Onu bile düşündüm. Bu şekilde kendimide karşımdakini de üzeceğime evlenmesem mi diyoeumKaygılarınızı tedavi ettirmeden evlenmeyin kimseyle bence
Sağlıklı bir insanla evlenince o da ölebiliyor sonuçta
Herkes hastalıktan ölmüyor
Hiç evlenmezseniz ancak korktuğunuz kaybı yaşamazsınız
Yerine kaygılarınızı tedavi ettirseniz daha mantıklı değil mi sizce de?Onu bile düşündüm. Bu şekilde kendimide karşımdakini de üzeceğime evlenmesem mi diyoeum
Araştırdım bu hastalığı yaşayan onlarca insanla sohbet ettim. Evet ömğr biçilmemiş ben zaren bunları söylemiyorum. Problem bende diyorum fazla kaygılıyım ne yapabilirim diyorumBu kadar kafaya taktiginiz hastaligi hiç arastirmamaniz garip degil mi? Bu kadar endiselenen, kafaya takan insan oturur hastalik neymis ne degilmiş bir bakardi gercekten dert bu olsaydi.
Dram seviyorsunuz ve kendinize dram yaratmak icin malzeme bulmussunuz gibi geldi bana.
Seker hastalari kendilerine dikkat ettiklerinse gayet saglikli ve uzun yaşarlar.
Sanki ölümcül hastaligi varmiş hatta adama ömür biçmişler gibi yaziyorsunuz.
Kronik hastalığı olan insanlarda psikiyatrik hastalık riski artıyor, yardım alınArkadaşlar merhaba daha evvelde bu konu hakkında konu açtığımdan dolayı bana kızacak arkadaşlar olacaktır . Şimdiden kusura bakmayın.
Daha evvel bahsetmiştim şimdi özet geçeceğim. Bir çocukla tanıştık 6-7 ay oldu . Başta mantıklı şekilde düşündüğüm için her şeyi uygun diyerek başladım. Fikirler görüşler yaşam tarzı her şey aynı sayılır . İyi bir insan olduğuna da inandım hissettim artık.
Tip 1 diyabet rahatsızlığı var 12 seneden beri, başlarda mantıklı açıdan düiündüğüm için evlenince neler yaşarım neler olur diye düşünüyordum. Şimdi ise onu çok özlüyorum ve sürekli vakit geçirmek istiyorum . Birlikte çok keyifli vakit geçiriyoruz . O yüzden onunla devam etmeye ve bu şekilde iyi giderse evlenmeyi düşünüyorum . Buna engel bir durumumuz yok çünkü maddi manevi bir pürüz yok şimdilik.
Ama şimdide bende kaybetme korkusu oluştı. Aslında hastalığını aşmıştım. Ama son bir haftadır ne olduysa uyuyamaz oldum sürekli aklıma kötü şeyler gelmeye başkadı. İleride daha da alışırsam ve allah korusun kaybedersem nasıl dayanırım gibi saçma sapan düşünceler beynimi kemirmeye başladı . ( evet hastalık olmasa da üç gün sonra ne olacağını bilemeyiz bunun da farkındayım ama hastalık olunca kaygılarımı tetikledi sanırım)
Bu arada bilmeyenler için söyleyeyim tip 1 diyabet sürekli şeker ölçüp yediklerine dikkat etmesi gerekşyor. İnsülin kullanıyor ve ömrünün sonuna kadar bu şekilde devam edecek .
Ben kesinlşkle onunla devam etmek istiyorum , ama korkularım yüzünden kendimi çok fazla mutsuz ediyorum ve bununla başa çıkamazsam onu da mutsuz edeceğim . Kısaca bir örnek vereyim mesela, instagramda tesadüfen bir kadının paylaşımını gördüm eşini kaybetmiş küçük bir şocığu var . Profilini inceledim eşi vefat etmedn önce nasıl mutlu olduklarına baktım şimdi nasıl üzgün olduğuna baktım ve tüm gece ağladım sanki aynı şey benimde başıma gelecekmiş gibi hissedip iki gün kendime gelemedim. Mesela güzel mutlu evli çiftleri görünce bir anbizde böyle olabilecek miyiz o hep yanımda olacak mı diye düşünmeye başkıyorum. Umarım anlıyorsunuzdur..
Sizce bu korkularım abartılı ve yersiz mi? Ve bunun için ne yapabilirim? Psikolojik destek diyeninizde olscaktır evet araştırıyorum bir haftaya halledeceğim kaygı problemim için destek alacağım. Sizler ne düşünüyorsunuz acsba ? Benim gibi olanınız var mı? ( bu arada ailem henüz bilmiyor ve onların ne düşüneceğini demkafamda kötü şekilde kurgulayıp kendimi üzüyorum. Ve sürekli erteliyorum anlatma durumunu ) . Bu arada 28 yaşında iş güç sahibi ailesine bağımlı olmayan biriyim . Elbette kimse karışamaz hayatıma böyle bir konuda . Ama ailem konusunda o kadar hassasım ki en ufak kötü yorumları bile beni epey üzer ve bu yüzden erteliyorum . Takımtılıyım ve kafama fazlasıyla takarım, bu halime bir de onun mutsuzluğı eklenir. Lütfen yardımlarınıza ihyacım var
Evet haklısınız . Önceki ilişkimde de ailesi biraz baskıcı gelmişti bana ve kafamda baya büyütüp kötü senaryolar çizip hergünümü zehir ediyordum . En kötüsünü düşünüyordum. Evet sorun bende onu anladımSorun bence erkek arkadaşinizin diyebeti değil sizin gereksiz takintilariniz.
Eski konuda size yazılıp cizildi herkes diyebetin dikkat edildigi surece yasam standartlarini dusurmeyen bir hastalik oldugu anlatildı.
Bence sizin psikiyatriye gitmeniz lazım. cunku sizde okb var gibi duruyor ve bu bence diyabetten daha tehlikeli. Yani yaşam kalitenizi oldukca dusuruyor.
yarin birgun evlenseniz diyabet degil ama sizin okb niz bu evliliği olumsuz etkiler ki erkek arkadaşiniz size diyabeti acikca soylemis ama onun sizin bu kadar kaygi bozukluğu yaşadığınızdan haberi yok büyük ihtimal.
Ayrica siz bu adamdan ayrılirsanız baska bir iliskide de baska takilip sabahlara kadar aglayacak bir şey kesinlikle bulursunuz.
Araştırdım bu hastalığı yaşayan onlarca insanla sohbet ettim. Evet ömğr biçilmemiş ben zaren bunları söylemiyorum. Problem bende diyorum fazla kaygılıyım ne yapabilirim diyorum