- 10 Aralık 2017
- 189
- 86
- 39
-
- Konu Sahibi bubendegilim
- #61
Merhabalar.
Pandemiden tam 5 ay evvel evlendim. Aşk evliliği değil de beni çok sevdiğini söyleyen , benim için her şeyi yapacağını söyleyen bir adamla hayatımı birleştirdim. Beni seven kişi , beni üzmez dedim. Aşık değildim ama seviyordum. Ailem asla bizi denk görmedi ( eğitim , çevre bakımından). Ben maalesef bunları göz ardı ederek ve daha evvelki tecrübelerimden dolayı sadece ‘iyi insan olsun , yeter’ mantığı ile evlendim. Bebeğim olsun çok istiyordum , çok şükür o da oldu. Pandemi başladı ve bizim işimizi direkt vurdu. Kendine ait 3 tane cafesi vardı. Çok ciddi bir geliri varken birden dibi gördük. Eve her gün gelip ne kadar mutsuz olduğunu anlatıp durdu. Bana yansıtma dememe rağmen sürekli anlattı. Ailesi asla arkasında olmayan ve onu hiç istemeyen bir kişi. Maddi durumu iyiyken arayan kardeşleri bile şu an telefonu kaldırmıyor. Ben evlendiğim için çok pişman oldum. Gerçekten şu an çok bunalmış durumda ve psikolojisi de bozuldu. Bana bebek konusunda elinden geldiğinin fazlası ile yardım ediyor. Parası varken hiç hesabını sormazdı, eli çok açık bir adamdı. Ama şu an tek kelime dahi konuşamıyoruz , hemen sinirleniyor ve saçma sapan cümleler kuruyor. Ailem durumun farkında ve bana destekler ama babam bırakmayı şu an için düşünme adam kötü biri değil sadece başına böyle bir durum geldi diyor. Maddi olarakta ailem destek olmaya çalışıyor ama bu eşimin ağırına gidiyor. Boşanmak istemiyorum ama dayanacak gücüm de kalmadı davranışlarına. Yok saymayı düşünüyorum ama sonra insan eve gelince eşiyle konuşmak istiyor.
bu durumlar geçer mi sizce
Bu arada benim babam inanılmaz zor bir adamdır.Ne güzel şeyler yazıyorsunuz…
Benim ailemde de huzur çok fazla, mutlular. Zor zamanlarda annem babama çok destek oldu. Annemin cebinde parası olmazdı bizden de isteyemezdi. Hep kontrol eder koyardım. Zor günleri bizde geçirdik ama kenetlendik. Eşim ise sürekli öfke kusuyor…
Bence bu süreçte sadece eşiniz değil siz de depresyona girmişsiniz. Siz de kendime hayrım yok ki eşime olayım moduna girmişsiniz. Annenizde size destek olup dinleyeceğine " ben söylemiştim" diye konuşması hepten bunalıma sokmuş sizi. Siz de bir destek alsanız çok daha iyi olur. kafanız rahatlarAksine eline biraz para geçmişti, eşim yanıma yardımcı tuttu. Çok ağır depresyondayım diye. Sonra ben masraf olduğu için yardımcıyı yanımdan yolladım. Eşim bu seferde gidip bana robot aldı. Sen yorumla diye. Kötü bir adam değil ama bu depresyon süreci çok ağır geldi bana.
