- 2 Ağustos 2018
- 2.722
- 7.353
HaklısınızProblemin kendinizde olduğunu biliyorsanız tedavi olsanıza sürekli böyle takıntılı şekilde hayat geçmez ki
HaklısınızBütün konularınızı biliyorum, tıp 1 dm hakkında sizinle konusmustuk bu konuyu da .tek diyeceğim ya psikolojik destek alın ya da su adamdan ayrılın. Adamcağız diyabetiyle mutlu mutlu yaşasın ,huzuru olsun adamın ya
Doğru söylüyorsunuzGenç yaşta insülin kullanıp yıllardır yaşayan insanlar var, hayat bu sizin de dediğiniz gibi üç gün sonramız belli değil, buna en büyük örnek covid bence :) kendi kendinizi olumlu yönde telkin edebilirsiniz, korkmak yerine şükredin ne güzel bir aşk bulmuşsunuz <3 bir de manevi yönümüzün azalması bu tip korkuları tetikliyor bence, sevdiklerimizi kaybetmekten hepimiz çok korkuyoruz, ama umarım öyle güçlü maneviyatımız olur ki sonsuz alemde de onlarla birlikte olacağımızı unutmadan yaşayabiliriz bu dünyada :) İnşaAllah tabii :))
Adam için de zor olsa gerek, sürekli öleceğini düşünen bir sevgiliAblacım bu adamdan ayrılsan, başka adamla bulsan onun bir şeyini kafana takıcaksın. Diyabet normal bir hastalık, pekçok insan diyabete yaşıyor. Adamın anormal bir durumu yok, sen psikiyatriste görünmelisin.
Tip 1 diyabeti herkes bilmiyor ama. Basit bir şeker hastalığı diyip geçilecek bir hastalık mı yoksa ben mi abartıyorum inanın hala anlamış değilim. İnternette kötü şeyler yazıyor çok ciddi bir hastalık olduğu yazıyorAblacım bu adamdan ayrılsan, başka adamla bulsan onun bir şeyini kafana takıcaksın. Diyabet normal bir hastalık, pekçok insan diyabete yaşıyor. Adamın anormal bir durumu yok, sen psikiyatriste görünmelisin.
Haklısınız onu da üzüyorum. Ama elimde değil geeçekten açayım internetten bakayım diyorum o kadar kötü şeyler yazıyor ki çok ciddi bir hastalık diye başlayıp bir sürü şey yazılıyor. Keşke elimde olsaAdam için de zor olsa gerek, sürekli öleceğini düşünen bir sevgili
Tip 1 diyabeti herkes bilmiyor ama. Basit bir şeker hastalığı diyip geçilecek bir hastalık mı yoksa ben mi abartıyorum inanın hala anlamış değilim. İnternette kötü şeyler yazıyor çok ciddi bir hastalık olduğu yazıyor
kendin sorupp kendin cvp veriyosun aslinda. Neyin ne oldugunun ve yanlis dusundugunun de farkindasin dolayisiyla senin biseyleri farketmen icin konusabilirdik o da kalkti ortadan:) 5 sn icinde hik der giderim ne bilcez omru:)) sapasaglamken oluyorsun da yatalak 40 sene yatabiliyorsun .. Yardim sart tabi neyin oldugunu bilmiyorum. Kendine zaman ayir biseyler yap.. Kendini mutlu edecek bisey bulursun illaa.. es sevgili sanirim 2. Planda kalmali senin icin... Cok dusunmemek lazim. Bos bisey yapmadigim gun dusun dusuun tiiii ne zamanki seyleri hatirlarim. Ama bi orgu oruyorum amigurumi gelecekteki cocuklarima aaaa yemekti temizlikti bi bakmisim hic bisey dusunmemisimArkadaşlar merhaba daha evvelde bu konu hakkında konu açtığımdan dolayı bana kızacak arkadaşlar olacaktır . Şimdiden kusura bakmayın.
Daha evvel bahsetmiştim şimdi özet geçeceğim. Bir çocukla tanıştık 6-7 ay oldu . Başta mantıklı şekilde düşündüğüm için her şeyi uygun diyerek başladım. Fikirler görüşler yaşam tarzı her şey aynı sayılır . İyi bir insan olduğuna da inandım hissettim artık.
Tip 1 diyabet rahatsızlığı var 12 seneden beri, başlarda mantıklı açıdan düiündüğüm için evlenince neler yaşarım neler olur diye düşünüyordum. Şimdi ise onu çok özlüyorum ve sürekli vakit geçirmek istiyorum . Birlikte çok keyifli vakit geçiriyoruz . O yüzden onunla devam etmeye ve bu şekilde iyi giderse evlenmeyi düşünüyorum . Buna engel bir durumumuz yok çünkü maddi manevi bir pürüz yok şimdilik.
