Boşanmalı mıyım? Vicdanım doğru mu söylüyor

Sakin geri donmeyin hayatiniza bakin. Bir sure sonra kararinizdan memnun mutlu biri haline geleceksiniz emin olun. Ondan ayri kaldikca ozguveniniz tazelencek ozgur hissedecksiniz.
 
Valla kusura bakmayın empati yapamam. Hemde hiçbir şekilde yapamam. Adam sizi resmen eve kapatmak istiyor siz hala eziyete uğramadım diyorsunuz. Lütfen çocukları bahane etmeyin . O adamın yanında normal cocullar büyüyemez. Sizin bazı sorunlarınızın olduğu çok açık . Bence anne ve babanız sizi acil bir şekilde götürmeli .
 
insan sınanmadığı durumlar hakkında ne kadar da cüretkar olabilir bazen. Umarım sizin karşınıza da sizin gibi insanlar çıkar daima ne diyebilirim
Millete neden beddua ediyorsun . Çocukları çok düşündüğünü iddia ediyorsun da benim babam 52 yaşında hanımefendi bir yasinda torunu var. Siz torunu olacak yasta adami baba yaparsaniz sonucuna böyle katlanirsiniz. Neyse sekiz yıl sonra kuş komple ölür zaten
 
Eski kocanızın sevgilisi iki kelimeyi bir araya getiremiyormuşmuş ama maşallah eski kocanızın her tarafını bir yerlerine getirmeyi başarmış,size göre cinsel sorunları olan adamı yatakta da halletmiş,canı istemeyince belli ki de bırakmış gitmiş. O eski koca başka türlü size nasıl dönecekti sanıyorsunuz?

Suçu eski kocanızda değil de başka kadınlarda aradığınız sürece işiniz zor. Başka kadınların yanından toparlar durursunuz adamı. Ama üzülmedim size. Çünkü hala sadakatsizi affetmeyi düşünüyorsunuz,hala aldatan koca güzellemesi yapıyorsunuz. Üstelik mühendissiniz,inanamıyorum bu cehaletinize.
 
Uzaktan haklı görünüyorsunuz eğer soru sahibi başka bir hanım olsaydı ve ben objektif baksaydım sizin dediklerinizi yazar ve düşünürdüm. Çocuklarım henüz 5 yaşında küçücükler. Bir kaç hanımefendiye de daha detaylı cevap verdiğim gibi ben çocuklarımın mutlu bir yuvada büyüme ihtimallerini elinden alıp almadığımı düşünüyorum. Vicdanımı bu konuda teraziye koyuyorum. Bu olaylar yaşanana kadar mutlu bir evliliğim vardı çocuklarım en azından 3-3.5 yaşına kadar gerçekten mutlu bir ailede büyüdü bundan sonrasında da büyüyebilir mi bu benim elimde mi düşüncesi. Bu evliliği yapmak ve onları dünyaya getirmek benim kararımdı. Bir sucları yok. Şimdi yine bir günah işleyip yavrularımın hakkına girmek istemiyorum. Beni düşündüren şey eşime olan aşkım değil cocuklarım. Evet seviyorum ama sindiremediğim affedemem dediğim şeyler elbette var. Ama işin içine evlat girince durum çok değişiyor. Bazen İddaalı ve beni küçümseyen yorum yapan hanımların evlatları olmadığını düşünüyorum bu sebeple
 
Senin işten çıkman konusunda eşini fiştekleyenler bunlar değil miydi… cehenneme kadar yolları var. Oğlan evlenmiş 44 yaşındayken gencecik kızla. El üstünde tut demeleri gerekirken bir de sana mı karıştılar yani… bunların oğlu da bunlar gibidir. İnanamadım şimdiki tavırlarına kanmana
 
Son düzenleme:
Benim buna ihtiyacım yok. Anne misiniz bilmiyorum anneyseniz anlarsınız diye düşünüyorum. Benim barışmayı düşünme sebebim eşime olan bağlılığım ya da sevgim değil. Aynı şeyleri tekrar tekrar yazmaya inanın gücüm yok. Destekte aramıyorum yalnızca farklı bakış açıları, beni tanımayan uzaktan insanlar bu durum hakkında ne düşünür? Bunu merak ettim. Çünkü bazen olay örgüsünün içindeyken ne yaptığımızı göremeyiz. Dışarıdan gören bir göze ihtiyaç duyarız ve benim hayatımda böyle bir göz yok. Sandım ki buradaki hanımlar bu göz olur. Oldular da. Teşekkür ederim hepinize ama sizin gibi iddaalı ve biraz da haksız önyargı yapan hanımlara çok fazla diyecek bir şey bulamıyorum. Hayat hepimizi farklı sınavlarda sınıyor. ben de bazen merak ettiğim şeyleri internete yazar ve buradaki forumları okurdum. Sizin gibi hak verdiğim ya da hak vermediğim çok oldu. Şimdi ise bana sormak kısmet oldu. O yüzden böyle düşünmeyin lütfen siz nezdinde tüm forumdaki hanımlardan tek ricam bu. Kötü, iyi, destekleyen, desteklemeyen tüm yorumlara açığım herkese teşekkürümü de ilettim. Rica ediyorum
 
