- 11 Temmuz 2014
- 10.911
- 17.544
-
- Konu Sahibi meredithgrey
- #21
Benim davranış şeklim nasıl mutlu olacaksam eşime öyle davranıyorum. Tavsiye ederim kendinizi nasıl mutlu hissedecekseniz öyle davranın
Sanırım biraz bunalmışsınız size naçizane tavsiyem eşinizi rahat bırakın bir süre, sürekli bir beklenti halinde olmak hem size hem eşinize farkında olmadan baskı uygular, kendinize odaklanmaya çalışın odağınızı eşinizden çekin o zaman birşeyler normale dönebilir diye düşünüyorum, intihar ölüm hastalık bu tarz muhabbetlere lütfen girmeyin kendi kendinize de bunları düsünmeyin aklınıza geldiği zaman hayatı yaşamın güzelliklerini vs düşünmeye çalışın, çok mu yanyana kaldınız acaba? Bazen öyle olunca herşey soruna dönüşebiliyor
Aslında ilk yan yana kalışımız değil bir kaç sene önce ikimiz de yanlış bir işe girip battık o dönem de dip dibeydik. Bu pandemide de didişmedik hiç varlığı bana batmadı, kötü anılar yaşamadık yani süreçten çok bunalsak da.
Herkese tekrar merhabalar. Belki de bu konumu okuduktan sonra Vive bu kadar depresif olmakta haklıymış diyeceksiniz bilmiyorum. Uzun olur ise affola, umarım doğru cümleleri seçebilirim anlatmak için. Hemen konuya geçeyim o halde. Evliliğimde mutsuz olduğum ve eşimle çözemediğim noktalar var, bu noktaları problem haline getirmeli mi yoksa yok mu saymalıyım bilmiyorum. Eşimle aramızda altı yaş var, ben büyüğüm ve yedi senelik evliyiz. Büyük aşkla evlendim, bu benim ikinci evliliğim. Eşim çok temiz, yalansız, dürüst bir insan, eli yüzü düzgün bana göre gayet yakışıklı hatta güzel , bana çok güzel günlerle kötü günleri ( öfke kontrolü ve stres yönetimi yok) bir arada yaşatan ve Allah benden alsın onun ömrüne versin dediğim bir adam. Bu bahsettiğim kötü anlar hayatımızın yüzde onunu kapladığından mevzu etmedim. Zaten konumuz bu değil.
1- Eşim ile konuşmak imkansız.
2- Cinsel problemlerimiz var.
Birinciden başlarsak huyunu bilerek evlendim, ben zaten çok konuşan karışan ekek sevmem. Ama bu zamanla iletişimsizliğe ve problemleri red etmeye döndü. Asla beni anlamıyor, dinliyor ama anlamıyor. Ona göre hiçbir sorun yok. Duygularını belitmede çok beceriksiz biliyorum asla svgi gösterileri de beklemedim ama bu kadarı fazla gelmeye başladı. Ne kadarı mı ? İntihar düşüncesini dile getirdiğimde ve tepki vermediği için üzüldüğümü söylediğimde " ne yapayım ne bekliyorsun hastaneye mi yatırayım seni ?"demesi. Durumun vehametinin asla farkında olmaması. Benim eteklerim tutuşmuştu sanırım.
İkinci sorun da bunla alakalı aslında, ayda iki kez sevişiyoruz, pandemidir, işsizlik stresidir derrken böyle oldu. Bunu da dile getirdiğimde e hadi gel sevişelim madem diyor ki sadaka mı veriyorsun ? Zaten sevişmelerimizi de anlatmam gerekirse; özellikle de kış aylarında giyinip soyunmam aha uzun sürüyor diyim siz anlayın.
Çok seviyorum, bir dediğim iki olmuyor, gelecek kaygımız yok beraberken ama aması bunlar işte. Geçen gece gene tatlı tatlı anlattım bak dedim daha çocuksun yaşın genç neden bu kadar yaşlılık kafasına girdin ? ( Girdi çünkü, beni arzulamıyorsun diyorum "yavrum yaşlandım artık gençlikteki performans kalmadı" diyor ) Beni bu bu bu yaptıkların üzüyor, eğer boşanalım dersen oturalım konuşalım onu da. Neden bu kadar bezginsin, ben seni incitmek istemiyorum, gururunu kırmak istemiyorum ama beni de düşün kaç kere oldu böyle. Hiç cevap vermedi, dediğim gibi ona göre sorun yok. Boşanma zaten söz konusu değil.
Yani gerçekten onu asla rencide etmek istemiyorum, buraya bile içimi dökmek için yazmalı mıyım diye elli kere düşündüm. Ama ben gergin ve mutsuzum, kendime bakasım gelmiyor artık. Ve sinirliyim, ona da yansıtmaya başladım her hareketi batıyor bana.
