- Konu Sahibi siyahgelinlik
-
- #41
aslında profil resmin ve rumuzun ruh halini yansıtıyor..bence onları değiştirmekle başla..çünkü ben bile o resmi görünce modum değişiyor
Aslinda cok sevmem uzun yazilari okumayi ama hikayenin icine oyle bi girdimki kopaamdim.
Oncelikle kendini toparla. Hayat bi sinavdan ibaret. Maalesef zayif davranmissin cogu konuda.
Meslek tercihi olarak aileni mutlu etmen tabiki onemli ama oncelik senin mutlu olmandi.
Ailene artik hayatin kendi haaytin oldugunu anlatman ve bundan sonra sadece kendi secimlerinle devam etmen gerekiyo.
Yaptigin yanlislarin tabiiki tek suclusu ailen deil. Sende akli basinda bi kizsin ama bunlarin hepsi cocukluktan bu yana gelen yasaklarin ve korkularin patlamasi.
Ya verdigin sozu tutup iki seneyi de okuyup diplomani alacaksin yada okulunu dondurup kendini mutlu hissedecegin tarafa yoneleceksin.
Evlilige gelince Allah elbette yazmistir sana nasip birini. Allaha dua et ve Ondan hayirlisini dile her zaman.
Bu yasadigin hatalarda sana ders olur ve bidaha yapmassin ayni hatayi.
Insallah hersey diledigin gibi gerceklesir...
23 yaşındayım , istemesem de tıp fakültesine çok emek verdim en güzel yıllarımı verdim, ailem çok para döktü, arkamı dönüp sil baştan yeni bir hayat kuramam , yapamam
merhaba hikayeni okuyunca çok üzüldüm,yaaa benim anlayamadığım olay şuu,,,, biz çocuklarımız okusun bir meslek sahibi olsun ayaklarının üzerine dursun diye kendi hayatımızı dondurmuşken,evlatlarımız bizden uzak olunca herşeyin kontrolü kendi ellerindeymişcesine bir yanılgıya düşüyorlar,ailelerini düşünmeden bir erkekle aynı yatağa girip,bide hayatlarını mahvediyorlar,oysa ailesi evladını harıl harıl ders çalışıyor sanıyor ne acı,bu kadar emeğe verilecek en güzel hediye bu sanırım,canım ne geçti eline şimdi pişmanlıktan ,artık yaşamayı bırakıp birde ALLAHIN verdiği canı almaya uğraşyorsun,yaaa hepsinin zamanı gelecek zaten,bak ablacın yanmış o derdin içinde zaten,yaptığı hatanın bedelini ödeyemez olmuş artık,ondandamı almadın bir ders,sen okuyorsun kızım,bu acele niye bilmemki,erkek arkadaşın olunca sanıyorsun istemez onu,ateşle barut anca 4 ay dayanmış işte.yazıkkk annelere babalara onlar çocuklarını okuyor biliyor ama gençlik artık neyin peşine düşmüş.biz buradan sana ne desek içindeki vicdanı susturamayız,kendin ettin kendin buldun,sana bunları yazarken inan içim sızlıyor.kıyamıyorum bende anneyim,ama bu kadar fedakarlığın karşılığı bu olmamalıydı.ALLAH yardımcın olsun................
arkadaşlar psikolojimi daha çok toparlayabilmem için bana önerebileceğiniz kitap, film gibi şeyler var mı?
arkadaşlar psikolojimi daha çok toparlayabilmem için bana önerebileceğiniz kitap, film gibi şeyler var mı?
Keşke tüm hikayem bu kadarla kalsaydı.. Keşke hep o babasının sözünden çıkmayan akıllı , uslu bastırılmış kız olarak kalsaydım. 21 yaşına kadar hiç erkek arkadaşım olmadı benim . Teklif edenler tabiki oldu ama babamı hayalkırıklığına uğratmamak adına kabul etmedim hiçbirini, zatn hiçbirine de gönlüm kaymadı. Sonra iki yıl önce bir forum sitesinde bir mimarla tanıştım 5 ay ortak alanlarımızdan, edebiyattan , sanattan sohbetler ettik, dertleştik. Sabahlara kadar konuştuğumuzu , mesajlaştığımızı bilirim. Bana biri anlatsa saçma sapan bir olay ,olur mu öyle şey derim ama çok hoşlandım ondan.. Sonra beni görmek istedi aylarca olmaz dedim ama içim ısınmıştı ona..sonra yaşadığım şehre geldi,görüştük, ben 1.76 boyundayım bana hiç kısa boylu olduğundan bahsetmemişti kendisi benden yaklaşık 5-6 cm kısaydı ama sanki yıllardır birbirimizi tanıyor gibi kucaklaştık , sabahtan akşama kadar sohbet ettik yemek yedik ve akşam uçağıyla istanbula döndü. Boyu kısaydı ama takmadım. Birbirimizi gördükten sonra daha da bağlandım ona ama onun benim gibi güçlü duyguları olduğunu sanmıyorum , görüştükten sonra benden çok hoşlandığını bu arkadaşlığı bir adım ileri götürmekten sevgili olmaktan bahseder oldu. Aramızdaki mesafeler, benden kısa olması hepsi aklımı kurcaladı ama hayır diyemedim.
