Çalışan anne olmak mı ?

İş başvurularımı yaptım kabul edilirse eylülde yani kızım 1 yaşında iken işe başlamış olacağım.
Maddi ihtiyaç bir yana manevi olarak buna çok ihtiyacım var. Evde bu kadar kalmak beni çok zorladı. İleriye atmak bir yana geriye götürüyor. Benim annemlerde kayınvalidemlerde bakımında destek olacaklarını söylediler.
Sizinkiler bakmayız demişler en azından açıkça söylemişler. Bakıcı ile devam edersiniz. Anneniz de arada kontrol eder. 12 sene çalıştınız emekli olmak gibi bir niyetiniz varsa devam edin elbette. Olsa da hoş olmasa da hoş derseniz 2-3 yaşında kreşe verirsiniz sonrasında devam edersiniz.
 
Cocuk oldu diye iş hayatindan tamamen çekilmek bir daha hiç calişmamak gibi algilaniyor galiba. Bazi meslekler ara vermeye musait olmayabiliyor veya calişmaya mecbur olan kadinlar olabiliyor bir şey diyemem ama varlikli veya işini ayarlayabilecek insanlar bazen ara verse iyi olur cocuk için. O kadar da aa hayatin mahvolur, biter kolelik diye şey yapmamak lazim.
Konu sahibi de aileden varlikliymiş zaten. Kendisi de isterse neden olmasin. Benim bahsettigim şey ara vermek mesela.
Aynen ben de ara vermekten bahsediyorum. Elbette çocuk var diye ömür boyu evde oturmak da saçma. Ama ilk yıllar anneyle geçerse tadından yenmez :)
 
Cocuk oldu diye iş hayatindan tamamen çekilmek bir daha hiç calişmamak gibi algilaniyor galiba. Bazi meslekler ara vermeye musait olmayabiliyor veya calişmaya mecbur olan kadinlar olabiliyor bir şey diyemem ama varlikli veya işini ayarlayabilecek insanlar bazen ara verse iyi olur cocuk için. O kadar da aa hayatin mahvolur, biter kolelik diye şey yapmamak lazim.
Konu sahibi de aileden varlikliymiş zaten. Kendisi de isterse neden olmasin. Benim bahsettigim şey ara vermek mesela.
Beni anladığınız için çok teşekkür ederim. Tabi ki konuyu herkes kendi düşünce tarzına göre yorumluyor. Benim sorunum özelinde dediğiniz gibi benim işim ara vermeye müsait. Aşırı kurumsal bir firmada çalışmıyorum ve ayrılırsam benzer şartlarda iş bulabilirim. Maddi olarak da herhangi bir sorunum yok çok şükür. Sanırım işe dönmeyeceğim.
 
Annesi çalışmayan çocuklar daha az sorumluluk sahibi olur gibi bir genellemeye hiç katılmıyorum. Çalışmak ya da çalışmamak değil, aile tutumu belirler sorumluluk sahibi olup olmamayı.
Açıkçası paraya ihtiyacım olmasa kapıyı çocuklarıma açan hep ben olmak isterdim.
Oğlum okuldan çıktığında kendisi açıyor kapıyı anahtarıyla. Ben okul çıkışlarında sıcacık bir anne karşılaması ve güzel yemek kokularıyla büyüdüm. Keşke herkesin bu imkanı olsa.
Ben de annesi çalışmayanlar daha mutlu oluyor önermenize katılamayacağım. Dediğim gibi benimki 2010dan beri devam eden öğretmenlik hayatımdaki gözlemlerime dayalı tespitler.. oğlunuz ne güzel sorumluluk sahibi bir çocuk ki ev anahtarını kendisine verebiliyorsunuz.. yolu şansı açık olsun
 
Kendini kurban etmek,
Köle durumuna düşmek,
Değersizleşmek...