Eli ekmek tutan ailesi arkasında olan kadınlar neden psikolojik olarak güçsüz oluyor , bende bunu anlamıyorum. Ciddi şekilde merak ediyorum araştırılması lazım.
Konunuza gelicek olursak affetmeyin hayatınızın hatası olur bence, aileniz haklı bu saatten sonra bakıcısı olursunuz, arada bana göre ciddi yaş farkı var. İlişkiye hiç başlamamak gerekiyordu.
Aldatma oldu mu olayın büyüsü kaçıyor bir daha da eskisi gibi olmaz. Sizi kaybetmekten korkuyor ise daha nazik, kibar, düşüncesi olmalıydı, sizi el üstünde tutmalı idi. Çocuklarınıza ve kariyerinize odaklanın derim.
 
Sandığınız gibi sürekli ezilen, hor görülen bir kadın hiç olmadım
Yazmayacaktım zira yazılanları algılayabilecek bir psikolojide olduğunuzu düşünmüyorum, ama şu yazdığınız ile konuyu açtığınız cümleler birbiriyle çelişmiyor mu?

Sizi resmen hayattan koparan, kariyerinizi bitiren ( sebebi onu aldatacağınızı düşünmesi, yani namusunuza, ahlakınıza güvenmiyor ), yanlız bir yere göndermeyen, sırf erkek diye çocuklarınızın öğretmeniyle bile konuşturmayan, size bunları yaparken kendisi sizi aldatan, başka kadınla bayaa ilişki yürüten (tek gecelik değilmiş) bir adamla evliydiniz. Ama ezilen, hor görülen biri değildiniz bu evlilikte. Bir mesajda duygusal boşanmalı mıyım diye sormak istedim demişsiniz, bu adamın daha ne yapması lazım size, sizin duygusal boşanmanız için?
 
Beddua ettiğimi iddaa eden sizsiniz demek ki siz iç dünyanızda hanımefendinin ‘beddua’ nispetinde biri olduğunu düşünmüşsünüz ben sadece kendisi gibi insanlarla karşılaşmasını diledim kendisi gibi ‘iyi’ya da ‘kötü’ diye nitelendirmedim. Sizin babanız da beni ilgilendirmez. Sonucuna ben zaten katlanıyorum benim derdim çocuklarım katlanmasın. Sizde bunu anlayabilecek yaşanmışlık ya da hissiyat olduğunu düşünmüyorum bu yüzden bu dalgacı ve çirkin üslubunuza daha fazla cevap verip sizi muhattap almayacağım. İyi kötü, olumlu olumsuz her eleştiriye açığım. İstediğim şey dışarıdan bakılan bir göz ile eleştirilmek, hatalarımı farketmek zaten. Ama sizin gibi saygısız birinden gelen bir yoruma asla.
 
Teşekkür ederim. 2022 yılına kadar yani bu bahsettiğim olayları yaşayana kadar çalışmamı istememesi dışında bir sorunumuz olmadı. Her yere cift olarak giderdik, dilediğim şeyleri özgürce yapardım. Arkadaşlarımızla ortak vakit geçirirdik. Rayında ilerleyen bir cinsel hayatımız da vardı. Kısacası normal olması gereken bir evlilikti. Sizin yazdığınız süreçler sonrasında aniden gelişen şeylerdi. Başından beri böyle ilerleyen böyle karakteri olan bir adamla neden birlikte olayım? Hadi oldum diyelim neden dünyaya cocuk getireyim? Bu ani değişimlerin sebebinin de hastalığına ve yetersizliğine bağlaması. Düşündüren şey bu. En başından böyle olsa ve en başından hata yaptığımı düşünsem kurtulduğuma şükreder göbek atardım ve en önemlisi çocuk yapmazdım. Umarım kendimi izah edebilmişimdir. Görüşünüz için teşekkür ederim
 

Çalışmanızı istememesi normal mi peki?
Bu zaten başlı başına çok büyük bir sorun değil mi?
Konu buradan kreş öğretmenleriyle konuşturmamaya kadar gitmiş işte..
 
