• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Cinnet geçirmekten korkuyorum. İyi değilim...

Şiddet çocuğu egitmez daha da delirtir.
Bazıları şiddet doğru bir şeymiş gibi yorum yapmış gerçekten üzüldüm.

Bazen anneyi mağdur olarak görürüZ çünkü çok net görünen o.
Ama bu çocuk neden böyle yapıyor altında yatan sebepler ne olabilir bu çocuğun nasıl bir yardıma ihtiyacı var ki bu şekilde çağrıda bulunuyor önce bunlar araştırılmalı iyi bir psikolog gözetiminde olmalı .

Bazen çocuktan çok etrafin yorumları insanları yoruyor.

Yorum yaparken bu yorum karsidakine zarar mi verir fayda mi sağlar diye düşünerek Yorum yaparsa herkes iste o zaman dünya da anlaşmazlık diye bir sey olmaz.

Elbette herkes yardım etmeye çalışıyor ancak bazı yorumlar, daha doğrusu insanların fikrini ifade etme biçimi beni şaşırtıyor. Otizm, elbette bir ihtimal. Lakin ben çocuk gelişimi okuduğum halde asla birkaç davranış benzerliği ile böylesine keskin bir sonuca ulaşamam. Sadece kendi çocuğum için değil, hiçbir çocuk için uzmanı olmadığım bir hususta bu denli sivri tahminlerde bulunmam.

Zamanında otizmin her belirtisini gösteren bir öğrencim için annesine "Otizm olabilir" diyemedim. Bir uzmana götürün davranış problemi var dedim. Nihayetinde öğrencime otizm teşhisi koyuldu. Oğlum bu emarelerin onda birini gösterse onlarca uzmana giderdim korksam da. Lakin başka bir problem var, ben öyle düşünüyorum en azından.
 
Bu durumun ismi 2 yaş sendromuymuş canim bizde geçen hafta öğrendik ismini.benimkide 2 yaşinda ve ortalikta ruh hastasi gibi çaki gibi dolanirken araştirdik.2 yaş sendromuymuş.bizde bi yere gidince yemeğe eğlenmeye vs.rezil oluyoruz.ya ben yiyorum ya eşim yiyor digerimizde çakinin istedigi yöne gidiyor.çok zor bende sinirden ağliyorum artik.bizim değil onun istedigi olucak tamam ama azda uslu ol azda otur dimi.bu arada yollarda yerlere oturup ağlamamiz meşhurdur

Ben bir yerde hatta evde bile insan gibi yemek yemeyeli o kadar uzun zaman oldu ki, artık bunu problem etmiyorum bile :)
 
Elbette herkes yardım etmeye çalışıyor ancak bazı yorumlar, daha doğrusu insanların fikrini ifade etme biçimi beni şaşırtıyor. Otizm, elbette bir ihtimal. Lakin ben çocuk gelişimi okuduğum halde asla birkaç davranış benzerliği ile böylesine keskin bir sonuca ulaşamam. Sadece kendi çocuğum için değil, hiçbir çocuk için uzmanı olmadığım bir hususta bu denli sivri tahminlerde bulunmam.

Zamanında otizmin her belirtisini gösteren bir öğrencim için annesine "Otizm olabilir" diyemedim. Bir uzmana götürün davranış problemi var dedim. Nihayetinde öğrencime otizm teşhisi koyuldu. Oğlum bu emarelerin onda birini gösterse onlarca uzmana giderdim korksam da. Lakin başka bir problem var, ben öyle düşünüyorum en azından.

ama siz böyle yaparsaniz bu cocugun sonu kötü olur...hasta olabilecegini bile kabullenemiyorsunuz.....yazmissiniz o kadar insanlarda cocugunuzun hasta olabilecegini, acilen tedavi olmasi gerektigini söylemisler...ne var bunda, hem hasta olsa nolur? kötü bisey mi? tedavi olur biter yani. siz de bana cok saglikli gelmediniz bu düsüncenizle. cocugun hareketleri belkide sizin tavirlarinizdan geliyordur..
 
