Ben 42 eşim 36 yaşındayız.
Bizim sıradan yorumlarımızla çözülecek sorunlara sahip olduğunuzu düşünmüyorum. Kaynanama nasıl konuşayım tarzı bir şey değil sizin anlattıklarınız. Daha önce gittiğiniz doktor varsa ne önermişti bilemiyorum .Küçücük şeylerden mutlu olup, küçücük şeylerden olumsuz anlamda fazla etkilendiğinizi anladım ben. Bu tür duygu durumlarını arkadaş yorumlarıyla yönetebilir miyiz bilemedim. Bence doktora gitmeniz en iyi çözüm
Bizim sıradan yorumlarımızla çözülecek sorunlara sahip olduğunuzu düşünmüyorum. Kaynanama nasıl konuşayım tarzı bir şey değil sizin anlattıklarınız. Daha önce gittiğiniz doktor varsa ne önermişti bilemiyorum .Küçücük şeylerden mutlu olup, küçücük şeylerden olumsuz anlamda fazla etkilendiğinizi anladım ben. Bu tür duygu durumlarını arkadaş yorumlarıyla yönetebilir miyiz bilemedim. Bence doktora gitmeniz en iyi çözüm
Tamam da bacağın kırılsa hastaneden korkuyorum der misin
Valla iki arada bi derede bi durumda kalmışsın ciddenHerkese tekrar merhabalar. Belki de bu konumu okuduktan sonra Vive bu kadar depresif olmakta haklıymış diyeceksiniz bilmiyorum. Uzun olur ise affola, umarım doğru cümleleri seçebilirim anlatmak için. Hemen konuya geçeyim o halde. Evliliğimde mutsuz olduğum ve eşimle çözemediğim noktalar var, bu noktaları problem haline getirmeli mi yoksa yok mu saymalıyım bilmiyorum. Eşimle aramızda altı yaş var, ben büyüğüm ve yedi senelik evliyiz. Büyük aşkla evlendim, bu benim ikinci evliliğim. Eşim çok temiz, yalansız, dürüst bir insan, eli yüzü düzgün bana göre gayet yakışıklı hatta güzel , bana çok güzel günlerle kötü günleri ( öfke kontrolü ve stres yönetimi yok) bir arada yaşatan ve Allah benden alsın onun ömrüne versin dediğim bir adam. Bu bahsettiğim kötü anlar hayatımızın yüzde onunu kapladığından mevzu etmedim. Zaten konumuz bu değil.
1- Eşim ile konuşmak imkansız.
2- Cinsel problemlerimiz var.
Birinciden başlarsak huyunu bilerek evlendim, ben zaten çok konuşan karışan ekek sevmem. Ama bu zamanla iletişimsizliğe ve problemleri red etmeye döndü. Asla beni anlamıyor, dinliyor ama anlamıyor. Ona göre hiçbir sorun yok. Duygularını belitmede çok beceriksiz biliyorum asla svgi gösterileri de beklemedim ama bu kadarı fazla gelmeye başladı. Ne kadarı mı ? İntihar düşüncesini dile getirdiğimde ve tepki vermediği için üzüldüğümü söylediğimde " ne yapayım ne bekliyorsun hastaneye mi yatırayım seni ?"demesi. Durumun vehametinin asla farkında olmaması. Benim eteklerim tutuşmuştu sanırım.
İkinci sorun da bunla alakalı aslında, ayda iki kez sevişiyoruz, pandemidir, işsizlik stresidir derrken böyle oldu. Bunu da dile getirdiğimde e hadi gel sevişelim madem diyor ki sadaka mı veriyorsun ? Zaten sevişmelerimizi de anlatmam gerekirse; özellikle de kış aylarında giyinip soyunmam aha uzun sürüyor diyim siz anlayın.