Hanım efendi siz normal değilsiniz,adamda normal değil sizin sağlıklı bir yuvanız yokmuş Siz bunu idrak edemiyorsunuz.Koca denen adam sizi çocuklarınızın öğretmeniyle görüştürmüyor neden hocayla bir ilişki içine girersiniz sevisirsiniz diye .Hoca ya değil SİZE......
Hocaya guvenmese çocuklarını ordan alır başka birine verir güvenmediği sizsiniz onun gözünde önüne çıkan her erkeğe atlama potansiyeli olan kadınsınız.
Değil bunu söylemek ima etse tavayla kafasını yarıp pis zihniyetiyle baş başa bırakıp boşamanız gerekirken aldatılana kadar beklemişsiniz.Dediginiz gibi sizi seven bir ailede buyuseydiniz bu hakareti sindiremezdiniz.Siz okumuş toplum içine karışmış bir kadınsınız" mutlu anne mutlu çocuk"
Eğer ilerde çocuklarınız sizi suçlarsa üzgünüm ama babalarına çekmiş, elma ağaçtan uzağa düşmemiş demektir.Eger arkanızda dururlarsa aslanlar gibi evlatlar yetiştirdiniz sizin güçlü halinizi görüp örnek almışlar demektir
 
Gerçeği söylemek neden saygısızlık olsun ? Hiç laf dalaşına girecek halim yok . Bence siz bu hayatı böylece yaşarsınız tedavi edilmediğiniz muddece . Olan çocuklara olmuş .O yüzden size hayırlı işler bol güneşler
 
Evlatlarımız için yaşıyoruz, gelecekleri parlak olsun diye çabalıyoruz evet, kendimizden ödün vererek ya da kendimize ayıracak zaman yaratmaya çalışarak geçiyor ömrümüz. Ancak aslolan önce kendi mutluluğumuz olmalı, kendi düşüncelerimiz. Şöyle söyleyeyim, tekrar bir şans verip evlendiniz diyelim aldatılmayı, türlü kısıtlamaları, psikolojik şiddeti tekrar yaşama ihtimaliniz çok yüksek biliyorsunuz, ve yaşadınız diyelim o zaman siz gün gün erimeye hayat enerjinizden neşenizden kaybetmeye başlamayacak mısınız, hayata dair inancınız bir umudunuz kalacak mı, işten de çıkardılar hep evde olduğunuzu hayal edin çocuklarınızın hafızasında mutlu bir anne portresi bırakabilecek misiniz? Tekrar evlendiğinizde başınıza gelebilecek en kötü senaryoları bilerek ve bunu karşılığında hangi rolde konumda duracağınızdan emin olarak adım atın. Çocuklarınıza güzel huzurlu bir aile ortamı sunmak isterken mutsuz suratları asık anne babalar vermeyin. Şimdiki halinizle devam ederseniz ne kadar faydalı olursunuz evlatlarınıza, evlenirseniz ne kadar? Bu ölçüp tartın. ‘Evlatlarım için’ demenizden sebep bunları söylüyorum. Yoksa kesinlikle dönmemeniz lazım kanaatimce ancak hayat sizin karar sizin
 
Büyük konuşmayayım ama biraraya gelmezdim. Her evlilikte cinsel sorunlar olabilir her evlilikte erkek eşini kendinden üstün görebilir ama düzgün bir erkek kendini bunca duruma rağmen eşi onu hala seviyor diye şanslı sayar, eşine her fırsatta teşekkür eder. Hadi kendine engel olamadı sizi kötü hissettirdi diyelim işte terapiste o zaman gider. Madem sizi ezme derdi varmış sizle niye evlenmiş de çocuk yapmış? Hem de aldatmış hem de aldattığı için pişman bile olmamış. O motor kadın ona yol göstermeseydi bakalım sizin kapınızı aşındıracak mıydı? Bence siz gözünüzü ilk kez onunla açtığınız için böyle sağlıksız düşünüyorsunuz. Biraz başkalarıyla flört edin adam sizin standartlarınızı düşürmüş.
 
Buraya akla mantığa uymayan bir soru sorup sonra da cevap verenlere atar gider yapmak da mühendis olduğunu iddia eden birine hiç yakışmıyor bence. Gerçekten bir terapiste ihtiyacınız olduğunu düşündüğümü yazmıştım. Yorum yapanların çocuğu olmadığını düşündüğünüzü söylüyorsunuz ya, iki kızım var ve bu çocukların huzurundan, eğitiminden ben sorumluyum. Annelerinin, bazı davranışları kocası bile olsa kabul edemeyeceğini görmeliler ve ileride başlarına geldiğinde “Annem de çekmedi, ben de çekmem.” demeliler. Siz onlara örnek olmalısınız mantıklı davranarak. Her zaman şunu düşünüyorum: Bu yaşadığımı kızım yaşasaydı boyun eğip kabul etmesini ben sindirir miydim?
Kendinize acımanız, saygınız yoksa bile çocuklarınıza olsun. Evet, çocuklarım var ve babaları değilse de çok şükür anneleri mantıklı. Sizin çocuklarınıza üzüldüm doğrusu, ebeveynlerinin ikisi de aklı mantığı bir kenara bırakmış. Yazık
 
Bu konuda kendinizi kandırıyosunuz. Sizin eski eşe benzer bir babayla büyüdüm.Sizin gibi de çocuklarını bahane edip kocasını boşayamayan annem yüzünden çocukluğum psikolojim sağlığım ziyan oldu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…