Bu konu hakkında son kez yazıyorum

Tip 1 diyabet yani unsilune bağımlı diyabet olarakta anılıyor.

Ömrü boyunca insülin kullanmak zorunda.

Bu hastalığın kötü sonuçlar doğurmaması için sağlıklı beslenme , spor ve stressiz yaşam üçlüsünü hayatına pelesenk yapmalı.

Vücut ağırlığını gerekli forma getirdikten sonra bunu korumak zorunda.

Bu şekilde bir yaşam sürdürdüğü sürece sağlıklı bir yaşamı olur inşallah.

Aslında hayatına dikkat ederek devam edeceği için bir çok insandan daha sağlıklı yolculuk yapıyorlar.

Eğer bunlara dikkat eden biri değilse , fütursuz bir insansa hiç yola bile çıkmayın derim..
Dikkat ediyor oldukça. Ama yine fe korkumu yenemiyorum bu şekilde dikkat etse bile başıma bir şey gelcek gibi düşünüp kötü hissediyorum
 
Arkadaşlar merhaba daha evvelde bu konu hakkında konu açtığımdan dolayı bana kızacak arkadaşlar olacaktır . Şimdiden kusura bakmayın.
Daha evvel bahsetmiştim şimdi özet geçeceğim. Bir çocukla tanıştık 6-7 ay oldu . Başta mantıklı şekilde düşündüğüm için her şeyi uygun diyerek başladım. Fikirler görüşler yaşam tarzı her şey aynı sayılır . İyi bir insan olduğuna da inandım hissettim artık.
Tip 1 diyabet rahatsızlığı var 12 seneden beri, başlarda mantıklı açıdan düiündüğüm için evlenince neler yaşarım neler olur diye düşünüyordum. Şimdi ise onu çok özlüyorum ve sürekli vakit geçirmek istiyorum . Birlikte çok keyifli vakit geçiriyoruz . O yüzden onunla devam etmeye ve bu şekilde iyi giderse evlenmeyi düşünüyorum . Buna engel bir durumumuz yok çünkü maddi manevi bir pürüz yok şimdilik.
Ama şimdide bende kaybetme korkusu oluştı. Aslında hastalığını aşmıştım. Ama son bir haftadır ne olduysa uyuyamaz oldum sürekli aklıma kötü şeyler gelmeye başkadı. İleride daha da alışırsam ve allah korusun kaybedersem nasıl dayanırım gibi saçma sapan düşünceler beynimi kemirmeye başladı . ( evet hastalık olmasa da üç gün sonra ne olacağını bilemeyiz bunun da farkındayım ama hastalık olunca kaygılarımı tetikledi sanırım)
Bu arada bilmeyenler için söyleyeyim tip 1 diyabet sürekli şeker ölçüp yediklerine dikkat etmesi gerekşyor. İnsülin kullanıyor ve ömrünün sonuna kadar bu şekilde devam edecek .
Ben kesinlşkle onunla devam etmek istiyorum , ama korkularım yüzünden kendimi çok fazla mutsuz ediyorum ve bununla başa çıkamazsam onu da mutsuz edeceğim . Kısaca bir örnek vereyim mesela, instagramda tesadüfen bir kadının paylaşımını gördüm eşini kaybetmiş küçük bir şocığu var . Profilini inceledim eşi vefat etmedn önce nasıl mutlu olduklarına baktım şimdi nasıl üzgün olduğuna baktım ve tüm gece ağladım sanki aynı şey benimde başıma gelecekmiş gibi hissedip iki gün kendime gelemedim. Mesela güzel mutlu evli çiftleri görünce bir anbizde böyle olabilecek miyiz o hep yanımda olacak mı diye düşünmeye başkıyorum. Umarım anlıyorsunuzdur..
Sizce bu korkularım abartılı ve yersiz mi? Ve bunun için ne yapabilirim? Psikolojik destek diyeninizde olscaktır evet araştırıyorum bir haftaya halledeceğim kaygı problemim için destek alacağım. Sizler ne düşünüyorsunuz acsba ? Benim gibi olanınız var mı? ( bu arada ailem henüz bilmiyor ve onların ne düşüneceğini demkafamda kötü şekilde kurgulayıp kendimi üzüyorum. Ve sürekli erteliyorum anlatma durumunu ) . Bu arada 28 yaşında iş güç sahibi ailesine bağımlı olmayan biriyim . Elbette kimse karışamaz hayatıma böyle bir konuda . Ama ailem konusunda o kadar hassasım ki en ufak kötü yorumları bile beni epey üzer ve bu yüzden erteliyorum . Takımtılıyım ve kafama fazlasıyla takarım, bu halime bir de onun mutsuzluğı eklenir. Lütfen yardımlarınıza ihyacım var
Ben de 9 yaşından beri tip1 diyabetliyim. Ergenlik çağlarımda çok takardım bu konuyu, daha sonra hayatıma ciddi anlamda aldığım, güvendiğim tüm erkek arkadaşlarıma konuyu anlattım, bana destek olmasını istedim. Eğer istemezse beni bırakabileceğini bunun onun en doğal hakkı olduğunu daha yolun başındaykeb anlatmışımdır. Çok şükür ki hiçbir problem çıkmadı şimdiye kadar, bazen iğne i hatırlatırlardı. Bazen spor yapardık.. Velhasıl bu idare etmesi zor bir hastalık değil, kanser değil. Ki kanser de olabilirdi, ani hipoglisemi hiperglisemi riski var elbette ama hangimizin hayatı risklerle dolu değil ki?? Siz bilirsiniz tabi ama eğer bilinçli bir diyabetliyse içinizi rahat tutun, belki hep birlikte sağlıklı bir beslenme, hayat stili bile oluşturabilirsiniz
 
