+1
Konu sahibinin anlatım tarzından belli değil mi zaten, arkadaşı laf sokuyorsa konu sahibi de evliliğini arkadaşının gözüne sokuyor, herşey karşılıklı. Bu toksik bir ilişki şekli, arkadaşlık bu ilişki için diyebileceğimiz en son şey.
Gün içinde giydiği 383632. kıyafetini çıkarıp geceliğini giyerken sadaka bekler gibi mevzu (anlarsınız yabu tarz konuların nedense samimi oldugunu düşünmüyorum sanki kendisi gibi düşünenleri bulma ve iç rahatlatma adına açılmış konular gibi geliyor,dediğiniz gibi çalışmıyor oluşunuz sizi hiç rahatsız etmeseydi böylesi uzun uzun bi açıklama yapmak zorunda kalmazdınız sanki,bence çalışmama fikri sizin içinize sinmiyor.
bana gelince ben çalışıyorum çünkü kamudayım işim çok ağır değil bi saygınlığım var vs vs,şuanki koşullara göre evet çalışıyorum ama bi gün adnan ziyagil kadar zengin olursa eşim tabi ki çalışmam "sokak iguanaları koruma derneği" kurarım tabi ki
25 yasindayim. Daha önceki konularimda bahsetmiştim ailevi sorunlarim vardı. Annem ve babam ben çok küçükken ayrıldı ve biz babamda kaldık. 4 yillik Üniversite okudum. Güzel bir işim oldu. Çalıştım. Sonra da eşimle evlendim. Eşimin işi de maaşı da iyi. Güzel gecinebiliyoruz ve maddi anlamda bi sıkıntımız yok. Ama iş tempom ağırdı. Evlilik önceki süreçte çok yoruldum. Sosyal hayatım yoktu nerdeyse. İş çıkışı yemek yiyip uyurdum.
Kendi isteğimle işi biraktim. Kendi ilimde iş olanağım çok az. mecbur başka bi ilde çalışacağım o zaman da eşim sifirdan baslamak zorunda kaliyor maaşı işi tamamen en başa sariyor. Şimdiki işinde devam ederse belki yurtdisinda yaşama imkanimiz da var.
Maddi sıkıntım olmadığı icin işi ben biraktim. Evlilik ve iş beni zorlayacakti çünkü. Yogun Tempolu bir isti. Simdi kendime cok iyi vakit ayirabiliyorum geziyorum kendimi gelistiriyorum kitap okuyorum cesitli kurslara gidiyorum. Eşim hep destek oldu. Çalışmami asla sorun etmedi. Ama cocugumuz olursa onu başka bi kadinin büyütmesini istemiyorum dedi. (Annem yok kv baya uzak mesafede ve yaş saglik olarak çocuk bakimina uygun degil). Yani çocuğuma benden baska bakacak biri yok. Kendi başıma yapamayacagim herşeyi eşimle doyasiya yaşıyorum şimdi. Gece 2de sinemaya gidiyoruz. Balayinda bi kaç ülke gezdik yine planda yurtdışı var. Kendi ailemle yapamadigim seyleri şuan eşimle yasiyorum yani.
Bi cocukluk arkadaşım var. Beraber büyüdük. Adı Ayşe olsun. Ayşe güzel bi kiz ama hiç sevgilisi olmadi. Kendi gitti açıldı bi cok kişiye ama hep reddedildi. Bende aksine hep çıkma teklifi alirdim. Reddettiğim cocuklar benim niyetim ciddi diyip pesimden kosarlardi. Ayşe bi gün bana " sen kesin hemen evlenir çocuk yaparsin evde cocuk bakarsin ben kariyer yapicam" dedi. Seçim onun saygim sonsuz ama bunu öyle bi aşağılamayla söyledi ki.
Bi çocukla konusmaya başladı o zamanlar sevgili flört işleri güzeldi ama çocuk tarafindan terkedildi. Birinden hoslandiginda cok iyi arkadasiz. Ama hoslandigi kisi reddedince feminist takilip habire laf sokma aşağılama moduna giriyor. Galiba hamileyim dedim. Sok oldu tepki verecekti bişey diyemedi. Sosyal medyasinda habire evlilere laf sokma paylasimlari var. Kendisini çok seviyorum cocukluk arkadasim ama hayatinda biri yokken sürekli böyle. gerçekten evli olmak çocuk sahibi olmak çalışmamak ayıp mi? Asagilanacak bisey mi?
