- 21 Kasım 2017
- 28.525
- 123.681
- 598
Aşkısı -80 bindeyiz. Eşim özelde çalışıyor. Maaşları hiç düzenli değil. 1-10 arası yatması gereken maaş asla o aralıkta yatmıyor. ek bir gelirimiz de yok. Bu sefer kredi kartlarına giriyoruz. Maaşlar geldiğinde kartlara yatıyor, bu kısırdöngü böyle gidiyor. Benim maaşım garanti 15’inde yattığı için tüm kira fatura bana kayıtlı. kira fatura araba kredisi zart zırt derken ayda 6 bin kesin gidiyor. maaşı bırakıp çocuk büyütmem asla mümkün değilBorcunuz mu var ki? Hofff
Ben kamuda çalışıyorum ücretsiz izin almıştım birazda rapor aldm oğlum 20aylıktı başladığımda oğluma annem baktı 33 aylıkkende kreşe başlamıştı.İşe başladığımda çayımı bile nasıl zevkle içmiştimMerhaba arkadaşlar. Kızım 10 aylık ve şu an doğum iznindeyim. İznim Haziranda ,kızım 1 yaşında olunca bitecek. İşe dönüp dönmeme kısmında çok kararsızım. Maddi olarak durumumuz iyi ve kira ödemiyoruz ancak ben 12 yıl çalıştım ve evde kızımla ilgilenmeyi çok sevsemde ev hanımı olmaya hiç alışamadım. Bazen hayatım boşa gidiyor gibi hissediyorum. Ayrıca annemlerle aynı binadayız ama onlardan bebek bakımı konusunda hiç bir destek almıyorum ve çalışırsam da bakamayacaklarını açıkça bildirdiler. Bu durumda bakıcıya bırakacağım. Bu arada patronum evden çalışmaya Asla izin vermiyor , başlarsam ofiste olacağım. Sadece mesai saatimi değiştirmesi için konuşacağım kabul etme ihtimali var .Siz olsanız ne yapardınız ya da çalışan anneler bu süreci nasıl yönettiniz?
Ne iş yapıyorsunuz ?Aslında tekrar iş bulmam çok zor olmaz. Dediğiniz gibi ilk yaşından sonra çok sevimli oluyorlar.
Ne güzel bu şekilde çalışma imkanınızın olması. Maalesef ben tipik bir beyaz yakalı olarak saatlerimiz sabitKendi adima kizimi 2.5 sene evde buyuttum. sonra part-time sayilabilecek sekilde ise geri dondum (gunde 12 saat, haftada 3 gun). Hemsire oldugum icin bu tarz calisma imkanim var. Simdi Allah nasip ederse, ikinciye hazirlanirken, yine is saatlerimi cok azalttim. Hic calismamak bana gore degil. Cok bunaliyorum. Sadece esimden para beklemekte beni geriyor. Az da olsa elime birsey gecsin istiyorum. O yuzden dogumdan sonra haftada ortalama 16 saat calisacak sekilde isimi ayarladim. Onu da en az 2.5 yasina kadar evde buyutmek istiyorum kismet olursa. sonra yine daha cok calismaya baslarim diye dusunuyorum.
Ben müşteri hizmetleri uzmanıyım. Müşteri iletişimi ve şikayet yönetimi konusunda ciddi tecrübem var. Son şirketimde 5 yıldır çalışıyorum. Patron ücretsiz izin vermez diye düşünüyorum çünkü şu an benim yerime bakan kişiyede sorumluluğu var ( kesin bir tarih yA da maaş düzenlemesi gibi) benim maddi olarak çalışmaya ihtiyacım yok açıkçası ama zaten sorun şu ben hiç bir zaman maddiyat için çalışmadım. Yani evlenmeden önce de hiç ihtiyacım yoktu evlendikten sonra da. Ben hep kendim için çalıştım şu an o yüzden boşluktayım.Ne iş yapıyorsunuz ?
Mesleğiniz nedir ?
Ve oradan alacağınız paraya kesin ihtiyacınız var mı ?
Bence şöyle olabilir
Patronla konuşun ve 6 ay daha ücretsiz izin vermeniz mümkün mü deyin
O zamana 1,5 yaşına gelmiş olacak zaten
Belki verir o kadar daha izin
Vermezse de kolay bulunabilecek bir iş ise ve şartları, maaşı çok çok dolgun değilse size kalmış ama ben olsam çalışırdım galiba
Çünkü 2 sene sonra kreşe başlayacak
İş arayınca hemen bulacak mısınız ?
Bulsanız şartları Nasıl olacak ?
Anladım inşallah sizin ve bebeğiniz için en güzeli olur.Yasal izin 2 ay maalesef. Kamudayım. ücretsiz 2 sene izne ayrılacak maddi durumum yok.
Normalde 9-6, patronla konuşup 8-5 yapabilir miyiz diyeceğim hatta belki 4 ü bile zorlayabilirim.Mesai saatleriniz nasıl olacak peki?
Evet onunla düşünüyorum. Gerçi eşimle çok iyiyiz 10 senedir birlikteyiz ama her şey boşanmakta değil. O da işten çıkarılabilir her şey olabilir.Calisan bir anneyim. Dogum yaptiktan sonra isimi birakmadim. Iyiki birakmamisim. Dunyanin bin bir turlu hali var.