Çok seviyorum, bir dediğim iki olmuyor, gelecek kaygımız yok beraberken ama aması bunlar işte. Geçen gece gene tatlı tatlı anlattım bak dedim daha çocuksun yaşın genç neden bu kadar yaşlılık kafasına girdin ? ( Girdi çünkü, beni arzulamıyorsun diyorum "yavrum yaşlandım artık gençlikteki performans kalmadı" diyor ) Beni bu bu bu yaptıkların üzüyor, eğer boşanalım dersen oturalım konuşalım onu da. Neden bu kadar bezginsin, ben seni incitmek istemiyorum, gururunu kırmak istemiyorum ama beni de düşün kaç kere oldu böyle. Hiç cevap vermedi, dediğim gibi ona göre sorun yok. Boşanma zaten söz konusu değil.
Yani gerçekten onu asla rencide etmek istemiyorum, buraya bile içimi dökmek için yazmalı mıyım diye elli kere düşündüm. Ama ben gergin ve mutsuzum, kendime bakasım gelmiyor artık. Ve sinirliyim, ona da yansıtmaya başladım her hareketi batıyor bana.
Düzeltelim diye de gram çabası yok, o bana bunları söyleseydi ben sorunu çözmek için uğraşırdım, bu bana karşındakini saymamak, takmamak gibi geliyor haksız mıyım ? Tamam evlilik ve uzun ilişkilerde tavşan gibi olmuyorsun ben de biliyorum ama nicelik değil nitelik güzel olsun bari ama o da yok. Kadınla, kızla işi gücü yok yani başka biri söz konusu değil zaten evde dip dibeyiz olsa çoktan çakmıştım. Beni sevdiğini de biliyorum ama bu empati yoksunluğu beni çok öfkelendiriyor.
Bakın ben kocamı bilerek evlendim. Güller, şiirler, süprizler beklemedim 35 yaşımdaydım beklentim aşk ve güvendi. Hiçbir zaman şen şakrak hoşsohbet biri de olmadı ama mutluyduk, kedilerimiz, gezilerimiz, filmlerimiz, aşkımız, sevgimiz. Bu adam ben yorulmayayım diye markete gider benim pedime kadar alır, ben ne istersem alırım, benim istediğim filmi izler, pandemide taksi gibi istediğim yere götürür getirir. Bunun karşlığında ben de onu mutlu etmek için elimden geleni yaparım çünkü seviyorum. Ama karşında karın sana intihar, boşanma gibi cümleler kurduğunda da tepkisiz kalmazsın. Aynı şekilde yatakda da tabii.
Çift terapisi imkanımız keşke olsa gitsek, şu an buna ayıracak bütçemiz malesef yok. Gerçi bütçe olsa da sorunları bu kadar sümenalı eden biri kabul eder mi iç sanmıyorum. Peki ben ne yapayım ?
Bizim sıradan yorumlarımızla çözülecek sorunlara sahip olduğunuzu düşünmüyorum. Kaynanama nasıl konuşayım tarzı bir şey değil sizin anlattıklarınız. Daha önce gittiğiniz doktor varsa ne önermişti bilemiyorum .Küçücük şeylerden mutlu olup, küçücük şeylerden olumsuz anlamda fazla etkilendiğinizi anladım ben. Bu tür duygu durumlarını arkadaş yorumlarıyla yönetebilir miyiz bilemedim. Bence doktora gitmeniz en iyi çözüm
Haklısın mecburiyetten giderim, peki bunu neden ikinci plana atıyorum. Doğru diyorsun red edemem.
Dönüp dolaşıp bütün konularınız psikolojinize geliyor.
Başka bir rahatsızlık olsa görmezden gelmeyeceğiniz bir durum kadar önemli artık psikolojik durumunuz.
Evinize çok olmazsada çoğunluğa göre iyi para giriyor.
Bir yerlerden kısıp bütçenizi ayarlayıp destek almanız gerektiğine inanıyorum.
Sizi severim ve sizin bu halleriniz beni üzüyor.
Çevrenize gösterdiğiniz duyarlılığı kendi canınız için gösterin lütfen.
Eşe dair çözüm hareketini daha sağlıklı düşündüğünüz zamana bırakın.