acaba birşeyleri yanlış mı yapıyorsunuz bilmeden istemeden

Son zamanlarda evet. Sabrım çok azaldı. Şiddet göstermesem de sert cevaplar verebiliyorum. Lakin ben böyle olduğum için oğlum hırçınlaşmadı. Oğlumdan dolayı ben bu hale geldim :) bittabi daha da hırçınlaşmasına sebep oluyordur benim halim de.
 
ama siz böyle yaparsaniz bu cocugun sonu kötü olur...hasta olabilecegini bile kabullenemiyorsunuz.....yazmissiniz o kadar insanlarda cocugunuzun hasta olabilecegini, acilen tedavi olmasi gerektigini söylemisler...ne var bunda, hem hasta olsa nolur? kötü bisey mi? tedavi olur biter yani. siz de bana cok saglikli gelmediniz bu düsüncenizle. cocugun hareketleri belkide sizin tavirlarinizdan geliyordur..

Ben kendimi doğru ifade edemedim sanırım. Sorun otizm tahmini değil, bunu ifade etme biçimi.

"bence bu elma kırmızı" demekle "bu elma kesinlikle kırmızıdır" demek arasında birazcık fark var sanki. Kaldı ki kimseye tepki vermedim bu hususta. Arkadaş yorumlara dikkat edilmesi gerektiğini yazmış ben de destekledim. Bu kadar.
 
Siz yada eşiniz birinizden biri çok sinirliyse ve enerjisi düşükse çocuğunuzda o negatif enerjiyi hissedip dışarıya yansıtıyor.
Sürekli onu engeller tavırda olursanız yada bilmeden mimiklerinizle onda suçluluk duygusu oluşturuyorsanız bu davranislar olabilir ..Çocuğunuz çok duygusal,hislerinde kuvvetli ve zeki bana göre..
Muhakkak yapiyorsunuzdur ama ona sevginizi ses tonunuzla,mimiklerinizle,sözlerinizle ve en çokta sarılıp öperek gösterin sizden tek istediği bu.
Açıkçası küçük olduguna bakmayın o size inanmak istiyor..

Son zamanlarda enerjim düşük evet. Dönemsel değişimler yaşıyorum ben de. Mevsim geçişlerinde özellikle. Tahammülüm eskiye nazaran daha da azaldı. Belki oğlumun daha kötüye gitmesine etki etmiştir benim durumum da. Baba konusuna pek değinmek istemiyorum. Oğluna çok düşkün çok sever ama bizim iletişimimiz pek yok.
 
Özel bir çocuk annesiyim.
Bence en kısa zamanda bir kreşe gönderin, davranışlarında ciddi değişiklik olabilir.
Ve eğer anormal bir durum var ise o ortamda çok daha hızlı ortaya çıkar.
Pek otizm gibi durmuyor ama çok iyi otizm grubu da var.
Birçok çocuk kreşte ciddi açılıyor, biraz hem sizin rahatlamanız adına hem de oğlunuzun açılıp , kendini daha iyi ifade etmesi adına kreşe verin bence.

Eylülde deneyeceğiz kreş işini. İnşallah ters tepmez, olumlu sonuç alırım.
 
Çokça duydum bugün otizm tahminini :) elbette aldım uzun süreli olmasa da, tekrar alacağım iki ay sonra.
Oğlunun durumuna da, neler yapman gerektiğine dair de net bir cevabım yok maalesef, bazı çocuklarda hiçbir sağlık sorunu olmamasına rağmen böyle davranış sorunları olabiliyor, bir tanıdığımın kızı tek bir kelimeye takılı kalarak ve o kelimeyi neredeyse saniye de bir söyleyerek öyle bir ağlama krizine giriyordu ki ne yapacağımızı şaşırıyorduk, ağlaması asla durmuyor saatlerce ağlayabiliyordu, bir sağlık sorunu olsaydı önce babası fark ederdi çünkü adam doktor, şimdi büyümüş sıpa, o eski hali kalmamış.

