- 27 Ekim 2022
- 4.658
- 13.317
-
- Konu Sahibi Bendekisuveyda
- #61
Sakin geri donmeyin hayatiniza bakin. Bir sure sonra kararinizdan memnun mutlu biri haline geleceksiniz emin olun. Ondan ayri kaldikca ozguveniniz tazelencek ozgur hissedecksiniz.
insan sınanmadığı durumlar hakkında ne kadar da cüretkar olabilir bazen. Umarım sizin karşınıza da sizin gibi insanlar çıkar daima ne diyebilirimLütfen barışın
Ne böyle bir adam toplumda bekar kalmalı ne siz
Yanlışlıkla düzgün birinin hayatını yakmayın
Valla kusura bakmayın empati yapamam. Hemde hiçbir şekilde yapamam. Adam sizi resmen eve kapatmak istiyor siz hala eziyete uğramadım diyorsunuz. Lütfen çocukları bahane etmeyin . O adamın yanında normal cocullar büyüyemez. Sizin bazı sorunlarınızın olduğu çok açık . Bence anne ve babanız sizi acil bir şekilde götürmeli .Kopamıyorum değil hanımefendi lütfen böyle ağır şeyler söylemeyin hayatın kime ne yaşatacağı belli olmuyor. Benim tekrar birleşmek isteme sebebim eşimi sevmem değil. Evet seviyorum ve ona aşığım eğer yolumda ilerleme kararı verirsem tekrardan yuva kurabilir miyim başkasını sevip güvenebilir miyim bunu bile düşünemiyorum ve planlamıyorum. Benim acaba tekrar birleşsem mi diye düşünme sebebim çocuklarım. Ben mutlu bir anne ve baba ile sıcak bir aile ortamında büyüdüm. Kopuk ya da mutsuz ailelerde yaşayan arkadaşlarımın içinde hep bir burukluk gördüm yıllarca. Acaba benim gururum ya da tutumum çocuklarımı etkiler mi? Ben onların elinde mutlu birer yetişkin olma hakkını mı alıyorum? Düşüncesi. Bu bahsettiğim olayı yaşayana kadar güzel ve yolunda giden bir evliliğim vardı mutluydum. Cocuklarım da mutluydu iyi bir evliliğim vardı. Sandığınız gibi sürekli ezilen, hor görülen bir kadın hiç olmadım. bu kararımı düşünme sebebim bu. Evli misiniz bilmiyorum ama birazcık empati yapar mısınız lütfen siz nezlinde tüm arkadaslardan ricam bu
Millete neden beddua ediyorsun . Çocukları çok düşündüğünü iddia ediyorsun da benim babam 52 yaşında hanımefendi bir yasinda torunu var. Siz torunu olacak yasta adami baba yaparsaniz sonucuna böyle katlanirsiniz. Neyse sekiz yıl sonra kuş komple ölür zateninsan sınanmadığı durumlar hakkında ne kadar da cüretkar olabilir bazen. Umarım sizin karşınıza da sizin gibi insanlar çıkar daima ne diyebilirim
Uzaktan haklı görünüyorsunuz eğer soru sahibi başka bir hanım olsaydı ve ben objektif baksaydım sizin dediklerinizi yazar ve düşünürdüm. Çocuklarım henüz 5 yaşında küçücükler. Bir kaç hanımefendiye de daha detaylı cevap verdiğim gibi ben çocuklarımın mutlu bir yuvada büyüme ihtimallerini elinden alıp almadığımı düşünüyorum. Vicdanımı bu konuda teraziye koyuyorum. Bu olaylar yaşanana kadar mutlu bir evliliğim vardı çocuklarım en azından 3-3.5 yaşına kadar gerçekten mutlu bir ailede büyüdü bundan sonrasında da büyüyebilir mi bu benim elimde mi düşüncesi. Bu evliliği yapmak ve onları dünyaya getirmek benim kararımdı. Bir sucları yok. Şimdi yine bir günah