• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çalışmamak, ev hanımı olmak ayıp mı?

Ne ilgincsiniz , kompleksli arkadaslarinizi feminizm hakkinda zerre fikriniz dahi olmadan "kendisi biraz feministtir" diye anlatmaktan vazgecin. Ya gidin adam gibi feminizm neymis ogrenin, ya da kompleksi olmak neymis diye ogrenin. Ayrica alttan altta "arkadasim beni kisaniyor, cok guzelim, hep teklfi alirdim" demeniz de komik. hep teklif alsan ne olacak, biriktirip bozdurdun mu teklifleri, eninde sonunda gittin biriyle evlendin iste. Herkesin basina da gelen bu yania biriyle eninde sonunda evleniyor insanlar ya da asla evlenmemeyi tercih ediyorlar.

:)

aynen o çok teklif aldı kendini gecindirebilecek birini de buldu ama Ayşe hem teklif almıyor hem calistigi için kendini yetiştiremedigi yetmiyor gibi sunum munum hak getire yani. Teklif alsa o da hemen işi bıraktığı gibi laf sokmayı da(!) Bırakacak.

Ah zavalli ayse..
Suraya gelip bir konu acsa da bir de onu dinlesek
 
Ben de su kadınların ev hanımlığı kolay değil didinip duruyoruz demesini komik buluyorum :)))
Hem çalışan hem çocuğu olan hem evli olanların evlerini kim temizliyo yahu .

Konuya yorumum = Konu sahibi Ayşe yi ıyi gömmüşsün ...
Ama ne kadar gömsen de evde oturarak aslında bir şey yapmadığını sende biliyorsun ;)
 
Bu konuda kendimi gördüm.. Evlenmeden bir süre önce eşimle beraber çalışıyorduk kurs açmıştık. Kendisi öğretmen zaten kaliteli bir kolejde şükür şuan maddi sorun yok ve yurtdışına şehirdışına çıkarız sık sık balayını da 6ulke gezerek yaptık. Nitekim yakın arkadaşım dediğim insan ben balayındayken baska arkadaşıma kartanesi koca bulunca işi de bıraktı başka ülkelerde 2.yi arıyor galıba demiş. Halbuki ailemin de çok şükür standartları iyiydi keza benim de öyle döndüğümde çok fena tartışmaya girdim hesabını sordum.. benim hayatım seni geriyorsa kendinde birçok eksiklik var biraz kendine vakit ayır dedim. 'Sözde arkadaşlığını' bitirdim. Evet eşim çalışmamı istemiyor zaten bebek düşünüyoruz ve çocuğumuza benden başka kimsenin iyişekilde bakabilceğini düşünmüyoruz. Ben ısrarcı olsam kabul eder bunu da biliyorum. Gün gelir ihtiyaç olursa paşalar gibi de çalışırım.. Onlarca arkadaşım var keşke imkan olsa da çalışmasam evimde otursam gezsem çocuguma baksam diyen. Bu demek değil ki çalışmayı sevmiyorum. Çok güzel birşey evet ama hayatta insan bazen durgunluk ister. Imkan elveriyorsa da çalışmak istemez bu süreçte. Klişe laflar çok söylenir. Aldırmayınn. önemli olan eş ile sizin ne istediğinizdir. Gerisi boş... tamamen kıskançlık arkadaşın yaptığı da
25 yasindayim. Daha önceki konularimda bahsetmiştim ailevi sorunlarim vardı. Annem ve babam ben çok küçükken ayrıldı ve biz babamda kaldık. 4 yillik Üniversite okudum. Güzel bir işim oldu. Çalıştım. Sonra da eşimle evlendim. Eşimin işi de maaşı da iyi. Güzel gecinebiliyoruz ve maddi anlamda bi sıkıntımız yok. Ama iş tempom ağırdı. Evlilik önceki süreçte çok yoruldum. Sosyal hayatım yoktu nerdeyse. İş çıkışı yemek yiyip uyurdum.