Gecmiş olsun uzuldum.Ama mücadele edin yuvaniz için.Esiniz bir d r gitsin duşük doz bir sakinlestirici ile düzelecektir. En azindan o ofkesi gecer .Belki konusur sizinle.E onun icinde kolay degil.Bebege anneniz falan bakma durumu varsa baksin siz calisin .Eşinize destek olun yoksa allah korusun psikolojiniz iyice bozulur o herseyden zor.Umarım atlatirsiniz .Gonlunuzu ferah tutun bir cikiş olur işallah.Bebeginiz var onu düşünün.O halde beni en iyi sizin anlamanız lazım. Ben çok bunaldım sadece belki bu tarz şeyleri yaşayıp bana destek olmak isteyen kadınlar olur diye konuyu açtım. Sütüm gittiği için çok mutsuzum. Zaten ben elimde kalan son kuruşa kadar harcıyorum. Utanarak yazıyorum ama mama parasını babam veriyor, çok ağır geliyor…
Evet aslında online olarak alabilirim. Ben aslında iyiydim, çünkü evimize yetebiliyordum. Bebeğimize de aynı şekilde. Ama sütüm gidince, bende de kayış koptu…Bence bu süreçte sadece eşiniz değil siz de depresyona girmişsiniz. Siz de kendime hayrım yok ki eşime olayım moduna girmişsiniz. Annenizde size destek olup dinleyeceğine " ben söylemiştim" diye konuşması hepten bunalıma sokmuş sizi. Siz de bir destek alsanız çok daha iyi olur. kafanız rahatlar
Ah ne zor zamanlarmış…Anlatımınız resmen öküz öldü ortaklık bozuldu misali. Eşinizde her zaman her kosulda destek olmalısınız. Yaşadıkları cok normal şeyler degil. Ve ekstra şunu soylıyım 2001 krizinde evimizde kahvaltı da sadece zeytin yediğimiz zamanları hatırlıyorum. Babam dükkanını kapamıştı. Evde okuyan 3 çocuk. Babam sirf evde durmamak için dışarı çıkar aksam gelirdi. Belki günlük işler bulurum diye. Sonra annem de yıllarca çalışmayan kadın destek olmak için gidip çalıştı. O günler geçti. Durumumuz gayet iyi oldu. Annemle babamda sürekli kavga ettiler ama annem de elini taşın altına koydu bu süreci babamla birlikte atlattılar. Çocuğunuzu gerekirse bırakın annenize sizde bir işin ucundan tutun. Gerekirse bazi belediyeler bu pandemi sürecinde ücretsiz psikolojik destek veriyor. Oralardan eşinizin depresyonu için destek alin
Zaten bebeğimiz olmasa o direkt boşanmak isterdi ona eminim. Bebeğim çok küçük, anneminde sağlık sorunları var. Bir de annem gelirimi bildiği için asla çalışmamı istemiyor. Bebeğini büyüt diyip duruyor.Gecmiş olsun uzuldum.Ama mücadele edin yuvaniz için.Esiniz bir d r gitsin duşük doz bir sakinlestirici ile düzelecektir. En azindan o ofkesi gecer .Belki konusur sizinle.E onun icinde kolay degil.Bebege anneniz falan bakma durumu varsa baksin siz calisin .Eşinize destek olun yoksa allah korusun psikolojiniz iyice bozulur o herseyden zor.Umarım atlatirsiniz .Gonlunuzu ferah tutun bir cikiş olur işallah.Bebeginiz var onu düşünün.
Peki sana kendimden örnek vereyim.
17 senelik evliyim.
Eşim 2 kez büyük battı.
1 tl bile yoktu cebimizde.
Gün geldi evi sadece gırgırla toz aldım, sildim.
Çabuk pişen yemeklerden yapmaya çalıştım ki, doğalgaz az gelsin.
Çocuguma 1 sene oyuncak, üzerimize kıyafet almadık.
Sonra işe başladım.
Zamanla her şey düzene girdi.
Çok şükür battığımız meblagı zamanla yerine de koyduk.
Evlilik iyi günde kötü günde bir olmaktır.
Yeri geliyor insanlar saglıkları ile sınanıyor.
Bak burada bir çok anne var evladının, eşinin, sevdiklerinin saglıkları ile sınanan.
Rabbim dermansız dert vermesin.
Belki zaman alacaktır ama unutma her yokuşun bir inişi var.
Eşine surat asma, bunaltma, anlamaya çalış. Kolay mı zirvedeyken dibi görmek ?
Eşiniz zor bir dönemden geçerken, derdini sizin tesellinizle, desteğinizle unutacakken “bana yansıtma” diyerek en büyük kötülüğü yapmışsınız. Eşinize destek olmanız, onu ferahlatmanız geeekirdi. Siz dert ortağı olamamışsınız malesef. Bu adamın işi de düzelir pskilojisi de düzelir, ama ben olsam eşimin dar günümde yanımda olmayışını unutmazdım.Merhabalar.