Ama şimdide bende kaybetme korkusu oluştı. Aslında hastalığını aşmıştım. Ama son bir haftadır ne olduysa uyuyamaz oldum sürekli aklıma kötü şeyler gelmeye başkadı. İleride daha da alışırsam ve allah korusun kaybedersem nasıl dayanırım gibi saçma sapan düşünceler beynimi kemirmeye başladı . ( evet hastalık olmasa da üç gün sonra ne olacağını bilemeyiz bunun da farkındayım ama hastalık olunca kaygılarımı tetikledi sanırım)
Bu arada bilmeyenler için söyleyeyim tip 1 diyabet sürekli şeker ölçüp yediklerine dikkat etmesi gerekşyor. İnsülin kullanıyor ve ömrünün sonuna kadar bu şekilde devam edecek .
Ben kesinlşkle onunla devam etmek istiyorum , ama korkularım yüzünden kendimi çok fazla mutsuz ediyorum ve bununla başa çıkamazsam onu da mutsuz edeceğim . Kısaca bir örnek vereyim mesela, instagramda tesadüfen bir kadının paylaşımını gördüm eşini kaybetmiş küçük bir şocığu var . Profilini inceledim eşi vefat etmedn önce nasıl mutlu olduklarına baktım şimdi nasıl üzgün olduğuna baktım ve tüm gece ağladım sanki aynı şey benimde başıma gelecekmiş gibi hissedip iki gün kendime gelemedim. Mesela güzel mutlu evli çiftleri görünce bir anbizde böyle olabilecek miyiz o hep yanımda olacak mı diye düşünmeye başkıyorum. Umarım anlıyorsunuzdur..
Sizce bu korkularım abartılı ve yersiz mi? Ve bunun için ne yapabilirim? Psikolojik destek diyeninizde olscaktır evet araştırıyorum bir haftaya halledeceğim kaygı problemim için destek alacağım. Sizler ne düşünüyorsunuz acsba ? Benim gibi olanınız var mı? ( bu arada ailem henüz bilmiyor ve onların ne düşüneceğini demkafamda kötü şekilde kurgulayıp kendimi üzüyorum. Ve sürekli erteliyorum anlatma durumunu ) . Bu arada 28 yaşında iş güç sahibi ailesine bağımlı olmayan biriyim . Elbette kimse karışamaz hayatıma böyle bir konuda . Ama ailem konusunda o kadar hassasım ki en ufak kötü yorumları bile beni epey üzer ve bu yüzden erteliyorum . Takımtılıyım ve kafama fazlasıyla takarım, bu halime bir de onun mutsuzluğı eklenir. Lütfen yardımlarınıza ihyacım var
Internette her hastalık kötü, parmagim acıyor diye bakın parmak kanseri çıkıyor o derece bir şey... aşmayı denediniz, olmuyorsa yollarınızı ayırın madem sizin için bu kadar onemliyse; var mı başka alternatifHaklısınız onu da üzüyorum. Ama elimde değil geeçekten açayım internetten bakayım diyorum o kadar kötü şeyler yazıyor ki çok ciddi bir hastalık diye başlayıp bir sürü şey yazılıyor. Keşke elimde olsa
Bundan 3,5 yıl önce platonik sevdiğim çocuğu motosiklet kazasında kaybettim…Başlarda asla yaşayamam dayanamam sanıyordum,hem psikolojik destekle hem kendi çabalarımla hemde zamanın yardımıyla geçti…Önceden yaşadıklarımız (bir gün beraber grup gezisine katılmıştık onun artçısı olmuştum şans eseri,bana çantamda yer yok sende kalsa olur mu diye kokusunun sindiği boyunluğu,sigara paketini,çakmağını vermişti) aklıma geldikçe delirecek gibi olurdum,şimdilerde aklıma geldikçe hüzünle gülümsüyorum…Alıştım…Arkadaşlar merhaba daha evvelde bu konu hakkında konu açtığımdan dolayı bana kızacak arkadaşlar olacaktır . Şimdiden kusura bakmayın.
Daha evvel bahsetmiştim şimdi özet geçeceğim. Bir çocukla tanıştık 6-7 ay oldu . Başta mantıklı şekilde düşündüğüm için her şeyi uygun diyerek başladım. Fikirler görüşler yaşam tarzı her şey aynı sayılır . İyi bir insan olduğuna da inandım hissettim artık.
Tip 1 diyabet rahatsızlığı var 12 seneden beri, başlarda mantıklı açıdan düiündüğüm için evlenince neler yaşarım neler olur diye düşünüyordum. Şimdi ise onu çok özlüyorum ve sürekli vakit geçirmek istiyorum . Birlikte çok keyifli vakit geçiriyoruz . O yüzden onunla devam etmeye ve bu şekilde iyi giderse evlenmeyi düşünüyorum . Buna engel bir durumumuz yok çünkü maddi manevi bir pürüz yok şimdilik.