Annemin yakın arkadaşının oğulları da hiperaktifti resmen, dur, yapma demekten asla anlamazlar buzdolabına, dolap kapaklarına asılırlardı, gittikleri her yerde az önce kasırga olmuş gibi bir etki yaratırlardı, bir süre sonra onlarda duruldu, hatta o kadar durulmuşlardı ki bu çocuklar aynı çocuklar mı içlerindeki canavar ölmüş hissi uyandırmışlardı.

Oğlunun bir sorunu mu var bilemem ama belki sadece karakteriyle alakalı bir durumdur, belki bu bir süreçtir, zamanla değişir, anne için yıpratıcı ve tahammül sınırlarını zorlayıcı bir süreç, Allah kolaylık versin.
 
Evet yine ve yeniden konu oğlum. Benim artık söyleyecek sözüm kalmadı. Elim ayağım titriyor, sol kolum uyuştu. Sinirden mi yoksa artık vücuduma mı vurdu bilmiyorum. Şu an düğün evinde insanlardan uzak karanlık bir odada oğlumu sallarken ağlayarak yazıyorum.

Şehir dışında kuzenimin düğünü var. Gitmesem küseceği için, halamın da bende çok emeği olduğu için oğluma rağmen geldim düğüne. Sabah uyanınca başladı delirtmeye. Uyanır uyanmaz sırf cam tencere kapağını fırlatmasına izin vermediğim için sinirlenip bir bardak suyu modemin üzerine boşalttı. Hırsı geçmedi bardağı fırlatıp kırdı. Dolapları boşalttı vs. O bunları yaparken ben yolculuk için çanta hazırlamaya çalışıyordum.

Güç bela çıktık evden. Taksiye bindik ve taksiden inmemek için iki saat yolun ortasında ağlayarak kendini yerlere attı ne yapsam, ne konuşsam fayda etmedi. Ağzında tek cümle "sarı taksi" üç saat boyunca sadece bunu söyledi. Sonra otobüsü beklerken deli dana gibi etrafa saldırdı. Bizim binmeyeceğimiz otobüse binmek için kendini parçaladı. İnsanlar acıyarak bakıyor bana. "Allah sana sabır versin" diyerek. Dişlerimi o kadar sıktım ki dişim kırıldı. Ağzında yine tek cümle "mor otobüs". Kendini tamamen kapatıyor ve bunu tekrarlıyor. Iki saat de böyle geçti.

Sonra terminalden kardeşim beni almaya geldi. Bu arada kusura bakmayın hala titriyorum karışık yazabilirim. Kardeşimin arabasıyla düğün evine geldik. Insanlar eğleniyor, yiyor içiyor. Akrabalar benimle konuşmak istiyor falan. Avazı çıktığı kadar bağırıp kendini yerlere atmaya başladı yine. Bu sefer yeni cümle "dayının arabası". Dikkatini dağıtmaya çalışıyorum, konuşuyorum, oynuyorum. Düğünden falan geçtim yeter ki dursun sussun... Aynı cümle tekrarlanıyor sadece "dayının arabası" başka cevap yok. Başka iletişim yok, sadece bu cümle. Herkes "bu çocuk engelli mi" diye soruyor daha çok geriliyorum. 30 tane çocuk var ortamda o sadece dayının arabası diye bir taraflarını yırtıyor.

İstediği olmayınca yemek yiyen bir teyzenin önündeki tabağı alıp fırlattı. Bardakların dolu olduğu leğeni fırlattı. Hepsi kırıldı. Zaten sürekli her şeyi fırlatıyor. Yine acıyan gözler. Allah sana sabır versin biz böyle çocuk görmedik cümleleri. Bir sorunu mu var normal değil bu çocuk demeler.

Belki de gerçekten normal değildir. Belki de teşhisi falan koyulmamış bir ruh hastalığı vardır iki buçuk yaşındaki bir çocuğun.
Anormal diyenler bir yandan da her boku çok hızlı öğrenmesine bakıp "zekadan yapıyor bunları" demeye başladılar. Ya ben sadece normal bir çocuk istiyorum. Zeki olmasın ya olmasın. Normal, sabit durabilen bir çocuk. Çok mu şey istiyorum ben ya.