Kendi isteğimle işi biraktim. Kendi ilimde iş olanağım çok az. mecbur başka bi ilde çalışacağım o zaman da eşim sifirdan baslamak zorunda kaliyor maaşı işi tamamen en başa sariyor. Şimdiki işinde devam ederse belki yurtdisinda yaşama imkanimiz da var.

Maddi sıkıntım olmadığı icin işi ben biraktim. Evlilik ve iş beni zorlayacakti çünkü. Yogun Tempolu bir isti. Simdi kendime cok iyi vakit ayirabiliyorum geziyorum kendimi gelistiriyorum kitap okuyorum cesitli kurslara gidiyorum. Eşim hep destek oldu. Çalışmami asla sorun etmedi. Ama cocugumuz olursa onu başka bi kadinin büyütmesini istemiyorum dedi. (Annem yok kv baya uzak mesafede ve yaş saglik olarak çocuk bakimina uygun degil). Yani çocuğuma benden baska bakacak biri yok. Kendi başıma yapamayacagim herşeyi eşimle doyasiya yaşıyorum şimdi. Gece 2de sinemaya gidiyoruz. Balayinda bi kaç ülke gezdik yine planda yurtdışı var. Kendi ailemle yapamadigim seyleri şuan eşimle yasiyorum yani.


Bi cocukluk arkadaşım var. Beraber büyüdük. Adı Ayşe olsun. Ayşe güzel bi kiz ama hiç sevgilisi olmadi. Kendi gitti açıldı bi cok kişiye ama hep reddedildi. Bende aksine hep çıkma teklifi alirdim. Reddettiğim cocuklar benim niyetim ciddi diyip pesimden kosarlardi. Ayşe bi gün bana " sen kesin hemen evlenir çocuk yaparsin evde cocuk bakarsin ben kariyer yapicam" dedi. Seçim onun saygim sonsuz ama bunu öyle bi aşağılamayla söyledi ki.

Bi çocukla konusmaya başladı o zamanlar sevgili flört işleri güzeldi ama çocuk tarafindan terkedildi. Birinden hoslandiginda cok iyi arkadasiz. Ama hoslandigi kisi reddedince feminist takilip habire laf sokma aşağılama moduna giriyor. Galiba hamileyim dedim. Sok oldu tepki verecekti bişey diyemedi. Sosyal medyasinda habire evlilere laf sokma paylasimlari var. Kendisini çok seviyorum cocukluk arkadasim ama hayatinda biri yokken sürekli böyle. gerçekten evli olmak çocuk sahibi olmak çalışmamak ayıp mi? Asagilanacak bisey mi?
 
Çalışmayan erkek ayıp değilse kadın da ayıp değil. Evde sorumluluk alırsın, üretirsin bir şeylere katkın olur hangi cinsiyet olursa olsun benim için çalışmaması okey. (maddi dırum da el veriyorsa) Diğer türlü evde oturup kocasının vereceği beş liraya muhtaç kadın veya evde tüm gün boş boş oturan erkek bence ayıbın en büyüğünü kendine yapıyor.
 
25 yasindayim. Daha önceki konularimda bahsetmiştim ailevi sorunlarim vardı. Annem ve babam ben çok küçükken ayrıldı ve biz babamda kaldık. 4 yillik Üniversite okudum. Güzel bir işim oldu. Çalıştım. Sonra da eşimle evlendim. Eşimin işi de maaşı da iyi. Güzel gecinebiliyoruz ve maddi anlamda bi sıkıntımız yok. Ama iş tempom ağırdı. Evlilik önceki süreçte çok yoruldum. Sosyal hayatım yoktu nerdeyse. İş çıkışı yemek yiyip uyurdum.

Kendi isteğimle işi biraktim. Kendi ilimde iş olanağım çok az. mecbur başka bi ilde çalışacağım o zaman da eşim sifirdan baslamak zorunda kaliyor maaşı işi tamamen en başa sariyor. Şimdiki işinde devam ederse belki yurtdisinda yaşama imkanimiz da var.

