Mutsuz ve memnuniyetsizim.

Bi kaç kez kapıyı çarpıp kendiniz çıksanız mahçup olup vazgeçer mi mesela. Bu dönem anlayış görecek kişi sizsiniz ne iş yapıyor bu kadar telefonda uyku diyecek kadar
sürekli ayakta olduğu fiziksel olarak gercekten yorulduğu bir iste çalışıyor. o konuda hak veriyorum. ama bir saat bi gezmek, oturup çay içmek ne kadar yorabilir bilmiyorum.

arkadaslarım varken onlarla çıkıyordum istediğim zaman. esime de bu kadar bağımlı değildim. arkadaslarımın hepsi gitti ağustos ayında. hakkaride yasıyoruz ve gece tek basima çıkmaya niyet bile edemem açıkcası 🥲

bu arada surat astığımda falan tamam çıkalım diyor. ama o şekilde ben zorla yaptırıyorum gibi oluyor. ben ikimiz de keyif alalım istiyorum. zorla götüreceksem ne anlamı var. yorgunken çıktığımızda mesela 2 çay içiyoruz sohbet çok güzel akarken birden hadi kalkalım mı diyor. bütün hevesim kaçıyor. kime anlatsam da beni haksız buluyor adam yoruluyor anlayışlı ol falan diyorlar.

esime sorsan anlıyorum seni, haklısın diyor. sonra dönüp dediği şey “buradaki ümkanlarımız bu kadar. elimizden bir sey gelse yapardık. az daha sabret” bu lafları duyunca da çıldırıyorum. ömrümün hiç mi kıymeti yok benim. neye sabredeyim. ayy ne biliyim. çok dolmusum 😂😂
 
Aynı şeyleri yaşamış biri olarak şimdi sana daha yeni oturup çay içebildiğimi söyleyeyim aşkım 🥰 asla vaktin olmayacak doğumdan sonra o boşluk öyle güzel dolacak ki çayını dışarıda içmek bile istemeyeceksin çünkü o bebiksiz beş dakika geçirmek istemiyorsun🥹🥰
 
Aynı şeyleri yaşamış biri olarak şimdi sana daha yeni oturup çay içebildiğimi söyleyeyim aşkım 🥰 asla vaktin olmayacak doğumdan sonra o boşluk öyle güzel dolacak ki çayını dışarıda içmek bile istemeyeceksin çünkü o bebiksiz beş dakika geçirmek istemiyorsun🥹🥰
inşallah öyledir. su an sanırım kendimi çok vasıfsız hissediyorum. en azından çocuğumla ilgilenmek bir ise yarıyorum hissini yaşatabilir 🥲 bir an önce her anımı dolduracak miniğin gelmesini bekliyorum. kücücük bir bebeğe bel bağlamak istemiyorum ama sanki bana iyi gelecek tek şey oymus gibi hissediyorum 😂
 
inşallah öyledir. su an sanırım kendimi çok vasıfsız hissediyorum. en azından çocuğumla ilgilenmek bir ise yarıyorum hissini yaşatabilir 🥲 bir an önce her anımı dolduracak miniğin gelmesini bekliyorum. kücücük bir bebeğe bel bağlamak istemiyorum ama sanki bana iyi gelecek tek şey oymus gibi hissediyorum 😂
Bende hamileyken öyleydim yat kalk yat kalk…
Şimdi sana hangi kelimelerle gerçekten iyi gelecek olan tek şeyin o olduğunu anlatabilirim ki az kaldı yaşayıp göreceksin🥹

Şöyle diyeyim emziriyorum yediriyorum yatırıyorum annem geliyor bakmaya bende uyumaya gidiyorum yan odadan özlüyorum fotoğraflarına bakıyorum😌
 
Hayat sürekli iniş-çıkışlarla dolu biliyorum ama 2-3 ayda bir sürekli bu psikolojiye girmekten çok yoruldum.

Birden bire hayatımdaki hiçbir sey beni mutlu edememeye başlıyor. keyif alamıyorum, ilerleyemeyecek gibi hissediyorum.

