Cinnet geçirmekten korkuyorum. İyi değilim...


Elbette herkes yardım etmeye çalışıyor ancak bazı yorumlar, daha doğrusu insanların fikrini ifade etme biçimi beni şaşırtıyor. Otizm, elbette bir ihtimal. Lakin ben çocuk gelişimi okuduğum halde asla birkaç davranış benzerliği ile böylesine keskin bir sonuca ulaşamam. Sadece kendi çocuğum için değil, hiçbir çocuk için uzmanı olmadığım bir hususta bu denli sivri tahminlerde bulunmam.

Zamanında otizmin her belirtisini gösteren bir öğrencim için annesine "Otizm olabilir" diyemedim. Bir uzmana götürün davranış problemi var dedim. Nihayetinde öğrencime otizm teşhisi koyuldu. Oğlum bu emarelerin onda birini gösterse onlarca uzmana giderdim korksam da. Lakin başka bir problem var, ben öyle düşünüyorum en azından.
 

Ben bir yerde hatta evde bile insan gibi yemek yemeyeli o kadar uzun zaman oldu ki, artık bunu problem etmiyorum bile :)
 

ama siz böyle yaparsaniz bu cocugun sonu kötü olur...hasta olabilecegini bile kabullenemiyorsunuz.....yazmissiniz o kadar insanlarda cocugunuzun hasta olabilecegini, acilen tedavi olmasi gerektigini söylemisler...ne var bunda, hem hasta olsa nolur? kötü bisey mi? tedavi olur biter yani. siz de bana cok saglikli gelmediniz bu düsüncenizle. cocugun hareketleri belkide sizin tavirlarinizdan geliyordur..
 
acaba birşeyleri yanlış mı yapıyorsunuz bilmeden istemeden

Son zamanlarda evet. Sabrım çok azaldı. Şiddet göstermesem de sert cevaplar verebiliyorum. Lakin ben böyle olduğum için oğlum hırçınlaşmadı. Oğlumdan dolayı ben bu hale geldim :) bittabi daha da hırçınlaşmasına sebep oluyordur benim halim de.
 

Ben kendimi doğru ifade edemedim sanırım. Sorun otizm tahmini değil, bunu ifade etme biçimi.

"bence bu elma kırmızı" demekle "bu elma kesinlikle kırmızıdır" demek arasında birazcık fark var sanki. Kaldı ki kimseye tepki vermedim bu hususta. Arkadaş yorumlara dikkat edilmesi gerektiğini yazmış ben de destekledim. Bu kadar.
 

Son zamanlarda enerjim düşük evet. Dönemsel değişimler yaşıyorum ben de. Mevsim geçişlerinde özellikle. Tahammülüm eskiye nazaran daha da azaldı. Belki oğlumun daha kötüye gitmesine etki etmiştir benim durumum da. Baba konusuna pek değinmek istemiyorum. Oğluna çok düşkün çok sever ama bizim iletişimimiz pek yok.
 

Eylülde deneyeceğiz kreş işini. İnşallah ters tepmez, olumlu sonuç alırım.
 
O sendrom yaslandığı beni, prenses ne isterse o, üstünü bile giydirirken ter içinde kaliuorum, oyy kuzular yaaa
 
Çokça duydum bugün otizm tahminini :) elbette aldım uzun süreli olmasa da, tekrar alacağım iki ay sonra.
Oğlunun durumuna da, neler yapman gerektiğine dair de net bir cevabım yok maalesef, bazı çocuklarda hiçbir sağlık sorunu olmamasına rağmen böyle davranış sorunları olabiliyor, bir tanıdığımın kızı tek bir kelimeye takılı kalarak ve o kelimeyi neredeyse saniye de bir söyleyerek öyle bir ağlama krizine giriyordu ki ne yapacağımızı şaşırıyorduk, ağlaması asla durmuyor saatlerce ağlayabiliyordu, bir sağlık sorunu olsaydı önce babası fark ederdi çünkü adam doktor, şimdi büyümüş sıpa, o eski hali kalmamış.

Annemin yakın arkadaşının oğulları da hiperaktifti resmen, dur, yapma demekten asla anlamazlar buzdolabına, dolap kapaklarına asılırlardı, gittikleri her yerde az önce kasırga olmuş gibi bir etki yaratırlardı, bir süre sonra onlarda duruldu, hatta o kadar durulmuşlardı ki bu çocuklar aynı çocuklar mı içlerindeki canavar ölmüş hissi uyandırmışlardı.

Oğlunun bir sorunu mu var bilemem ama belki sadece karakteriyle alakalı bir durumdur, belki bu bir süreçtir, zamanla değişir, anne için yıpratıcı ve tahammül sınırlarını zorlayıcı bir süreç, Allah kolaylık versin.
 