Pandemiden tam 5 ay evvel evlendim. Aşk evliliği değil de beni çok sevdiğini söyleyen , benim için her şeyi yapacağını söyleyen bir adamla hayatımı birleştirdim. Beni seven kişi , beni üzmez dedim. Aşık değildim ama seviyordum. Ailem asla bizi denk görmedi ( eğitim , çevre bakımından). Ben maalesef bunları göz ardı ederek ve daha evvelki tecrübelerimden dolayı sadece ‘iyi insan olsun , yeter’ mantığı ile evlendim. Bebeğim olsun çok istiyordum , çok şükür o da oldu. Pandemi başladı ve bizim işimizi direkt vurdu. Kendine ait 3 tane cafesi vardı. Çok ciddi bir geliri varken birden dibi gördük. Eve her gün gelip ne kadar mutsuz olduğunu anlatıp durdu. Bana yansıtma dememe rağmen sürekli anlattı. Ailesi asla arkasında olmayan ve onu hiç istemeyen bir kişi. Maddi durumu iyiyken arayan kardeşleri bile şu an telefonu kaldırmıyor. Ben evlendiğim için çok pişman oldum. Gerçekten şu an çok bunalmış durumda ve psikolojisi de bozuldu. Bana bebek konusunda elinden geldiğinin fazlası ile yardım ediyor. Parası varken hiç hesabını sormazdı, eli çok açık bir adamdı. Ama şu an tek kelime dahi konuşamıyoruz , hemen sinirleniyor ve saçma sapan cümleler kuruyor. Ailem durumun farkında ve bana destekler ama babam bırakmayı şu an için düşünme adam kötü biri değil sadece başına böyle bir durum geldi diyor. Maddi olarakta ailem destek olmaya çalışıyor ama bu eşimin ağırına gidiyor. Boşanmak istemiyorum ama dayanacak gücüm de kalmadı davranışlarına. Yok saymayı düşünüyorum ama sonra insan eve gelince eşiyle konuşmak istiyor.
bu durumlar geçer mi sizceBiraz karışık anlattım kusura bakmayın…
Kıyamam çok geçmiş olsun.Ne kadar güzel yazmışsıniz.
Ben evliliğime maddi sıkıntılarla basladım ve biliyordum esimin durumunu kabul ettim evlendim seviyordum. Maddi sıkintılarda ben ona destek oldum uzulme dedim asacagiz dedim. cocugum 7 aylikti anneme biraktim calistim.
Simdi maddi olarak refaha ciktik hayal edemeyecegimiz yerlere geldik dedim tamam gecti o gunler 2. cocugumu di
dogurdum dedim bu sefer 2 yıl ucretsiz izin kullanacagim kendim bakacagim bu seferde benim ciddi sağlık problemlerim cikti hic bilmedigim kalp problemi cikti 1 ay hastanede yattim hamile halimle. buyuk oglum bir annemler bir kayinvalidemler arasinda gitti geldi. Eşim desen 1 ay boyunca gece benim yanida kanepede yattı sabah kalkti hastaneden ise gitti. gece uyandı beni serumumla beraber lavaboya goturdu.
Yani maddi sorunda yasadik saglik sorunuda hala da sağlık sorunu yasiyorum. Maddi konularda ben hep ona üzülme Allah büyüktür dedim sağlik konusunda o bana üzülme Allah buyuktür dedi.
Şimdi o maddi darliğa düsünce ben esimle evlendigime pisman olsaydım ben sagligimi kaybedince o da benimle evlendigine pisman olsaydı o zaman.
Sadece şunu soyluyorum şu an ciddi sağlik problemim var kalp yetmezligi yuzunden acil ameliyat denildi 20 gunluk bebegim var 5 yasinda oglum var. sağligım yerinde olsaydı da biz yine esimle maddi zorlukları el ele verip aşsaydık.
Sütüm gittiği için söyledim onu aslında. Unutmayabilir sorun yok. Beni boşayada bilir.Eşiniz zor bir dönemden geçerken, derdini sizin tesellinizle, desteğinizle unutacakken “bana yansıtma” diyerek en büyük kötülüğü yapmışsınız. Eşinize destek olmanız, onu ferahlatmanız geeekirdi. Siz dert ortağı olamamışsınız malesef. Bu adamın işi de düzelir pskilojisi de düzelir, ama ben olsam eşimin dar günümde yanımda olmayışını unutmazdım.