Şimdi karanlık bir odada uyutmaya çalışıyorum. Ve gerçekten bir gün gözümün kararmasından korkuyorum. Bugün dövmediysem bir daha dövmem heralde ama ölmek istiyorum ben. Gerçekten bu şımarıklık falan değil. Abartıyorsun diyenler cevap bile yazmasın. Yeterince bozuk sinirlerim. Düğün evinde 40 kişi var ve hepsi anne. Hepsi de böyle bir çocuk görmedik dedi. Yani abartıyorum ben. Benim hayatım bitti bunu biliyorum sadece.

Düzelecek, geçecek demeyin. İçine şeytan kaçmış gibi davranan bir çocuk düzelmez. Artık öyle bir raddedeyim ki annelik yapmak istemiyorum. Onu çok fazla seviyorum. Asla üzülsün zarar görsün istemiyorum. Ama ben yapamıyorum artık gerçekten. Tam iki saattir uyutmaya çalışıyorum. İnadına uyumuyor. Gözleri kapanırken açıp ekmek istiyor. Çünkü delirmedim daha delirmek lazım. Aç falan da değil. Direniyor sadece.

Ne yapayım ben evden hiç çıkmayayım mı. Sanırım en doğrusu bu. Ağlamamı durdurabilirsem insanların yanına geçeceğim. Lütfen bana dua edin, fikir verin ne bileyim bir şeyler söyleyin. Çünkü yarın yine aynı şeyleri yaşayacağım ve yarın düğün de var.
Geçmiş konularınızdan sadece birini okudum ve orda cevabı yazmışsınız aslında,oğlunuz duygusal açlığını bu şekilde ifade ediyor demek ki,herşey mükemmel olsa bile o minik mücizeler sizin hislerinizi hissediyorlar.önce destek alın ve oğlunuzu gözlemleyin,çok hareketli,inatçı olabilir ki dönem dönem bunlar sabrın sınırlarını iyice zorluyor.çocuğunuza kurallar,sınırlar belirlemelisiniz mesela herşey onun elinde olduğu zaman kendi sınırını görmek için hep zorlayacak sabrınızı.inşaAllah faydalı olur yorumum,güzel haberlerinizide okuruz burada
 
Merhabarr...onceliklee Allah hepimizi.bir camurdan sekil.vererek yaratti...yani hepimizin bir sekli var..annelere ve babalara dusen ise tam olarak.bu sekli bozmadan muhafaza etmektir ki.o zaman cocuk kendi mizacini yasayabilsin..biz ise onlara sekil vermeye calisiriz..Allah sizin cocugunuzun icine fatih sultan mehmet ruhu koymussa taskin olur...firtina olur..eser gurler.yagar sel.olur...siz.bu cocuktan mevlana fitratina burunmesini isterseniz yazik.olur.ziyan olur...olmaz..fitrata aykiri olmaz...e bir mevlana anasi fatih sultan mehmet anasi.olmak herkese nasip.olur mu..elbet her anaya nasip.olmaz...cocugunuzu engellemeyin....4 yasina.kadar engellenen her cocuk hircinlasir..allah onlarin icine.bir itici güç buyurucu bir iç kilavuz koymustur...ne yaparsa.ondan annesi....cocugunuzu hayranlik.makaminda izleyin
 
Allah YARDIMCINIZ olsun. Büyük oğlum kalabalık sevmezdi insan içine girmez ağlama krizine girerdi. Vallaha o donem hic kalabalığa girmedik. Gitmedim düğüne mugune. Onu mutlu etmek önemli benim ici n. Sevmiyorsa gitmem büyüyene kadar
Simdi de sevmiyor seviyor yerine gore 9 yasında. Ama o kadar akilli ve uslu bir çocuk oldu. Annesini dinler tertipli titiz akilli maşallah pasama. Mucit olmak istiyor sınıf birincisi 3. Sınıfa geçti. Sabırlı olun. Çocuk size ayak uydurmaz sen ona ayak uyduracaksin. Sabırlı ol tevekkül et
 
Tum yorumlaribokumadim ama otizm diyenler cok olmus sanirim. Bir de uzman destegi aldiginizi yazmissiniz.
Cok zor gercekten. Cocugunuzun kendi gelecegi icin uzun donemli iyi bir uzmandan destek alin.
 