Kimse sormamış ayse kariyer yaptı mi?
Ben calismamayi asla dusunmedim. Zengin olsak gelirim iui olsa keyif icin ise giderdim.
Mesala ben tatildeyken gorevli olmayi cok özlüyorum. Yani bir isin ucundan tutmak keyif veriyor bana.
Doktor arkadasin gorumcesi vardi mesaka kiz kocasiyla yaşıyor zenginler iyi hoş bir kiz arkadas diyordu valla o bizden akilli biz bir suru stress cekiyoruz o ise kocayi buldu ailesine kendini sevdiriyor hayati mutly neyse bir gun , grup olarak bulustugumuzda en guzel kiyageti o giymisti oturup kalkmasi ayri ahenkliydi. Ama calismiyor aramiza giremedi mesala herkes isle ilgili bir anısını anlatti krizi nasil cozdugunden bahsetti, herbirimiz bravo kelimesini duyduk. bu bizim icin acayip keyifli bir durumdur aslinda o biblo bebek gibi guzel ve ahenkli oturusuyla kaldi.
Ama cocuk yapacaksan en guzeli onunla yasamak tabiki bu calisan kadinlarin en buyuk sorunu.
Kendine bunu cok iyi yapiyorum dedigin
Bir ugras bulmalisin. Hayatina anlam katan. Fotografcilik olur. El isleri olur, spor yapmak olur. Oyle hayat daga keyifli inan bana
Bu arada ayse saglikli degil kimse kimseyi kucumseyemez. Sende ayseyi kucumseme terk edilmek onun elinde olan birdey degil. Kısmeti fatkli herkesin
Tabi ki ayıp değil fakat kişiliğe göre değişen bir konu bu. Bana göre ihtiyaç olmasa bile çalışmak; yemek- içmek gibi yaşamsal bir faaliyet.
Çalışmadığım tek dönem lohusalık zamanıydı; okulların kapandığı döneme de denk gelince hepten boğucu oldu benim için. Oturup gönüllü çeviri yaptım bir nebze rahatladım.
Bu kendinizi nasıl hissettiğinizle ilgili. Ben çalışmadığım zaman kendimi eksik hissediyorum fakat bu herkes için genel geçer bir kaide olamaz ki.
Bir gün çalışamazsam hiçbir şey yapmasamburcak86 'ın derneğinde gönüllü çalışırım.
Gün içinde giydiği 383632. kıyafetini çıkarıp geceliğini giyerken sadaka bekler gibi mevzu (anlarsınız ya) bekleyen adnana “hayatım bugün dernekte çok yoruldum hemen yatıcam” diyen bihtoş reyizi bu vesile ile saygıyla anıyoruz. Ne yapıyolardı yaw o dernekte o kadar yorulacak
Senin şartların öyle gerektirmis çalışmamışsin 'liseden mezun olur evlenirim,çalışmam çocuk bakarım,kocam çalışsın ben yan gelir yatarım' kafasında olmamışsin. Senin durumunda biri için calismamak ayıp değil.25 yasindayim. Daha önceki konularimda bahsetmiştim ailevi sorunlarim vardı. Annem ve babam ben çok küçükken ayrıldı ve biz babamda kaldık. 4 yillik Üniversite okudum. Güzel bir işim oldu. Çalıştım. Sonra da eşimle evlendim. Eşimin işi de maaşı da iyi. Güzel gecinebiliyoruz ve maddi anlamda bi sıkıntımız yok. Ama iş tempom ağırdı. Evlilik önceki süreçte çok yoruldum. Sosyal hayatım yoktu nerdeyse. İş çıkışı yemek yiyip uyurdum.
Kendi isteğimle işi biraktim. Kendi ilimde iş olanağım çok az. mecbur başka bi ilde çalışacağım o zaman da eşim sifirdan baslamak zorunda kaliyor maaşı işi tamamen en başa sariyor. Şimdiki işinde devam ederse belki yurtdisinda yaşama imkanimiz da var.