işleyip yavrularımın hakkına girmek istemiyorum. Beni düşündüren şey eşime olan aşkım değil cocuklarım. Evet seviyorum ama sindiremediğim affedemem dediğim şeyler elbette var. Ama işin içine evlat girince durum çok değişiyor. Bazen İddaalı ve beni küçümseyen yorum yapan hanımların evlatları olmadığını düşünüyorum bu sebepleÖmrünün baharında olan bir kadınsınız, çocukları da büyütmüşsünüz, kariyerinize kendinize odaklanacağınız o altın zamanlar gelmiş dayanmış size göz kırparken tekrar sar başa yapma isteği neden? Boşanma gibi stresli ve yıpratıcı bir süreci de atlamışken neden yeni bir yolda yürümek istemezsiniz ki? Neden böyle kendinize eziyet etmekten hoşlanıyorsunuz? Üstelik sizi aldatmış, sizden 20 yaş büyük babanız yaşında birisi için yapıyorsunuz bunu! Konuyu başkası foruma yazmış gibi okumayı deneyin Allah aşkına. Akıl mantık işi mi sorduğunuz şeyler? Yolunuza bakın. Mis gibi kurtulmuşsunuz, mis gibi arkanızda duran aileniz var, mis gibi çocukları büyütmüşsünüz, mis gibi odaklanabileceğiniz bir mesleğiniz var. Eee daha ne
Senin işten çıkman konusunda eşini fiştekleyenler bunlar değil miydi… cehenneme kadar yolları var. Oğlan evlenmiş 44 yaşındayken gencecik kızla. El üstünde tut demeleri gerekirken bir de sana mı karıştılar yani… bunların oğlu da bunlar gibidir. İnanamadım şimdiki tavırlarına kanmanaEşimin ailesi ise bizden hiç kopmadı oğullarına yapmadıkları anne ve babalığı babanne dedeliği daima yapmaya devam ettiler. Boşanma aşamasında da boşanmamamız için çok çaba sarfettiler şimdi de tekrar birleştirmek için çabalıyorlar. Torunları her şeyleri.
Benim buna ihtiyacım yok. Anne misiniz bilmiyorum anneyseniz anlarsınız diye düşünüyorum. Benim barışmayı düşünme sebebim eşime olan bağlılığım ya da sevgim değil. Aynı şeyleri tekrar tekrar yazmaya inanın gücüm yok. Destekte aramıyorum yalnızca farklı bakış açıları, beni tanımayan uzaktan insanlar bu durum hakkında ne düşünür? Bunu merak ettim. Çünkü bazen olay örgüsünün içindeyken ne yaptığımızı göremeyiz. Dışarıdan gören bir göze ihtiyaç duyarız ve benim hayatımda böyle bir göz yok. Sandım ki buradaki hanımlar bu göz olur. Oldular da. Teşekkür ederim hepinize ama sizin gibi iddaalı ve biraz da haksız önyargı yapan hanımlara çok fazla diyecek bir şey bulamıyorum. Hayat hepimizi farklı sınavlarda sınıyor. ben de bazen merak ettiğim şeyleri internete yazar ve buradaki forumları okurdum. Sizin gibi hak verdiğim ya da hak vermediğim çok oldu. Şimdi ise bana sormak kısmet oldu. O yüzden böyle düşünmeyin lütfen siz nezdinde tüm forumdaki hanımlardan tek ricam bu. Kötü, iyi, destekleyen, desteklemeyen tüm yorumlara açığım herkese teşekkürümü de ilettim. Rica ediyorumSiz bu adamla barisacaksiniz. Buraya da destek bulmak için gelmişsiniz. Burada sizin eşiniz profilinde kartolos, azgin adamlara destek çıkmaz. Cocuklarim için bahanesi de tutmaz. Ben bağımlıyım, onun üzerimde tahakküm kuramadığı hayat anlamsız geliyor deyin olsun bitsin.
Eli ekmek tutan ailesi arkasında olan kadınlar neden psikolojik olarak güçsüz oluyor , bende bunu anlamıyorum. Ciddi şekilde merak ediyorum araştırılması lazım.Hanımlar merhaba. Bu soruma sadece evli hanımlar cevap verirse cok sevinirim. Anonim olarak içimi açabileceğim inanın kimsem yok. Ben 36 yaşında 7 yıl evlilik sürdürmüş ve 5 yaşında ikiz erkek çocuk sahibi bir kadınım. Endüstri mühendisiyim, tek çocuğum. Eşim ile aramızda 17 yaş var. Bu evliliğim ne para ne güç ne itibar için yapılmış bir evlilik değil. sizlere yemin ederim ki bu saydığım her şeye ben de en az eşim kadar sahibim. Kendisiyle bir iş yemeğinde tanıştık. Daha önce hayatımda ufak tefek flörtleşmeler hariç kimse olmamıştı. İş yemeği sonrası yaklaşık 6-7 ay peşimden koştu ve beni kendine aşık ettikten sonra evlendik. Ne onun ailesi ne benim ailem bu evliliği onaylamadı. İki tarafında tek sorun ettiği ve aşamadığı şey yaş farkıydı. Eşim ailesinin isteği üzerine 20 yıl önce uygun görülen biriyle görücü bir evlilik yapmış 2 sene ardından sevemediği devam ettiremediği icin ayrılmış. Ve bir daha sevmeden gerçekten aşık olmadan evlenmeyeceğini söylemiş. Evlendiğimizde ben 27 eşim 44 yaşındaydı. Olgun ne istediğini bilen bana kraliçe gibi hissettiren bir adamdı. Evlendikten 1 sene sonra calısmamı sorun etmeye başladı, ailesi gözümün dışarı kayma korkusundan dolayı eşimi bu konuda hep sıkıştırdı. Çocuklarımız oldu derken düzene girdik ve çok güzel yolunda giden bir evliliğim vardı. Ta ki 2022 yılına kadar. 2022 yılında cinsel hayatımızda biraz durağanlaşma başladı eşim epilepsi hastası ve kullandığı ilaçların dozaj değişimi gibi bir durumu olduğunda bu ruh haline yansıyordu fakat cinsel hayatımıza yansıması ilk kez olmuştu. Ve bu eşimde sanırım yetersizliğe sebep oluyordu. Eşimin baskıları ve kıskanclıkları cok fazla artmaya başladı. Artık evimize misafir kabul etmiyordu, ben tek başıma bir yere gidemiyordum. Çocuklarımızın kreş öğretmeni erkek olduğu için görüşmeye dahi gidemiyordum. Hepsini alttan alıyordum çünkü empati yapabiliyordum. Daha sonrasında eşimin bana bu baskıları yaparken aynı zamanda hayatında başka biri olduğunu öğrendim kendisi inkar etmedi. Tek gecelik bir ilişki değildi. 2-3 ay sürmüştü eşim bunu göğsünü gere gere dillendirip beni ezmeye calısıyordu boşanma davası açtım. Davamız görüldü anlaşmalı olarak boşandık. Af bile dilemedi bana ‘sen dünyadaki tek kadın değilsin olsan da olur olmasan da’ gibi bir imaj çizdi. Kadınlık gururumu çok kırdı. Boşandıktan 3-4 ay sonra eşim sanki hiç boşanmamışız gibi davranmaya af dilemeye hatta yalvarmaya başladı. Bunların hepsinin sebebinin aramızdaki yaş farkından dolayı ezilmiş hissettiğini ben aldatırım diye korktuğunu söyledi. Ben görece olarak güzel sevilen sempatik bir kadınım arkadaşlarımız, aile büyüklerimiz düğünlerde ve davetlerde bunu dile getirir. Bunun dile getirilmesinin bile kendisini kötü hissettirdiğini benimleyken erkek gibi hissetmediğini kendisini kücük gördügümü düsündügünü bana yetemediğini hissettiğini söyledi o yüzden beni ezme ve yok sayma gereği duymuş aldattığı kadın 45-47 yaşlarında görece güzel olmayan iki kelimeyi bir araya bile getiremeyen bir kadın aralarında duygusal bir bağ olmadığına inanıyorum en azından eşimi bu konuda tanıyorum. Bu süreç beni çok yıprattı. Ailem affetmemi ve barışmamı istemiyor bir ömür arkamda olduklarını hazır boşanmışken tekrar evlenip eşime (onların görüşüne göre) bakıcılık(!) yapmamı istemiyorlar. Tekrar