Sağlıklı ilerleyen bir hamileliğim var çok şükür. Sadece bu bile yeterli olmalı diyorum bazen çünkü çok istemiştim. Ama bazen kendimi daha fazlasını isterkem buluyorum ve istediklerime ulaşamadıkça hırçın ve mutsuz oluyorum.

Kendimi bazen çok doyumsuz hissediyorum. Eskiden böyle değildim. Elimdekinin kıymetini bilir, elimde olmayan için kendimi yıpratmazdım. Ama şimdi sürekli daha fazlasını istiyorum.

Evlendiğimden beri birden bire sürekli alışveriş yapmaya başladım mesela. Sadece trendyolda son bir yılda yüz bin tl üzeri alışveriş yapmisim. Hangi aldığımı kullandım veya sevdim? Çoğunu bağışladım. Sanki sadece alışveriş yapmak beni mutlu ediyor. Kendime, esime, kedime veya bebeğime fark etmiyor. Yeter ki eve yeni bir sey girsin. O an inanılmaz tatmin oluyorum ama sonra geciyor.

Son 5-6 aydır alışverisi bıraktım sadece gereken şeyleri alıyorum. Çocuğumuz olacağı için daha hesaplı olmak durumumdayız. Derdim su an alışveriş yapamamak da değil. Ama her bu ruh haline düstüğümde alışveriş yapmanın veya bir yere para harcamanın beni iyi hissettirebileceği düsüncesine girmem.

Online terapi alıyorum. bu durumun normal olduğunu, istediğim ve huzurlu olduğum bir çevrede olduğum zaman bu alışkanlıkların gececeğini söyledi. ama o ne zaman olacak? sosyal hayatım yok. sevdiğim arkadaslarım vardı hepsi malesef tayinle gitti. tek basima kaldım. sadece esim var. o da çok yoğun çalışıyor ve genelde yemekten sonra uyuyakalıyor. kızıp kavga ediyorum bana zaman ayırsın diye ama biliyorum ki o da insan, isteyerek bilerek benden zamanını esirgemiyor. ama mesela izin günlerinde vs beraber yürüyüş yaptığımızda, dısarı çıkıp bir kahve içtiğimizde, sohbet ettiğimizde daha iyi hissediyorum.

her gün aynı seyleri yapıyorum. ev işlerini yaptığım sıra- saat bile aynı. online kurs alıyorum, kitap okuyorum ama hepsini zorlama yapıyorum. bir yerde bunlardan keyif alacağıma inanma isteğiyle kendimi ittiriyorum sürekli.

bazı zamanlar o kadar umutlu ve mutluyum ki hayattan. bazen ne gerek var bu kadar yorulmaya diyorum. 24 saat yatıp tavanı izlesem hiçbir sey kaçırmam. öyle bir hayat. bunaldım.
Bu terapiler neden hep online alınıyor onu anlamıyorum ben de.kanlı canlı görüşmek varken.
 
Hayat sürekli iniş-çıkışlarla dolu biliyorum ama 2-3 ayda bir sürekli bu psikolojiye girmekten çok yoruldum.

Birden bire hayatımdaki hiçbir sey beni mutlu edememeye başlıyor. keyif alamıyorum, ilerleyemeyecek gibi hissediyorum.

Sağlıklı ilerleyen bir hamileliğim var çok şükür. Sadece bu bile yeterli olmalı diyorum bazen çünkü çok istemiştim. Ama bazen kendimi daha fazlasını isterkem buluyorum ve istediklerime ulaşamadıkça hırçın ve mutsuz oluyorum.

Kendimi bazen çok doyumsuz hissediyorum. Eskiden böyle değildim. Elimdekinin kıymetini bilir, elimde olmayan için kendimi yıpratmazdım. Ama şimdi sürekli daha fazlasını istiyorum.