Ama şimdide bende kaybetme korkusu oluştı. Aslında hastalığını aşmıştım. Ama son bir haftadır ne olduysa uyuyamaz oldum sürekli aklıma kötü şeyler gelmeye başkadı. İleride daha da alışırsam ve allah korusun kaybedersem nasıl dayanırım gibi saçma sapan düşünceler beynimi kemirmeye başladı . ( evet hastalık olmasa da üç gün sonra ne olacağını bilemeyiz bunun da farkındayım ama hastalık olunca kaygılarımı tetikledi sanırım)
Bu arada bilmeyenler için söyleyeyim tip 1 diyabet sürekli şeker ölçüp yediklerine dikkat etmesi gerekşyor. İnsülin kullanıyor ve ömrünün sonuna kadar bu şekilde devam edecek .
Ben kesinlşkle onunla devam etmek istiyorum , ama korkularım yüzünden kendimi çok fazla mutsuz ediyorum ve bununla başa çıkamazsam onu da mutsuz edeceğim . Kısaca bir örnek vereyim mesela, instagramda tesadüfen bir kadının paylaşımını gördüm eşini kaybetmiş küçük bir şocığu var . Profilini inceledim eşi vefat etmedn önce nasıl mutlu olduklarına baktım şimdi nasıl üzgün olduğuna baktım ve tüm gece ağladım sanki aynı şey benimde başıma gelecekmiş gibi hissedip iki gün kendime gelemedim. Mesela güzel mutlu evli çiftleri görünce bir anbizde böyle olabilecek miyiz o hep yanımda olacak mı diye düşünmeye başkıyorum. Umarım anlıyorsunuzdur..
Sizce bu korkularım abartılı ve yersiz mi? Ve bunun için ne yapabilirim? Psikolojik destek diyeninizde olscaktır evet araştırıyorum bir haftaya halledeceğim kaygı problemim için destek alacağım. Sizler ne düşünüyorsunuz acsba ? Benim gibi olanınız var mı? ( bu arada ailem henüz bilmiyor ve onların ne düşüneceğini demkafamda kötü şekilde kurgulayıp kendimi üzüyorum. Ve sürekli erteliyorum anlatma durumunu ) . Bu arada 28 yaşında iş güç sahibi ailesine bağımlı olmayan biriyim . Elbette kimse karışamaz hayatıma böyle bir konuda . Ama ailem konusunda o kadar hassasım ki en ufak kötü yorumları bile beni epey üzer ve bu yüzden erteliyorum . Takımtılıyım ve kafama fazlasıyla takarım, bu halime bir de onun mutsuzluğı eklenir. Lütfen yardımlarınıza ihyacım var
Evet var kaygı bozukluğu. İlaç kullandım kısa süre ama daha fwzla kullanmak istemedim. Başınız sağolsun üzüldümBundan 3,5 yıl önce platonik sevdiğim çocuğu motosiklet kazasında kaybettim…Başlarda asla yaşayamam dayanamam sanıyordum,hem psikolojik destekle hem kendi çabalarımla hemde zamanın yardımıyla geçti…Önceden yaşadıklarımız (bir gün beraber grup gezisine katılmıştık onun artçısı olmuştum şans eseri,bana çantamda yer yok sende kalsa olur mu diye kokusunun sindiği boyunluğu,sigara paketini,çakmağını vermişti) aklıma geldikçe delirecek gibi olurdum,şimdilerde aklıma geldikçe hüzünle gülümsüyorum…Alıştım…
Bir uzmanla görüşebilirsiniz belki kaygı bozukluğu vs. gibi bir sorun vardır.
Biliyor musunuz bu hastalığıAbartmayi birakin ya. Dert ariyorsunuz resmen.
Haklısınız ama inanın işim zaten çok yoğun işten eve gelince direkt bayılıyorum. Ona rağmen böyle yanikendin sorupp kendin cvp veriyosun aslinda. Neyin ne oldugunun ve yanlis dusundugunun de farkindasin dolayisiyla senin biseyleri farketmen icin konusabilirdik o da kalkti ortadan:) 5 sn icinde hik der giderim ne bilcez omru:)) sapasaglamken oluyorsun da yatalak 40 sene yatabiliyorsun .. Yardim sart tabi neyin oldugunu bilmiyorum. Kendine zaman ayir biseyler yap.. Kendini mutlu edecek bisey bulursun illaa.. es sevgili sanirim 2. Planda kalmali senin icin... Cok dusunmemek lazim. Bos bisey yapmadigim gun dusun dusuun tiiii ne zamanki seyleri hatirlarim. Ama bi orgu oruyorum amigurumi gelecekteki cocuklarima aaaa yemekti temizlikti bi bakmisim hic bisey dusunmemisim
Yani tanıdık doktor arkadaşlarıma danıştım. Riskleri var ama dikkat etmezse. Dikkat edilmezse çok ağır sonuçları olabiliyormuş . Bende en kötüsünü düşinüyorum işte. Kenei kendime kuruyorum ya tartışırsak ve üzülüp insülinini kullanmazsa ve kötü bi şey olursa. Ya dikkat etmeyi bırakırsa vs gibiİnternette çeşit çeşit şey yazıyor, neden adamakıllı bir doktora danışıp bilgi almıyorsun?
Kilolu insanlarda da 50 yaş üstü şeker hastalığı çıkıyor, 25yıl sonra senin şeker hastası olmayacağının garantisi var mı?