- 13 Aralık 2015
- 169
- 100
Arkadaşlar merhaba biraz uzun olacak ama yorumlarınıza desteklerinize ihtiyacım var..
Benim hayatımda yolunda gitmeyen bir takım durumlar var özellikle eşimle ilgili konularda hayatımın kontrolü elimde değilmiş gibi hissediyorum...
Biz bayağıdır sorun yaşıyoruz eşimle hayallerimiz birbirine uymamaya başladı ben bebek istiyorum o başka şeyler istiyor (yaşlarımız31-37 üç yıl olacak evleneli) neyse ana konuya geleyim benim derdim eşimle ilişkimin giderek zayıflaması.. evlenmeden önce bir tartışsak her türlü çaba gösterirdi şimdilerde öyle değil özellikle bu çocuk meselesinden dolayı kavga ettik bitme noktasına geldik ve bana her zaman valizin hazır gitmek için bahane arıyorsun git dedi aslında hiç öyle bir durum yok tartışıp da evimi falan terk etmedim ama bu sefer gerçekten gidecektim böyle deyince yapmadım niyetimin çekip gitmek olmadığını anlasın diye tartıştım kızdım kavga ettim çünkü benim niyetim yuvamı yıkmak değil ki seviyorum eşimi herkes gibi mutlu olalım istiyorum...
Şunu da eklemeliyim eşimle ilk evlendiğimiz zamanlarda çok kavga etmiştik üç yıl olacak hala eşim olanları unutmadı anlayışsızlıklarımı sürekli her kavgada söylüyor halbuki benim öyle davranmalarımın temelinde yine eşimin hali tavrı vardı her daim özel hissettirilmek istemiştim eşim evlendiğimiz zaman bir kuşun kafese tıkılması gibi hissetti kendini her daim dışarıda olmak istedi bekarken olduğu gibi olamamak çok sıkıntıya düşürdü onu ve ben de çıktığı her seferinde kavga ettim sevmiyorsun beni diyerek çünkü bana dair hevesini göremiyordum evlenince başlayan cinsel hayatımızın çok kıymetli olmasını istiyordum romantizm olsun birlikte bişeyler yapmaya hevesi olsun isteyip göremeyince kırılıyor her tepkimi sinirle gösteriyordum ilk yılımızda ne güzel hayallerim vardı hiçbirini yapamadık.. Fazla uzattım şimdi o bahsettiğim bebekle ilgili kavganın etkisinden de kurtulmak amacıyla bir kaç gün önce kısacık bir tatile gittik sadede geliyorum mesela orda çekindiğimiz fotoğraflarda bakıyor kendini çok beğeniyor insan döner bir iltifat eder bişey yapar ne bileyim ben de çok güzel bir kadınım eşimde hep vardı özgüven ama rahatsız etmiyordu şimdi ediyor yani üzerinde hakkım yokmuş gibi hisseder oldum dinletemiyorum isteklerimi başka bir özgüveni var bu da bana kendimi kötü hissettiriyor özgüvenim kırılıyor acaba diyorum toparlayabilir miyim yoksa sessiz mi kalmalıyım zaten bitecek diyerek?
İnanın yapı olarak çok duygusal biriyim ne bileyim hoş şeyler bekliyorum ondan fakat yapmıyor ya da istediğim gibi olsun artık çocuğumuz olsun diyorum ikna edemiyorum eşimin özgüveni bekarken yaşadığı hayattan geliyor yakışıklı ve karakterli bir adam ailesinden uzakta 10yıl kalmış ve çok şey yaşamış arkadaşlarının ona bu konularda gıptayla bakması bile hala gururlandırıyor onu. Bilmiyorum bu adam nasıl aile babası olacak nasıl bana kendimi eşsiz hissettirecek.. Öyle bir çabası da yok bana değersiz hissettiren de bu ne olursa olsun umurunda değil gibi.. Evlenmeden önce çok başkaydı ilişkimiz aşık olduğuna emindim ama yıllar içinde bu hale geldik. Çok moralsizim nasıl bir yol izlemeliyim bir ilişkiyi akıllı biçimde yürütememiş gibi hissediyorum boşanmayı istemiyorum ama seçenek göremiyorum hiç bir sorunumuz yoktu keşke evlenmeseydik diyorum bu arada da özgüvenim giderek azalıyor yaşımız geçiyor çocuğum hala yok vb
Benim hayatımda yolunda gitmeyen bir takım durumlar var özellikle eşimle ilgili konularda hayatımın kontrolü elimde değilmiş gibi hissediyorum...