Evlendiğimden beri birden bire sürekli alışveriş yapmaya başladım mesela. Sadece trendyolda son bir yılda yüz bin tl üzeri alışveriş yapmisim. Hangi aldığımı kullandım veya sevdim? Çoğunu bağışladım. Sanki sadece alışveriş yapmak beni mutlu ediyor. Kendime, esime, kedime veya bebeğime fark etmiyor. Yeter ki eve yeni bir sey girsin. O an inanılmaz tatmin oluyorum ama sonra geciyor.

Son 5-6 aydır alışverisi bıraktım sadece gereken şeyleri alıyorum. Çocuğumuz olacağı için daha hesaplı olmak durumumdayız. Derdim su an alışveriş yapamamak da değil. Ama her bu ruh haline düstüğümde alışveriş yapmanın veya bir yere para harcamanın beni iyi hissettirebileceği düsüncesine girmem.

Online terapi alıyorum. bu durumun normal olduğunu, istediğim ve huzurlu olduğum bir çevrede olduğum zaman bu alışkanlıkların gececeğini söyledi. ama o ne zaman olacak? sosyal hayatım yok. sevdiğim arkadaslarım vardı hepsi malesef tayinle gitti. tek basima kaldım. sadece esim var. o da çok yoğun çalışıyor ve genelde yemekten sonra uyuyakalıyor. kızıp kavga ediyorum bana zaman ayırsın diye ama biliyorum ki o da insan, isteyerek bilerek benden zamanını esirgemiyor. ama mesela izin günlerinde vs beraber yürüyüş yaptığımızda, dısarı çıkıp bir kahve içtiğimizde, sohbet ettiğimizde daha iyi hissediyorum.

her gün aynı seyleri yapıyorum. ev işlerini yaptığım sıra- saat bile aynı. online kurs alıyorum, kitap okuyorum ama hepsini zorlama yapıyorum. bir yerde bunlardan keyif alacağıma inanma isteğiyle kendimi ittiriyorum sürekli.

bazı zamanlar o kadar umutlu ve mutluyum ki hayattan. bazen ne gerek var bu kadar yorulmaya diyorum. 24 saat yatıp tavanı izlesem hiçbir sey kaçırmam. öyle bir hayat. bunaldım.
Yalnızlık hissettiğin için böylesin bide hamilesin duyguların da o yüzden yoğun sanırım üzüldüm , alışveriş ile de içindekini galiba bastırmaya çalışıyorsun , eve boya al mesela bir boş tuval üzerinde resim çiz rahatlatıcı müzik eşliğinde dene veya el işi seviyorsan tığ ile bişeyler yapabilirsin çok yaşlı işi gibi gelse de bazen güzel oluyor kafa dağıtıcı veya okadar para trendyola vereceğine mesela kurslara katıl yeni arkadaşlıklar edinirsin.. bu zamanların tadını çıkar kendini sev. Bebeğin doğduğunda zamanının çoğu bebekle geçecek biraz tadını çıkarsan sana iyi gelecek 🥰 bunlarda geçer elbet canını sıkma 🙏🏼
 
Bende hamileyken öyleydim yat kalk yat kalk…
Şimdi sana hangi kelimelerle gerçekten iyi gelecek olan tek şeyin o olduğunu anlatabilirim ki az kaldı yaşayıp göreceksin🥹

Şöyle diyeyim emziriyorum yediriyorum yatırıyorum annem geliyor bakmaya bende uyumaya gidiyorum yan odadan özlüyorum fotoğraflarına bakıyorum😌
Allahım ayırmasın inşallah 🥰🥰
 