Maddi sıkıntım olmadığı icin işi ben biraktim. Evlilik ve iş beni zorlayacakti çünkü. Yogun Tempolu bir isti. Simdi kendime cok iyi vakit ayirabiliyorum geziyorum kendimi gelistiriyorum kitap okuyorum cesitli kurslara gidiyorum. Eşim hep destek oldu. Çalışmami asla sorun etmedi. Ama cocugumuz olursa onu başka bi kadinin büyütmesini istemiyorum dedi. (Annem yok kv baya uzak mesafede ve yaş saglik olarak çocuk bakimina uygun degil). Yani çocuğuma benden baska bakacak biri yok. Kendi başıma yapamayacagim herşeyi eşimle doyasiya yaşıyorum şimdi. Gece 2de sinemaya gidiyoruz. Balayinda bi kaç ülke gezdik yine planda yurtdışı var. Kendi ailemle yapamadigim seyleri şuan eşimle yasiyorum yani.
Bi cocukluk arkadaşım var. Beraber büyüdük. Adı Ayşe olsun. Ayşe güzel bi kiz ama hiç sevgilisi olmadi. Kendi gitti açıldı bi cok kişiye ama hep reddedildi. Bende aksine hep çıkma teklifi alirdim. Reddettiğim cocuklar benim niyetim ciddi diyip pesimden kosarlardi. Ayşe bi gün bana " sen kesin hemen evlenir çocuk yaparsin evde cocuk bakarsin ben kariyer yapicam" dedi. Seçim onun saygim sonsuz ama bunu öyle bi aşağılamayla söyledi ki.
Bi çocukla konusmaya başladı o zamanlar sevgili flört işleri güzeldi ama çocuk tarafindan terkedildi. Birinden hoslandiginda cok iyi arkadasiz. Ama hoslandigi kisi reddedince feminist takilip habire laf sokma aşağılama moduna giriyor. Galiba hamileyim dedim. Sok oldu tepki verecekti bişey diyemedi. Sosyal medyasinda habire evlilere laf sokma paylasimlari var. Kendisini çok seviyorum cocukluk arkadasim ama hayatinda biri yokken sürekli böyle. gerçekten evli olmak çocuk sahibi olmak çalışmamak ayıp mi? Asagilanacak bisey mi?
Ama calismiyor aramiza giremedi mesala herkes isle ilgili bir anısını anlatti krizi nasil cozdugunden bahsetti, herbirimiz bravo kelimesini duyduk. bu bizim icin acayip keyifli bir durumdur aslinda o biblo bebek gibi guzel ve ahenkli oturusuyla kaldi.
Şu kısım çok alakasiz degil mi? Araniza girip girememeyi ne kadar onemsiyordur o kişi bilemeyeceğim ama herkes her konuyla ilgilenecek diye birsey yok. İş yeri muhabbeti de buna dahil.
Bu sohbetin dışinda kalma olayi tamamen o an ki çogunlukla alakali bir durum. O an disarda kalan kişinin de konusacak konulari vardir aslinda ama sizinle uymuyordur sadece.
Cocuklularin bulundugu ortamda, cocuksuz biri de muhabbetin disinda kalabilir misal. Napsin aralarina girmek icin cocuk mu yapsin?
Calismayanlarin cogunlukta oldugu ortamda siz de belki sohbetin disinda kalabilirsiniz.
Biz 4 kisi olarak X hobisiyle yakindan ilgilenirken, icimizden bir kişinin o konuda ilgisi ve bilgisi olmuyor mesela. Olmayabilir kuçuk mu görmeliyiz? Bizim ilgilendigimizle ilgilenmiyor diye boş insan midir?
Yanimizda bir arkadasimiz sohbete katilamiyorsa biz X hobisiyle ilgili veya onun katilamayacagi konularla ilgili daha az konusuruz ki O bir kisi sıkılmasın ve bize katılsın diye daha genel muhabbetler ederiz. Aksini yapmak ayip bence ama bilerek dışlamak için yapmışsınız siz, o kişiyi cekemediginiz için. :))) O yuzden hosunuza gitnis bu durum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?