kariyerime dönmemi hayatıma devam etmemi destekliyorlar. Çocuklarıma bakacaklarını yeni hayatım için elinden geleni yapacaklarını hep söylüyorlar. Hep arkamdalar. Eşimin ailesi ise bizden hiç kopmadı oğullarına yapmadıkları anne ve babalığı babanne dedeliği daima yapmaya devam ettiler. Boşanma aşamasında da boşanmamamız için çok çaba sarfettiler şimdi de tekrar birleştirmek için çabalıyorlar. Torunları her şeyleri. Eşim çift terapisine gitmeyi, beni kaybettiğini yeni yeni anladığını defalarca söyledi, ağladı. Daire kapımın önünde sabaha kadar oturduğu günler dahi oldu. Kendisini halen çok seviyorum evliliğimizin hiçbir alanında yetersiz olduğunu düşünmedim ona hep çok aşıktım halen aşığım. Çocuklarım babalarını çok seviyor. Fakat ben eşimin gözüne baktıkça başka bir kadına dokunduğu hissini aşamıyorum. Acaba ona da böyle baktı mı ona da böyle dokundu mu onun da kokusunu böyle içine çekti mi gibi sorularla boğuşuyorum ve bu eşimden soğumama sebep oluyor. Eşimin açıklamalarına rağmen bende olmayıp o kadında olan ne var diye gecelerce düşünüyorum, uyuyamıyorum. Bir evlilik sürdüren ve bu kadar uzun derdimi okuyan tüm hanımlara soruyorum. Siz olsanız yürütür müydünüz zor da olsa kabul eder miydiniz? Yoksa hazır boşanmışken yeni hayatınıza kariyerinize ve kurduğunuz düzeninize devam mı ederdiniz?
Yazmayacaktım zira yazılanları algılayabilecek bir psikolojide olduğunuzu düşünmüyorum, ama şu yazdığınız ile konuyu açtığınız cümleler birbiriyle çelişmiyor mu?Sandığınız gibi sürekli ezilen, hor görülen bir kadın hiç olmadım
Beddua ettiğimi iddaa eden sizsiniz demek ki siz iç dünyanızda hanımefendinin ‘beddua’ nispetinde biri olduğunu düşünmüşsünüzMillete neden beddua ediyorsun . Çocukları çok düşündüğünü iddia ediyorsun da benim babam 52 yaşında hanımefendi bir yasinda torunu var. Siz torunu olacak yasta adami baba yaparsaniz sonucuna böyle katlanirsiniz. Neyse sekiz yıl sonra kuş komple ölür zaten
Teşekkür ederim. 2022 yılına kadar yani bu bahsettiğim olayları yaşayana kadar çalışmamı istememesi dışında bir sorunumuz olmadı. Her yere cift olarak giderdik, dilediğim şeyleri özgürce yapardım. Arkadaşlarımızla ortak vakit geçirirdik. Rayında ilerleyen bir cinsel hayatımız da vardı. Kısacası normal olması gereken bir evlilikti. Sizin yazdığınız süreçler sonrasında aniden gelişen şeylerdi. Başından beri böyle ilerleyen böyle karakteri olan bir adamla neden birlikte olayım? Hadi oldum diyelim neden dünyaya cocuk getireyim? Bu ani değişimlerin sebebinin de hastalığına ve yetersizliğine bağlaması. Düşündüren şey bu. En başından böyle olsa ve en başından hata yaptığımı düşünsem kurtulduğuma şükreder göbek atardım ve en önemlisi çocuk yapmazdım. Umarım kendimi izah edebilmişimdir. Görüşünüz için teşekkür ederimYazmayacaktım zira yazılanları algılayabilecek bir psikolojide olduğunuzu düşünmüyorum, ama şu yazdığınız ile konuyu açtığınız cümleler birbiriyle çelişmiyor mu?
Sizi resmen hayattan koparan, kariyerinizi bitiren ( sebebi onu aldatacağınızı düşünmesi, yani namusunuza, ahlakınıza güvenmiyor ), yanlız bir yere göndermeyen, sırf erkek diye çocuklarınızın öğretmeniyle bile konuşturmayan, size bunları yaparken kendisi sizi aldatan, başka kadınla bayaa ilişki yürüten (tek gecelik değilmiş) bir adamla evliydiniz. Ama ezilen, hor görülen biri değildiniz bu evlilikte. Bir mesajda duygusal boşanmalı mıyım diye sormak istedim demişsiniz, bu adamın daha ne yapması lazım size, sizin duygusal boşanmanız için?
Teşekkür ederim. 2022 yılına kadar yani bu bahsettiğim olayları yaşayana kadar çalışmamı istememesi dışında bir sorunumuz olmadı. Her yere cift olarak giderdik, dilediğim şeyleri özgürce yapardım. Arkadaşlarımızla ortak vakit geçirirdik. Rayında ilerleyen bir cinsel hayatımız da vardı. Kısacası normal olması gereken bir evlilikti. Sizin yazdığınız süreçler sonrasında aniden gelişen şeylerdi. Başından beri böyle ilerleyen böyle karakteri olan bir adamla neden birlikte olayım? Hadi oldum diyelim neden dünyaya cocuk getireyim? Bu ani değişimlerin sebebinin de hastalığına ve yetersizliğine bağlaması. Düşündüren şey bu. En başından böyle olsa ve en başından hata yaptığımı düşünsem kurtulduğuma şükreder göbek atardım ve en önemlisi çocuk yapmazdım. Umarım kendimi izah edebilmişimdir. Görüşünüz için teşekkür ederim
Hanım efendi siz normal değilsiniz,adamda normal değil sizin sağlıklı bir yuvanız yokmuş Siz bunu idrak edemiyorsunuz.Koca denen adam sizi çocuklarınızın öğretmeniyle görüştürmüyor neden hocayla bir ilişki içine girersiniz sevisirsiniz diye .Hoca ya değil SİZE......Uzaktan haklı görünüyorsunuz eğer soru sahibi başka bir hanım olsaydı ve ben objektif baksaydım sizin dediklerinizi yazar ve düşünürdüm. Çocuklarım henüz 5 yaşında küçücükler. Bir kaç hanımefendiye de daha detaylı cevap verdiğim gibi ben çocuklarımın mutlu bir yuvada büyüme ihtimallerini elinden alıp almadığımı düşünüyorum. Vicdanımı bu konuda teraziye koyuyorum. Bu olaylar yaşanana kadar mutlu bir evliliğim vardı çocuklarım en azından 3-3.5 yaşına kadar gerçekten mutlu bir ailede büyüdü bundan sonrasında da büyüyebilir mi bu benim elimde mi düşüncesi. Bu evliliği yapmak ve onları dünyaya getirmek benim kararımdı. Bir sucları yok. Şimdi yine bir günah işleyip yavrularımın hakkına girmek istemiyorum. Beni düşündüren şey eşime olan aşkım değil cocuklarım. Evet seviyorum ama sindiremediğim affedemem dediğim şeyler elbette var. Ama işin içine evlat girince durum çok değişiyor. Bazen İddaalı ve beni küçümseyen yorum yapan hanımların evlatları olmadığını düşünüyorum bu sebeple
Gerçeği söylemek neden saygısızlık olsun ? Hiç laf dalaşına girecek halim yok . Bence siz bu hayatı böylece yaşarsınız tedavi edilmediğiniz muddece . Olan çocuklara olmuş .O yüzden size hayırlı işler bol güneşlerBeddua ettiğimi iddaa eden sizsiniz demek ki siz iç dünyanızda hanımefendinin ‘beddua’ nispetinde biri olduğunu düşünmüşsünüzben sadece kendisi gibi insanlarla karşılaşmasını diledim kendisi gibi ‘iyi’ya da ‘kötü’ diye nitelendirmedim. Sizin babanız da beni ilgilendirmez. Sonucuna ben zaten katlanıyorum benim derdim çocuklarım katlanmasın. Sizde bunu anlayabilecek yaşanmışlık ya da hissiyat olduğunu düşünmüyorum bu yüzden bu dalgacı ve çirkin üslubunuza daha fazla cevap verip sizi muhattap almayacağım. İyi kötü, olumlu olumsuz her eleştiriye açığım. İstediğim şey dışarıdan bakılan bir göz ile eleştirilmek, hatalarımı farketmek zaten. Ama sizin gibi saygısız birinden gelen bir yoruma asla.
