Merhaba,
Ben özel bir kurumda tam zamanlı çok değerli bir mesleği icra etmekteyim, öğretmenim... Maaşım 27 bin TL, aldığım parayı annemin birkaç borcunu ödemesi için veriyorum, yarısını kiraya veriyorum, bazen kardeşime harçlık gönderiyorum, ayriyetten kendi kredi kartımın da borcunu kapatmaya çalışıyorum. Babam kardeşimin okulunu ödediği için ondan da istemeye çekiniyorum. Ne yazık ki bir birikimim de yok.
Örneğin: 10 bin anneme verdim, 9 bin kira verdim, 4 bin kardeşime gönderdim, 4 bin karta yatırdım. Bu sebeple elimde ne yazık ki aylardır nakit para bulunmuyor. Sosyal anlamda dışarı çıkıp zaman harcayamıyorum, iş ve ev arasında gidip geliyorum. Tek aktivitem spor yapmak ve kitap okumak.
Aylardır bu durum beni çok yıprattığı halde sürekli içime ata ata işe gidip geldim. Işimi severek, odaklanarak yapıyorum, zaten işim çocuk öyle de olmak zorunda fakat ben bu kadar canla başla çalışırken işverenim bugün beni kenara çekip, çok durgun olduğumu, hiç gülmediğimi, performansımın çok düşük olduğunu söyledi.
Zaten yapısal olarak da çok fıkır fıkır biri değilim, özellikle işte çok enerjik çalışmama rağmen insanlarla seviyeli biçimde konuşur, işimi düzgün yapmaya gayret eder ve çıkıp eve gelirim. Böyle ayaküstü sorunca bir şey de diyemedim, gerçi bu tarz özel bir durumu da paylaşmak istemedim. Zaten 8 6 çalışıyorum her dakika enerjik olamıyorum elimde olmadan vücudum yoruluyor ama gözlerimi öğrencilerden hiç ayırmıyorum, onlara tepeden bakıp hepsini görmek için hep ayakta duruyorum.
Bu işe çok ama çok ihtiyacım var. Kendimi değiştiremem ama hem parasal anlamda hem bu durumu kendisine açıklayıp açıklamama konusunda kararsız kaldım. Gidip konuşsam sonra bu şekilde paraya çok ihtiyacım olduğunu öğrenince bende beğenmediği bir durum olunca işten çıkartmakla tehtid eder diye korkuyorum.
Ne yapmalıyım?
Sizin yerinizde bende olsam dayanamaz yardım ederdim muhtemelen. İnsan annesine kıyamıyor. Ama bir evlat olarak onlar size baya kıymış..