Yalnızlık hissettiğin için böylesin bide hamilesin duyguların da o yüzden yoğun sanırım üzüldüm , alışveriş ile de içindekini galiba bastırmaya çalışıyorsun , eve boya al mesela bir boş tuval üzerinde resim çiz rahatlatıcı müzik eşliğinde dene veya el işi seviyorsan tığ ile bişeyler yapabilirsin çok yaşlı işi gibi gelse de bazen güzel oluyor kafa dağıtıcı veya okadar para trendyola vereceğine mesela kurslara katıl yeni arkadaşlıklar edinirsin.. bu zamanların tadını çıkar kendini sev. Bebeğin doğduğunda zamanının çoğu bebekle geçecek biraz tadını çıkarsan sana iyi gelecek 🥰 bunlarda geçer elbet canını sıkma 🙏🏼
pilatese gidiyordum, arkadaslarım vardı. değişik ortamlara girebiliyordum, yeni ünsanlarla tanısıyordum falan. hamile kalınca doktor pilatesi yasakladı, arkadaslarımın hepsi de tasindı. yani evet tanıdığım bi kaç kişi var ama bana göre değiller çok. su an burda öyle kurs vs imkanım olmuyor. online almanca dersleri alıyorum haftada 3 gün. memlekette olsam böyle dertlerim olmayacaktı sanırım. insan elindekinin değerini kaybedince anlıyor 😂
 
pilatese gidiyordum, arkadaslarım vardı. değişik ortamlara girebiliyordum, yeni ünsanlarla tanısıyordum falan. hamile kalınca doktor pilatesi yasakladı, arkadaslarımın hepsi de tasindı. yani evet tanıdığım bi kaç kişi var ama bana göre değiller çok. su an burda öyle kurs vs imkanım olmuyor. online almanca dersleri alıyorum haftada 3 gün. memlekette olsam böyle dertlerim olmayacaktı sanırım. insan elindekinin değerini kaybedince anlıyor 😂
İnan bana çok büyük bir derdin yok. 10 parmaktan 2 arkadaşım kaldı benim onlarla da 3 ayda bir görüşüyorum ikisinin de bebeği oldu asla zamanları olmuyor. Arayan soran hep benim onlarla da ben mesafe koydum araya. Artık kendime kendim kahve ısmarlıyorum , kitabımı kafede kahve içerken tek takılıyorum kulaklık takıp müzik açıp geziyorum böyle yani insan kendini sevmeli gerçekten insanlara ihtiyacımız yok. Yalnızlığı bana insanlar sevdirdi. Abilerim kardeşlerim ailem bile bana sevdirdi yalnızlığı.
 
İnan bana çok büyük bir derdin yok. 10 parmaktan 2 arkadaşım kaldı benim onlarla da 3 ayda bir görüşüyorum ikisinin de bebeği oldu asla zamanları olmuyor. Arayan soran hep benim onlarla da ben mesafe koydum araya. Artık kendime kendim kahve ısmarlıyorum , kitabımı kafede kahve içerken tek takılıyorum kulaklık takıp müzik açıp geziyorum böyle yani insan kendini sevmeli gerçekten insanlara ihtiyacımız yok. Yalnızlığı bana insanlar sevdirdi. Abilerim kardeşlerim ailem bile bana sevdirdi yalnızlığı.
ben de seviyorum yalnızlığı. ama o seçimi kendim yaparken seviyorum galiba. mecburen yalnız kalmak zorunda kaldığımda endişelendim sanırım. bakalım.. sürekli bir his de değil zaten ama 2-3 ayda bir yoklayan bir his. bilemiyorum. Allah sonumuzu hayır etsin diyelim 😂
 
ben de seviyorum yalnızlığı. ama o seçimi kendim yaparken seviyorum galiba. mecburen yalnız kalmak zorunda kaldığımda endişelendim sanırım. bakalım.. sürekli bir his de değil zaten ama 2-3 ayda bir yoklayan bir his. bilemiyorum. Allah sonumuzu hayır etsin diyelim 😂
Bence hamilelikten dolayı duyguların çok karışıyor daha lohusa zamanın olucak şimdiden böyle olma 🥹 Allah hayırlısıyla kucağına almayı nasip etsin bana da dua et benimde olsun inşallah 🙏🏼
 
Bence hamilelikten dolayı duyguların çok karışıyor daha lohusa zamanın olucak şimdiden böyle olma 🥹 Allah hayırlısıyla kucağına almayı nasip etsin bana da dua et benimde olsun inşallah 🙏🏼
inşallah. Allah isteyen, özlemini çeken kimseye aratmasın. sağlıklı, mutle evlatlar nasip etsin size.
 
X