Çalışan anne olmak mı ?

İş başvurularımı yaptım kabul edilirse eylülde yani kızım 1 yaşında iken işe başlamış olacağım.
Maddi ihtiyaç bir yana manevi olarak buna çok ihtiyacım var. Evde bu kadar kalmak beni çok zorladı. İleriye atmak bir yana geriye götürüyor. Benim annemlerde kayınvalidemlerde bakımında destek olacaklarını söylediler.
Sizinkiler bakmayız demişler en azından açıkça söylemişler. Bakıcı ile devam edersiniz. Anneniz de arada kontrol eder. 12 sene çalıştınız emekli olmak gibi bir niyetiniz varsa devam edin elbette. Olsa da hoş olmasa da hoş derseniz 2-3 yaşında kreşe verirsiniz sonrasında devam edersiniz.
 
Aynen ben de ara vermekten bahsediyorum. Elbette çocuk var diye ömür boyu evde oturmak da saçma. Ama ilk yıllar anneyle geçerse tadından yenmez :)
 
Beni anladığınız için çok teşekkür ederim. Tabi ki konuyu herkes kendi düşünce tarzına göre yorumluyor. Benim sorunum özelinde dediğiniz gibi benim işim ara vermeye müsait. Aşırı kurumsal bir firmada çalışmıyorum ve ayrılırsam benzer şartlarda iş bulabilirim. Maddi olarak da herhangi bir sorunum yok çok şükür. Sanırım işe dönmeyeceğim.
 
Ben de annesi çalışmayanlar daha mutlu oluyor önermenize katılamayacağım. Dediğim gibi benimki 2010dan beri devam eden öğretmenlik hayatımdaki gözlemlerime dayalı tespitler.. oğlunuz ne güzel sorumluluk sahibi bir çocuk ki ev anahtarını kendisine verebiliyorsunuz.. yolu şansı açık olsun
 
Ben boyle dusunmuyorum. Dusuncenize saygi duyarim ama ben sizinle ayni fikirde degilim. Olayi cok da dramatize etmenin bir anlami yok bence. Calisan bir anneyim. Tek basima hem annelik hem de babalik yapan bir anneyim. Oglum da mutsuz buyumedi. Ben calisiyorum diye o anne sevgisinden mahrum buyumedi. Onemli olan cocukla kaliteli vakit gecirmek, gecirilen zaman degil. Anne mutluysa cocuk da mutlu, bu da bir gercek.
Ha isten ayrilinca kadinin degerinin ne olduguna gelince, bu konuda tartismaya girmek istemem ama, gorduklerim izlenimlerim, kadinlarimiza bakis acisi da ortada. Istisna elbette vardir ama cogunlugu boyle. Dunyanin da binbir turlu hali var, kimse de baki degil sonucta. Kimsenin is garantisi sonsuza kadar hep olacak diye birsey de yok.
Ucakta bile bir sorun oldugunda maske once anneye verilir, sonra da cocuga. Cunku anne kendini kurtarirsa cocugu da kurtarir.
 
Öncelikle sağlıkla büyütün yavrunuzu. Ben kızımı 40 günlükken eşimle dönüşümlü bakarak işe başladım. Haftada 2 gün 15e kadar işteydim. 9 aylık olana kadar öyle devam ettik. Uykusu yemesi iyi bir bebekti. Bakıcıya da alıştı hemen. Ama zaten 9 aya kadar genelde uyuyor bebekler. En hareketli en tatlı zamanlarında ve pek çok ilkinde işteydim. İstanbul’da farklı yakada işe gidip gelmek için 6:30 da emzirip çıktım akşam 19:00 da eve geldim ve 20:00 gibi uyuyordu kızım. Yani o bir saat hep oyun oynadım ve zamanım bana kalıyordu. Ama içime sinmiyor bana yetmiyordu. Sonra 2 yaşında kızım otizm tanısı aldı kamudaki işimden istifa ettim doktorun acaba anne ile bağlanma problemi var mı sorusu üzerine. 1 yıl sonra doktor bağlanma ile ilgili sorun yok gayet iyi ilişkiniz dedi ve kızım da kreşe başladığı için özel sektöre girdim. Ama sık sık grip olması, otizm has özel durumlar vb işten izin almalar şu bu beni çok yordu. İşte kafam rahattı ve iş arkadaşlarımı çok seviyordum ama hep bir eksiklik oldu kızımı gün içinde görmemek. Sonra kızım 9 yaşına geldiğinde kredi vb borçlarımız bitmişti oğluma hamile kaldım. Eşime çalışmak istemediğimi söyledim o da senin kararın ihtiyaç yok eskisi kadar dedi. Sonra da pandemi oldu 2 sene evden çıkmadan bebeğimle ilgilendim. Kendimi kafa olarak çok yorsam da, ara ara işe dönmeyi düşünsem de, oğlum aşırı hareketli (ve yaramazlık sınırlarını aşsa da) onun her anını gördüğüm için çok mutluyum. Bu karar sizde bitiyor kızımda şartlar çalışmamı gerektiriyordu ve ben çalışmama opsiyonumu düşünmedim bile. Oğlumda kızıma eksik kalma duygusu ya da her anını görme duyusu ağır bastı hamilelikte bıraktım.
 
Aslında evet, mutluluk da ailenin davranışlarına bağlı. Bütün çalışmayan anneler, çocuklarına sonsuz sevgi ve ilgi sunuyor diyemeyiz. Çok teşekkür ederim. Bütün çocukların bahtı açık olsun.
 
Yerinizde olsam durumda elverisliymis kreş yaşına kadar evde kendim bakardım. Sonra çocuğum kreşe ben işe başlardım.
 
Deneyimlerinizi paylaştığınız için çok teşekkür ederim. Siz de evlatlarınızı sağlıkla büyütün .
 
forumda denk geldim konuya, bende hamileyim şuanda ve gelecek ne getirir bilmiyorum ama ilk 1-2 yıl en azından kendim ilgilenmek istiyorum. belki sonradan, yavaş yavaş dönüş olur ve kreş dönemiyle full time geçebilirim, bilemiyorum :)
 
Ben de daha universite yillarindan çaliştim. Hep yoğun iş hayatinin içinde oldum. Ama benim de çocuğum olursa en az 3 sene çalişmayi dusunmuyorum. Gidip patrona hizmet edecegime çocuğuma hizmet ederim. Guzel şeyler pişiririm, oynarim, ogretirim. Dunyayi anlamaya çalişinca yaninda en yakininda ben olurum. Çok uzulerek soyluyorum ki çoğu kadin çalişmayip çocuğuna bakmayi kendisine yediremiyor. Maddi zorluk da yoksa çocuğunuza bakin. Çocuğunuz kreşe gidince siz de iş hayatiniza donersiniz. Maaşdan çok daha onemli çocuğunuzun bu yillari inanin
 
Çok doğru söylüyorsunuz giden yıllar geri gelmiyor. Bu gün mesela kızım hiç bir yere tutunmadan 5 sn. Ayakta durdu. Buna şahit olmak bile o kadar güzeldi ki kelimelerle anlatamam.
 
11 aylıkken evin her yerine kamera koyarak bakıcıya emanet ettim çocuğu. Zaten annem de yok kv yaşlı herkes bakıcı ile idare ediyor.
Ev hanımı olmak gerçekten hiç benlik değil bu hafta mecburen izin aldım ve gerçekten ev işi çok nankor 5 dk oturmuyorum ,çocuk da hep ilgi bekliyor küçük olduğu için.
Siz de bakıcı bulup 1/2 haftada cocugun düzenini öğretin ve isinize dönün bence
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…