Geçmiş konularınızdan sadece birini okudum ve orda cevabı yazmışsınız aslında,oğlunuz duygusal açlığını bu şekilde ifade ediyor demek ki,herşey mükemmel olsa bile o minik mücizeler sizin hislerinizi hissediyorlar.önce destek alın ve oğlunuzu gözlemleyin,çok hareketli,inatçı olabilir ki dönem dönem bunlar sabrın sınırlarını iyice zorluyor.çocuğunuza kurallar,sınırlar belirlemelisiniz mesela herşey onun elinde olduğu zaman kendi sınırını görmek için hep zorlayacak sabrınızı.inşaAllah faydalı olur yorumum,güzel haberlerinizide okuruz burada
 
Merhabarr...onceliklee Allah hepimizi.bir camurdan sekil.vererek yaratti...yani hepimizin bir sekli var..annelere ve babalara dusen ise tam olarak.bu sekli bozmadan muhafaza etmektir ki.o zaman cocuk kendi mizacini yasayabilsin..biz ise onlara sekil vermeye calisiriz..Allah sizin cocugunuzun icine fatih sultan mehmet ruhu koymussa taskin olur...firtina olur..eser gurler.yagar sel.olur...siz.bu cocuktan mevlana fitratina burunmesini isterseniz yazik.olur.ziyan olur...olmaz..fitrata aykiri olmaz...e bir mevlana anasi fatih sultan mehmet anasi.olmak herkese nasip.olur mu..elbet her anaya nasip.olmaz...cocugunuzu engellemeyin....4 yasina.kadar engellenen her cocuk hircinlasir..allah onlarin icine.bir itici güç buyurucu bir iç kilavuz koymustur...ne yaparsa.ondan annesi....cocugunuzu hayranlik.makaminda izleyin
 
Allah YARDIMCINIZ olsun. Büyük oğlum kalabalık sevmezdi insan içine girmez ağlama krizine girerdi. Vallaha o donem hic kalabalığa girmedik. Gitmedim düğüne mugune. Onu mutlu etmek önemli benim ici n. Sevmiyorsa gitmem büyüyene kadar
Simdi de sevmiyor seviyor yerine gore 9 yasında. Ama o kadar akilli ve uslu bir çocuk oldu. Annesini dinler tertipli titiz akilli maşallah pasama. Mucit olmak istiyor sınıf birincisi 3. Sınıfa geçti. Sabırlı olun. Çocuk size ayak uydurmaz sen ona ayak uyduracaksin. Sabırlı ol tevekkül et
 
Tum yorumlaribokumadim ama otizm diyenler cok olmus sanirim. Bir de uzman destegi aldiginizi yazmissiniz.
Cok zor gercekten. Cocugunuzun kendi gelecegi icin uzun donemli iyi bir uzmandan destek alin.
 
Korkuyorum ben pedagoga gitmekten. İstemediğim bir şey duymaktan. Garip evet ama korkuyorum işte.
Kuzenimin aynı çocuktan vardı. Hiperaktivite ve şuan hatırlayamadığım 2 teşhis koydular çocuk şuan 16 yaşında. Kuzenimin ilk çocuğuna annesi baktı işi çok iyiydi. 2. Olunca da bakacaktı ama çocuk 1.5 yaşındayken teyzem dediki bu çocuk farklı kendine bişey yapmasından korkuyorum yetemiyorum dedi. Kuzenim işten çıktı ve onun kabusu başladı resmen kadını yaşlandırdı sinirlerini harap etti. Pedagoglar psikologlar.. ilaçlar verdiler. O da sizin gibi kıyamıyordu yine de. İlaçları kullanmadı. Çünkü antidepresan tarzı ilaçlar ve bu yaşta uyuşmasını istemiyorum dedi. Bize gelirdi çayı içemeden ağlayarak giderdi. Çocuk evden çıkmak istemiyordu başka yerde huzur vermiyordu. Tek de bırakamıyor haliyle. Evi yaktı perdeleri yaktı koca dolapları üstüne devirdi. Koltukları yırttı mutfaktakileri kırdı evin içine s.çtı kısaca. O da eline geçeni fırlatırdı. Büyüdükçe bu fırlatmalar telefonlara ipadlere sıçradı. Tv yi kaç kez devirdi. Hep okulda rahatlayacağını düşündü kuzenim. Bingo! Ozaman da okuldakilere rahat vermedi. Millete sataştı. Kuzenimi her gün okula çağırıyolar bu çocuğun neyi var? Psikolojik hastalığı mı var bize doğruyu söyleyin. Özel çocuklar için olan okullara mı gitse? Kadın hergün ağlayarak gelirdi eve. Devlete gitti kalabalık sınıf yeterince ilgilenmezler dedik sonra özele gitti. Bu sefer veliler şikayete başladı bu nasıl çocuk, hergün çocuklarımıza zarar veriyor. Biz bunun için mi gönderiyoruz vs.

