Merhabalar, 3 aydır nişanlıyım. 2 kere görüştükten sonra ailemin yıllardır bir tanıdığının oğluyla görücü usulü nişanlandım fakat içime sinmeyen bir huzursuzluk vardı nişan sürecinde, sanki yanlış yapıyorum hissi beni bırakmadı. Halbuki görüşmeler güzel geçmiş gülerek eve gelmiştim. Karşı tarafı biraz asabi, kısıtlayıcı bir insan olarak bilirdim ama görüştüğümde şartlarımız uyum sağladı. Yine de kafa yapısı benim hayal ettiğim gibi değildi ve ben bunu iki görüşmede ne yazık ki anlayamadım, nişanı da uzatma fırsatınq sahip değildim Şöyle ki;
Kendisiyle övünmeyi seven bir tip. Sürekli çevresindeki insanlardan daha yakışıklı olduğunu, onu bir tek kendi oğlunun geçebileceğini söyledi mesela. Arkadaşı ve arkadaşının sevgilisiyle yemeğe gittiğimizde kendini yine övmeyi abartınca karşı tarafın sevgilisi dayanamayıp "Ama sahra da çok güzel" dediğinde aldığım cevap şu oldu: "Evet sahra çok güzel ama ben de çok yakışıklıyım." Bu haraketi beni rahatsız etti açıkçası.
İnsan sevdiğinin yanında zamanın nasıl geçtiğini anlamamalı ama ben onunlayken 1.5-2 saat içinde sıkılıp kalkıyoruz. Hatta kalkmaya hevesli oluyorum. Yanında sıkıntıdan yemeği eşelediğimi biliyorum. Kendisi fazla konuşkan biri değil evet ama bu kadar sıkılmam normal mi? Ben konuşkan biriyle olmak isterdim fakat o öyle bir yapıda değil sessiz ve yanında rahat değilim. Maddi durumları iyi ve her istediğini elde eden bir insan. Babasının parasının arkasında olduğunu biliyor ve kendi iş yerlerinde çalışıyor. Bana "damat oluyorum ben niye çalışıyorsam, birkaç ay tatil yapacağım" dediğinde yine itici gelmişti mesela.
Bir keresinde askerde çok cezaya kaldığını söyledi. Komutanı dinlemediği için. Ben de ona "iyi de o senin üstün niye dinlemedin" Dediğimde "Benim bir üstüm Allah o kadar." dedi gülerek.
Üni. Sınavına gireceğimi okumak istediğimi dillendirdiğimde, "Bakarız, bir yolu bulunur, geçen yıl yapamamışsın bu sene de olmaz belki, oturur konuşulur bu konu bir yolu bulunur" diyerek beni bir adım daha uzaklaştırdı. Açıkçası ben bana destek olacak birini isterdim. Espri yaptığımda benimle sürdürsün isterken, "uzatma istersen" demesi de ayrı bir sorundu benim için.
Oturduğu semtteki insanların ona abi ayağı çekmesinden hoşlanan ve saygı görmek için insanların ondan çekinmesi gerektiğini düşünen biri. Ama her nasılsa ben görücü usulü görüşmede bu kadar farkında olmayıp biraz da kapılıp devam ettim fakat şu an ona karşı bomboşum ve devam edemiyorum. Kendisi ve ailesi beni seviyor değer veriyor ve isteklerimi yerine getirmeye hazırlar. Bana karşı bir saygısızlığı da yok. Tek sorun benim kalbim.
Ne dersiniz, böyle bir adamla evlenilir mi? Egosu geçer mi? Ben mi büyütüyorum yoksa? Ailem onun benim için mükemmel olduğunu, benden daha iyisini bulabilecekken bana baktığını, her isteğimin yerine geleceğini ve onu bırakırsam pişman olacağımı söylüyor. Kafamın karmaşası beni mahvetti.