Ben de 9 yaşından beri tip1 diyabetliyim. Ergenlik çağlarımda çok takardım bu konuyu, daha sonra hayatıma ciddi anlamda aldığım, güvendiğim tüm erkek arkadaşlarıma konuyu anlattım, bana destek olmasını istedim. Eğer istemezse beni bırakabileceğini bunun onun en doğal hakkı olduğunu daha yolun başındaykeb anlatmışımdır. Çok şükür ki hiçbir problem çıkmadı şimdiye kadar, bazen iğne i hatırlatırlardı. Bazen spor yapardık.. Velhasıl bu idare etmesi zor bir hastalık değil, kanser değil. Ki kanser de olabilirdi, ani hipoglisemi hiperglisemi riski var elbette ama hangimizin hayatı risklerle dolu değil ki?? Siz bilirsiniz tabi ama eğer bilinçli bir diyabetliyse içinizi rahat tutun, belki hep birlikte sağlıklı bir beslenme, hayat stili bile oluşturabilirsiniz
Teşekkür ederim yorumunuz için ve geçmiş olsun. Kaç yaşındasınız acaba ? Ben mi büyütüyorum acaba ? İnternette falan kötğ şeyler yqzoyor ama insanlar bilinçlenip dikkat etsinler diye mi
 
Teşekkür ederim yorumunuz için ve geçmiş olsun. Kaç yaşındasınız acaba ? Ben mi büyütüyorum acaba ? İnternette falan kötğ şeyler yqzoyor ama insanlar bilinçlenip dikkat etsinler diye mi
Ben 27 yaşındayım, hayatımın büyük kısmını bu hastalıkla geçirdim. Otoimmün bir hastalık, bağışıklık hücreleri yanlış çalışıp pankreas hücrelerini öldürüyor ve dışardan iğneyle insülin almak gerekiyor. Egzersiz ve diyet, düzenli ölçüm şart. Uzun yıllar boyunca dikkat edilmezse elbette tehlikeli ama bu tehlike astım hastası için de geçerli, kalp hastası için de geçerli.. Yani kimse sapasağlam değil ki zaten herkes dikkat etmek zorunda, insan vücudunun da bir ömrü var nihayetinde
 
Ben 27 yaşındayım, hayatımın büyük kısmını bu hastalıkla geçirdim. Otoimmün bir hastalık, bağışıklık hücreleri yanlış çalışıp pankreas hücrelerini öldürüyor ve dışardan iğneyle insülin almak gerekiyor. Egzersiz ve diyet, düzenli ölçüm şart. Uzun yıllar boyunca dikkat edilmezse elbette tehlikeli ama bu tehlike astım hastası için de geçerli, kalp hastası için de geçerli.. Yani kimse sapasağlam değil ki zaten herkes dikkat etmek zorunda, insan vücudunun da bir ömrü var nihayetinde
tabi o hastalıklar için de geçerli
 
ya benim bir doktor olarak haberim mi yok bu işten,nedir bu kadar büyüttüğünüz şey diyabetle ilgili?