Şu an mı? Kuzenim a desen ağlayan b desen gözleri dolan bi tip oldu. Kocasıyla arası açıldı bu sebepten. Kocasının yeterince ilgilenmediğini düşünüyodu belki de kendini avutuyodu. Bilemem. Çocuk desen asosyal. Sürekli bilgisayar başında. Biz sadece oraya gidersek görürüz. Tek iletişimimiz ‘naber?’

Size bol bol sabır dileyeceğin.
 
Ahhh ahhh...
Bende bir iki seneye böyle konu açarım gibi geliyor. Benimde oğlum var 7 aylık.dkgdugundan beri mızmız sürekli ağlar.huyeuz.uyumaz.guldugu zamanlar o kadar nadirdir ki.annem bile 3 çocuk buyuttum böyle çocuk görmedim der.Allah sana sabir versin der.misagirlige giderim durmaz.bama misafir gelir durmaz.hatta kendiyle aynı aylık çocuklar gelir bana da.onlar melek gibi sus pus.benim oglannsurekli ilgi sürekli oyun sürekli konuşma ister.bir dk bile konuşmasan başar yaygarayı.biliyorum ki huyu bu.cok yaramaz ve hareketli olacak eminim.
Sana bol sabır diliyorum.cunku inan seyretmekten başka çaremiz yok yok yok...
Ağlıyorum saçımı yoluyorum çare yine bu değil...
 
Aynı fikirdeyim
 
Kurallardan önce oğlunuza gülümsüyor musunuz sevginizi hissediyor mu bence siz yorulmuşsunuz.. sevdiğinize eminim ama bu ruh haliyle gösteremiyor olabilirsiniz. bunalmışsınız biraz dinlenme olanağınız yok mu dadı tutabilir misiniz birisi yardımcı olabilir mi.
 
Sınıfımda DEHB tanısı konmuş ve ilaç kullanan bir çocuk var. Benden önceki öğretmeni başka okula gidince bana geldi, çocukla 1 hafta geçirdikten sonra ameliyat için bir kaç hafta raporluydum ve o ara başka öğretmene gitti. Çocuğu okuldaki bütün öğretmenler tanıyor, herkes nefret ediyor öyle bir çocuk.
Geri döndüğümde bu çocuğun problemleriyle uğraştık. Şimdiye kadar yapılanlar: çocuk kalkmak istiyorsa kalkıp gezebilmesi, tek oturması, yazmak istemiyorsa yazmaması, okumak istemiyorsa okumaması(derslerinde bir hayli geride), her gün sürekli yapma,etme,yanlış, olmadı gibi şeyler söylenmesi. Ben bu düzenden de hiç hoşlanmam yani sınıfta istediği kadar problemli veya geride olsun bir çocuk boş boş oturamaz ve görmezden gelinemez. Önce çocuğun olmadığı bir gün sınıfla konuştum, sosyalleşmesi için yardımlarına ihtiyacım olduğunu, yalnız hissettiği için sinirli olabileceğini, kötü davranışlarda doğrusunu anlatmalarını, derslerde yardımcı olmalarını falan rica ettim. İlk farkettiğim şey çocukta müthiş bir ilgi çekme çabası var, zaten gün içinde en çok onunla özel ilgilendiğim halde sürekli bir şey söylemek için gelmek istemesi, ona ben aldırmayınca yaramazlık yapması, derslerini yapmaması, yalan söylemesi gibi şeyler...Aile bu konuda yardımcı olmadı, hocam bir şey yapamıyoruz konuşuyoruz anlamıyor gibi şeyler söylediler. Velhasıl sınıfla birlikte gerçekten uğraştık, çok sabrımı zorlayan zamanlar oldu, bazen kötü bir şey söylememek ve yapmamak için bir kaç dakikalığına sınıf kapısına çıktım. Velilerin şikayetlerini bastırdım, sınıftan gitmesi yönündeki isteklere sert tepkiler verdim. Sonuçta çocuk son 3 ay ilacı bıraktı, daha uyumlu bir çocuk oldu, sınıfta ders boyunca oturabiliyor, derslere katılıyor ama doğru ama yanlış, derslerinde hala geride ancak o ancak özel dersle toparlanabilir, hırçınlığı tam geçmedi hala biraz var ama eskisi gibi durumları kalmadı.
Demem o ki her çocuğa ulaşılabilir, belki %100 bir düzelme sağlayamayız ama toparlamamız mümkün sadece hangi dilden anladığını bulmak biraz zaman alabilir. Sizinki henüz küçük, kendi ifade edememenin verdiği bir problem de vardır muhakkak ama hangi yöntemleri deniyorsanız onu değiştirin ve kararlı olun. Bu arada bahsettikleriniz otizme uymuyor ancak takıntılı olması obsesif olabileceğini düşündürdü sadece.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…