Doğurduğu çocuğa birkaç yıl baktığı için kimse bu durumlara düşmez. Düşen varsa kendisine köle muamelesi yapan eşini hemen boşamalı, çevresini de sorgulamalı yani.
Artı isteyerek doğurduğu çocuğu büyütmek neden kendini kurban etmek olsun. Bence dünyanın en eşsiz duygusu.
Bu arada ben de çalışıyorum, çalışmak zorundayım ama çocuğu için çalışmayan annelere saygım sonsuz
Ben boyle dusunmuyorum. Dusuncenize saygi duyarim ama ben sizinle ayni fikirde degilim. Olayi cok da dramatize etmenin bir anlami yok bence. Calisan bir anneyim. Tek basima hem annelik hem de babalik yapan bir anneyim. Oglum da mutsuz buyumedi. Ben calisiyorum diye o anne sevgisinden mahrum buyumedi. Onemli olan cocukla kaliteli vakit gecirmek, gecirilen zaman degil. Anne mutluysa cocuk da mutlu, bu da bir gercek.
Ha isten ayrilinca kadinin degerinin ne olduguna gelince, bu konuda tartismaya girmek istemem ama, gorduklerim izlenimlerim, kadinlarimiza bakis acisi da ortada. Istisna elbette vardir ama cogunlugu boyle. Dunyanin da binbir turlu hali var, kimse de baki degil sonucta. Kimsenin is garantisi sonsuza kadar hep olacak diye birsey de yok.
Ucakta bile bir sorun oldugunda maske once anneye verilir, sonra da cocuga. Cunku anne kendini kurtarirsa cocugu da kurtarir.
 
Merhaba arkadaşlar. Kızım 10 aylık ve şu an doğum iznindeyim. İznim Haziranda ,kızım 1 yaşında olunca bitecek. İşe dönüp dönmeme kısmında çok kararsızım. Maddi olarak durumumuz iyi ve kira ödemiyoruz ancak ben 12 yıl çalıştım ve evde kızımla ilgilenmeyi çok sevsemde ev hanımı olmaya hiç alışamadım. Bazen hayatım boşa gidiyor gibi hissediyorum. Ayrıca annemlerle aynı binadayız ama onlardan bebek bakımı konusunda hiç bir destek almıyorum ve çalışırsam da bakamayacaklarını açıkça bildirdiler. Bu durumda bakıcıya bırakacağım. Bu arada patronum evden çalışmaya Asla izin vermiyor , başlarsam ofiste olacağım. Sadece mesai saatimi değiştirmesi için konuşacağım kabul etme ihtimali var .Siz olsanız ne yapardınız ya da çalışan anneler bu süreci nasıl yönettiniz?
Öncelikle sağlıkla büyütün yavrunuzu. Ben kızımı 40 günlükken eşimle dönüşümlü bakarak işe başladım. Haftada 2 gün 15e kadar işteydim. 9 aylık olana kadar öyle devam ettik. Uykusu yemesi iyi bir bebekti. Bakıcıya da alıştı hemen. Ama zaten 9 aya kadar genelde uyuyor bebekler. En hareketli en tatlı zamanlarında ve pek çok ilkinde işteydim. İstanbul’da farklı yakada işe gidip gelmek için 6:30 da emzirip çıktım akşam 19:00 da eve geldim ve 20:00 gibi uyuyordu kızım. Yani o bir saat hep oyun oynadım ve zamanım bana kalıyordu. Ama içime sinmiyor bana yetmiyordu. Sonra 2 yaşında kızım otizm tanısı aldı kamudaki işimden istifa ettim doktorun acaba anne ile bağlanma problemi var mı sorusu üzerine. 1 yıl sonra doktor bağlanma ile ilgili sorun yok gayet iyi ilişkiniz dedi ve kızım da kreşe başladığı için özel sektöre girdim. Ama sık sık grip olması, otizm has özel durumlar vb işten izin almalar şu bu beni çok yordu. İşte kafam rahattı ve iş arkadaşlarımı çok seviyordum ama hep bir eksiklik oldu kızımı gün içinde görmemek. Sonra kızım 9 yaşına geldiğinde kredi vb borçlarımız bitmişti oğluma hamile kaldım. Eşime çalışmak istemediğimi söyledim o da senin kararın ihtiyaç yok eskisi kadar dedi. Sonra da pandemi oldu 2 sene evden çıkmadan bebeğimle ilgilendim. Kendimi kafa olarak çok yorsam da, ara ara işe dönmeyi düşünsem de, oğlum aşırı hareketli (ve yaramazlık sınırlarını aşsa da) onun her anını gördüğüm için çok mutluyum. Bu karar sizde bitiyor kızımda şartlar çalışmamı gerektiriyordu ve ben çalışmama opsiyonumu düşünmedim bile. Oğlumda kızıma eksik kalma duygusu ya da her anını görme duyusu ağır bastı hamilelikte bıraktım.
 