Biz bayağıdır sorun yaşıyoruz eşimle hayallerimiz birbirine uymamaya başladı ben bebek istiyorum o başka şeyler istiyor (yaşlarımız31-37 üç yıl olacak evleneli) neyse ana konuya geleyim benim derdim eşimle ilişkimin giderek zayıflaması.. evlenmeden önce bir tartışsak her türlü çaba gösterirdi şimdilerde öyle değil özellikle bu çocuk meselesinden dolayı kavga ettik bitme noktasına geldik ve bana her zaman valizin hazır gitmek için bahane arıyorsun git dedi aslında hiç öyle bir durum yok tartışıp da evimi falan terk etmedim ama bu sefer gerçekten gidecektim böyle deyince yapmadım niyetimin çekip gitmek olmadığını anlasın diye tartıştım kızdım kavga ettim çünkü benim niyetim yuvamı yıkmak değil ki seviyorum eşimi herkes gibi mutlu olalım istiyorum...
Şunu da eklemeliyim eşimle ilk evlendiğimiz zamanlarda çok kavga etmiştik üç yıl olacak hala eşim olanları unutmadı anlayışsızlıklarımı sürekli her kavgada söylüyor halbuki benim öyle davranmalarımın temelinde yine eşimin hali tavrı vardı her daim özel hissettirilmek istemiştim eşim evlendiğimiz zaman bir kuşun kafese tıkılması gibi hissetti kendini her daim dışarıda olmak istedi bekarken olduğu gibi olamamak çok sıkıntıya düşürdü onu ve ben de çıktığı her seferinde kavga ettim sevmiyorsun beni diyerek çünkü bana dair hevesini göremiyordum evlenince başlayan cinsel hayatımızın çok kıymetli olmasını istiyordum romantizm olsun birlikte bişeyler yapmaya hevesi olsun isteyip göremeyince kırılıyor her tepkimi sinirle gösteriyordum ilk yılımızda ne güzel hayallerim vardı hiçbirini yapamadık.. Fazla uzattım şimdi o bahsettiğim bebekle ilgili kavganın etkisinden de kurtulmak amacıyla bir kaç gün önce kısacık bir tatile gittik sadede geliyorum mesela orda çekindiğimiz fotoğraflarda bakıyor kendini çok beğeniyor insan döner bir iltifat eder bişey yapar ne bileyim ben de çok güzel bir kadınım eşimde hep vardı özgüven ama rahatsız etmiyordu şimdi ediyor yani üzerinde hakkım yokmuş gibi hisseder oldum dinletemiyorum isteklerimi başka bir özgüveni var bu da bana kendimi kötü hissettiriyor özgüvenim kırılıyor acaba diyorum toparlayabilir miyim yoksa sessiz mi kalmalıyım zaten bitecek diyerek?
İnanın yapı olarak çok duygusal biriyim ne bileyim hoş şeyler bekliyorum ondan fakat yapmıyor ya da istediğim gibi olsun artık çocuğumuz olsun diyorum ikna edemiyorum eşimin özgüveni bekarken yaşadığı hayattan geliyor yakışıklı ve karakterli bir adam ailesinden uzakta 10yıl kalmış ve çok şey yaşamış arkadaşlarının ona bu konularda gıptayla bakması bile hala gururlandırıyor onu. Bilmiyorum bu adam nasıl aile babası olacak nasıl bana kendimi eşsiz hissettirecek.. Öyle bir çabası da yok bana değersiz hissettiren de bu ne olursa olsun umurunda değil gibi.. Evlenmeden önce çok başkaydı ilişkimiz aşık olduğuna emindim ama yıllar içinde bu hale geldik. Çok moralsizim nasıl bir yol izlemeliyim bir ilişkiyi akıllı biçimde yürütememiş gibi hissediyorum boşanmayı istemiyorum ama seçenek göremiyorum hiç bir sorunumuz yoktu keşke evlenmeseydik diyorum bu arada da özgüvenim giderek azalıyor yaşımız geçiyor çocuğum hala yok vb