Cinsellik olmadığı için her hareketi batıyor...

sophia loren .!.:

Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

sophia loren .!.:

Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Umudunukybetme .!.:

Boşuna ikinizinde zamanını tüketmeyin, belli ki o ayrilamayacak siz ayrılın herkes yoluna baksın

Genişletmek için tıkla...

sophia loren .!.:

Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

sophia loren .!.:

Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

sophia loren .!.:

Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

kaymera .!.:

Olmucak duaya amin denmez. Bu adam da degismez can cikar huy cikmaz. Ayrica 10 aylik iliskiniz var ve hemen cinsellik yasamissiniz biraz acele etmissiniz gibi geldi.

Genişletmek için tıkla...

sophia loren .!.:

Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

mavi guldunya .!.:

Sadece cinsellik olmadığı için olamaz, siz birbirinizin dengi olmayabilirsiniz duygusal anlamda. Ruhunuz da bunu fark ettiği için itiyor onu. Ne evlenmesi ayrıca, doğru düzgün öpüşmemişsiniz bile. Bir ömür geçireceğiniz kişinin, ayaklarınızı yerden kesmesi gerekir. Ayak bağı olması değil.

Genişletmek için tıkla...

sophia loren .!.:

haklısınız ayaklarım yerden kesilmiyor, içim kıpırdamıyor, karnıma kramplar girmiyor hiç. mesele seks değil o insanın eli eline değdiğinde bile elektrik çarpması lazım ama yok trafo soksam yine çarpmaz

Genişletmek için tıkla...

sophia loren .!.:

Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

sophia loren .!.:

Merhaba. 10 aylık bir ilişkim var. 32 yaşındayım sevgilim benden 2 yaş küçük. uygulamadan tanışıp ilk görüşmede sevgili olduk onun lafıyla. hiç flört vs etmeden. iyi, sakin çocuk deyip kabul ettim. çünkü insanlarla tanışmaktan özellikle cinsellik odaklı insanlara denk gelmekten çok sıkılmıştım. ama bununla da 6 aydır hiç sevişmiyoruz. öpüşmüyoruz bile. yanaktan ve dudaktan bi küçük muck öpücük o kadar. ilk 1-2 ay da bi şey olmadı. hatta o aşamalara ben getirdim desem yeridir. o 1-2 aylık süreçte de 4 kere falan birlikte olduk.
sonra hastalıklar vs derken araya sürekli zaman girmeye başladı ve benim içimde istek kalmadı. bilmiyorum belki de bilinç altımda kendimi arzulanmayan kadın olarak görmek beni itti.
şimdi de her hareketi batıyor. özgüvensiz ve pasif bi insan. hep benim atak yapmamı bekliyor. her kararı benim almam lazım. sanki sevgilim değil de süs köpeğim. beraber yemek ye, dizi izle, çay kahve iç bu kadar. bi de sürekli seni çok seviyorum sensiz olamam evlencez biz vs diyor. mağazaya giriyorum, labirent çiziyorum dursun diye ama yok kuyruk gibi peşimde dolaşıyor.
bana aşık değilmiş de bağımlıymış gibi hissettiriyor. yalnız kalmasını önlüyorum sanki onun. her kararı bana bırakması, sürekli peşimde dolaşması, sürekli çocuk gibi ilgimi çekmeye çalışması (eli masaya çarpmıştır ben göreyim diye aaahh ahh yapar 4 yaşında gibi) "ayrılık kaygısı" gibi bir durum yaşadığını düşündürtüyor.
bu ilişkiden verim alamıyorum. aramızda bi duvar var gibi hissediyorum. ama bir yandan da ayrılıp onu çevremden çıkarmak, yeni insanlarla tanışmak vs zor geliyor. ailem de artık benim evlenmemi istiyor ve buna uygun biri olduğunu düşünüyordum hep. ama bu uyumsuzluğu nasıl aşarım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

girlinred .!.:

Bu ilişkiyi devam ettirme motivasyonunuz ne peki

Genişletmek için tıkla...