Korkuyorum ben pedagoga gitmekten. İstemediğim bir şey duymaktan. Garip evet ama korkuyorum işte.
Kuzenimin aynı çocuktan vardı. Hiperaktivite ve şuan hatırlayamadığım 2 teşhis koydular çocuk şuan 16 yaşında. Kuzenimin ilk çocuğuna annesi baktı işi çok iyiydi. 2. Olunca da bakacaktı ama çocuk 1.5 yaşındayken teyzem dediki bu çocuk farklı kendine bişey yapmasından korkuyorum yetemiyorum dedi. Kuzenim işten çıktı ve onun kabusu başladı resmen kadını yaşlandırdı sinirlerini harap etti. Pedagoglar psikologlar.. ilaçlar verdiler. O da sizin gibi kıyamıyordu yine de. İlaçları kullanmadı. Çünkü antidepresan tarzı ilaçlar ve bu yaşta uyuşmasını istemiyorum dedi. Bize gelirdi çayı içemeden ağlayarak giderdi. Çocuk evden çıkmak istemiyordu başka yerde huzur vermiyordu. Tek de bırakamıyor haliyle. Evi yaktı perdeleri yaktı koca dolapları üstüne devirdi. Koltukları yırttı mutfaktakileri kırdı evin içine s.çtı kısaca. O da eline geçeni fırlatırdı. Büyüdükçe bu fırlatmalar telefonlara ipadlere sıçradı. Tv yi kaç kez devirdi. Hep okulda rahatlayacağını düşündü kuzenim. Bingo! Ozaman da okuldakilere rahat vermedi. Millete sataştı. Kuzenimi her gün okula çağırıyolar bu çocuğun neyi var? Psikolojik hastalığı mı var bize doğruyu söyleyin. Özel çocuklar için olan okullara mı gitse? Kadın hergün ağlayarak gelirdi eve. Devlete gitti kalabalık sınıf yeterince ilgilenmezler dedik sonra özele gitti. Bu sefer veliler şikayete başladı bu nasıl çocuk, hergün çocuklarımıza zarar veriyor. Biz bunun için mi gönderiyoruz vs.

Şu an mı? Kuzenim a desen ağlayan b desen gözleri dolan bi tip oldu. Kocasıyla arası açıldı bu sebepten. Kocasının yeterince ilgilenmediğini düşünüyodu belki de kendini avutuyodu. Bilemem. Çocuk desen asosyal. Sürekli bilgisayar başında. Biz sadece oraya gidersek görürüz. Tek iletişimimiz ‘naber?’

Size bol bol sabır dileyeceğin.
 
Ahhh ahhh...
Bende bir iki seneye böyle konu açarım gibi geliyor. Benimde oğlum var 7 aylık.dkgdugundan beri mızmız sürekli ağlar.huyeuz.uyumaz.guldugu zamanlar o kadar nadirdir ki.annem bile 3 çocuk buyuttum böyle çocuk görmedim der.Allah sana sabir versin der.misagirlige giderim durmaz.bama misafir gelir durmaz.hatta kendiyle aynı aylık çocuklar gelir bana da.onlar melek gibi sus pus.benim oglannsurekli ilgi sürekli oyun sürekli konuşma ister.bir dk bile konuşmasan başar yaygarayı.biliyorum ki huyu bu.cok yaramaz ve hareketli olacak eminim.
Sana bol sabır diliyorum.cunku inan seyretmekten başka çaremiz yok yok yok...
Ağlıyorum saçımı yoluyorum çare yine bu değil...
 