ölümcül falan değil (kontrol altına alındığında), gayet evlenip çocuk sahibi olabiliyorlar.

başka otoimmün hastalıklar eşlik edebiliyor bazen,o da yalnızca BAZEN.

tip2 diyabet bence daha kötü tip 1'den.

hiperlipidemi ve insülin direnci eşlik ediyor kendisine çünkü.

bu kadar büyütecek ne var anlayamadım gerçekten?

fakültede tip1 DM tanılı arkadaşlarım da oldu,gayet normal bir hayat sürüyorlardı yani.
 
Merhaba
Sizle daha evvel de özelden konuşmuştuk.
Benim eşim de tip 1 diyabetli.
Öncelikle tip 1 diyabeti bir hastalık olarak değil bir yaşam tarzı olarak görürsek işimiz kolaylaşır.
Bana daha önce de bu hastalığa sahip olanların ölüm riski nedir diye sormuştunuz? Şöyle ki tip 1 diyabet çok çocuk yaşta başladığı için genelde bu bireyler yeme düzenleri başta olmak üzere yaşam şekillerini hastalığa göre planlamış, o hayata alışmış oluyor. Dolayısıyla sürekli sağlıklı beslenen ve spor yapan bir insanın başka faktörler yoksa sağlıklı ve uzun bir yaşam sürmesi muhtemel.
Geçenlerde eşimle doktora gittik rutin kontrol için. Eşimin ha1c'si (üç aylık şeker değeri) 6,2 çıktı. Bu gayet iyi bir rakam. Şu sıralar yemek konusunda pek dikkatli olmasa da karbonhidrat sayımı yaparak insülin dozlarını çok iyi ayarlıyoruz. Doktoru bu şekilde giderse hiç bir sorun yaşamasını öngörmediğini söyledi.
Okuduğunuz kötü şeyler şekerini iyi yönetemeyenler için geçerli.

Bizim yaşadığımız tek sorun şeker düşmesinden kaynaklı (hipoglisemi) durumlardı. Onu da insülin pompasındaki bazal değerlere biraz da beslenmesine ayar çekerek halletik. Bir süredir çok nadir yaşıyoruz. Ama bence tip 1 diyabet ile ilgili en çok dikkat edilmesi gereken şey hipoglisemi. Bu kavramı muhakkak araştırın. Nasıl müdahale edeceğinizi öğrenin. Glukagon iğnesi yapmayı öğrenin. Bunlar hayat kurtarır. Bir de çantanızda ne olur ne olmaz diye posasız bir meyvenin küçük meyve suyunu (vişne gibi) veya 5 adet kesme şeker taşıyın.

Sizin kaygı durumunuzla ilgili tespitim şu: normalde de pinpirikli bir insansınız galiba. Bir de korku cehaletten ileri gelir. Siz bu hastalığı doğru kaynaklardan güzelce araştırmamışsınız. Bilmediğiniz şeyden korkuyorsunuz tabi. Öğrenince eliniz güçlenecek.

Ben eşimle sevgili olarak ilk buluşmamızda tip 1 diyabetli olduğunu öğrendim ve direk o akşam araştırıp öğrenmeye başladım. İnsülin pompası nedir nasıl kullanılır? Set rezervuar değişimi, glukagon nasıl yapılır gibi gibi. Glukagon iğnesi yapmayı öğrenince baya rahatladım. Çünkü bir şey yedirip içiremezsem basarım iğneyi rahatlığı geldi. Siz de araştırın öğrenin.

İlk zamanlar yardım aldığım bir blog vardı linkini bırakıyorum. Bir de blog sahipleri (karı koca) bir youtube videoları vardı tip 1 diyabetli ile evlilik diye onun da linkini bıraktım.