Ben de annesi çalışmayanlar daha mutlu oluyor önermenize katılamayacağım. Dediğim gibi benimki 2010dan beri devam eden öğretmenlik hayatımdaki gözlemlerime dayalı tespitler.. oğlunuz ne güzel sorumluluk sahibi bir çocuk ki ev anahtarını kendisine verebiliyorsunuz.. yolu şansı açık olsun
Aslında evet, mutluluk da ailenin davranışlarına bağlı. Bütün çalışmayan anneler, çocuklarına sonsuz sevgi ve ilgi sunuyor diyemeyiz. Çok teşekkür ederim. Bütün çocukların bahtı açık olsun.
 
Yerinizde olsam durumda elverisliymis kreş yaşına kadar evde kendim bakardım. Sonra çocuğum kreşe ben işe başlardım.
 
Öncelikle sağlıkla büyütün yavrunuzu. Ben kızımı 40 günlükken eşimle dönüşümlü bakarak işe başladım. Haftada 2 gün 15e kadar işteydim. 9 aylık olana kadar öyle devam ettik. Uykusu yemesi iyi bir bebekti. Bakıcıya da alıştı hemen. Ama zaten 9 aya kadar genelde uyuyor bebekler. En hareketli en tatlı zamanlarında ve pek çok ilkinde işteydim. İstanbul’da farklı yakada işe gidip gelmek için 6:30 da emzirip çıktım akşam 19:00 da eve geldim ve 20:00 gibi uyuyordu kızım. Yani o bir saat hep oyun oynadım ve zamanım bana kalıyordu. Ama içime sinmiyor bana yetmiyordu. Sonra 2 yaşında kızım otizm tanısı aldı kamudaki işimden istifa ettim doktorun acaba anne ile bağlanma problemi var mı sorusu üzerine. 1 yıl sonra doktor bağlanma ile ilgili sorun yok gayet iyi ilişkiniz dedi ve kızım da kreşe başladığı için özel sektöre girdim. Ama sık sık grip olması, otizm has özel durumlar vb işten izin almalar şu bu beni çok yordu. İşte kafam rahattı ve iş arkadaşlarımı çok seviyordum ama hep bir eksiklik oldu kızımı gün içinde görmemek. Sonra kızım 9 yaşına geldiğinde kredi vb borçlarımız bitmişti oğluma hamile kaldım. Eşime çalışmak istemediğimi söyledim o da senin kararın ihtiyaç yok eskisi kadar dedi. Sonra da pandemi oldu 2 sene evden çıkmadan bebeğimle ilgilendim. Kendimi kafa olarak çok yorsam da, ara ara işe dönmeyi düşünsem de, oğlum aşırı hareketli (ve yaramazlık sınırlarını aşsa da) onun her anını gördüğüm için çok mutluyum. Bu karar sizde bitiyor kızımda şartlar çalışmamı gerektiriyordu ve ben çalışmama opsiyonumu düşünmedim bile. Oğlumda kızıma eksik kalma duygusu ya da her anını görme duyusu ağır bastı hamilelikte bıraktım.
Deneyimlerinizi paylaştığınız için çok teşekkür ederim. Siz de evlatlarınızı sağlıkla büyütün .
 
forumda denk geldim konuya, bende hamileyim şuanda ve gelecek ne getirir bilmiyorum ama ilk 1-2 yıl en azından kendim ilgilenmek istiyorum. belki sonradan, yavaş yavaş dönüş olur ve kreş dönemiyle full time geçebilirim, bilemiyorum :)
 