Geçmiş konularınızdan sadece birini okudum ve orda cevabı yazmışsınız aslında,oğlunuz duygusal açlığını bu şekilde ifade ediyor demek ki,herşey mükemmel olsa bile o minik mücizeler sizin hislerinizi hissediyorlar.önce destek alın ve oğlunuzu gözlemleyin,çok hareketli,inatçı olabilir ki dönem dönem bunlar sabrın sınırlarını iyice zorluyor.çocuğunuza kurallar,sınırlar belirlemelisiniz mesela herşey onun elinde olduğu zaman kendi sınırını görmek için hep zorlayacak sabrınızı.inşaAllah faydalı olur yorumum,güzel haberlerinizide okuruz burada
Aynı fikirdeyim
 
Kurallardan önce oğlunuza gülümsüyor musunuz sevginizi hissediyor mu bence siz yorulmuşsunuz.. sevdiğinize eminim ama bu ruh haliyle gösteremiyor olabilirsiniz. bunalmışsınız biraz dinlenme olanağınız yok mu dadı tutabilir misiniz birisi yardımcı olabilir mi.
 
Sınıfımda DEHB tanısı konmuş ve ilaç kullanan bir çocuk var. Benden önceki öğretmeni başka okula gidince bana geldi, çocukla 1 hafta geçirdikten sonra ameliyat için bir kaç hafta raporluydum ve o ara başka öğretmene gitti. Çocuğu okuldaki bütün öğretmenler tanıyor, herkes nefret ediyor öyle bir çocuk.
Geri döndüğümde bu çocuğun problemleriyle uğraştık. Şimdiye kadar yapılanlar: çocuk kalkmak istiyorsa kalkıp gezebilmesi, tek oturması, yazmak istemiyorsa yazmaması, okumak istemiyorsa okumaması(derslerinde bir hayli geride), her gün sürekli yapma,etme,yanlış, olmadı gibi şeyler söylenmesi. Ben bu düzenden de hiç hoşlanmam yani sınıfta istediği kadar problemli veya geride olsun bir çocuk boş boş oturamaz ve görmezden gelinemez. Önce çocuğun olmadığı bir gün sınıfla konuştum, sosyalleşmesi için yardımlarına ihtiyacım olduğunu, yalnız hissettiği için sinirli olabileceğini, kötü davranışlarda doğrusunu anlatmalarını, derslerde yardımcı olmalarını falan rica ettim. İlk farkettiğim şey çocukta müthiş bir ilgi çekme çabası var, zaten gün içinde en çok onunla özel ilgilendiğim halde sürekli bir şey söylemek için gelmek istemesi, ona ben aldırmayınca yaramazlık yapması, derslerini yapmaması, yalan söylemesi gibi şeyler...Aile bu konuda yardımcı olmadı, hocam bir şey yapamıyoruz konuşuyoruz anlamıyor gibi şeyler söylediler. Velhasıl sınıfla birlikte gerçekten uğraştık, çok sabrımı zorlayan zamanlar oldu, bazen kötü bir şey söylememek ve yapmamak için bir kaç dakikalığına sınıf kapısına çıktım. Velilerin şikayetlerini bastırdım, sınıftan gitmesi yönündeki isteklere sert tepkiler verdim. Sonuçta çocuk son 3 ay ilacı bıraktı, daha uyumlu bir çocuk oldu, sınıfta ders boyunca oturabiliyor, derslere katılıyor ama doğru ama yanlış, derslerinde hala geride ancak o ancak özel dersle toparlanabilir, hırçınlığı tam geçmedi hala biraz var ama eskisi gibi durumları kalmadı.
Demem o ki her çocuğa ulaşılabilir, belki %100 bir düzelme sağlayamayız ama toparlamamız mümkün sadece hangi dilden anladığını bulmak biraz zaman alabilir. Sizinki henüz küçük, kendi ifade edememenin verdiği bir problem de vardır muhakkak ama hangi yöntemleri deniyorsanız onu değiştirin ve kararlı olun. Bu arada bahsettikleriniz otizme uymuyor ancak takıntılı olması obsesif olabileceğini düşündürdü sadece.
 
Back
X