 
Son düzenleme:
Evet haklısınız . Önceki ilişkimde de ailesi biraz baskıcı gelmişti bana ve kafamda baya büyütüp kötü senaryolar çizip hergünümü zehir ediyordum . En kötüsünü düşünüyordum. Evet sorun bende onu anladım
Adamdan ayrılın ki kendisini gerçekten seven hastalığıyla kabul eden destek olan gerçek bir sevgilisi ve eşi olsun. Önemli bşr hastalığı da yok ama vesveselerinizle hasta olur mutlu olmak yerine
 
Yani tanıdık doktor arkadaşlarıma danıştım. Riskleri var ama dikkat etmezse. Dikkat edilmezse çok ağır sonuçları olabiliyormuş . Bende en kötüsünü düşinüyorum işte. Kenei kendime kuruyorum ya tartışırsak ve üzülüp insülinini kullanmazsa ve kötü bi şey olursa. Ya dikkat etmeyi bırakırsa vs gibi

Ablacım kendi kendine saçma sapan şeyler kurup onlara inanıyorsun.. neden adam sen gittin diye intihar etsin?? Dünyada milyonlarca kadın, erkek var çıkar başkasını bulur son kadın sen misin? Belki

iyi, zaten takıntılı mızmız bir tipti çekti gitti işte kurtuldum kafa ütüsünden

diyecek, ertesi gün sosyal medyada karı kıza yazılacak, belki aklı başkasına hemen kayacak, belki ailesinin bulduğu kızla buluşacak belki yurtdışına göçecek ne intiharı?
 
Ablacım kendi kendine saçma sapan şeyler kurup onlara inanıyorsun.. neden adam sen gittin diye intihar etsin?? Dünyada milyonlarca kadın, erkek var çıkar başkasını bulur son kadın sen misin? Belki

iyi, zaten takıntılı mızmız bir tipti çekti gitti işte kurtuldum kafa ütüsünden

diyecek, ertesi gün sosyal medyada karı kıza yazılacak, belki aklı başkasına hemen kayacak, belki ailesinin bulduğu kzıla buluşacak ne intiharı?
Ayy ruhum sıkıldı okurken bile. Nasıl bir ilişki bu? Şartlı şurtlu . Adam hasta değil hasta olan başkası 😅
 
Ayy ruhum sıkıldı okurken bile. Nasıl bir ilişki bu? Şartlı şurtlu . Adam hasta değil hasta olan başkası 😅
Adamın şekeri düzgün gidecekse de stresten yükselir böyle 😞

Eşimin şeker kampından arkadaşları var. Bazıları diyabetli olduğunu saklıyordu. İğne yapmaları gerekince bir bahaneyle kalkıp gidip gizlice yapıp geliyormuşlar. Bir anlam veremiyorduk bunda utanılacak ne var diye... İşte konu sahibi gibi insanlar, diyabetli insanları buna sevk ediyor demek ki.
 
Adamın şekeri düzgün gidecekse de stresten yükselir böyle 😞

Eşimin şeker kampından arkadaşları var. Bazıları diyabetli olduğunu saklıyordu. İğne yapmaları gerekince bir bahaneyle kalkıp gidip gizlice yapıp geliyormuşlar. Bir anlam veremiyorduk bunda utanılacak ne var diye... İşte konu sahibi gibi insanlar, diyabetli insanları buna sevk ediyor demek ki.
Evet en önemlisi moral ve yaşam sevinci ben de 40 ıma yaklaşırken ağır bir hastalığa yakalandım eşim çok destek oldu 2 yıl sonra iyileştim tekrarda olabilir başka hastalıklar ama gülüp eğleniyoruz konu sahibi o kadar karamsar ki az hastayı bile çok hasta eder😅hangimizin garantisi var 80 e kadar sapasağlam yaşayacağımıza. Ha diabetli eş istememe hakkı da var. O zaman da uzatmadan ayrılsın bu ne böyle acır gibi adama. Hiç hoş değil
 
Gereksiz kaygılar. Evlendim 2. Senemizde eşim lenfoma oldu. Elhamdülillah iyileşti.
Ondan önce evlat istedik, Rabbim bekletmedi verdi, ancak düşük oldu elhamdülillah.
Evlenmeden önce evin tek oğlu annesine babasına sen bakmak zorunda kalırsın dediler, dedim bunları kurgulayarak mı evlenicem, kim bilebilir ki geleceği Allah'tan başka.
Ve yine elhamdülillah..
Hayatımızla ilgili falcılık yapamayız, endişeli bir hayatta her türlü zor. Zihninizi faydalı şeylerle besleyin, kuruntularla değil.
+1💯💯💯💯💯💯💯💯💯
 
