Zevki için çalışan bir annenin kızıyım.. İhtiyaç mihtiyaç şöyle dursun, ay bari erken uyanıyorum saçımı başımı yapıyorum ihihihi diyen bir kadındır annem.
Tamam babamla beraber çalışıyor, ama sabahı sabah, akşamı akşam onun da sonuçta.
Bir ben, bir de kardeşim kaldık evde..
Sevgiden yoksun kalmadık, hatta fazla sevgiye boğulduk..
İlgiden yoksun kalmadık, her toplantımda annem vardı, sevgilimle kavga ettim, annem vardı, hasta oldum annem vardı..
Tamam bir telefonla gelmedi yanıma belki de, birkaç saat içinde hep yanımdaydı..
Paraya boğdu bizi, hala da boğar, arkadaşlarımdan geri kalmadım.
Sürekli irtibat halindeyiz.. Arar 1-2 saatte bir, kızım naptınız, kardeşin okuldan geldi mi, bak dolapta yemek var ısıtın yiyin sakın aç kalmayın tembihleri bilmem kaç kere..
Ev hanımları konu dışında bırakarak söylüyorum ki; yok öyle koca gün çocuğuyla ilgilenen anne..
Yemeği belli, sohbeti belli, derdi belli işte..
Oyunsa bizde oynadık.. Sohbetse biz de ettik..
Evet akşamları yemek de yaptım ben, ev de süpürdüm.
Annem çalışmasa da yapardım, ne var ki bunda..
Dersim oldu, işim oldu; kimi akşam eve geç geldim, annem de yorgun gelmiş, yemek memek yok evde, salçalı ekmek yapıvermiş hepimize..
Bundan da gocunmadık.. Oturduk güle oynaya yedik. Sonra da enerji toplayınca annem, yaptı yarının yemeğini attı dolaba..
Hayat yahu bu, her şey dört dörtlük olur mu...
Hep yemek olmaz, hep temizlik olmaz, açıkçası hep çocukla ilgilenme de olmaz, bu çalışsa da geçerli çalışmasa da..
He şimdi noldu ?
15 yaşında kardeşimin, kendini geçtim, çocuğunun hayatı bankada yatıyor..
Ben desen, hayatımı yaşıyorum..
Kimin sayesinde?
Annem ve babamın..
Günde 15 dk az ilgilendi belki, haftasonu acısını çıkarttık dibine vurduk eğlencenin..
Allah onlardan razı olsun..
Sizde ajitasyon yapıyorsunuz gibime geliyor.
Alın bir çocuk olarak yazdım..Sizin sandığınız gibi işlemiyor olay..
Kuru kuru, ilgi yetmiyor..
Arkadaşları onu bunu alırken, evde anneyle oyun oynamak kesmez kimseyi.. 
İnsanları kafanızdaki kalıplara sokmayın artık.