Merhaba arkadaşlar. Kızım 10 aylık ve şu an doğum iznindeyim. İznim Haziranda ,kızım 1 yaşında olunca bitecek. İşe dönüp dönmeme kısmında çok kararsızım. Maddi olarak durumumuz iyi ve kira ödemiyoruz ancak ben 12 yıl çalıştım ve evde kızımla ilgilenmeyi çok sevsemde ev hanımı olmaya hiç alışamadım. Bazen hayatım boşa gidiyor gibi hissediyorum. Ayrıca annemlerle aynı binadayız ama onlardan bebek bakımı konusunda hiç bir destek almıyorum ve çalışırsam da bakamayacaklarını açıkça bildirdiler. Bu durumda bakıcıya bırakacağım. Bu arada patronum evden çalışmaya Asla izin vermiyor , başlarsam ofiste olacağım. Sadece mesai saatimi değiştirmesi için konuşacağım kabul etme ihtimali var .Siz olsanız ne yapardınız ya da çalışan anneler bu süreci nasıl yönettiniz?
Ben de daha universite yillarindan çaliştim. Hep yoğun iş hayatinin içinde oldum. Ama benim de çocuğum olursa en az 3 sene çalişmayi dusunmuyorum. Gidip patrona hizmet edecegime çocuğuma hizmet ederim. Guzel şeyler pişiririm, oynarim, ogretirim. Dunyayi anlamaya çalişinca yaninda en yakininda ben olurum. Çok uzulerek soyluyorum ki çoğu kadin çalişmayip çocuğuna bakmayi kendisine yediremiyor. Maddi zorluk da yoksa çocuğunuza bakin. Çocuğunuz kreşe gidince siz de iş hayatiniza donersiniz. Maaşdan çok daha onemli çocuğunuzun bu yillari inanin
 
Ben de daha universite yillarindan çaliştim. Hep yoğun iş hayatinin içinde oldum. Ama benim de çocuğum olursa en az 3 sene çalişmayi dusunmuyorum. Gidip patrona hizmet edecegime çocuğuma hizmet ederim. Guzel şeyler pişiririm, oynarim, ogretirim. Dunyayi anlamaya çalişinca yaninda en yakininda ben olurum. Çok uzulerek soyluyorum ki çoğu kadin çalişmayip çocuğuna bakmayi kendisine yediremiyor. Maddi zorluk da yoksa çocuğunuza bakin. Çocuğunuz kreşe gidince siz de iş hayatiniza donersiniz. Maaşdan çok daha onemli çocuğunuzun bu yillari inanin
Çok doğru söylüyorsunuz giden yıllar geri gelmiyor. Bu gün mesela kızım hiç bir yere tutunmadan 5 sn. Ayakta durdu. Buna şahit olmak bile o kadar güzeldi ki kelimelerle anlatamam.
 
Merhaba arkadaşlar. Kızım 10 aylık ve şu an doğum iznindeyim. İznim Haziranda ,kızım 1 yaşında olunca bitecek. İşe dönüp dönmeme kısmında çok kararsızım. Maddi olarak durumumuz iyi ve kira ödemiyoruz ancak ben 12 yıl çalıştım ve evde kızımla ilgilenmeyi çok sevsemde ev hanımı olmaya hiç alışamadım. Bazen hayatım boşa gidiyor gibi hissediyorum. Ayrıca annemlerle aynı binadayız ama onlardan bebek bakımı konusunda hiç bir destek almıyorum ve çalışırsam da bakamayacaklarını açıkça bildirdiler. Bu durumda bakıcıya bırakacağım. Bu arada patronum evden çalışmaya Asla izin vermiyor , başlarsam ofiste olacağım. Sadece mesai saatimi değiştirmesi için konuşacağım kabul etme ihtimali var .Siz olsanız ne yapardınız ya da çalışan anneler bu süreci nasıl yönettiniz?
11 aylıkken evin her yerine kamera koyarak bakıcıya emanet ettim çocuğu. Zaten annem de yok kv yaşlı herkes bakıcı ile idare ediyor.
Ev hanımı olmak gerçekten hiç benlik değil bu hafta mecburen izin aldım ve gerçekten ev işi çok nankor 5 dk oturmuyorum ,çocuk da hep ilgi bekliyor küçük olduğu için.
Siz de bakıcı bulup 1/2 haftada cocugun düzenini öğretin ve isinize dönün bence
 
Back
X