Arkadaşlar merhaba daha evvelde bu konu hakkında konu açtığımdan dolayı bana kızacak arkadaşlar olacaktır . Şimdiden kusura bakmayın.
Daha evvel bahsetmiştim şimdi özet geçeceğim. Bir çocukla tanıştık 6-7 ay oldu . Başta mantıklı şekilde düşündüğüm için her şeyi uygun diyerek başladım. Fikirler görüşler yaşam tarzı her şey aynı sayılır . İyi bir insan olduğuna da inandım hissettim artık.
Tip 1 diyabet rahatsızlığı var 12 seneden beri, başlarda mantıklı açıdan düiündüğüm için evlenince neler yaşarım neler olur diye düşünüyordum. Şimdi ise onu çok özlüyorum ve sürekli vakit geçirmek istiyorum . Birlikte çok keyifli vakit geçiriyoruz . O yüzden onunla devam etmeye ve bu şekilde iyi giderse evlenmeyi düşünüyorum . Buna engel bir durumumuz yok çünkü maddi manevi bir pürüz yok şimdilik.
Ama şimdide bende kaybetme korkusu oluştı. Aslında hastalığını aşmıştım. Ama son bir haftadır ne olduysa uyuyamaz oldum sürekli aklıma kötü şeyler gelmeye başkadı. İleride daha da alışırsam ve allah korusun kaybedersem nasıl dayanırım gibi saçma sapan düşünceler beynimi kemirmeye başladı . ( evet hastalık olmasa da üç gün sonra ne olacağını bilemeyiz bunun da farkındayım ama hastalık olunca kaygılarımı tetikledi sanırım)
Bu arada bilmeyenler için söyleyeyim tip 1 diyabet sürekli şeker ölçüp yediklerine dikkat etmesi gerekşyor. İnsülin kullanıyor ve ömrünün sonuna kadar bu şekilde devam edecek .
Ben kesinlşkle onunla devam etmek istiyorum , ama korkularım yüzünden kendimi çok fazla mutsuz ediyorum ve bununla başa çıkamazsam onu da mutsuz edeceğim . Kısaca bir örnek vereyim mesela, instagramda tesadüfen bir kadının paylaşımını gördüm eşini kaybetmiş küçük bir şocığu var . Profilini inceledim eşi vefat etmedn önce nasıl mutlu olduklarına baktım şimdi nasıl üzgün olduğuna baktım ve tüm gece ağladım sanki aynı şey benimde başıma gelecekmiş gibi hissedip iki gün kendime gelemedim. Mesela güzel mutlu evli çiftleri görünce bir anbizde böyle olabilecek miyiz o hep yanımda olacak mı diye düşünmeye başkıyorum. Umarım anlıyorsunuzdur..
Sizce bu korkularım abartılı ve yersiz mi? Ve bunun için ne yapabilirim? Psikolojik destek diyeninizde olscaktır evet araştırıyorum bir haftaya halledeceğim kaygı problemim için destek alacağım. Sizler ne düşünüyorsunuz acsba ? Benim gibi olanınız var mı? ( bu arada ailem henüz bilmiyor ve onların ne düşüneceğini demkafamda kötü şekilde kurgulayıp kendimi üzüyorum. Ve sürekli erteliyorum anlatma durumunu ) . Bu arada 28 yaşında iş güç sahibi ailesine bağımlı olmayan biriyim . Elbette kimse karışamaz hayatıma böyle bir konuda . Ama ailem konusunda o kadar hassasım ki en ufak kötü yorumları bile beni epey üzer ve bu yüzden erteliyorum . Takımtılıyım ve kafama fazlasıyla takarım, bu halime bir de onun mutsuzluğı eklenir. Lütfen yardımlarınıza ihyacım var
Ben sana babamın hastalıklarını anlatsam bu adam bir dk bile yaşamaz dersin. Bak ciddi söylüyorum. 16 yıldır çok ağır hasta. Yaşı 76, günde en az 4 kez insülin alıyor, 380 şekerle torunuyla oyun oynuyor.
tip 1 diyabet, kanser değil. Hastalığı hafife aldığım için demiyorum ölümcül değil ne bu abartı diyorum.
Senin gibi olan var mı bilmem ama ben değilim.
Sen acı hayat hikayesinden besleniyor gibisin. Hepimizin ne acı yaşanmışlıkları var. Ama hayatı kendimize zindan etmiyoruz. Kaldı ki sen bir hayal kurup acı çekiyormuş gibi davranıyorsun.
Hiç normal değilsin
 
X