Cimrilik mi hastalık mı sizce?

eylulcmre .!.:

Ben üniversitede babamın eline bakmayım diye hem çalıştım hem okudum. Afedersiniz eşşek gibş çalışıp kazandığım parayı bile isterdi yani. O yüzden Korkuyorum parayı vermeye. Hatta eşim kendi maaşındam verse de sıkıntı değil benim için ama bana diyor bazen işi olunca yollar mısın diye. Giden para benim hesabımdan olunca içim cız ediyor

Genişletmek için tıkla...

eylulcmre .!.:

Yaşadığım bir problemi sizinle paylaşarak fikrinizi almak istiyorum. Ben parayı seven, olmazsa olmaz diyen bir insan değilim ama son zamanlarda kendimle çeliştiğimi düşünmeye başladım.
Babam az çok kazanan ama bu parayı el iyisi olmak adına bizden başkalarına yediren bir insan oldu hep. Mesela bizim ihtiyacımız olduğu halde kuzenime burs verirdi. Ama biz devlet bursu ile okumaya çalışırdık hep. Okumakla kalmaz, üstüne her şeyimizi de öyle almaya çalıştırdık. Devletin verdiği bura neye yeter derseniz, mesela lisede 3 ayda bir yatan 150 lira burs aldıysam bunun 60 ını babamın zorla yolladığı uzaktaki bir Okulun servis parası için harcardım. Öyle derdi çünkü. Bursundan ver derdi. Kalanı ile de kıyafet falan Almaya çalışırdım. Kardeşlerim de öyle. Çünkü babam almazdı. Senede iki kere bir iki şey alır, ama her ay dolap döşemiş gibi konuşurdu.

Yıllar böyle geçti. Hep korktuk babam elimizdeki beş kuruşu da alacak diye. Çünkü alırdı. Mesela hevesle aylarca artıra artıra 50 lira biriktirsem onu bulursa ya da duyarsa Siz paradan anlamazsınız, bende dursun diye o parayı alır ve bir daha da vermezdi. Bir kere hatırlıyorum. Çok beğendiğim bir kazağı, Benim olan ama babamın el koyduğu para ile almak istedim. Babama söyledim. Bir saat yalvardım ve dedi ki ben o parayı sizin için harcadım. O kadar ağladım ki. Daha küçüğüm bide. Anneannem dedelerim babaannem harçlık verse ve duyarsa o paraya hemen el koyardı. Bide hep derdi ki ben size bakıyorum, bu paraları vermek zorundasınız.

Çalışma hayatına başladım. Hala salak yerine koyup sen paradan anlamazsın her ay maaşını ver bana bende kalsın demeye başlayınca ben iyice delirdim ve babamla kavga ettim. Ama çok büyük bir kavga oldu. Bir daha para diyemedi bana. Kardeşlerime dedi ama onlarda aynı şeyi yaptı. Bıktık çünkü.

Şimdi esas meseleye geleyim. Yaşadıklarımı bi ben bi ailem bilir. Anneme ve kardeşlerime her ihtiyaç duyduklarında para veririm ve asla acımam o paraya. Hatta annem lazım demeden veririm. Hep bir şeyler de alırım. Eşimin ailesi de çok iyidir onlara da ara ara veririz mesela. Sınırı aşmadıkları sürece. Hediyeler alırız. Arkadaşlarıma da hediye alırım. Bir şey laızmsa az miktardaysa alırım . Ardını aramam Ama bazen birileri benden ya da eşimden borç isterse uyuyamıyorum. O para sanki geri dönmeyecekmiş gibi geliyor. Geçen bir arkadaş 10000 borç istedi. 3 günde ödeyecegım dedi. Ben o üç gün boyunca çok zor saatler geçirdim. Parayı ödedi arkadaş ama yaşadığım sıkıntı yanıma kar kaldı. Herkes babam gibi yapacakmış gibi geliyor. Mesela biri bana avm ye gidince 200 liralık bir şeyi al gel dese ben o kişi parayı bana verene kadar rahat edemem. Çok korkuyorum birileri borç isteyecek diye. Bazen uyuyamıyorum.
Cimri miyim sizce ben? Yoksa babamla yaşadığım şeylerle mı alakalı? Nasıl kurtulacağım bu korkudan

Genişletmek için tıkla...

ferayegul .!.:

Size tavsiye, verdiğiniz her borcu dönmeyecekmis gibi düşünerek verin. Dönmeyince zor durumda kalacaksaniz vermeyin. Sizde bir cimrilik göremedim aksine eli bolsunuz

Genişletmek için tıkla...

slnkhrmn008 .!.:

Babana feci gıcık oldum.....

Genişletmek için tıkla...

eylulcmre .!.:

Çok şükür görüşmüyorum artık. Tüm akrabaları arayıp bizi hain ilan etti zAten

Genişletmek için tıkla...

bodrum salatasi .!.:

aynı durum babamla bende var
babam hep öyleydi sonunda kimse yinede ona değer vermedi
(ama 3-4 yıldır kimseye vermez)
zorla alırdı elimizdeki paraları ve hatta eve misafir geldiğinde masraf yapınca kızıyor diye korkudan misafir çağıramazdık
2 ay önce baş kaldırdım tekme tokat bayağı dayak yedim (morluklar çıktı işyerimdekilere çarptım dedim 2 hafta hiçbir yere gitmedim morluk ve yüzümdeki yaranın iyileşmesi için çıkmadım ama yüzümdeki yaptığı yarada iz kaldı aynaya bakamıyorum)
şimdi eve iğne ucu kadar birşey almaz
neyse içimi döktüm

bende aynı şekilde ya para gelmezse diye korkular oluyor ama kimse param olduğunu bilmez
gerçi daha 2 aydır maaşım elimde kalıyor ama tutumlu olmak gerekir ince eleyip sık dokumak lazım

bence yaptığınız cimrilik değil
doğru olanı yapıyorsunuz
artık herkes yüzsüz parayı alıp süründürüyorlar hatta parayı alıp tatile gidip aylarca taksit taksit ödeyip aldığı parayı p.ç edenler var
bence doğru olanı yapıyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