Çift değil de siz tek terapi alın bence benim hayatımdan çıkardığım yok saydığım bir ablam var senelerdir hiç görüşmedim dünyanın altı üstüne gelse de görüşmem son kopuş noktamız şuydu o zamanlar aynı evde yaşıyoruz tabii sürtüşmeler oluyor ama bir gün bana dönüp intihar edicem dedi ve bunu ciddi söyledi tek şey söyledim bekle ben 1 haftaya başka eve çıkıyorum benden sonra intihar et bana bu tramvayı yaşatma kardeşim sabah uyanıp senin cesetinle karşılaşmak bir ömür bu duyguyla yaşamak istemiyorum kaldı ki 3 gün içinde ev buldum taşındım daha da görüşmedik eşim gelip intihar edeceğim dese adamı boşarım net kendi hayatınla tehdit nedir ya kimsenin kimseye bunu yapma hakkı yok senin hayatın bu kadar kolay sonlanacak kadar basitse git sonlandır ha değilse kimseyi böyle bir şeyle tahdit edip zan altında bırakma ikinci olarak cinsel tatminsizlik benim için boşanma sebebi ama size göre öyle mi bilemem iyi yönleri kötü yönlerini dengeliyor diyorsanız siz bilirsiniz ama böyle sevip huylarını bilerek evlendiyseniz çift terapisine değil sizin tek terapiye ihtiyacınız varHerkese tekrar merhabalar. Belki de bu konumu okuduktan sonra Vive bu kadar depresif olmakta haklıymış diyeceksiniz bilmiyorum. Uzun olur ise affola, umarım doğru cümleleri seçebilirim anlatmak için. Hemen konuya geçeyim o halde. Evliliğimde mutsuz olduğum ve eşimle çözemediğim noktalar var, bu noktaları problem haline getirmeli mi yoksa yok mu saymalıyım bilmiyorum. Eşimle aramızda altı yaş var, ben büyüğüm ve yedi senelik evliyiz. Büyük aşkla evlendim, bu benim ikinci evliliğim. Eşim çok temiz, yalansız, dürüst bir insan, eli yüzü düzgün bana göre gayet yakışıklı hatta güzel , bana çok güzel günlerle kötü günleri ( öfke kontrolü ve stres yönetimi yok) bir arada yaşatan ve Allah benden alsın onun ömrüne versin dediğim bir adam. Bu bahsettiğim kötü anlar hayatımızın yüzde onunu kapladığından mevzu etmedim. Zaten konumuz bu değil.
1- Eşim ile konuşmak imkansız.
2- Cinsel problemlerimiz var.
Birinciden başlarsak huyunu bilerek evlendim, ben zaten çok konuşan karışan ekek sevmem. Ama bu zamanla iletişimsizliğe ve problemleri red etmeye döndü. Asla beni anlamıyor, dinliyor ama anlamıyor. Ona göre hiçbir sorun yok. Duygularını belitmede çok beceriksiz biliyorum asla svgi gösterileri de beklemedim ama bu kadarı fazla gelmeye başladı. Ne kadarı mı ? İntihar düşüncesini dile getirdiğimde ve tepki vermediği için üzüldüğümü söylediğimde " ne yapayım ne bekliyorsun hastaneye mi yatırayım seni ?"demesi. Durumun vehametinin asla farkında olmaması. Benim eteklerim tutuşmuştu sanırım.
İkinci sorun da bunla alakalı aslında, ayda iki kez sevişiyoruz, pandemidir, işsizlik stresidir derrken böyle oldu. Bunu da dile getirdiğimde e hadi gel sevişelim madem diyor ki sadaka mı veriyorsun ? Zaten sevişmelerimizi de anlatmam gerekirse; özellikle de kış aylarında giyinip soyunmam aha uzun sürüyor diyim siz anlayın.