Düzeltelim diye de gram çabası yok, o bana bunları söyleseydi ben sorunu çözmek için uğraşırdım, bu bana karşındakini saymamak, takmamak gibi geliyor haksız mıyım ? Tamam evlilik ve uzun ilişkilerde tavşan gibi olmuyorsun ben de biliyorum ama nicelik değil nitelik güzel olsun bari ama o da yok. Kadınla, kızla işi gücü yok yani başka biri söz konusu değil zaten evde dip dibeyiz olsa çoktan çakmıştım. Beni sevdiğini de biliyorum ama bu empati yoksunluğu beni çok öfkelendiriyor.
Bakın ben kocamı bilerek evlendim. Güller, şiirler, süprizler beklemedim 35 yaşımdaydım beklentim aşk ve güvendi. Hiçbir zaman şen şakrak hoşsohbet biri de olmadı ama mutluyduk, kedilerimiz, gezilerimiz, filmlerimiz, aşkımız, sevgimiz. Bu adam ben yorulmayayım diye markete gider benim pedime kadar alır, ben ne istersem alırım, benim istediğim filmi izler, pandemide taksi gibi istediğim yere götürür getirir. Bunun karşlığında ben de onu mutlu etmek için elimden geleni yaparım çünkü seviyorum. Ama karşında karın sana intihar, boşanma gibi cümleler kurduğunda da tepkisiz kalmazsın. Aynı şekilde yatakda da tabii.
Çift terapisi imkanımız keşke olsa gitsek, şu an buna ayıracak bütçemiz malesef yok. Gerçi bütçe olsa da sorunları bu kadar sümenalı eden biri kabul eder mi iç sanmıyorum. Peki ben ne yapayım ?
Aynı şeyleri yaşıyorumHerkese tekrar merhabalar. Belki de bu konumu okuduktan sonra Vive bu kadar depresif olmakta haklıymış diyeceksiniz bilmiyorum. Uzun olur ise affola, umarım doğru cümleleri seçebilirim anlatmak için. Hemen konuya geçeyim o halde. Evliliğimde mutsuz olduğum ve eşimle çözemediğim noktalar var, bu noktaları problem haline getirmeli mi yoksa yok mu saymalıyım bilmiyorum. Eşimle aramızda altı yaş var, ben büyüğüm ve yedi senelik evliyiz. Büyük aşkla evlendim, bu benim ikinci evliliğim. Eşim çok temiz, yalansız, dürüst bir insan, eli yüzü düzgün bana göre gayet yakışıklı hatta güzel , bana çok güzel günlerle kötü günleri ( öfke kontrolü ve stres yönetimi yok) bir arada yaşatan ve Allah benden alsın onun ömrüne versin dediğim bir adam. Bu bahsettiğim kötü anlar hayatımızın yüzde onunu kapladığından mevzu etmedim. Zaten konumuz bu değil.
1- Eşim ile konuşmak imkansız.
2- Cinsel problemlerimiz var.
Birinciden başlarsak huyunu bilerek evlendim, ben zaten çok konuşan karışan ekek sevmem. Ama bu zamanla iletişimsizliğe ve problemleri red etmeye döndü. Asla beni anlamıyor, dinliyor ama anlamıyor. Ona göre hiçbir sorun yok. Duygularını belitmede çok beceriksiz biliyorum asla svgi gösterileri de beklemedim ama bu kadarı fazla gelmeye başladı. Ne kadarı mı ? İntihar düşüncesini dile getirdiğimde ve tepki vermediği için üzüldüğümü söylediğimde " ne yapayım ne bekliyorsun hastaneye mi yatırayım seni ?"demesi. Durumun vehametinin asla farkında olmaması. Benim eteklerim tutuşmuştu sanırım.
İkinci sorun da bunla alakalı aslında, ayda iki kez sevişiyoruz, pandemidir, işsizlik stresidir derrken böyle oldu. Bunu da dile getirdiğimde e hadi gel sevişelim madem diyor ki sadaka mı veriyorsun ? Zaten sevişmelerimizi de anlatmam gerekirse; özellikle de kış aylarında giyinip soyunmam aha uzun sürüyor diyim siz anlayın.
Çok seviyorum, bir dediğim iki olmuyor, gelecek kaygımız yok beraberken ama aması bunlar işte. Geçen gece gene tatlı tatlı anlattım bak dedim daha çocuksun yaşın genç neden bu kadar yaşlılık kafasına girdin ? ( Girdi çünkü, beni arzulamıyorsun diyorum "yavrum yaşlandım artık gençlikteki performans kalmadı" diyor ) Beni bu bu bu yaptıkların üzüyor, eğer boşanalım dersen oturalım konuşalım onu da. Neden bu kadar bezginsin, ben seni incitmek istemiyorum, gururunu kırmak istemiyorum ama beni de düşün kaç kere oldu böyle. Hiç cevap vermedi, dediğim gibi ona göre sorun yok. Boşanma zaten söz konusu değil.
