Merhabalar demin okuduğum bir konudan etkilendim herhalde bebeler de bahçedeler evde bir sessizlik hakim pek alışkın olmadığım bir durum
bir konu da ben açayım dedim doğru mu yapıyorum diye
Eşimle 15 yıllık evliyiz evliliğin ilk 6 ayı çalışmadım sonrasında hep çalıştım 1,5-2 yıldır da ücretsiz izindeyim. İlk zamanlar maaş kartım eşimde idi çünkü maaş anlaşmalı banka eft ücreti keserdi benim kartım eşimde idi o parayı çeker benim adıma olan başka bir banka hesabına yatırırdı maaşımı. Kendi de evin ihtiyaçlarını karşılar kalanını hesabıma atardı benim hesapta birikim yapardık. Şifreyi ikimiz de bilir aktif kullanırdık hesabı yatırım için. Ama eşim çok alışveriş yapmamı istemezdi ben de saf gibi yapmazdım. Anası ve kendi bi elbiseyi 10-15 giyerler benden de benzer davranış bekliyordu. Ay şimdi hatırladıkça deliriyorum. Bi keresinde aldığım şeyleri o beğenmemiş (pamuk oranı azmış diye) iade etmiştim. Şimdi olsa hayatta iade etmem sen değil ben giyeceğim istersem pet şişe giyerim derim. Ben bir iki yıl sonra bir aydınlanma yaşadım. Kartımı vermiyorum ben kendi birikimimi kendim yaparım. Sen de evin ihtiyaçlarını karşılamakla mükellefsin. Ne yaparsan yap dedim. O günden sonra kartım bende kaldı baya da iyi birikim yaptım. Eşim evin gıda fatura gibi ihtiyaçlarını karşıladı. Ben de çocukların kitap oyuncak ihtiyaçlarını karşıladım. Temizlikçi ablanın ücretini karşıladım. Çocukları Etkinliklere kurslara götürdüm gibi gibi.. ama benim ihtiyaçlarımı hiç eşim karşılamadı. Yani kamudaki giyim yardımı hariç bütün kıyafetlerimi, bakim ürünlerimi kuaför masraflarını ya da eve aşınacak extra bir yemek takımını gibi ben yaptım hep. Bu arada benim birikimim ve eşimin birikimi artı düğün takıları ile ev aldık yani ben birikimi sadece kendim için yapmadım. Ailemiz için yaptım
Birkaç gündür kafamda düşünceler var doğrusu bu mu diye bu şekilde mi olmalı iki eş de çalışıyorsa.