Çok seviyorum, bir dediğim iki olmuyor, gelecek kaygımız yok beraberken ama aması bunlar işte. Geçen gece gene tatlı tatlı anlattım bak dedim daha çocuksun yaşın genç neden bu kadar yaşlılık kafasına girdin ? ( Girdi çünkü, beni arzulamıyorsun diyorum "yavrum yaşlandım artık gençlikteki performans kalmadı" diyor ) Beni bu bu bu yaptıkların üzüyor, eğer boşanalım dersen oturalım konuşalım onu da. Neden bu kadar bezginsin, ben seni incitmek istemiyorum, gururunu kırmak istemiyorum ama beni de düşün kaç kere oldu böyle. Hiç cevap vermedi, dediğim gibi ona göre sorun yok. Boşanma zaten söz konusu değil.
Yani gerçekten onu asla rencide etmek istemiyorum, buraya bile içimi dökmek için yazmalı mıyım diye elli kere düşündüm. Ama ben gergin ve mutsuzum, kendime bakasım gelmiyor artık. Ve sinirliyim, ona da yansıtmaya başladım her hareketi batıyor bana.
Düzeltelim diye de gram çabası yok, o bana bunları söyleseydi ben sorunu çözmek için uğraşırdım, bu bana karşındakini saymamak, takmamak gibi geliyor haksız mıyım ? Tamam evlilik ve uzun ilişkilerde tavşan gibi olmuyorsun ben de biliyorum ama nicelik değil nitelik güzel olsun bari ama o da yok. Kadınla, kızla işi gücü yok yani başka biri söz konusu değil zaten evde dip dibeyiz olsa çoktan çakmıştım. Beni sevdiğini de biliyorum ama bu empati yoksunluğu beni çok öfkelendiriyor.
Bakın ben kocamı bilerek evlendim. Güller, şiirler, süprizler beklemedim 35 yaşımdaydım beklentim aşk ve güvendi. Hiçbir zaman şen şakrak hoşsohbet biri de olmadı ama mutluyduk, kedilerimiz, gezilerimiz, filmlerimiz, aşkımız, sevgimiz. Bu adam ben yorulmayayım diye markete gider benim pedime kadar alır, ben ne istersem alırım, benim istediğim filmi izler, pandemide taksi gibi istediğim yere götürür getirir. Bunun karşlığında ben de onu mutlu etmek için elimden geleni yaparım çünkü seviyorum. Ama karşında karın sana intihar, boşanma gibi cümleler kurduğunda da tepkisiz kalmazsın. Aynı şekilde yatakda da tabii.
Çift terapisi imkanımız keşke olsa gitsek, şu an buna ayıracak bütçemiz malesef yok. Gerçi bütçe olsa da sorunları bu kadar sümenalı eden biri kabul eder mi iç sanmıyorum. Peki ben ne yapayım ?
Bu arada dünkü konuşmadan sonra bu sabah sarıldı öptü, saçlarımı okşadı. İkimiz de evden çalışıyoruz molalarında sarılıyor, öpüyor. Çözemeyeceğimiz bir durum olduğunu sanmıyorum ama biraz önceliğimi kendime vereceğim, buna ihtiyacım var.
Çok teşekkür ederim sevilmek, onaylanmak güzel şeyBen de üzerine düşüneceğim bu danışma süreci için. Belkl kısa sürede bile iyi hissederim belli mi olur?