Yani gerçekten onu asla rencide etmek istemiyorum, buraya bile içimi dökmek için yazmalı mıyım diye elli kere düşündüm. Ama ben gergin ve mutsuzum, kendime bakasım gelmiyor artık. Ve sinirliyim, ona da yansıtmaya başladım her hareketi batıyor bana.
Düzeltelim diye de gram çabası yok, o bana bunları söyleseydi ben sorunu çözmek için uğraşırdım, bu bana karşındakini saymamak, takmamak gibi geliyor haksız mıyım ? Tamam evlilik ve uzun ilişkilerde tavşan gibi olmuyorsun ben de biliyorum ama nicelik değil nitelik güzel olsun bari ama o da yok. Kadınla, kızla işi gücü yok yani başka biri söz konusu değil zaten evde dip dibeyiz olsa çoktan çakmıştım. Beni sevdiğini de biliyorum ama bu empati yoksunluğu beni çok öfkelendiriyor.
Bakın ben kocamı bilerek evlendim. Güller, şiirler, süprizler beklemedim 35 yaşımdaydım beklentim aşk ve güvendi. Hiçbir zaman şen şakrak hoşsohbet biri de olmadı ama mutluyduk, kedilerimiz, gezilerimiz, filmlerimiz, aşkımız, sevgimiz. Bu adam ben yorulmayayım diye markete gider benim pedime kadar alır, ben ne istersem alırım, benim istediğim filmi izler, pandemide taksi gibi istediğim yere götürür getirir. Bunun karşlığında ben de onu mutlu etmek için elimden geleni yaparım çünkü seviyorum. Ama karşında karın sana intihar, boşanma gibi cümleler kurduğunda da tepkisiz kalmazsın. Aynı şekilde yatakda da tabii.
Çift terapisi imkanımız keşke olsa gitsek, şu an buna ayıracak bütçemiz malesef yok. Gerçi bütçe olsa da sorunları bu kadar sümenalı eden biri kabul eder mi iç sanmıyorum. Peki ben ne yapayım ?
Bilemedim ama esiniz bana normal geldi yani banada eşim gelip intihardan bahsetse ne derim bilemiyorum belki susup kalırım, cinsellik konusunda da performans hep aynı olmuyor bazen isteksizlik vs oluyor siz de demissiniz zaten hep böyle değildi diye, anksiyete yüzünden böyle bunalmış olabilirsiniz gibi geldi bana cünkü bahsettiğiniz şeyler aman aman büyük sorunlar değil, yaslariniz kac acaba merak ettim
Vivelamour;
Özelden yazacaktim fakat kapalıymış profiliniz.
Bugüne kadar açtığınız konularda sizi kendime çok benzetirdim .hayata bakış, algı düzeyi, hatta bazı somut şartlar acısından bile (4 kedimiz var mesela bizim de)
Hani demissiniz ya ; bu yaz hayvan eziyetleri arttığında kaygı bozukluğu yaşadım diye. Bu yaz aynı sebepten ben de aynı durumu yaşadım. Öyle çok acı çektim ki eziyet haberlerinde, aynen çaresizlik duygusunu dibine kadar yaşadım. Cevremde kime anlatsam tam olarak anlayamadılar çektiğim acıyı.uzun süre de kendime gelemedim.
Şunu söylemek istiyorum; bizler algı düzeyi çok farklı insanlarız. Ne eş ne aile ne arkadaş tarafından anlaşılmamız coK zor hatta imkansız. Beynimiz tamamen farklı çalışıyor onlarla.
Mesela Nilgün Marmara da cok benzer bir ruh hali içinde yaşamına son vermiş bir akademisyen .
Keza aynı şekilde gayet üst düzey imkanlarla bir hayat yaşayan Mehmet Şakacı gayet mantıklı sebeplerle bir intihar videosu bırakıp gitmisti.
Böyle hissetmek, dünyada olanı biteni bu kadar yüksek bir empati gücüyle algılamak, içselleştirmek böyle yasamak gerçekten çok çok zor , yorucu .biliyorum çünkü ben de hep boyleyim.
Ben zaman zaman kendimi açmaya çalışırım eşime ama anlamaz, anlayamaz. Çünkü o, olup biteni olduğu haliyle dümdüz algılıyor, sorgulamıyor vs.
Neyse çok uzattım. Bunun depresiflik, depresyon olduguna pek inanmiyorum.
