Cogu kisi bilir beni babamla ilgili.konularimi.. Tam 6 aydir bos olan adam is buldu iki gun gitti yine biyeri kurtlanmis anlasilan 3. gun gitmedi. Siz siz olun sakinn issiz gucsuz biriyle evlenmeyin. Erkek caliskan olmali. Allahtan suan tek dilegim ilerde hayirli caliskan biriyle evlenmek. Okulumun bitmesine az kaldi bu yaz mezunum insallah. Ama bu neyi cozer ki. Babam daha 48 yasinda ama sanki 60 yasindaymis gibi mizirdaniyor yillardir motorsiklet kullanir butun kis evde oturdu is bulamiyorum diye oysaki birsuru is var begenmiyor. Ya gidiyor burasi kapanir die cikiyor ya cok is var diyor yada insanlarla anlasamiyor. Annem artik bikti kadin hakli olarak. Akrabalar da babami artik ayyas calismayan biri olarak tanimliyor. Kendisi malesef icip icip calismayan biri. İyice zivanadan cikti. Bende psikoloji kalmadi evdeki huzursuzluktan dolayi tedavi goruyorum. Babama hirslaniyorum iyilikle konustum olmadi laf soktum olmadi hep uste cikti hep o konustu bagirdi cagirdi kirdi doktu annemi sucladi hep kndi iyi ona gore. Ne yapacagimi sasirdim daha 22 yasindayim.hayata kustum herseyden bezdim ne hayallerim vardi olsem.de kurtulsam diyorum bazen. Bir insanin babasinin bolesine bencil kendini salmis olmasi o kadar aci verici ki. Hele ki kiz cocuguysaniz. Ben ise girsem bu adam yine calismayacak bana guvenecek eminim cunku ben salagim yillardr haftasonu calisip harcligimi hep kendim cikardim ama.ona sorsaniz beni okuttu guluyorum buna sadece. Eger annemi dusunmesem ise girince kardesimi alir ceker giderdim bu cesaret bende var ama annemde yok. Suan bile annem agliyor babam iciyor. Nasil bir hayat bu cikis yok yol yordam yok. Yasitlarim iliskilerini sevgililerini dusunup kendi hayallerini yasarken ben kendi hayatima kalana kadar hep annemle babami dusunmek zorundayim. Bu aileden nasil feraha cikacagimi dusunmekle geciyor gunlerim.
Ben babamı hiç ama hiç sevmem..
Ağustos ayında bazı olaylar yaşadık.
Konu açmıştım..
Biz 4 kardeşiz..
Eve 3 bin tl para giriyor ama borçtan evde hiç bi malzeme yok..
Bankalarda kara listedeyiz..
Babamı sevmiyorum..
Hiç birimizde sevmiyoruz..
Annemin artık özgür bi hayat yaşamasını çok istiyorum.
Şehir dışında ouyorum ben ama
Annem
-Ayrılıyoruz.
Dese bırakırım okulu direkt..
Kardeşimi okuturum annemede bakarım..
Abimde çalışıyor zaten erkek kardeşimde ygsden barajı aşamadı direkt eve çıkarız.
Yeter ki annem mutlu olsun..
Veya babam hayatımızdan bi şekilde çıksın..
--
İnsanın canı en çok babasının ölümünü dilerken acıyormuş bunu anladım..
Baban hayattayken aslında yok olduğunda içi acıyor insanın..
Kandillerde millet ölen babasına ağlarken sen hayatta olup sapasağlam olan baba sıfatındaki adama ağladığında acıyormuş..
Babana değilde başka birine sarılıp ağladığında acıyormuş canın..
Birde bunları babana değilde gelip burda tanımadığın kişilere anlattığında...