- 23 Mart 2015
- 5.701
- 11.994
-
- Konu Sahibi sufisentir
- #1
Konu hortlayinca suraya guncelleme yapayim dedim.Sayfa 5 te.
Kızlar selam.Daha önce 2 kez konu açmıştım bu eşimin isteksizlik mevzusuyla ilgili merak edenler okuyabilir.Kısaca özet geçeyim okumak istemeyenler için.
2 senelik evlilik hep cinsel isteksizlik yaşıyor eşim.Çok mücadele ettik bazen düzelir gibi oldu bazen daha beter oldu.
Şimdi ben son 5gündür boşanmayı çok düşünür oldum size eşimin artı ve eksi yönlerini kısaca yazayım bana fikirlerinizi belirtin benim için çok önemli.
Artı yönleri:
1.Efendi saygılı bi insan olması
2.Beni sıkmaması boğmaması bana her konuda destek olması
3.Ailesinin ilişkimize karışmaması rahatız o konuda
4.Beni dinlemesi isteklerimi yerine getirmesi
5.Sevgisini göstermesi(şefkat,öpme,sarılma gibi)
6.Aileme çok saygılı olması arası çok iyidir hepsiyle
7.Gözü asla dışarda değil çok sadık(gerçi adam komple isteksiz istese de aldatamaz)
8.Cömert olması
9.Ev işlerinde bana yardımcı olması
Eksi yönleri:
1.Cinsel yönden aşırı isteksiz olması(ilk gece balayı vs. uyumayı tercih eden biri)
2.Genel anlamda pasif ve edilgen bir insan olması
3.Tembel olması mücadele ruhuna sahip olmaması
4.Evdeki erkek rolünü daha çok benim üstlenmem(mesela aylarca benim ev aramam emlakçılarla muhatap olmam,alışverişle hep benim ilgilenmem vs. gibi)
5.Eşimin cinsel sorunlarını çözmek için çaba göstermemesi(mesela hep benim zorumla doktora gitmesi,ilacı benim dememle içmesi,psikologları vs.hep benim araştırmam)
6.Eğitim olarak benden düşük olması (Asla insanları aşağılamam ve bunu bilerek evlendim ama artık bu konu bile gözüme daha çok batar oldu ya da şöyle diyeyim 2 senedir davranışlarıyla bana bu farkı hissettirdi)
7.Bana bir şey katmadığını hissetmem (Yani bunu ifade etmek zor tabi ama ufkumu genişleten biri değil 2 senedir daha pasif biri haline geldim diye özetleyeyim)
8.Genel anlamda her konuda tutkusuz biri olması (Bunu da ifade etmek zor tabi ama nasıl desem çok çok düz bir insan)
Tabi ki en büyük sıkıntı cinsel anlamda isteksiz olması.Belki bu sıkıntı olmasa diğer eksi yönleri bu kadar gözüme batmazdı. 2 yıldır çook derin bi yalnızlık duygusu hissediyorum ciddi anlamda iyi değilim psikolojik olarak.
Kendimi uzun süre suçladım ben de bi sıkıntı mı var diye ama hayır artık biliyorum ki gayet sağlıklı,normal bir kadınım.Anormal olan ben değilim o.
Ve EN EN EN EN önemli şey bu soruna olan yaklaşımı.Hep kavga ettiğimizde böyle bi sorun olduğunun aklına gelmesi onun dışında hayatımızda her şey yolundaymış gibi davranıyor.
Yani ipleri eline alıp bak karıcım ben bu sorunu çözeceğim bana inan ne gelirse elimden yapacağım demiyor araştırmıyor ne bileyim hemen pes ediyor.Of keşke ölsem gibi ergence cevaplar veriyor.
2 Gündür ilk kez ayrı yataklarda yatıyoruz artık.
Şimdi gelelim hayatın gerçeklerine:
Şu an çalışıyorum ama yarım gün ve aldığım maaş çok az.Yani boşanırsak bu parayla geçinmem çok zor.Zaten bu geçici bi iş.
Beklediğim bi iş var ve en geç Aralık ayında olacak gibi.Güzel bi maaş alacağım oradan.
Kendime küçük bi ev tutmayı düşünüyorum.Ama aslında bunu hemen yapmak istiyorum da şartlar el vermiyor.
Ailem farklı şehirde ve oraya asla dönmek istemiyorum çünkü beni boğacaklarına eminim.
Ve eminim bütün dünya barışmamız için uğraşacak benim ailem de dahil kimse bana destek olmayacak.
Bu şehirde hiç kimsem yok diyebilirim tamamen yalnız kalacağım.
Ama şunu da biliyorum ki ''tek başına mutsuz olmak biriyle mutsuz olmaktan daha iyidir.''
Ve en komik olanı da bunları eşimle paylaştım boşanma düşüncemi falan kendisi bu sabah eline tableti almış terapist araştırıyordu.
Evet çünkü bunu yapması için bu noktaya gelmemiz gerekiyordu.İşte beni asıl delirten şey bu evlilikte.
Not:Tüm bunlara rağmen eşimi hala seviyorum aslında iyi taraflarını düşündüğümde boşanacak olmak içimi sızlatıyor.Ama bu şekilde belirsizlikle de hayatıma devam etmek istemiyorum.
