Çalışan Bir Annenin İtirafları

Sizin yerinizde olmak için neler yapmazdım ki. Açın okuyun koca eline bakan şiddete aldatmaya katlanmak zorunda kalan kadınların halini. Erkek canı istedi mi çat diye sokağa attığında aile de arkanda yoksa ne yapacak bir kadın. 2 nankörsünüz o kadar. Çalışmayın evinizde oturun madem bu kadar karşısınız niye buraya yazdınız ki. Belli ki başka bir niyet var.

_masumane_ .!.:

Çalışmayan, çocuğumla yakından ilgilenmeyi tercih eden bir anneyim. Ama ötekileştirmeyi, ayrımcılığı hele hele bunu birbirimizi anlamamız ve ne olursa olsun birbirimize destek olmamız gereken hemcinslerimizin yapıyor olmasını asla kabul etmiyorum. Çalışan bir annenin vicdan azabı zaten kendisine yeter bir de bu tarz yazılarla psikolojik baskıya ne gerek var? Her insanın mizacı, yolu, bakış açısı farklı. Kadınlık, annelik yarıştırmaya ne gerek var? Her çalışmayan anne mükemmel anne olmadığı gibi, her çalışan anne de asla yetersiz anne demek değildir. Kim nasıl, nerede, ne şartlarda, hangi koşullarda mutluysa orda kalsın.

Genişletmek için tıkla...

Ay niye vicdan azabı çekelim, sanki kötü yola düştük, tövbe tövbe...

Bu yazılanlar bana çok abartı geldi. Ben de çalışıyorum. Evet sabah erken kalkıyorum. Yani yılların alışkanlığı zaten ben çalışmasam da erkenden kalkarım. Evet oğluma kahvaltı hazırlıyorum, ama eşim istemiyor. İstese ona da hazırlarım. Evde vakit kaybı olmasın diye oğluma hazırladıklarımı kutuya koyuyorum. Okula götürene kadar yiyor. Onu bıraktıktan sonra işe geçiyorum. Akşama kadar çalışıyorum. Çok memnunum çalışmaktan. Ofise girdiğimde kendimi çok iyi hissediyorum. Oğlum ilkokulda ama kreşe bırakırken ilk birkaç gün hariç birgün bile ağlamadı. Akşam geldiğimizde yemeği ben yaparım. Erken geldiysem sebze yemeği yapıyorum, vakit darsa fırında tavuk, makarna ve salata. Yanında yoğurt vs... Bazen helva bile kavururum. Yani herkes hayatından memnun. Bu kadar ajitasyon fazla değil mi ya?