Şu dönemde yaşadıklarımız; pandemi, ülkemizin içinde bulunduğu ekonomik ve sosyal sorunlar, insanlığa ait erdemlerdeki yozlaşma vs. kişiyi anksiyeteye, durgunluğa, içe kapanmaya... doğru sürüklüyor bence.Evli degilim ama bir insan mutsuz oldugu ilişkiye ne kadar dayabilir bilemedim
Anksiyeten de varmis, bu duyarsizliklar da kaygini arttirir ki seni girdaba suruklemis intihar bile düşünülmüş
Bunlari bile kaale almayan adam ne diye bu iliskinin icinde? Sadece keyifli yonleri icin mi? Hastalıkta saglikta deniyorsa birlikte cozum aranmalı diye düşünüyorum
Çift değil de siz tek terapi alın bence benim hayatımdan çıkardığım yok saydığım bir ablam var senelerdir hiç görüşmedim dünyanın altı üstüne gelse de görüşmem son kopuş noktamız şuydu o zamanlar aynı evde yaşıyoruz tabii sürtüşmeler oluyor ama bir gün bana dönüp intihar edicem dedi ve bunu ciddi söyledi tek şey söyledim bekle ben 1 haftaya başka eve çıkıyorum benden sonra intihar et bana bu tramvayı yaşatma kardeşim sabah uyanıp senin cesetinle karşılaşmak bir ömür bu duyguyla yaşamak istemiyorum kaldı ki 3 gün içinde ev buldum taşındım daha da görüşmedik eşim gelip intihar edeceğim dese adamı boşarım net kendi hayatınla tehdit nedir ya kimsenin kimseye bunu yapma hakkı yok senin hayatın bu kadar kolay sonlanacak kadar basitse git sonlandır ha değilse kimseyi böyle bir şeyle tahdit edip zan altında bırakma ikinci olarak cinsel tatminsizlik benim için boşanma sebebi ama size göre öyle mi bilemem iyi yönleri kötü yönlerini dengeliyor diyorsanız siz bilirsiniz ama böyle sevip huylarını bilerek evlendiyseniz çift terapisine değil sizin tek terapiye ihtiyacınız var
Bu arada dünkü konuşmadan sonra bu sabah sarıldı öptü, saçlarımı okşadı. İkimiz de evden çalışıyoruz molalarında sarılıyor, öpüyor. Çözemeyeceğimiz bir durum olduğunu sanmıyorum ama biraz önceliğimi kendime vereceğim, buna ihtiyacım var.
Bu arada dünkü konuşmadan sonra bu sabah sarıldı öptü, saçlarımı okşadı. İkimiz de evden çalışıyoruz molalarında sarılıyor, öpüyor. Çözemeyeceğimiz bir durum olduğunu sanmıyorum ama biraz önceliğimi kendime vereceğim, buna ihtiyacım var.
Kötü polis olayım mı
yani şimdi dün tartıştın diye bunu yapması sana samimi geliyor mu
tamam kızmış deyip bir iki gün idare edip sonra olağanına dönecek
karşılıklı beklentileri sadeleştirmek, net olmak lazım
yani benim eşim de evde ise ben çalışırken arada gelip öpüyor ama sinir oluyorum ben iş yaparken onun boş boş başka şeyler düşünmesine
bunu da söyledim ben iş yaparken gelip öpeceğine işin ucundan tut sonra karşılıklı devam edelim diye
mesela adam işsizdi bir dönem sen her gün paramız yok, isteklerim karşılanmıyor diye buraya konu açıyordun, herhalde evdeki halin de benzerdir, bu durumda hadi gel ... demek makul mü
evet seks olmayınca kadınlar ekstra gergin olur vs de adamları da anlamak lazım onlarda da gerginken seks yok
görev gibi yanıma geleceğine hiç gelmesin der yoluma bakarım
Neden samimi gelmesin? Ben ona “herşey seks değil, bana dokunmuyorsun, şakalaşmıyorsun bile” dedim ki önceden bizim elimiz kolumuz durmazdı. Sen eşinden şikayet ettiğin bir durum olduğunda adam düzelmek için adım atınca sanimiyetsiz mi buluyorsun?
Ayrıca çok yanlış hatırlıyorsun benim konularım o minvalde değildi, ben alım gücü düşüyor diye feryat edenlerdenim, konum da zaten siyasetten kapandı. Diğer konularım da TR’de her güne umutsuz başlamaktı. En parasız zamanımızda bile evi tadilata soktuk biz, yani aç açıkta kalıp adamı darlama durumu yok. Evde de burada anlattığım gibi değilim inanmazsın belki, hatta arkadaşlık ilişkilerimde, işyerimd de değilim. İnsanlar enerjime hayrandır, hiç değişmez. Burası kendimle konuşma, iç dökme, arada iki sağlam tokat yeme alanım.