Maddi sıkıntım olmadığı icin işi ben biraktim. Evlilik ve iş beni zorlayacakti çünkü. Yogun Tempolu bir isti. Simdi kendime cok iyi vakit ayirabiliyorum geziyorum kendimi gelistiriyorum kitap okuyorum cesitli kurslara gidiyorum. Eşim hep destek oldu. Çalışmami asla sorun etmedi. Ama cocugumuz olursa onu başka bi kadinin büyütmesini istemiyorum dedi. (Annem yok kv baya uzak mesafede ve yaş saglik olarak çocuk bakimina uygun degil). Yani çocuğuma benden baska bakacak biri yok. Kendi başıma yapamayacagim herşeyi eşimle doyasiya yaşıyorum şimdi. Gece 2de sinemaya gidiyoruz. Balayinda bi kaç ülke gezdik yine planda yurtdışı var. Kendi ailemle yapamadigim seyleri şuan eşimle yasiyorum yani.


Bi cocukluk arkadaşım var. Beraber büyüdük. Adı Ayşe olsun. Ayşe güzel bi kiz ama hiç sevgilisi olmadi. Kendi gitti açıldı bi cok kişiye ama hep reddedildi. Bende aksine hep çıkma teklifi alirdim. Reddettiğim cocuklar benim niyetim ciddi diyip pesimden kosarlardi. Ayşe bi gün bana " sen kesin hemen evlenir çocuk yaparsin evde cocuk bakarsin ben kariyer yapicam" dedi. Seçim onun saygim sonsuz ama bunu öyle bi aşağılamayla söyledi ki.

Bi çocukla konusmaya başladı o zamanlar sevgili flört işleri güzeldi ama çocuk tarafindan terkedildi. Birinden hoslandiginda cok iyi arkadasiz. Ama hoslandigi kisi reddedince feminist takilip habire laf sokma aşağılama moduna giriyor. Galiba hamileyim dedim. Sok oldu tepki verecekti bişey diyemedi. Sosyal medyasinda habire evlilere laf sokma paylasimlari var. Kendisini çok seviyorum cocukluk arkadasim ama hayatinda biri yokken sürekli böyle. gerçekten evli olmak çocuk sahibi olmak çalışmamak ayıp mi? Asagilanacak bisey mi?
Sizce ayıp ve aşağılanack bişey mi? Bunu mu gerçekten sorguluyosunuz?
Ben olsam coktan boyle bi insani etrafmdan uzaklastiririm. Yeri gelir sizi kiskanir da. Siz bilirsinz tabi ama mesafe koyarktan uzaklasin derim
 
Ben kesinlikle katiliyorum sana. Kendimi mutsuz hissediyorum o yuzden calisacagim. Bir de ben isten ayrilirken esimin maddiyatina cok guvendiydim. Ne oldu iflas yasadi, cok buyuk darbogazdan gectik,cok kotu gunler yasadik. Demek ki neymis dedim,esinin isine guvenmemeliymissin dedim. Cunku hayat musterek esim bana bakmak zorunda degil,onun isleri kotuyse benim bir isim olsaydi bunlari yasamazdik dedim. Kendi kendime dedim de dedim yani :KK66:

Kesinlikle ben de cok uzulurum oglum annem ev hanimi derse. Neden bilmiyorum,kisisel bir sey iste
Senin eşinde özel sektörde sanırım eşimde öyle
Devlet kurumuna bile tam güvenilmezken özel sektörün hiç garantisi yok
Bende evi değiştirmek istiyorum kendim katkıda bulunamayacağım için eşime hadi diyemiyorum :)
Adam zaten 14 15 saat çalışıyor haksızlık yapıyorum gibi
Bazen umutsuzluğa kapılıyorum
Yaş 30
Oğlumu bırakacak kimse yok ancak 2 yaşına falan gelecekde iyi bir kreşe vereceğim
O zaman geç kalacağım sanki iş bulamayacakmışım gibi geliyor
 
Ben de su kadınların ev hanımlığı kolay değil didinip duruyoruz demesini komik buluyorum :)))
Hem çalışan hem çocuğu olan hem evli olanların evlerini kim temizliyo yahu .

Konuya yorumum = Konu sahibi Ayşe yi ıyi gömmüşsün ...
Ama ne kadar gömsen de evde oturarak aslında bir şey yapmadığını sende biliyorsun :KK66:
Size gore didinmek komik gelmiş olabilir. Evet bu kelimeyi ben yazdım. Üstüne çalışan kadınlara saygım sonsuz da dedim. Ben de çalışmak isterdim. Ama olmadı olamadı. Ön yargılısiniz.

Benim oğlum doğuştan silik yani geçici otizmle doğdu. Herkesin çocuğu kapıda oynarken ben hastanelerde özel eğitim okullarinda yıllarımı gecirdim. Bir anne lafını duymak için çok uğraştım. Yasitlarini yakalamasi için tam 4 sene evde eğitim verdim. Özel eğitmeninden yardım alarak.

Oğlum hep yasitlarinin iki yıl gerisindeydi. Tam yedi yasindayken düzeldi. Şimdi 9 yaşında ve normal bir çocuk oldu o konuşamayan çok güzel konuşuyor ve derslerinde çok başarılı.

Ev hanimligi kolay diyorsun ya bana kolaylığını anlatsana bi. Ev hanimligi sadece temizlikten ibaret mi?

Benim iki çocuğumda pfaba sendromu vardı. İlk çocuğum da teşhis edilmesi ve 6 yıl bu hastalığı çektim. Küçük oğlum da 1.5 sene. Ve küçük oğlumda anlaşıldı. Bu durum.

Bu hastalığın Türkçesi çocuk hasta olmasa bile vücudun devamlı ateş yapmasiydi. Kendini tekrarlayan ateş kısacası.

Eşim askerdi ve senenin 6 ayı görevdeydi. Yanlizdim. Gece 40 derece ateşle hastanelere kostum. Sabahladim. Üç haftada bir 10 gün ateş yasardik. Bazi geceler ağladığımı bilirdim. İkisi aynı anda ateş geçirince tukenirdim. Her saat basi alarm kurardim ya havale geçirirlerse diye.

Artık uykusuzluktan halüsinasyon görmeye baslardim. Ve hep tek basimaydim.

Çok şükür iyileştiler ama yıllarım böyle geçti. Evet sizin için ev hanimligi kolay benim içinse iş kadınlığı kolay. En azından haftada Birgün tatiliniz var maaşınızı var bende o da yok. 7 / 24 anneyim ben.
 
Son düzenleme:
‘Ayşe kötü. Ayşe kaka. Ayşe yi erkekler begenmiyor.
Ayşe terk edildi. Erkekler bana gelir. Benim peşimden gezer. Yurt dışıma gidiyom tatile. Kocam bana bakıyo.
Doğurup doğurup gezcem.’
Ayşe bi gün kocası tarafından boynuzlandı mı basacak tekmeyi! Sen gelip burada konu açacan.
Ayıp. Gencecik üretebilen insanlar çalışmalı.Benim fikrim.
 
Senin eşinde özel sektörde sanırım eşimde öyle
Devlet kurumuna bile tam güvenilmezken özel sektörün hiç garantisi yok
Bende evi değiştirmek istiyorum kendim katkıda bulunamayacağım için eşime hadi diyemiyorum :)
Adam zaten 14 15 saat çalışıyor haksızlık yapıyorum gibi
Bazen umutsuzluğa kapılıyorum
Yaş 30
Oğlumu bırakacak kimse yok ancak 2 yaşına falan gelecekde iyi bir kreşe vereceğim
O zaman geç kalacağım sanki iş bulamayacakmışım gibi geliyor
Evet ayni durumlardaymisiz
Esim devlette olsa bu sefer de kuş kadar maasi olacakti o maasla biz gecinemezdik adim gibi eminim. Ben kanaat etsem esim deli gibi hirslidir asla devlet isinde veya ozel sektorde maasli yapamazdi. İlle kendi isi olacak. Hem zaten som altindan kaplama kocam olsa ben yine guvenmem. Hic bir evliligin garantisi yok hadi tut ki anlasamadim bosandim o zaman nolacak? Bir de bosanirken gormek lazim o zengin ve bonkor kocalari bence. Velhasili ,asla koca parasina guvenip de evde oturmam ben. Gul gibi meslegim var. Cocuk bakmasam evde isim ne?

Benim minik canavar da 2,5 yasina geldi ablasi. Ufaktan kres arastirmaya basladim. Elbette tam gun asla vermem, yarim gun gitse kalan surede annem yardimci olur diye dusunuyorum. Bir yil sonra ise baslama niyetim var dur bakalim diye plan yapiyorum ama
Hayirlisi hepimiz icin
 
25 yasindayim. Daha önceki konularimda bahsetmiştim ailevi sorunlarim vardı. Annem ve babam ben çok küçükken ayrıldı ve biz babamda kaldık. 4 yillik Üniversite okudum. Güzel bir işim oldu. Çalıştım. Sonra da eşimle evlendim. Eşimin işi de maaşı da iyi. Güzel gecinebiliyoruz ve maddi anlamda bi sıkıntımız yok. Ama iş tempom ağırdı. Evlilik önceki süreçte çok yoruldum. Sosyal hayatım yoktu nerdeyse. İş çıkışı yemek yiyip uyurdum.

Kendi isteğimle işi biraktim. Kendi ilimde iş olanağım çok az. mecbur başka bi ilde çalışacağım o zaman da eşim sifirdan baslamak zorunda kaliyor maaşı işi tamamen en başa sariyor. Şimdiki işinde devam ederse belki yurtdisinda yaşama imkanimiz da var.

Maddi sıkıntım olmadığı icin işi ben biraktim. Evlilik ve iş beni zorlayacakti çünkü. Yogun Tempolu bir isti. Simdi kendime cok iyi vakit ayirabiliyorum geziyorum kendimi gelistiriyorum kitap okuyorum cesitli kurslara gidiyorum. Eşim hep destek oldu. Çalışmami asla sorun etmedi. Ama cocugumuz olursa onu başka bi kadinin büyütmesini istemiyorum dedi. (Annem yok kv baya uzak mesafede ve yaş saglik olarak çocuk bakimina uygun degil). Yani çocuğuma benden baska bakacak biri yok. Kendi başıma yapamayacagim herşeyi eşimle doyasiya yaşıyorum şimdi. Gece 2de sinemaya gidiyoruz. Balayinda bi kaç ülke gezdik yine planda yurtdışı var. Kendi ailemle yapamadigim seyleri şuan eşimle yasiyorum yani.


Bi cocukluk arkadaşım var. Beraber büyüdük. Adı Ayşe olsun. Ayşe güzel bi kiz ama hiç sevgilisi olmadi. Kendi gitti açıldı bi cok kişiye ama hep reddedildi. Bende aksine hep çıkma teklifi alirdim. Reddettiğim cocuklar benim niyetim ciddi diyip pesimden kosarlardi. Ayşe bi gün bana " sen kesin hemen evlenir çocuk yaparsin evde cocuk bakarsin ben kariyer yapicam" dedi. Seçim onun saygim sonsuz ama bunu öyle bi aşağılamayla söyledi ki.

Bi çocukla konusmaya başladı o zamanlar sevgili flört işleri güzeldi ama çocuk tarafindan terkedildi. Birinden hoslandiginda cok iyi arkadasiz. Ama hoslandigi kisi reddedince feminist takilip habire laf sokma aşağılama moduna giriyor. Galiba hamileyim dedim. Sok oldu tepki verecekti bişey diyemedi. Sosyal medyasinda habire evlilere laf sokma paylasimlari var. Kendisini çok seviyorum cocukluk arkadasim ama hayatinda biri yokken sürekli böyle. gerçekten evli olmak çocuk sahibi olmak çalışmamak ayıp mi? Asagilanacak bisey mi?
ayşe ile görüşmen için para mı veriyorlar peki?:kahve:
 