Kızlar selam.Daha önce 2 kez konu açmıştım bu eşimin isteksizlik mevzusuyla ilgili merak edenler okuyabilir.Kısaca özet geçeyim okumak istemeyenler için.
2 senelik evlilik hep cinsel isteksizlik yaşıyor eşim.Çok mücadele ettik bazen düzelir gibi oldu bazen daha beter oldu.
Şimdi ben son 5gündür boşanmayı çok düşünür oldum size eşimin artı ve eksi yönlerini kısaca yazayım bana fikirlerinizi belirtin benim için çok önemli.
Artı yönleri:
1.Efendi saygılı bi insan olması
2.Beni sıkmaması boğmaması bana her konuda destek olması
3.Ailesinin ilişkimize karışmaması rahatız o konuda
4.Beni dinlemesi isteklerimi yerine getirmesi
5.Sevgisini göstermesi(şefkat,öpme,sarılma gibi)
6.Aileme çok saygılı olması arası çok iyidir hepsiyle
7.Gözü asla dışarda değil çok sadık(gerçi adam komple isteksiz istese de aldatamaz)
8.Cömert olması
9.Ev işlerinde bana yardımcı olması
Eksi yönleri:
1.Cinsel yönden aşırı isteksiz olması(ilk gece balayı vs. uyumayı tercih eden biri)
2.Genel anlamda pasif ve edilgen bir insan olması
3.Tembel olması mücadele ruhuna sahip olmaması
4.Evdeki erkek rolünü daha çok benim üstlenmem(mesela aylarca benim ev aramam emlakçılarla muhatap olmam,alışverişle hep benim ilgilenmem vs. gibi)
5.Eşimin cinsel sorunlarını çözmek için çaba göstermemesi(mesela hep benim zorumla doktora gitmesi,ilacı benim dememle içmesi,psikologları vs.hep benim araştırmam)
6.Eğitim olarak benden düşük olması (Asla insanları aşağılamam ve bunu bilerek evlendim ama artık bu konu bile gözüme daha çok batar oldu ya da şöyle diyeyim 2 senedir davranışlarıyla bana bu farkı hissettirdi)
7.Bana bir şey katmadığını hissetmem (Yani bunu ifade etmek zor tabi ama ufkumu genişleten biri değil 2 senedir daha pasif biri haline geldim diye özetleyeyim)
8.Genel anlamda her konuda tutkusuz biri olması (Bunu da ifade etmek zor tabi ama nasıl desem çok çok düz bir insan)
Tabi ki en büyük sıkıntı cinsel anlamda isteksiz olması.Belki bu sıkıntı olmasa diğer eksi yönleri bu kadar gözüme batmazdı. 2 yıldır çook derin bi yalnızlık duygusu hissediyorum ciddi anlamda iyi değilim psikolojik olarak.
Kendimi uzun süre suçladım ben de bi sıkıntı mı var diye ama hayır artık biliyorum ki gayet sağlıklı,normal bir kadınım.Anormal olan ben değilim o.
Ve EN EN EN EN önemli şey bu soruna olan yaklaşımı.Hep kavga ettiğimizde böyle bi sorun olduğunun aklına gelmesi onun dışında hayatımızda her şey yolundaymış gibi davranıyor.
Yani ipleri eline alıp bak karıcım ben bu sorunu çözeceğim bana inan ne gelirse elimden yapacağım demiyor araştırmıyor ne bileyim hemen pes ediyor.Of keşke ölsem gibi ergence cevaplar veriyor.
2 Gündür ilk kez ayrı yataklarda yatıyoruz artık.
Şimdi gelelim hayatın gerçeklerine:
Şu an çalışıyorum ama yarım gün ve aldığım maaş çok az.Yani boşanırsak bu parayla geçinmem çok zor.Zaten bu geçici bi iş.
Beklediğim bi iş var ve en geç Aralık ayında olacak gibi.Güzel bi maaş alacağım oradan.
Kendime küçük bi ev tutmayı düşünüyorum.Ama aslında bunu hemen yapmak istiyorum da şartlar el vermiyor.
Ailem farklı şehirde ve oraya asla dönmek istemiyorum çünkü beni boğacaklarına eminim.
Ve eminim bütün dünya barışmamız için uğraşacak benim ailem de dahil kimse bana destek olmayacak.
Bu şehirde hiç kimsem yok diyebilirim tamamen yalnız kalacağım.
Ama şunu da biliyorum ki ''tek başına mutsuz olmak biriyle mutsuz olmaktan daha iyidir.''
Ve en komik olanı da bunları eşimle paylaştım boşanma düşüncemi falan kendisi bu sabah eline tableti almış terapist araştırıyordu.
Evet çünkü bunu yapması için bu noktaya gelmemiz gerekiyordu.İşte beni asıl delirten şey bu evlilikte.
Not:Tüm bunlara rağmen eşimi hala seviyorum aslında iyi taraflarını düşündüğümde boşanacak olmak içimi sızlatıyor.Ama bu şekilde belirsizlikle de hayatıma devam etmek istemiyorum.
Son düzenleme: