Çalışan anne olmak mı ?

Yani benim mükemmel bir kariyerim yA da çok yüksek maaşım yok açıkçası. Dediğiniz gibi evde sıkıldım deyip işe dönmek ne kadar doğru bebeğim için bilemiyorum
 
Maddiyata ve beklentiye bağlı bir durum.
Tek maasla ben gecinemezdim ileriye dönük hedeflerim var.
Cocugum 10 aylıkken başladım.
Günü kurtarmalik bakılırsa çocuğuna geleceğine maddi yatırım hedefi yoksa insanin yada maddi durumu iyise iki yıl kendi bakabilir.
Çocuk açısından bakınca ileride kimi çocuk annem yanımda olsaydı calismasaydi da diyebilir yada annem çalışsaydi ben daha iyi egitim alsaydim da diyebilir.
Çocuğun illa manevi yada maddi beklenti içinde olup olmayacağı duruma şartlara göre degisir.
Benim gözlemlediğim okullarda herşey maddiyat odakli maalesef.
Ergenler sabah akşam marka ayakkabı yarışında en basitinden ya da okul gezilerine tüm öğrenciler katılma derdinde.
Ve anne babası ekonomisi iyi olan öğrencilerim daha özgüvenli genel olarak.
Hiçbir öğrenci etkinliğe katilmayayim köşede oturayim demiyor.
Para maalesef artık araçtan amaca doğru hızlı yol aldi.
Sıradan memurlar için tek maaş imkansiz.
Artık benim gibiler için çalışmak ihtiyaç ötesi ihtiyaç.
Ama karı koca birikimlerini yapmıştır ev araba vardir tek maasla idare edebiliyorsa iki yıl kendi baksa daha iyi olabilir.
 
Aslında şöyle bebek bakıcı ile kalacak ama annemler arada kontrol edebilir. Gerçi az önce anneme söyledim hiç desteklemedi Haziran’ da işe başlarsan biz nasıl yazlığa gidicez. Dedi .:) benim annem genç gezmeyi çok seven biri mesela gündüz bir işim olsa yanında seve seve durur 2-3 saat ama 4. Saat olsun diyelim arar hemen ben dışarı çıkıyorum bebeği anneannenle bıraktım der. O yüzden tam zamanlı bir bebeğe bakamaz.
 
Maddiyat durumu aslında şöyle. Eşimde ben de aileden varlıklıyız. Eşim iyi bir şirkette iyi şartlarda çalışıyor. İlerde ne olur elbette bilemiyorum. Ama tabi ki para da çocuğun geleceği için çok önemli . Dediğiniz gibi gençler hiç bir şeyden geri kalmak istemiyor ve ülkenin hali de ortada
 
Maddi sıkıntı yaşamayacaksanız bakıcı ya bırakmayın bence en azından kreş tarzı bi yere bırakacak kadar olsun

Anneniz baştan söylemiş zaten bakmak istemiyor olması için bişi söylenemez
 
Ben her iki oglumu da 3 aylikken annemin kucağına bırakıp, işe başladım. Başkası bakacak olsaydı, napardım bilmiyorum. Belki işe geri dönemezdim zira çok kücük 3 aylık bebek..
Ben de 11 senedir çalışıyorum. Çalışmayı hem seviyorum, hem de çalışman gerek diyebilirim..
Annenizle konuşsanız hiç oluru yok mu?
Bakıcıya bırakcaksanız da çalışma saatlerinizi duzenlerseniz hallolur bence..
 
Annem tam zamanlı bakamaz. Yeğenime de bakamadı yani yapısı gereği çok tez canlı ve sürekli sıkılan biri sürekli olarak imkansız. Ancak maç. 1 ay bakar. Kayınvalidem de farklı şehirde yaşıyor . 3 ay da epey küçükmüş gerçekten :)
 
Benim gözlemlediğim anneyle büyüyen çocuklar çok daha mutlu okul hayatında. İş hayatından çekilmek değil de ihtiyaç yoksa ara vermek en mantıklısı.
Öğretmen misiniz acaba merak ettim de.. Annesi evhanımı olan mı daha mutludur, annesi çalışan mı bilmem ama gözlemlerime göre anne çalışıyorsa çocuk daha sorumluluk sahibi oluyor..
 
Ben doğumdan önce “10. Günde ayaklanırım, işe dönerim” diyordum. Kızım doğdu. Bakıcı kucağına alınca kıskandım. Bakıcıyı sepetledim Bir yere giderken eşime bırakıyorum ama inanılmaz huzursuz oluyorum. Eşim çok beceremiyor. Altını değiştiremiyor, kusuyor. Bebek altına yapsa kaka içinde kalıyor. Koşa koşa geliyorum. Anneme bırakabilirdim ama annemde yaşlı, 67 yaşında. Kendine mecali yok
Aslında bende çalışmak zorundayım. Ülkenin ekonomik durumu belli. Sürekli cepten yiyemem ama bu gidişle kızım konuşmaya başlayana kadar bırakamam gibi.
 
Bakıcı işi çok zor ya. İşe devam edersen umarım çok iyi birini bulursun. Ama insan yine de evham yapıyor.
 
Aslında tekrar iş bulmam çok zor olmaz. Dediğiniz gibi ilk yaşından sonra çok sevimli oluyorlar.
Evet 1 yaşından sonra hem sevimli hem de yorucu oluyor. Ben kızımın 4-12 ayları arası evden çalıştım.
İşe dönüp dönmemek sizin kararınız.
1 yaşında ofise döndüğümde bakıcıyla çok problem yaşadım. Eşim işten ayrılamamı istedi kabul etmedim. Sonrasında kv baktı 6 ay kadar.
İşe dönmenin benim için artısı gerçekten kendimi rahatlamış, deşarj olmuş hissettim.

Evet ilk ayrılıklar çok zor oldu manevi anlamda. Evden dönem dönem çalıştım şu an 2 aydır da evdeyim inanın ofisi özledim.

Evde kaldığım süre boyunca hayatımda sadece çocuğum var. Sabah kalk yemesi, oyunu hep aynı döngü. E malum ataktı, gazdı , 2 yaş sendromu bitmiyor. İnsanım , yoruluyorum.

Ofiste havam değişiyor bebek dışı başka şeylerle ilgilenince inanın eve daha enerjik geliyorum, kızımla daha keyifli ilgileniyorum. 20. Ayında kreşe başlayacak.

Evde sıkılan bir kızım var kreş onun için de çok iyi olacak.
Çok uzun yazdım. Atladığım konular da oldu.
Ez cümle ile bana ev hanımlığı ağır geldi. Çünkü çalıştığım zaman ev işlerinde yardım eden bir eşim var. Klasik türk erkeği ev hanımın yükünün ne kadar ağır olduğunu anlamıyor.
 
Çok kücük tabi ki.. Sivil Toplum Örgütü çalışanıyım. Universiteden mezun oldum, 1 ay sonra.işe başladım burda.. dediğim gibi 11 yıl oldu. Ne yazık ki ödeneksiz izne çıkma şansım da olmadi.. Calışma saatlerimiz iyidir ama.
Yazda 08.00- 14.00, kışta 08.00-14.30., hafta sonu yok. Yaşadığım ülkede, bu kadar rahat çalışma saatleri olan sivil toplum örgütü yok.. Maaşım da eh işte.. parasında da değilim pek zaten..Kisacası İşimi kaybetmek istemedim..

Kücük oğluma şimdi annem ve kaynanam benim evimde bakıyorlar. Annem sabah gelir ben işe giderim. Gün içinde kaynanam gelir, çocuğu gezdirirler, yemek yaparlar, çamaşır asarlar falan.. ben eve gelince de evlerine giderler..
Bir düzen kurdu onlar da ben de Allah razı olsun. Ikisi de çok destek bana..

Kayınvalideniz yatılı gelse bakamaz mı? Belki annenizle, onlar da birlikte idare ederler.. anneniz de ustunuzde madem.. zaten biraz daha büyüsün, kreşe verirsiniz.. kisa bir sure idare edebilseler, siz de işinize dönebilirsiniz..
 
Son düzenleme:
Öğretmen misiniz acaba merak ettim de.. Annesi evhanımı olan mı daha mutludur, annesi çalışan mı bilmem ama gözlemlerime göre anne çalışıyorsa çocuk daha sorumluluk sahibi oluyor..
Hayır öğretmen değilim. Ama oğlum 3.sınıfta kızımda anaokulunda. Çok fazla çocuk görüyorum doğal olarak.
Mesela veli aktivitelerinde filan ne oğlumun ne de kızımın yanında olamıyorum. Organize edenler hep ev hanımları.
Oğlum defalarca " neden onların annesi geliyor sen gelmiyorsun, izin al gel" dedi bana. İzin aldığım günler oldu ama her zaman olmuyor tabi. O anneler hep çocuklarının etrafında dönüp manevi ihtiyaçlarını karşılarken çalışan annelerin çocukları hep yalnız.
Hele bir çocuk var ki annesini 3 senedir bir defa bile görmedik. Ama çocuğun psikolojisi bozuk, kendine iğne filan batırıyor sınıfta.
Yani çalışmak zorunda olanlara elbette bir şey diyemiyorum, ben de çalışmak zorundayım. Ama zorunda olmasaydım kimseye "alın doğurduğum çocuğu siz büyütün" demezdim. Bir annenin bunu söylemesi bana inanılmaz saçma geliyor.
 

Düzgün bir işiniz varken çalışın bence, ara verince insanın eli soğuyor tekrar başlamak güç oluyor. 25 yıl çalışıp 1,5 yıl ara verdim yeniden işe döndüğümde dünya değişmiş gibiydi ve eski işimin ancak yarı olanağına sahip bir iş bulabildim. Ben evde oturamadığım için işe döndüm, sıkıldım, normalde sigorta günlerim doldu o açıdan bir sorunum yok ama sizler yaşça gençsiniz sigortanız, emeklilik şartlarının sağlanması önemli, özellikle memleketin şu halinde hiç bir şey garanti değil o yüzden çalışın bence
 
Bebeğiniz bir daha agulamayacak, emeklemeyecek, bebek sesleri çıkarmayacak ilk adımlarını atmayacak. Onun en tatlı zamanlarını ihtiyaç durumunuz yoksa kaçırmayın bence. Ne kadar zor da olsalar bir daha küçük kalmayacaklar o yüzden bol bol evladınızla vakit geçirin öpün koklayın.
 
Açılııın
En anaç olmayan üye geldi sanırım

Önden belirteyim çalışma saatim her gün öğlene kadar
Öğretmenim
Ben çocuğum 3 aylıkken işe başladım
Hiç pişman değilim
Çocuğun bi düzeni olsaydı belki daha da erken başlayabilirdim

Niye pişman değilim anlatayım
Sürekli evde ve çocukla ilgilenirken diğer insanları bilemem ama benim bazen tahammül sınırım epey düşüyor
Yarım gün işe gidince hem arkadaşlarımla sosyalleşiyorum hem çocuk dışında ni şeylere odaklanıyorum kafam dağılıyor
Eve dönünce taptaze bi insan olarak tüm gün evde olduğum zamandan daha kaliteli vakit geçiriyoruz bence.
Sürekli çocuk temelli düşünceler içinde olmak bana iyi gelmiyordu
O sebeple 3 aylıkken işe başladım ve hiç pişman değilim
İş dönüşü birbirini özleyip yumuşmanın da ayrı tadı var
 
Çok çabuk büyüyorlar ve tadını cikarin..hep bunu duyuyoruz değil mi? Ama ben 11 aylık bir bebeği olan ve doğduğundan beri evden dışarı sayılı çıkmış bir insan olarak şunu söylemek istiyorum kendi adima. Eğer beni strese sokmayan, aşırı yormayan, mesai saatleri belli ve düzenli, ve severek yapiyorum dediğim bir isim olsaydı ve bebegimi gozum arkada kalmadan birakabildigim biri, kesinlikle ama kesinlikle çalışmak isterdim. 7 24 evde bebekle olmak tadını çıkarabildigim değil, tam tersi kendimi unuttugum kendime zerre vakit ayiramadigim tukenmisligin sınırlarında gezdigim bir zaman dilimi. Bir anne ne kadar mutlu ne kadar motivasyonluysa bebeği de o kadar mutlu oluyor.
 
Ben 10 aylıkken yarım gün basladım
Yarım gün bile zorladı
Erken krese verdik falan.
İmkan varsa kres yasına kadar kalırdım yanında benn olsam,calısmayı seven biri olarak söylüyorm zorluyor.
Bakıcıya ,büyüklere cok güven olmuyor bırakıveriyorlar.
Kres iyi güzel ama ilk sene cok hastalık geciriyor nerdeyse 1 hafta gittiyse 1 hafta evde.
İmkanı olan otursun baksın valla
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…