Evlatlarımız için yaşıyoruz, gelecekleri parlak olsun diye çabalıyoruz evet, kendimizden ödün vererek ya da kendimize ayıracak zaman yaratmaya çalışarak geçiyor ömrümüz. Ancak aslolan önce kendi mutluluğumuz olmalı, kendi düşüncelerimiz. Şöyle söyleyeyim, tekrar bir şans verip evlendiniz diyelim aldatılmayı, türlü kısıtlamaları, psikolojik şiddeti tekrar yaşama ihtimaliniz çok yüksek biliyorsunuz, ve yaşadınız diyelim o zaman siz gün gün erimeye hayat enerjinizden neşenizden kaybetmeye başlamayacak mısınız, hayata dair inancınız bir umudunuz kalacak mı, işten de çıkardılar hep evde olduğunuzu hayal edin çocuklarınızın hafızasında mutlu bir anne portresi bırakabilecek misiniz? Tekrar evlendiğinizde başınıza gelebilecek en kötü senaryoları bilerek ve bunu karşılığında hangi rolde konumda duracağınızdan emin olarak adım atın. Çocuklarınıza güzel huzurlu bir aile ortamı sunmak isterken mutsuz suratları asık anne babalar vermeyin. Şimdiki halinizle devam ederseniz ne kadar faydalı olursunuz evlatlarınıza, evlenirseniz ne kadar? Bu ölçüp tartın. ‘Evlatlarım için’ demenizden sebep bunları söylüyorum. Yoksa kesinlikle dönmemeniz lazım kanaatimce ancak hayat sizin karar sizinUzaktan haklı görünüyorsunuz eğer soru sahibi başka bir hanım olsaydı ve ben objektif baksaydım sizin dediklerinizi yazar ve düşünürdüm. Çocuklarım henüz 5 yaşında küçücükler. Bir kaç hanımefendiye de daha detaylı cevap verdiğim gibi ben çocuklarımın mutlu bir yuvada büyüme ihtimallerini elinden alıp almadığımı düşünüyorum. Vicdanımı bu konuda teraziye koyuyorum. Bu olaylar yaşanana kadar mutlu bir evliliğim vardı çocuklarım en azından 3-3.5 yaşına kadar gerçekten mutlu bir ailede büyüdü bundan sonrasında da büyüyebilir mi bu benim elimde mi düşüncesi. Bu evliliği yapmak ve onları dünyaya getirmek benim kararımdı. Bir sucları yok. Şimdi yine bir günah işleyip yavrularımın hakkına girmek istemiyorum. Beni düşündüren şey eşime olan aşkım değil cocuklarım. Evet seviyorum ama sindiremediğim affedemem dediğim şeyler elbette var. Ama işin içine evlat girince durum çok değişiyor. Bazen İddaalı ve beni küçümseyen yorum yapan hanımların evlatları olmadığını düşünüyorum bu sebeple
Bu konuda kendinizi kandırıyosunuz. Sizin eski eşe benzer bir babayla büyüdüm.Sizin gibi de çocuklarını bahane edip kocasını boşayamayan annem yüzünden çocukluğum psikolojim sağlığım ziyan oldu.Uzaktan haklı görünüyorsunuz eğer soru sahibi başka bir hanım olsaydı ve ben objektif baksaydım sizin dediklerinizi yazar ve düşünürdüm. Çocuklarım henüz 5 yaşında küçücükler. Bir kaç hanımefendiye de daha detaylı cevap verdiğim gibi ben çocuklarımın mutlu bir yuvada büyüme ihtimallerini elinden alıp almadığımı düşünüyorum. Vicdanımı bu konuda teraziye koyuyorum. Bu olaylar yaşanana kadar mutlu bir evliliğim vardı çocuklarım en azından 3-3.5 yaşına kadar gerçekten mutlu bir ailede büyüdü bundan sonrasında da büyüyebilir mi bu benim elimde mi düşüncesi. Bu evliliği yapmak ve onları dünyaya getirmek benim kararımdı. Bir sucları yok. Şimdi yine bir günah işleyip yavrularımın hakkına girmek istemiyorum. Beni düşündüren şey eşime olan aşkım değil cocuklarım. Evet seviyorum ama sindiremediğim affedemem dediğim şeyler elbette var. Ama işin içine evlat girince durum çok değişiyor. Bazen İddaalı ve beni küçümseyen yorum yapan hanımların evlatları olmadığını düşünüyorum bu sebeple