, arzulanılmak güzel bir şey. Kadın olmana izin ver, kız cocugu olmana gerek yok, saf ve temizlik yürektedir" dedi. Ama arkadaşlarım öyle düsünmüyor.
Geçen birisi "benim kocam beni daha cok sevecek cünkü onu beklediğimi görecek, baskasıyla yapan kadına eşi de güvenmez gibi" sözler etti. Bunları düşündükçe üzülüyorum. Doğru kişi gelecek mi bilmiyorum bile. Belki hep yalnız kalacağım. Neyi bekleyeceğimi bilmiyorum. Bunu neden kendime yasaklamam gerektiğini bilmiyorum..
Sevince o geleneksellik fıs oluyor. Mesela adam senin ilkokul sıra arkadaşına kadar sorgular, gider 50 tane irkekle yatmış biriyle evlenir. Gözümüzün önünde kimler kimlerle evlendi valla.Ben bu cinselliği yaşayıp anlatan insanlara anlam veremiyorum.
Üniversitede bir arkadaşım ilan etmediği kimse kalmadı.
Ballandıra ballandıra anlatıyordu sonra ayrıldı sevgilisinden.
Bir daha evlenemem diye korkulara kapıldı psikolojisini bozdu vs.
Yaşadığı yer coğrafya gayet gelenekseldi.
Evlenmeyi düşündüğü adamlara da anlattı vs vs.
Ne yasandiysa yaşandı kendi içinde kalsin.
Bu ülkede hangi adamla gorusursen görüş hele de en modern bildiklerimiz bile o kafada.
O yüzden değişti algısına katılmıyorum.
Genel olarak bu takıntı var.
Bakmayan adam sayısı bir elin bes parmağını geçmez.
Ben çok sevgilerimle de inanmıyorum açıkçası.Sevince o geleneksellik fıs oluyor. Mesela adam senin ilkokul sıra arkadaşına kadar sorgular, gider 50 tane irkekle yatmış biriyle evlenir. Gözümüzün önünde kimler kimlerle evlendi valla.Güvenmeyin erkek milletine, ne pk yiyeceğini onlar da bilmiyor.
Şöyle bir şey var, herkes her şeyi söyler, önemli olan sende karşılığının olup olmadığı. İnsan önce kendini değiştirecek, tabi ki sen senin kafandakileri çekeceksin kendine. Sen değişince zamanla çevren de değişiyor, sana gelenler de değişiyor. Değişmese de duracakları yeri biliyorlar.Ben çok sevgilerimle de inanmıyorum açıkçası.
Daha doğrusu samimi sevgi kalmadı.
Erkeklerde su var ama eğer kadın güzelse gerisi onlar için ayrıntı.
Bir tek zar sağlam ama onlar bakire sen değilsin öyle miAnnem konusunda gerçekten şanslıyım.. Bu konuda hiçbir şey diyemem. Her zaman yanımdadır arkadaş gibidir.
Arkadaşlarıma da anlattım cünkü hiç böyle tavır takınmazlardı. Tek adamla ömür mü geçer gülben esprileri yapardık. Kapalı kızlar bile değillerdir öyle, öpüşürler oynasırlar oğlanlarla. Ne yasadıklarını da anlatırlar. Acıkcası sanırım biraz beni üzen bu kadar özgür yaşadığını düsündüğüm insanlardan bu tip şeyler duymak oldu..