Esra .!.:

Kusura bakmayın ama o nasıl bir babadır öyle, kalbim sıkıştı okurken, çok üzüldüm adınıza.
Bir de merak ettim, çok mu borç isteyen oluyor bu kadar sıkıntıya girecek?
Bizden kimse borç istemez, binde birdir yani o da öyle binlerce lira değil. Anlık şeylerdir 50-100 lira gibi. Ben de kimseden borç istemem.
Yani anlamadım niye böyle bir ilişki var sürekli para al ver şeklinde?

Genişletmek için tıkla...

Anamnez .!.:

Babam böyle birisi değildi ...sadece bedava alkol temin edebilecegi yerlerde çalıştığı ve sürekli maaş alamadığı için çok yoksulluk çektik. Şu an al şu 300 TL sana hediyem olsun.. git kendine 300 TL lik alışveriş yap desen yapamam Çay makinamiz bozuldu ,bir haftada alabildim...sarzli el süpürgesine bir ay sonunda tamam alıyorum diyebildim. Mutfak alışverişine ve aile olarak dışarıda yemek yemeye harciyabiliyorum ...ama bir akşam yemeğine ödediğimiz hesap kadar tutarında ki bir ayakkabiyi/cantayi veya herhangi bir ev eşyasıni karar veremedim diyerek erteliyorum

Genişletmek için tıkla...

eylulcmre .!.:

Yaşadığım bir problemi sizinle paylaşarak fikrinizi almak istiyorum. Ben parayı seven, olmazsa olmaz diyen bir insan değilim ama son zamanlarda kendimle çeliştiğimi düşünmeye başladım.
Babam az çok kazanan ama bu parayı el iyisi olmak adına bizden başkalarına yediren bir insan oldu hep. Mesela bizim ihtiyacımız olduğu halde kuzenime burs verirdi. Ama biz devlet bursu ile okumaya çalışırdık hep. Okumakla kalmaz, üstüne her şeyimizi de öyle almaya çalıştırdık. Devletin verdiği bura neye yeter derseniz, mesela lisede 3 ayda bir yatan 150 lira burs aldıysam bunun 60 ını babamın zorla yolladığı uzaktaki bir Okulun servis parası için harcardım. Öyle derdi çünkü. Bursundan ver derdi. Kalanı ile de kıyafet falan Almaya çalışırdım. Kardeşlerim de öyle. Çünkü babam almazdı. Senede iki kere bir iki şey alır, ama her ay dolap döşemiş gibi konuşurdu.

Yıllar böyle geçti. Hep korktuk babam elimizdeki beş kuruşu da alacak diye. Çünkü alırdı. Mesela hevesle aylarca artıra artıra 50 lira biriktirsem onu bulursa ya da duyarsa Siz paradan anlamazsınız, bende dursun diye o parayı alır ve bir daha da vermezdi. Bir kere hatırlıyorum. Çok beğendiğim bir kazağı, Benim olan ama babamın el koyduğu para ile almak istedim. Babama söyledim. Bir saat yalvardım ve dedi ki ben o parayı sizin için harcadım. O kadar ağladım ki. Daha küçüğüm bide. Anneannem dedelerim babaannem harçlık verse ve duyarsa o paraya hemen el koyardı. Bide hep derdi ki ben size bakıyorum, bu paraları vermek zorundasınız.

Çalışma hayatına başladım. Hala salak yerine koyup sen paradan anlamazsın her ay maaşını ver bana bende kalsın demeye başlayınca ben iyice delirdim ve babamla kavga ettim. Ama çok büyük bir kavga oldu. Bir daha para diyemedi bana. Kardeşlerime dedi ama onlarda aynı şeyi yaptı. Bıktık çünkü.

Şimdi esas meseleye geleyim. Yaşadıklarımı bi ben bi ailem bilir. Anneme ve kardeşlerime her ihtiyaç duyduklarında para veririm ve asla acımam o paraya. Hatta annem lazım demeden veririm. Hep bir şeyler de alırım. Eşimin ailesi de çok iyidir onlara da ara ara veririz mesela. Sınırı aşmadıkları sürece. Hediyeler alırız. Arkadaşlarıma da hediye alırım. Bir şey laızmsa az miktardaysa alırım . Ardını aramam Ama bazen birileri benden ya da eşimden borç isterse uyuyamıyorum. O para sanki geri dönmeyecekmiş gibi geliyor. Geçen bir arkadaş 10000 borç istedi. 3 günde ödeyecegım dedi. Ben o üç gün boyunca çok zor saatler geçirdim. Parayı ödedi arkadaş ama yaşadığım sıkıntı yanıma kar kaldı. Herkes babam gibi yapacakmış gibi geliyor. Mesela biri bana avm ye gidince 200 liralık bir şeyi al gel dese ben o kişi parayı bana verene kadar rahat edemem. Çok korkuyorum birileri borç isteyecek diye. Bazen uyuyamıyorum.
Cimri miyim sizce ben? Yoksa babamla yaşadığım şeylerle mı alakalı? Nasıl kurtulacağım bu korkudan

Genişletmek için tıkla...