Dedigin sayfamidir sitemidir neyse orasını zengin karı sevdasinda olanlar actiklari için nasil bir bakış açısı beklersin
 
hayır ayıp değil.çünkü ev hanimiyim kızımı çok iyi yetiştirmeye çalışıyorum.ve çok mutluyuz böyle
 
Bilmiyorum vallahi. Canı sıkılmıyorsa, mutluysa isterse sabahtan akşama kadar yatsın. Hayat onun, zevk alma biçimi bana uymak zorunda mı? Yıllardır okuyorum, illallah ettim artık. Kafam şöyle bomboş olsa, hiçbir şey düşünmesem hayatımdaki eksik parçayı bulmuş olacağım resmen.


Yatsın yatsın tabi de. Kocası bir asalakla yaşamak ister miydi acaba?

Konu sahibi kocasının ve evin ihtiyaçlarını görmese , çocuk bakmayacak olsa kocası onunla evlenmezdi bile. İşte ev hanımı karın tokluğuna çalışan ev işçisi. Bazıları şanslı oluyor kurslara falan gidiyor. Bazıların 5 kuruş harçlık için dayak yiyor. Sanırım çoğunluk şanssız olan kesimden.
 
Yatsın yatsın tabi de. Kocası bir asalakla yaşamak ister miydi acaba?

Konu sahibi kocasının ve evin ihtiyaçlarını görmese , çocuk bakmayacak olsa kocası onunla evlenmezdi bile. İşte ev hanımı karın tokluğuna çalışan ev işçisi. Bazıları şanslı oluyor kurslara falan gidiyor. Bazıların 5 kuruş harçlık için dayak yiyor. Sanırım çoğunluk şanssız olan kesimden.
Niye tek taraflı bakıyorsunuz ki? Adam çalışmıyor olsa, evine ilgili olmasa kadında onunla evlenmezdi. Konu sahibinin durumu iyi. Eşide razı.” Üçüncü kişilere ne oluyor? İsterse hiçbir şey yapmasın.” diyoruz biz. Durumu kötü olan mecbur çalışacak, dayak yiyen de işini daha güzel yapmak yerine boşanacak.
 
Yatsın yatsın tabi de. Kocası bir asalakla yaşamak ister miydi acaba?

Konu sahibi kocasının ve evin ihtiyaçlarını görmese , çocuk bakmayacak olsa kocası onunla evlenmezdi bile. İşte ev hanımı karın tokluğuna çalışan ev işçisi. Bazıları şanslı oluyor kurslara falan gidiyor. Bazıların 5 kuruş harçlık için dayak yiyor. Sanırım çoğunluk şanssız olan kesimden.

Şu dayakla calismamayi nasil bagliyorsunuz? Çalışan hatta iyi kariyerli ama dayak yiyen ya da aldatilan kadinlarin acmis oldugu dünya kadar konu var şurada. Boşanma açısindan hali hazirda calisiyor olmasi bir arti sadece ama dayak yememe garantisi değil. Çalismasina ragmen bosanmayanlar da var.

5 kuruş harclik veriyor diye döven adam, kadin maaşlı olunca prenses gibi mi davranacak? Öyle yapiyorsa o adamda banka karti için evlenmiştir.
Çalişan kadinlar ev işine elini sürmüyordu zaten hepsinin tam zamanlı hizmetlileri var dimi? :))) Sansli olanlar haftada 1-2 defa kadın cagiriyor ama sanssiz kesim hem işe gidiyor, hem evin işine bakiyor. Hangi kesim cogunlukta acaba. (Annemde bu şanssiz gruba dahil)

Adam asalakla yaşamak istemiyorduysa asalak olmayan biriyle evlenebilirdi. Zorla mi evlendirdiler?
 
Son düzenleyen: Moderatör:
bence çalışmak GİBİSİ YOK. Maddi durum zorlamayacaksa çalışılmayabilir tabi tercih meselesi belki de ağır bir işim olmadığı iiçin böyle düşünüyorumdur. memurum ben bayanların rahat bir işi de olmalı
 
Back