Bunu keşke konuda belirtseydim. Sütüm gittiği böyle bir şey demiştim. Hiç saatlerce göğsünüzü sağıp , bir damla süt olmamasını ve bebeğinizin saatlerce hıçkırarak ağladığına şahit oldunuz mu ? Çok acı bir durumdu benim için. Kusura bakmayın o an eşimin psikolojisi hiç umurumda olmadı.Bana yansıtma çok acımasız bir şey değil mi ya? Eşler birbirlerine kötü giden iş durumundan bahsetmemeli mi?
Rabbi yar ve yardımcınız olsun. Size inşallah en acilinden şifa göndersin.Ne kadar güzel yazmışsıniz.
Ben evliliğime maddi sıkıntılarla basladım ve biliyordum esimin durumunu kabul ettim evlendim seviyordum. Maddi sıkintılarda ben ona destek oldum uzulme dedim asacagiz dedim. cocugum 7 aylikti anneme biraktim calistim.
Simdi maddi olarak refaha ciktik hayal edemeyecegimiz yerlere geldik dedim tamam gecti o gunler 2. cocugumu di
dogurdum dedim bu sefer 2 yıl ucretsiz izin kullanacagim kendim bakacagim bu seferde benim ciddi sağlık problemlerim cikti hic bilmedigim kalp problemi cikti 1 ay hastanede yattim hamile halimle. buyuk oglum bir annemler bir kayinvalidemler arasinda gitti geldi. Eşim desen 1 ay boyunca gece benim yanida kanepede yattı sabah kalkti hastaneden ise gitti. gece uyandı beni serumumla beraber lavaboya goturdu.
Yani maddi sorunda yasadik saglik sorunuda hala da sağlık sorunu yasiyorum. Maddi konularda ben hep ona üzülme Allah büyüktür dedim sağlik konusunda o bana üzülme Allah buyuktür dedi.
Şimdi o maddi darliğa düsünce ben esimle evlendigime pisman olsaydım ben sagligimi kaybedince o da benimle evlendigine pisman olsaydı o zaman.
Sadece şunu soyluyorum şu an ciddi sağlik problemim var kalp yetmezligi yuzunden acil ameliyat denildi 20 gunluk bebegim var 5 yasinda oglum var. sağligım yerinde olsaydı da biz yine esimle maddi zorlukları el ele verip aşsaydık.
Bunu keşke konuda belirtseydim. Sütüm gittiği böyle bir şey demiştim. Hiç saatlerce göğsünüzü sağıp , bir damla süt olmamasını ve bebeğinizin saatlerce hıçkırarak ağladığına şahit oldunuz mu ? Çok acı bir durumdu benim için. Kusura bakmayın o an eşimin psikolojisi hiç umurumda olmadı.
Evlilik, yeni bir is, yeni bir şehre taşınmak hatta internetten aldığınız çok basitinden bir ayakkabı bile eve geldiğinde ayaginizda beklediğiniz gibi durmayabiliyor. Herkes çok mutlu olmak, sorunsuz, bolluk içinde yaşayacağı bir evlilik, hayat hayal ediyor. Ama bu sıkıntılar dertler olmasa belki de şükretmenin değerini bilemeyeceğiz. Eşinizin destek almasını sağlayın. Farkli is kapıları, veya bu süreçte daha küçük bir dükkan açarak yeniden başlamasına destek olun. Bu süreçler gerçekten geçici, evet yıpratır insani ama mutlaka sonunda ferahlık olur.Ah ne zor zamanlarmış…
Bizim o kadar durumumuz bozulmadı çünkü benim gelirim var.
Öküzün ölmesi değil mesele aslında ben böyle hayal etmemiştim. Evlenip mutlu olacağız diye düşünmüştüm ama evlendik evleneli maalesef sorunlar peşimizi bırakmadı. Eşim de böyle olsun istemezdi eminim ama şimdi kompleks yapıyor. Sürekli bana sen okumuş olduğun için beni beğenmiyorsun diyor. Bunu da durduk yere söylüyor. Ve bende de artık dayanacak güç kalmadı. İnşallah geçer. Eşim keşke durumunun normal olmadığını kabullense.