Sonra 500 km uzaklıkla bir ilişkiye başladım. Yürümeyeceği aklımın ucundan bile geçmedi, ilk defa seviyordum, değer görüyordum, sanki kaçırdığım hayatımı yaşayamadığım gençliğimi onunla yaşayacakmışım gibi geldi. Ortalama 3 haftada bir görüşüyorduk. İlk defa bir erkeğin evinde kaldım, ilk defa onun elini tuttum ,ilk defa onunla uyudum. Güzeldi herşey.. Vıcık vıcık olmayan, seviyeli bir ilişkim vardı. Ama ilişki deneyimim olmaması ve her ilişkiyi romantik komedi filmlerindeki gibi sanmam yüzünden sorunlar çıkıyordu aramızda. Ben kavga etmek istedikçe o sustu alttan aldı, olgun tavırlar sergiledi. Giderek daha çok bağlandım. Başta benden cinsel anlamda hiçbir beklentisi olmadı, öpüşmek sarılarak uyumK dışında .İlişkimiz başladıktan 4 ay sonra benimle birlikte olmak istedi, sürtünme yolu ile birlikte olma bana her zaman saçma, aldatmaca gelmişti. Etrafımdki sembolik bakirelerden olmak istemiyordum, onu çok seviyordum, ama olmaz bunu aileme yapamam dedim. 'Bana güvenmiyor musun, seni asla bırakmayacağım' gibi klişe sözler birbiri ardına sıraladı. En sonunda 'beni sevmiyorsun, sevsen böyle yapmazdın , bana güvendiğini bana ispatla' ile kavgayı doruk noktasına taşıdı. Çok seviyordum , onu ne kadar sevdiğime inansın istedim ve birlikte oldum arkadaşlar.. Ne sürtünme ne ters ilişki hiçbirini yaşamadım kendime saygımdan.. Yaptığım şeyin arkasında olduğumu , bunu benim istediğimi söyledim kendime defalarca.. Ama ikna edemedim kendimi ..Aylarca ailemin yanına gidemedim , hele babamın yüzüne hiç bakamadım.. Yüzlerine bakarsam herşeyi anlayacaklar gibi geldi.. zaten ruh sağlığı çok yerinde olan biri değildim iyice depresyonun eşiğine geldim. Bu durum ilişkimize de yansıdı ..En ufak konularda trip atan , en küçük ilgisizliğini 'istediğini aldın zaten benden' e bağlayan sürekli eleştirdiğim kız modellerine döndüm. Bir sabretti , iki sabretti sevgilim.. Ama ben hazmedemediğim herşeyin acısını ondan çıkarmaya başladım. 5 ay sonrada yaptığım triplere dayanamadığını, dünyaya bir kere geldiğini , kimsenin sorumluluğunu alamayacağını söyleyerek beni terk etti. Çok ağladım, çok yalvardım beni bırakma diye ama ne kadar uğraştıysam geri dönmediİntiharı çok düşündüm ama yapamadım. Bir de geçen ay abime MS teşhisi konuldu artık hiç yapamam. Ailemin bana eskisinden daha çok ihtiyacı var . Ama çektiğim vicdan azabı dinmiyor bi türlü.. Babamın dediği oldu arkadaşlar, ben bir sene içinde hayatımın içine ettim, bana verilen onca emeği heba ettim.
Böyle işte.. Yaşadığım tek ilişkide bekaretimi kaybettim. Artık yüzümün akıyla evlenebileceğimi düşünmüyorum. Kimseye anlatamıyorum yaşadıklaarımı.. Yine de burada paylaşmak istedim.
Bence kendi kitabını yazmalısın..Yayınlanmalı kaygısı taşımadan.Günlük gibi.
Yazmak rahatlatır insanı.Edebiyat ve sanata ilgin olduğunu belirtmişsin.İçimden bir his tıp okumasaydın edebiyat alanında bir şeyler
yapardın gibi geldi..
ben sana psikodinamik psikiyatri ve normaldışı davranışları öneriyorum :) ne alaka deme herkesin okuyup anlayabileceği psikanalitikçi bir psikyatristin kitabı. en azından cinselliğin ne olduğunu, neden ruhumuzun denge kurmakta bu kadar zorlandığını anlarsın ve bence -en önemlisi- yanlış yaptığın hiç bir şey olmadığını görürsün.
film de buz devrini izle komple hepsini 1-2-3-4 hepsini izle sırayla :) canım sıkıldığında moralim bozulduğunda buz devri ve shrek izlerim ben şimdiye kadar hiç işe yaramadığı olmadı. kendini şımart bu aralar, sevdiğin yiyeceklerden ye, gitmek istediğin yerlere git, kışın yapamadıklarını yapmaya çalış ve naparsan yap eve odana kapanıp kendini suçlama.
yemek yiyebiliyorsun di mi, antidepresan kullanıyormuşsun yiyemiyorsan bile bir 20 gün içinde iştahın açılır herhalde.
Bence bekaret konusunu hiç kafana takma sen önüne gelenle bunu yapmamışsın sevmişsin bir kişiyle bunu yaşamışsın inan dünyanın sonu değil önüne gelenle birşeyler yaşayıp bakire kalan insanlar çok dahamı namuslu namus bununla olmaz evet baban bunu bilse yıkılır ama zaten bilmesine gerek yok bence luzumsuz şeylerle üzme kendini böyle şeylere değer vermeyen binlerce düzgün erkek var emin ol.Hayatınıda çok sorgulama çok güzel bir bölümde okuyorsun emin ol mesleğinide severek yapacaksın birgün bunlarada gülüp geçeceksin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?