Evet durumumuz iyi eşimle de çok şükür problemimiz yok.Durumunuz iyiyse eşinizle de problemleriniz yoksa biraz ara verebilirsiniz çalışmaya.
Çocuk çok küçük.Normal şartlarda aman işini bırakma derim ama bebek daha kimseye bırakma kendin bak bence.Merhaba arkadaşlar. Kızım 10 aylık ve şu an doğum iznindeyim. İznim Haziranda ,kızım 1 yaşında olunca bitecek. İşe dönüp dönmeme kısmında çok kararsızım. Maddi olarak durumumuz iyi ve kira ödemiyoruz ancak ben 12 yıl çalıştım ve evde kızımla ilgilenmeyi çok sevsemde ev hanımı olmaya hiç alışamadım. Bazen hayatım boşa gidiyor gibi hissediyorum. Ayrıca annemlerle aynı binadayız ama onlardan bebek bakımı konusunda hiç bir destek almıyorum ve çalışırsam da bakamayacaklarını açıkça bildirdiler. Bu durumda bakıcıya bırakacağım. Bu arada patronum evden çalışmaya Asla izin vermiyor , başlarsam ofiste olacağım. Sadece mesai saatimi değiştirmesi için konuşacağım kabul etme ihtimali var .Siz olsanız ne yapardınız ya da çalışan anneler bu süreci nasıl yönettiniz?
Ben cocuk oldu diye kadinin kendini iş yasamindan uretimden cekmesini, eve kapatmasini, koca eline bakar hale gelmesini anlamiyorum. Hersey bir tarafa yarina kimin sağ cikacagi belli degilken. Ikincisi cocuk anne bagimlisi olmuyor, daha ozguvenli oluyor, bu ilkokula baslarken bile farkediliyor. Anneyle buyuyen cocugun okula alisma donemi daha uzun surebiliyor. Cocuga elimizden geldigi kadariyla iyi bir gelecek saglayabilmek icin, ona ornek olmak icin, ama herseyden onemlisi kendimiz icin calismaliyiz bence. Anne kendini kurtarirsa cocugu da kurtarir. Iş hayati sadece para kazanmak olarak dusunulmemeli, sosyallesmek, kadinin kendini yetistirmesi, cevre edinmesi, kendine daha ozenli olmasi....demek. Evde iken insan bazen tum gun pijamayla bile gezebiliyor, kendini saliyor cogu zaman. Ev isi, bitmek bilmeyen bir kısır döngü icinde karın tokluguna hizmetci moduna giriyor. Ve bu odevin gorevin haline geliyor. Bazen deger bile gormuyorsun. O kısır döngü icinde ruh sagligi bile bozulabiliyor insanin. Kendini gelistiremiyorsun bir kere. Tum gun camasir, utu, yemek...herkesi doyuruyorsun da kendi ruhunu doyuramiyorsun. Yazilacak sıralanacak cok sey var da...neyse ozetle: kadin calismali derim hep. Kadin kendini eve kapatmamali.Evet onunla düşünüyorum. Gerçi eşimle çok iyiyiz 10 senedir birlikteyiz ama her şey boşanmakta değil. O da işten çıkarılabilir her şey olabilir.
Benim gözlemlediğim anneyle büyüyen çocuklar çok daha mutlu okul hayatında. İş hayatından çekilmek değil de ihtiyaç yoksa ara vermek en mantıklısı.Ben cocuk oldu diye kadinin kendini iş yasamindan uretimden cekmesini, eve kapatmasini, koca eline bakar hale gelmesini anlamiyorum. Hersey bir tarafa yarina kimin sağ cikacagi belli degilken. Ikincisi cocuk anne bagimlisi olmuyor, daha ozguvenli oluyor, bu ilkokula baslarken bile farkediliyor. Anneyle buyuyen cocugun okula alisma donemi daha uzun surebiliyor. Cocuga elimizden geldigi kadariyla iyi bir gelecek saglayabilmek icin, ona ornek olmak icin, ama herseyden onemlisi kendimiz icin calismaliyiz bence. Anne kendini kurtarirsa cocugu da kurtarir. Iş hayati sadece para kazanmak olarak dusunulmemeli, sosyallesmek, kadinin kendini yetistirmesi, cevre edinmesi, kendine daha ozenli olmasi....demek. Evde iken insan bazen tum gun pijamayla bile gezebiliyor, kendini saliyor cogu zaman. Ev isi, bitmek bilmeyen bir kısır döngü icinde karın tokluguna hizmetci moduna giriyor. Ve bu odevin gorevin haline geliyor. Bazen deger bile gormuyorsun. O kısır döngü icinde ruh sagligi bile bozulabiliyor insanin. Kendini gelistiremiyorsun bir kere. Tum gun camasir, utu, yemek...herkesi doyuruyorsun da kendi ruhunu doyuramiyorsun. Yazilacak sıralanacak cok sey var da...neyse ozetle: kadin calismali derim hep. Kadin kendini eve kapatmamali.
Çok şükür.Çocuk biraz büyüyünce tekrar çalışmak isteyebilirsiniz daha güzel bir iş kapısı açılır hiç belli olmaz.Evet durumumuz iyi eşimle de çok şükür problemimiz yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?