Çocukluğumdan beri böyleyim ben çünkü.kucukken daha ilkokula bile gitmezken ; muhabbet kusum kafesinden ucup kacmisti.bulamadik tabii. O gunun aksaminda da bir düğün vardi gittik.dugunde bile kuzenlerim vs .ortada kosturup oynarken ben deli gibi anneme , kusun yasayip yasamicagini, acikirsa susarsa napicagini sorup duruyordum.icimdeki siziyi anlatamam cocuk halimle.ayni aci iste.
Bunu sana ben söyleyince yaşımı sana göre ufak bulup ciddiye almayabilirsn ama , erkeklerle çok uzun süre ciddi konular konuşulmuyor.
Yapıları uygun değil , ya sinir bozucu kısa cevaplar ya hiç cevap vermeme, ya beni boğuyorsunlar .
Ne anlatmak istiyorsak olduğunca cilveyle ,işveyle , şakayla anlatmak gerekiyor. Arkadaşlarıyla muhabbetini düşünün ipe sapa gelmez saçma sapan salakça şeylere bile huaa huaaa güler kaparlar . Biraz öyle olmak lazım.
Geneeel olarak aşırı kararsızlar ama kendi aklınca bi erkek bi karar da verdiyse siktn sene döndüremiyosun mesela . Sallıyorum ben boşanıcam senden diyorsa aksi ihtimali asla düşünmez, ikna olmaz ve boşanır .
Sadece sendeki değil geneli böyle .
Cinsellik konusunda haklısın.
Ama kendin de diyosun, adam bir dediğimi iki etmiyor diye. Başka ne yapsın? Her dakika seni mi pışpışlasın?
İşsizlik pandemi adam eve tıkınmış kalmış. Belki onunda senin bilmediğin sıkıntıları var. ee zaten adam konuşkan değilmiş bile isteye evlenmişsin.
Sanki senin canın sıkılıyor da heyecan arıyosun. İntihar etmek nedir ya? Mutlu değilsen boşanırsın. Atla deve değil kusura bakma. Nedir bu ya kocam cinsellik yaşamıyor beni anlamıyor intihar edicem. Bu kadar kolay mı yahu canından vazgeçmek?
Kusura bakma eğer öyleyse sende bi sıkıntı var. Adamda sorun yok.
Sabah sabah sert olduysam kusura bakma ama, Allah'ın verdiği canı kendin almak düşüncesi hele çaresi olan şeyler için öf çok saçma.
Zaten üç senedir anti depresan alıyorum. Ama pandemide ne yalan söyleyeyim doktor da aramadım, üstüne de gitmedim. Kendimi çokça iyi etmeye çalışıyorum, kapıp koyvermiyorum. Yoğun bir işim de olunca kendimi dinlemeye fırsatım sadece geceler oluyor, uyku düzenim kötü etkileniyor ama tabii.
Ben bunu bilmiyordum bazı konularına anlam da veremiyordum
Şimdi bu gereksiz şeylere takılma durumun biraz daha netleşti
Eşinin o tepkisi de zaten annen bu konuda uzman, doktor desteği de var benim yapacağım ne var ki modunda
Yani pandemi deyip doktoru ihmal etmeni de anlayamadım işe giden dışarı çıkan birisinin doktora neden gitmedin
Hastanelerden korkuyorum, şirkette 2-3 kişi oluyoruz zaten, hastane ile bir değil. İhmal de ettiğimi biliyorum inkar etmiyorum ama benim annem bu sektörde olmasına rağmen hiç iyi doktorlarla karşılaşmadım bunun da etkisi var tabii. Bir arkadaşımın kızının doktoru var çok memnun onu düşünüyorum şimdi.
Mutlu olduğunuz zamanları düşünün. Pandemi işsizlik var demişsiniz bu gibi hem maddi hem manevi yönü olumsuz etkileyen bir süreçten geçiyoruz hepimiz. Yarın öbür gün pandemi biter, zenginliğe de kavuşursunuz ama eşiniz sevdiğiniz yanınızda olmadıktan sonra o gelen zenginliği ne yapacaksınız...Bakın ben kocamı bilerek evlendim. Güller, şiirler, süprizler beklemedim 35 yaşımdaydım beklentim aşk ve güvendi. Hiçbir zaman şen şakrak hoşsohbet biri de olmadı ama mutluyduk, kedilerimiz, gezilerimiz, filmlerimiz, aşkımız, sevgimiz. Bu adam ben yorulmayayım diye markete gider benim pedime kadar alır, ben ne istersem alırım, benim istediğim filmi izler, pandemide taksi gibi istediğim yere götürür getirir. Bunun karşlığında ben de onu mutlu etmek için elimden geleni yaparım çünkü seviyorum. Ama karşında karın sana intihar, boşanma gibi cümleler kurduğunda da tepkisiz kalmazsın. Aynı şekilde yatakda da tabii.