- 23 Ocak 2008
- 10.806
- 13.020
- 823
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
-
- #101
Korkuyorum ben pedagoga gitmekten. İstemediğim bir şey duymaktan. Garip evet ama korkuyorum işte.
Arkadaşlar hepinize teşekkür ederim. Her yorumu okudum lakin tek tek cevap veremiyorum yorgunluk ve kalabalıktan. Okuduğum ve aklımda kalan her yorumu cevaplayayım biraz sakinleşmişken.
Milana22 yazmış sağolsun, ben oğlumu yaklaşık 8 ay önce pedagoga görürdüm. Otizm olmadığını, hiperaktivite veya üstün zeka olma durumunun olabileceğini, ancak bu teşhisi en doğru şekilde koyabilmek için bazı testler yapılması gerektiğini, bunun için de 3 yaşını beklemem gerektiğini söyledi. Bana çeşitli önerilerde bulundu. Bunun dışında arkadaşım olan bir başka uzmana daha görürdüm. Aynı şeyleri söyledi o da. Benim çocukluğumda, geçmişimde üstün zeka teşhisi var olduğundan bu durumun genetik olabileceğini, her çocuğun farklı tepki verebildiğini söyledi. Ben de 5 yaşında ikinci sınıftan başlamıştım sınavlı geçişle. Ancak asla böyle bir çocuk olmadım. Farklı sorunlarım vardı. Uzmanlar, oğlumun da aynı durumda olma ihtimalinin olduğunu, ancak farklı reaksiyon gösterdiğini söylediler. 36 ayı beklemeyip tekrar götüreceğim uzmana. Bir arkadaş otizm korkusu ile götürmediğimi söylemiş. Hayır ben üstün zekalı olmasını da istemiyorum. Korkum sadece otizm değil.
Bir başka konu, hiç mi bağırmadın dövmedin konusu. Elbette bağırıyorum, bazen öyle an geliyor ki sesimin tonundan ben korkuyorum. Ancak bir etki oluşturmuyor. Asla korkmuyor ve daha da hırçınlaşıyor. Bir iki kez kolunu hafifçe sıktım çok zor anlarda. Sonrasında aşırı üzüldüm. Vurmuyorum oğluma. Zaten etkilenmiyor hiçbir hareketimden.
Otizm, evet duymayı istediğim bir teşhis değil. Ben de çocuk gelişimi okudum. Bittabi bir pedagog kadar tecrübeli değilim lakin oğlum pek belirtilere uymuyor. Göz teması konusunda asla sıkıntımız olmadı. Seslere verdiği tepkiler olağan. Kendini tekrarlayan hareketleri yok. Oyuncakları doğru şekilde kullanıyor. Öğrenme ve konsantre olma konusunda sıkıntısı yok. Dil gelişimi geriden geliyor. İki aydır kendini anlayacağımız şekilde ifade etmeye başladı. Uzun cümleler kurmuyor ancak, kelimeleri bir araya getirip derdini anlatıyor.
Bu aynı kelimeyi sürekli tekrar edip inat etme durumu sadece arabalar ama konusu olduğunda gerçekleşiyor. Diğer istekleri için yapmıyor. He yine de otizm ihtimali var mı, elbette var. Zira otizm çok yönlü ele alınması gereken bir durum. Dereceleri bile farklılık gösteriyor. Bu hususta önemli bir adım atmama sebebim maddiyat ve çevremde bu teşhisi yanlışlıkla almış çocuklarla karşılaşmış olmam. Gerçekten işinin ehli bir doktora götürmek istiyorum yıpranmamak adına, o da benim 3 ay sonra çalışma hayatına başlamamla mümkün olacak.
Bana ve aile yapıma dönecek olursam, evet oğlum bana yapışık büyüdü biraz. Bu yüzden çok belli etmese de, daha doğrusu hırçınlıkla gösterse de bana düşkün. Zaten bu kadar zıvanadan çıkması genellikle daha az ilgi gördüğü ya da benim sosyalleşme çabamın olduğu zamanlarda oluyor.
Yani oğlumla başbaşa iken, onun istediği ortamda iken ve ben kalabalıkla başa çıkmaya çalışmıyorken elbette daha sakin bir çocuk. Her daim hareketli ama daha sakin. Çok uzun oldu devam edeceğim bir sonraki cevapta :)
Düzeni ve rutini seviyor oğlum. Her zaman yemek yediği yerde yemek istiyor. Her zaman alıştığı şekilde uyumak istiyor. Bunlar aksayınca bu hale geliyor. Ancak takdir edersiniz ki üç yıldır işimi, arkadaşlarımı, hatta eşimle ilişkimi askıya almışken artık çok bunaldım. İnsan görmek istiyorum.
Şımartma, dediğini yapma mevzusuna gelince. Asla şımartan bir anne olmadım. Evdeyken kendini de parçalasa, evi de yıksa dediğini yapmıyorum boş ve anlamsız bir istekse. Bir müddet sonra vazgeçiyor istediğinden. Lakin sosyal hayatta bu kriz bitmiyor. İlgi ve sevgi azlığı demiş birkaç arkadaş. Fazlasıyla ilgi ve sevgi gösteriyorum ama belki onun ihtiyacı olan farklı şekillerde sevgiyi hissetmektir bunu bilemiyorum. Tüm ezberlerim bozuldu zaten oğlumla...
Hepinizin ortak fikri uzmana gitmesi gerektiği. Bunu anladım artık :)
İdrak, senin oğlanı kendi çocukluğuma benzetiyorum, annemin aktarımıyla.
Bana iq testi 20 yaşında yapıldı ve üstün zeka çıktım. Bu bipolar teşhisi konulduğu sırada (Bilirsin genetik yatkınlıkla ortaya çıkan bir rahatsızlıktır ve umarım kapınızdan dahi geçmez Allah yaşatmasın) yapılan rutin bir taramada ortaya çıktı. Faydalanman için aleni yazıyorum. Bu olası bir "Duygu-durum bozukluğuna" yol olmasın, sen önce kendini dinlendirmenin bir yolunu bulmalısın, enerjin çocuğuna güzel yansısın.
Bu günler geçecek, hep bu zamanda kalmayacaksın; oğluşun büyüyecek, laftan sözden daha güzel anlayacak. Eşinle de konuşun, öncelik esasen sensin, senin yıpranmışlığını tamir olmalı ki enerjin ailen üzerine güzel yansımalı.
Aynı şehirde olsak bir gün kuzuya ben bakayım, sen bi gez dolaş diyeceğim ama. Değiliz galiba. Resmen sıkıntını buradan hissettim, kolaylıklar dilerim. Bi an önce geçsin bitsin, büyüsün, efendi, uslu bi delikanlı olsun kuzucuk.
bu rutinlerin disina ciktiginda saldirganlasiyor mu? tepkileri nasil oluyor?Düzeni ve rutini seviyor oğlum. Her zaman yemek yediği yerde yemek istiyor. Her zaman alıştığı şekilde uyumak istiyor.
bu rutinlerin disina ciktiginda saldirganlasiyor mu? tepkileri nasil oluyor?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?