ne zaman ölümü düşünsem, kızım kendi hayatını idame ettirecek yaşa gelmeden ölürsem diye kahrolurum... kimseye muhtaç olmayacak yaşa gelsin, öleceksem o zaman öleyim diye dua ederim.
ama ya bir ömür boyu bakıma muhtaç olacak çocukların anneleri ne hissediyor, düşünmek bile istemiyorum...
o yüzden kimseyi kararlarıyla ilgili yargılamam, sağlıklı bir birey de birdenbire çok önemli bir uzvunu ya da akıl sağlığını kaybedip bakıma muhtaç hale gelebilir, bunu önceden bilmek mümkün değil, ama bile bile ömür boyu bakıma muhtaç bir çocuğu dünyaya getirmek ve normal koşullarda ondan 20-30 sene önce öleceğini bilmek nasıl bir psikolojidir bunu sadece yaşayan anlar. o yüzden uzaktan ahkam kesmenin anlamı yok.