- 24 Ekim 2019
- 7.077
- 40.699
-
- Konu Sahibi sophia loren
- #41
Bu adamla evli olduğunuzu düşünsenize.Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.
Sizi annesi yerine koymuş sanırım. Annesi hayatta mı? Annelik yapmaya razıysanız devam edin. Yok ben yapamam diyorsanız ilişkiyi bitirin. Bu adam anne arıyor kendisine.her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi)
1 ay sonra 40 oluyorum yoruldum artık. Rutin ve mutlu bir hayat istiyorum, gaza getirilip sokaklara vurmak istiyorum, çocuklar büyüdü gezip tozayım istiyorum. Ömür boyu 3 5 ayda bir adam mı formatlayacağım. Sepetler kafamı dinlerim daha kolay.Yeminle ben gibisin.. vallahi birseylere derman kalmamisugrasmak kilimi dahi kipirdatmak istemiyorum
1+Aşamazsın, evlenmiş olmak için bile evlenilmez bununla, evlat edineceğim dersen ayrı tabi. Yeni ilişki aramaya üşeniyorsan hiç şikayet etme evlen ama beklentin olmasın, malzeme bu, hem aseksüel hem pasif hem nazlı, buna bakacağına sperm bankasından hamile kal, en azından evladım dersin. Düzelir diye kesinlikle bekleme 30 yaşından sonra hiç kimse evrim geçirmez
Kopan bir ipe sımsıkı bir düğüm atarsanız, ipin en sağlam yeri o düğümdür ama o ipe ne zaman dokunsanız, canınızı acıtan tek yer, yine o düğümdür."
Bırakın, kurtulun. Hayat güzel.
Net.
Siz ne istediginizi bilmiyorsunuz.Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.
Maalesef ben de öyleyim. Gönül istemez onu seveni, ister hep onu üzeni…Öküzün birine denk geldin mi çok ararsın....
Temiz duygularla hareketli bir yatak odası aynı anda olamıyor mu, neden ikisi arasında tercih yapmak zorunda olunsun ki, hem hayatı yönlendirebilen, hem tutkulu, hem duygulu ilişki de mümkün. Konu sahibinin karşısındaki yetişkin değil ki, kendi kararları ve istekleri yok.Siz ne istediginizi bilmiyorsunuz.
Hem, cinsellik icin birliktelik isteyenlere denk gelmekten biktim o yuzden sevgilimi bu anlamda seviyorum diyorsun
Hem de, 1_2 ayda 4 kere birlikte olduk cok az, beni arzulamadigini dusunuyorum, opusmeye bile hevesi yok diyorsun..
Abaza mi istiyorsun yoksa temiz,duzgun,seni seven birini mi istiyorsun?
Abaza istiyorsan sokakta onlardan cok var zaten !
Ben 35 yasindayim, ama dusuncelerin ve davranislarin cok ergence geldi bana. 25 ler gibi daha çok...
Sizin iş olmaz, sen onu yönlendirmekten bıkmıssin. Adami pesinde köle etmissin, o da sana inanmis.
Sana;
tuttugunu koparan,seni pesinde kosturan,seni yöneten, hoyt deyip oturtan bi adam lazim!
Sevgilin bu kriterlerde degil
Adama da yazık etme evlenmeyeceksen. Kimsenin vebaline girme ,yazık.
Ayrilmalisin yol yakınken
Olabilir tabiki niye olmasin.Temiz duygularla hareketli bir yatak odası aynı anda olamıyor mu, neden ikisi arasında tercih yapmak zorunda olunsun ki, hem hayatı yönlendirebilen, hem tutkulu, hem duygulu ilişki de mümkün. Konu sahibinin karşısındaki yetişkin değil ki, kendi kararları ve istekleri yok.
Eee kendi tespitini kendin yapmışsın zaten.bize laf kalmamış ki.Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.
Sen de abartma o ancak 13,14 yaşlarında oluyor.bu yaştan sonra cinselliğin en uç noktasından keyif alabiliyorsan şükret.haklısınız ayaklarım yerden kesilmiyor, içim kıpırdamıyor, karnıma kramplar girmiyor hiç. mesele seks değil o insanın eli eline değdiğinde bile elektrik çarpması lazım ama yok trafo soksam yine çarpmaz
Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.